สวัสดีครับ เพื่อนๆชาว pantip ผมมีเรื่องแปลกๆ จะมาเล่าให้ฟัง อยากให้ได้ลองอ่านแล้สช่วยแนะนะด้วยนะครับว่าควรทำยังไง
ก่อนอื่นนะครับผมต้องบอกก่อนเลยว่าตัวผมเงเพิ่งแน่ใจว่าตัวเองเป็นเกย์ได้ ไม่นาน ประมาน 2 ปีกว่า จะ 3 ปีและครับ ผมชื่อบอยครับ แนะนำตัวกันก่อนเลย เรื่องมีอยู่ว่า ก่อนที่เรื่องนี้จะเกิดผมถูกเสือใบเขี่ยทิ้งครับ ในตอนนั้นผมทำงานครับ ไม่ได้เรียนหนังสือ ผมเก็บตังค์ค่าเทอมได้แล้วก้โดนเสือใบคนนั้นขอยืมไป ทางบ้านเค้ารับผมไม่ได้ครับแล้วเค้าเองก้มีแฟนใหม่ไปแล้ว แต่เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่อยากจะแชร์นะครับ เรื่องที่จะแชร์อยูนี่ครับ
เมื่อผมผ่าน 4 เดือนที่เลวร้าย ผมก้มาสมัครเข้ามหาวิทยาลัยราชภัฏ แห่งหนึ่งครับ วันนั้นเป็นวันตรวจเลือดครับ มีผู้ชายตัวสูงกว่าผม ผมสูง 167 ครับ เค้าน่าจะเกือบ 180 ได้ ยืนอยู่หลังผม แล้วก้บ่น นศ. ที่มาคุม ผมจำได้ว่า เค้าบ่นว่าจะให้นั่งๆยืนๆ อะไรนักหนา ตอนนั้นผมคิดว่า ไอนี่มันเด็กเกรียนปะวะ หลังจากวันนั้นผมก้อยู่บ้านครับ ยาวเลยๆ เมื่อเปิดเทอม ผมต้องบอกก่อนนะครับผมอายุ 22 และ แต่ผมซิ่วมาหลายรอบ คือหัวไม่ได้โง่แต่ชอบประชดพ่อด้วยวิธีโง่ๆ ครับ เมื่อเปิดเทอมผมนั่งคนเดียวเลยครับ วันนั้นเป็นจันทร์คาปบ่าย ผมเจอไอเด็กเกรียนตัวสูงครับ มานั่งข้างผม ผมก็มองมันนะ แต่มันนิ่งแหะดูสุขุมอะ พอเลิกเรียนผมก้กลับบ้านกับรุ่นน้องที่ ม. เจอมันนั่งคนเดียวอยู่ที่หน้าตึก เค้าก็มองผมนะ มองแบบไอนี่มันเรียนห้องเดียวกะกุนี่หว่า ผมก้มองมันนะ มองเหลียวหลังเลย พอวันต่อมาผมก้เจอมันมาเลื่อยๆ แล้วแทบจะทุกวันเลยที่ผมต้องบังเอิญไปนั่งไม่หลังก้ข้าง (แบบแถวเดียวกันอะครับ) ในตอนนี้ผมรู้สึกแค่ว่าไอนี่เข้าท่าวะเป็นได้แต่ไม่กล้าเข้าไปทักพอผ่านไปซักพักก้มีเรื่องทำให้ผมประทับใจเด็กเกรียนขรึมๆ คนนี้ครับ คือผมนั่งอยู่เฉียงๆ เอียงมาทางด้านหลังของเค้าแล้วมันยื่นกระดาษมาถามว่าดูป่าว ตอนนั้นแหละครับผมเม็มชื่อ เลขที่ไว้เลย เวลาผ่านไปผมก้ได้เห็นมุมขำๆของคนๆนี้ และได้เห็นมุมที่ใจดีและนิ่งๆ ของเค้า คือผมเอาโทรศัพท์มาชาจแบ็ตใน ม. ผมชอบนั่งหลังครับเพราะมันจะมีรูชาจ ไอหมอนั่น ดั้นนนมานั่งชาจข้างๆ บังเอิญผมทำโทรศัพท์มันหล่น เคทด้านหลังกระจาก ผมรีบพยายามนั่งต่อแต่ด้วยความโง่ (ผมใช้ซัมโน็ต2 ไม่เคยแตะiphoneเลย)ก้เลยสกิดเรียกเค้าหันมานึกในใจเสียตังค์แน่กู หลังจากนั้นมันประกอบแป็บเดียวแล้วเอาโทรศัพท์ยื่นมาให้เห้ยยยย มังช่วยทำหน้าตกใจได้ไหม คือหน้า
นิ่งงะ ไอโฟนนะสาสสส ผมเริ่มดีใจที่ได้เรียนกับคนๆนี้ ภาวนาขอให้เรียนเอกเดียวกัน พอมาถึงวันพุทธ ผมต้องเรียนวิชาเอกไม่เจอมัน ผมถอดใจได้เจอวิชาทั่วไป ปีเดียวก้ดีแล้ว เวลาล่วงมาถึงวันศุกร์ครับ ผมนั่งหลังสุดเหมือนเดิม มันเดินเข้าห้องมา ผมแบบเอิ่ม นี่มันวิชาเอกนี่หว่าแสดงว่ามัน.... ใช่ครับมันเรียนวิชาเดียวกับผม หลังจากความบังเอิญผ่านไปหลายครั้ง ผมก้เริ่มเซ็นชื่อเวลาขาดให้คนๆนี้ครับ เซ็นต้องไปดรอป วิชาตัวเอง ตอนนี้ผมเริ่มมีเพื่อนในเอกแล้วนะครับ ทุกคนด่าผมโง่ บางคนบอกมีแฟนแบบนี้รักตาย บางคนถามว่าได้อะไร ตอนนี้ผมรู้ชื่อเด็กเกรียนแล้วครับ มันชื่อก็อตครับ เพื่อนในเอกชอบมันทุกคนครับ เพราะนิสัยดี และแล้วเวลาเครียสของผมก้เกิดขึ้นครับ คือ มันเป็นผู้ชาย ชายเลย ครับ ไว้ผมมาเล่าต่อครับกินข้าวก่อน
ที่ทำอยู่มันคือโง่หรือความรัก
ก่อนอื่นนะครับผมต้องบอกก่อนเลยว่าตัวผมเงเพิ่งแน่ใจว่าตัวเองเป็นเกย์ได้ ไม่นาน ประมาน 2 ปีกว่า จะ 3 ปีและครับ ผมชื่อบอยครับ แนะนำตัวกันก่อนเลย เรื่องมีอยู่ว่า ก่อนที่เรื่องนี้จะเกิดผมถูกเสือใบเขี่ยทิ้งครับ ในตอนนั้นผมทำงานครับ ไม่ได้เรียนหนังสือ ผมเก็บตังค์ค่าเทอมได้แล้วก้โดนเสือใบคนนั้นขอยืมไป ทางบ้านเค้ารับผมไม่ได้ครับแล้วเค้าเองก้มีแฟนใหม่ไปแล้ว แต่เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่อยากจะแชร์นะครับ เรื่องที่จะแชร์อยูนี่ครับ
เมื่อผมผ่าน 4 เดือนที่เลวร้าย ผมก้มาสมัครเข้ามหาวิทยาลัยราชภัฏ แห่งหนึ่งครับ วันนั้นเป็นวันตรวจเลือดครับ มีผู้ชายตัวสูงกว่าผม ผมสูง 167 ครับ เค้าน่าจะเกือบ 180 ได้ ยืนอยู่หลังผม แล้วก้บ่น นศ. ที่มาคุม ผมจำได้ว่า เค้าบ่นว่าจะให้นั่งๆยืนๆ อะไรนักหนา ตอนนั้นผมคิดว่า ไอนี่มันเด็กเกรียนปะวะ หลังจากวันนั้นผมก้อยู่บ้านครับ ยาวเลยๆ เมื่อเปิดเทอม ผมต้องบอกก่อนนะครับผมอายุ 22 และ แต่ผมซิ่วมาหลายรอบ คือหัวไม่ได้โง่แต่ชอบประชดพ่อด้วยวิธีโง่ๆ ครับ เมื่อเปิดเทอมผมนั่งคนเดียวเลยครับ วันนั้นเป็นจันทร์คาปบ่าย ผมเจอไอเด็กเกรียนตัวสูงครับ มานั่งข้างผม ผมก็มองมันนะ แต่มันนิ่งแหะดูสุขุมอะ พอเลิกเรียนผมก้กลับบ้านกับรุ่นน้องที่ ม. เจอมันนั่งคนเดียวอยู่ที่หน้าตึก เค้าก็มองผมนะ มองแบบไอนี่มันเรียนห้องเดียวกะกุนี่หว่า ผมก้มองมันนะ มองเหลียวหลังเลย พอวันต่อมาผมก้เจอมันมาเลื่อยๆ แล้วแทบจะทุกวันเลยที่ผมต้องบังเอิญไปนั่งไม่หลังก้ข้าง (แบบแถวเดียวกันอะครับ) ในตอนนี้ผมรู้สึกแค่ว่าไอนี่เข้าท่าวะเป็นได้แต่ไม่กล้าเข้าไปทักพอผ่านไปซักพักก้มีเรื่องทำให้ผมประทับใจเด็กเกรียนขรึมๆ คนนี้ครับ คือผมนั่งอยู่เฉียงๆ เอียงมาทางด้านหลังของเค้าแล้วมันยื่นกระดาษมาถามว่าดูป่าว ตอนนั้นแหละครับผมเม็มชื่อ เลขที่ไว้เลย เวลาผ่านไปผมก้ได้เห็นมุมขำๆของคนๆนี้ และได้เห็นมุมที่ใจดีและนิ่งๆ ของเค้า คือผมเอาโทรศัพท์มาชาจแบ็ตใน ม. ผมชอบนั่งหลังครับเพราะมันจะมีรูชาจ ไอหมอนั่น ดั้นนนมานั่งชาจข้างๆ บังเอิญผมทำโทรศัพท์มันหล่น เคทด้านหลังกระจาก ผมรีบพยายามนั่งต่อแต่ด้วยความโง่ (ผมใช้ซัมโน็ต2 ไม่เคยแตะiphoneเลย)ก้เลยสกิดเรียกเค้าหันมานึกในใจเสียตังค์แน่กู หลังจากนั้นมันประกอบแป็บเดียวแล้วเอาโทรศัพท์ยื่นมาให้เห้ยยยย มังช่วยทำหน้าตกใจได้ไหม คือหน้า