การปฎิบัติธรรมคือ การทำหน้าที่ และการละตัวกู ของกู 2

ผมมั่นใจว่า ในการที่จะทำในทั้งสองส่วนให้บริบูรณ์นั้น หากจะกล่าวให้ถึงที่สุดแล้ว มีหลายกรณีหรือแทบจะเป็นส่วนใหญ่ ที่เป็นไปไม่ได้ คุณจำเป็นจะต้องเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง คือการทำหน้าที่หรือการละ ตัวกูของกูเท่านั้น ยกเว้นว่าคุณถือว่าการทำหน้าที่นั้น คือการบวชและปฏิบัติตามพระพุทธศานา ถ้าเช่นนั้นแล้ว การทำหน้าที่กับการละตัวกูของกูก็จะกลายเป็นสิ่งเดียวกันได้

     และคงไม่ผิด ถ้าผมจะกล่าวว่า คำว่าการทำหน้าที่นั้นเป็นคำที่คลุมเคลือ และไม่มีความหมายที่แน่นอน หาความหมายไม่เจอ ไม่สามารถนำไปปฏิบัติให้เป็นมาตรฐานแบบเดียวกันได้ เป็นเรื่องของนานาจิตตัง ไม่มีบัญญํติ ไม่มีนิยาม เป็นสิ่งเลื่อนลอย  และพลอยจะทำให้คนที่เชื่อในคำๆนี้ กลายเป็นคนเพ้อเจ้อ และ ปัญญาต่ำไปด้วยที่ไปเชื่อในสิ่งที่เชื่อไม่ได้

     ผมมีความเห็นดังนี้ครับ ใครคิดว่าไม่ใช่ แสดงความเห็นได้ครับ .

  หมายเหตุ
     เนื่องจาก ตาม คห. 1 ผมจึงขอแก้ คำว่า การละ ตัวกูของกู เป็น การไม่มีความยึดมั่นในตัวกู ของกูแทน ครับ  แต่ให้ใช้คำว่า การละ ตัวกูของกู  ในกรณีที่หมายถึง กำลังปฏิบัติ หรือ กำลังทำหน้าที่อยู่ ได้ครับ.