ก่อนอื่นผมต้องขอออกตัวและไม่แสดงสถานะทางเพศของผมและแฟนนะครับ
ผมอายุ 21ปี คบกับแฟนมาได้ระยะนึงแล้วครับ ก่อนหน้าที่จะเกิดเรื่องก็เริ่มสงสัย เพราะแฟนผมติดโทรศัพท์มากครับ ไลน์เข้าตลอดเวลา
ผมเคยเอาโทรศัพท์ของแฟนมาเช็ค (เขาก็ให้ผมทราบรหัสของโทรศัพท์เขานะครับ) ก็เจอไลน์อยู่ไลน์นึง (ปกติแฟนผมจะไม่รับแอดเฟสนักเรียน และไม่มีไลน์นักเรียน)ซึ่งเป็นเด็ก ไม่เกิน ม.3 ผมจึงถามแฟนว่า เป็นใครแฟนผมก็ตอบว่า "เป็นนักเรียนที่โรงเรียน เป็นนักเรียนที่เราสอน และก็เป็นเด็กในความรับผิดชอบของเรา เธอจะคิดอะไรมาก มันขึ้นอยู่กับอนาคตเราเลยนะ เราทำเรื่อแบนี้ไม่ได้หรอก" ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร เห็นว่าเป็นเด็ก แต่มันก็มีข้อให้ผมสงสัยหลายอย่างมากเลยครับ เนื่องจากเด็กคนนั้นเขามาติดตามผมในเฟสบุ๊ค (ไม่ได้แอดเฟรนด์มานะครับ) ผมก็บอกเขานะครับว่า "เธอๆ เด็กเธอมากดฟอลเราในเฟส" เขาก็แค่อืมๆออๆ ไป เรื่องมันมีอยู่ว่า เขาเอาข้อสอบมาให้ผมตรวจ ผมก็พยายามไล่รายชื่อเด็กเรียนคนนั้น (จากชื่อเฟสบุ๊ค) ทุกห้องทีเขาสอน แต่ก็ไม่มี
ชื่อของน้อง และเด็กในกลุ่มสาระที่เค้ารับผิดชอบก็ไม่เคยเห็นเด็กคนนี้เลย
ผมเลยเริ่มถามอีกคร้งเมื่อมีไลน์เข้ามาถี่ๆ ว่ายังคุยกันอยู่หรอ เขาก็บอกว่าน้องเค้าเป็นคนที่บกพร่องทางการได้ยิน แต่ที่ผมไปส่องเฟสน้องเขามาคือน้องเขาเล่นดนตรี ผมเก็บความสงสัยมาเรื่อยๆ แอบดูไลน์เขาบ้างเวลาเขาหลับ แต่ก็ไม่มีอะไรน่าสงสัย เพราะเขาลบไลน์ที่คุยทุกวัน
จนกระทั่งวันนี้ ผมขอยืมโทรศัพท์เขาเพื่อที่จะโทรกลับหาเพื่อน แต่หน้าจอเขาดันค้างไว้ที่หน้าไลน์ ด้วยสัญชาตญาณความเป็นแฟนเลยเปิดขึ้นมาดูครับว่าเขาคุยอะไรกันบ้าง ก่อนหน้านี้ผมกลับบ้านที่ต่างจังหวัดสัปดาห์นีง ผมอยากรู้ด้วยว่าเขาไปไหนอะไรกับใครมาบ้าง แต่สิ่งที่ผมเจอในไลน์คือ
...คร่าวๆนะครับ....
เด็ก : นอนแล้วนะ รีบนอนด้วยนะ เป็นห่วง
เขา : ฝันดีนะ พรุ่งนี้โทรปลุกด้วย ตี 5 ครึ่ง (ทั้งๆที่เมือก่อนผมเป็นคนโทรปลุกเขาเวลาที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน)
เด็ก : ตื่นเช้าจัง
เขา : มีธุระ คิดถึงนะ
เด็ก : คิดถึงมากกว่าอีก
เขา : รักนะ
เด็ก : รักเหมือนกัน "รอวันนั้นอยู่นะ"
ไอ้คำว่าคิดถึง คำว่ารัก มันยังไม่เจ็บเท่าคำว่า รอวันนั้นอยู่นะ คืออะไร แล้วผมล่ะ คือน้องเค้ารออะไรอยู่ ผมจึงฝืนกินข้าว (กับเขาและเพื่อน) พยายามเก็บอาการที่สุด พูดคุยตลกโปกฮาเหมือนเดิม ระหว่างนั่งรถกลับด้วยกันก็มีพูดคุยกันมาธรรมดาๆ แต่พอถึงห้องผมก็ขอออกไปนั่งเล่นข้างนอกกับเพื่อน ผมจึงรวบรวมความกล้า และไลน์ไปบอกเขาว่า
ผม : คืนนี้ขอนอนคนเดียวนะ
เขา : เค้าน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยหรอ
ผม : เปล่าหรอกเค้าเองต่างหากที่น่ารังเกียจ เค้าตกอยู่ในสถานะอะไรก็ไม่รู้เหมือนเป็นคนที่ไปขวางความรักของใคร เธอไม่ต้องคิดมากนะ เค้าโอเค อีกไม่กี่เดือนเธอก็ฝึกสอนเสร็จแล้ว อะไรๆมันก็คงจะคล่องขึ้น ขอโทษจริงๆนะ
เขา : ทำไมเธอคิดแบบนั้น
ผม : ถ้าเราดีพร้อมทุกอย่างจริงๆ เธอก็คงไม่ไปคุยกับคนอื่นหรอก
เขา :เธอดีกับเค้ามากนะ ดีมากๆด้วย แต่เค้าจะทำไงดีล่ะ ไม่คุยด้วยมันก็ทักมาตลอด
ผม : พอ มันฟังไม่ขึ้น (อารมณ์ล้วนๆ) แล้วที่บอกรักกัน รอวันที่จะได้คบกันมันไม่ใช่แค่ครูกับนักเรียนหรอก
เขา : มันไม่มีทางหรอกเธอ
ผม : ในข้อสอบที่เราตรวจก็ไม่มีชื่อน้อง ในกลุ่มเด็กที่เธอรับผิดชอบก็ไม่มีน้อง ไหนจะ...(คนที่เขาแอบคุยด้วย) เธอเห็นเราเป็นตัวอะไร
เขา : เธอมันไม่มีอะไรจริงๆ ทั้งหมดก็แค่คุย (หราาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา)
ผม :
แล้วบอกรัก ?
เขา : ทุกคนเขาก็รู้ว่าเรามีแฟนแล้ว คุยกันแซวๆ หยอกๆ ไม่ได้จริงจัง
ผม : จ้ะ (กวนตีนนนนนน 55 )
เขา : เพราะมันเป็นไปไม่ได้ไง เพราะเรามีแฟนแล้ว (อยากเอาค้อนทุบกบาลมาก)
ผม : เพราะเธอรอวันที่เป็นไปได้อยู่นี่ไง แล้วเราล่ะ ถ้าเราทำบ้างเธอรู้สึกดีไหม เย่แฟนไปบอกรักคนอื่น บอกว่ารอวันที่จะเป็นไปได้ (กวนตีนสุดๆ55)
เขา : ..............................................................................
ผมอยากรู้ว่าผมต้องทำยังไงต่อไป ชีวิตผมตัวคนเดียว มีเขาเป็นเพื่อนกินข้าว เป็นเพื่อนนอน มาตลอด มันเป็นเหตุผลเน่าๆที่ฟังไม่ขึ้นเลย เขาใช้ความใจอ่อนของผม ขอโอกาสจากผมนับครั้งไม่ถ้วน แล้วผมล่ะ ผมต้องการแค่คนรัก ที่อยู่ด้วยกันกับผม ดูแลผมบ้าง (ที่ผ่านมาผมดูแลเขาฝ่ายเดียวมาตลอด) รับฟังปัญหาที่ผมเจอ อาจไม่ต้องช่วยแก้ แต่แค่เป็นที่ระบายให้ผม และเป็นคนที่รักผมคนเดียว ผมต้องการแค่นี้จริงๆ
มันคงจะไม่ใช่เรื่องที่ตัดสินใจยาก หากผมเป็นคนเด็ดขาด ไม่ใจอ่อน และ .......... ไม่กลัวการอยู่คนเดียว
ขอบคุณพื้นที่นี้ที่ให้ผมได้ระบาย และแนะนำผมครับ
ทำยังไงดีครับ แฟนเป็นครูฝึกสอนแต่แอบคุยกับนักเรียน
ผมอายุ 21ปี คบกับแฟนมาได้ระยะนึงแล้วครับ ก่อนหน้าที่จะเกิดเรื่องก็เริ่มสงสัย เพราะแฟนผมติดโทรศัพท์มากครับ ไลน์เข้าตลอดเวลา
ผมเคยเอาโทรศัพท์ของแฟนมาเช็ค (เขาก็ให้ผมทราบรหัสของโทรศัพท์เขานะครับ) ก็เจอไลน์อยู่ไลน์นึง (ปกติแฟนผมจะไม่รับแอดเฟสนักเรียน และไม่มีไลน์นักเรียน)ซึ่งเป็นเด็ก ไม่เกิน ม.3 ผมจึงถามแฟนว่า เป็นใครแฟนผมก็ตอบว่า "เป็นนักเรียนที่โรงเรียน เป็นนักเรียนที่เราสอน และก็เป็นเด็กในความรับผิดชอบของเรา เธอจะคิดอะไรมาก มันขึ้นอยู่กับอนาคตเราเลยนะ เราทำเรื่อแบนี้ไม่ได้หรอก" ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร เห็นว่าเป็นเด็ก แต่มันก็มีข้อให้ผมสงสัยหลายอย่างมากเลยครับ เนื่องจากเด็กคนนั้นเขามาติดตามผมในเฟสบุ๊ค (ไม่ได้แอดเฟรนด์มานะครับ) ผมก็บอกเขานะครับว่า "เธอๆ เด็กเธอมากดฟอลเราในเฟส" เขาก็แค่อืมๆออๆ ไป เรื่องมันมีอยู่ว่า เขาเอาข้อสอบมาให้ผมตรวจ ผมก็พยายามไล่รายชื่อเด็กเรียนคนนั้น (จากชื่อเฟสบุ๊ค) ทุกห้องทีเขาสอน แต่ก็ไม่มี
ชื่อของน้อง และเด็กในกลุ่มสาระที่เค้ารับผิดชอบก็ไม่เคยเห็นเด็กคนนี้เลย
ผมเลยเริ่มถามอีกคร้งเมื่อมีไลน์เข้ามาถี่ๆ ว่ายังคุยกันอยู่หรอ เขาก็บอกว่าน้องเค้าเป็นคนที่บกพร่องทางการได้ยิน แต่ที่ผมไปส่องเฟสน้องเขามาคือน้องเขาเล่นดนตรี ผมเก็บความสงสัยมาเรื่อยๆ แอบดูไลน์เขาบ้างเวลาเขาหลับ แต่ก็ไม่มีอะไรน่าสงสัย เพราะเขาลบไลน์ที่คุยทุกวัน
จนกระทั่งวันนี้ ผมขอยืมโทรศัพท์เขาเพื่อที่จะโทรกลับหาเพื่อน แต่หน้าจอเขาดันค้างไว้ที่หน้าไลน์ ด้วยสัญชาตญาณความเป็นแฟนเลยเปิดขึ้นมาดูครับว่าเขาคุยอะไรกันบ้าง ก่อนหน้านี้ผมกลับบ้านที่ต่างจังหวัดสัปดาห์นีง ผมอยากรู้ด้วยว่าเขาไปไหนอะไรกับใครมาบ้าง แต่สิ่งที่ผมเจอในไลน์คือ
...คร่าวๆนะครับ....
เด็ก : นอนแล้วนะ รีบนอนด้วยนะ เป็นห่วง
เขา : ฝันดีนะ พรุ่งนี้โทรปลุกด้วย ตี 5 ครึ่ง (ทั้งๆที่เมือก่อนผมเป็นคนโทรปลุกเขาเวลาที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน)
เด็ก : ตื่นเช้าจัง
เขา : มีธุระ คิดถึงนะ
เด็ก : คิดถึงมากกว่าอีก
เขา : รักนะ
เด็ก : รักเหมือนกัน "รอวันนั้นอยู่นะ"
ไอ้คำว่าคิดถึง คำว่ารัก มันยังไม่เจ็บเท่าคำว่า รอวันนั้นอยู่นะ คืออะไร แล้วผมล่ะ คือน้องเค้ารออะไรอยู่ ผมจึงฝืนกินข้าว (กับเขาและเพื่อน) พยายามเก็บอาการที่สุด พูดคุยตลกโปกฮาเหมือนเดิม ระหว่างนั่งรถกลับด้วยกันก็มีพูดคุยกันมาธรรมดาๆ แต่พอถึงห้องผมก็ขอออกไปนั่งเล่นข้างนอกกับเพื่อน ผมจึงรวบรวมความกล้า และไลน์ไปบอกเขาว่า
ผม : คืนนี้ขอนอนคนเดียวนะ
เขา : เค้าน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยหรอ
ผม : เปล่าหรอกเค้าเองต่างหากที่น่ารังเกียจ เค้าตกอยู่ในสถานะอะไรก็ไม่รู้เหมือนเป็นคนที่ไปขวางความรักของใคร เธอไม่ต้องคิดมากนะ เค้าโอเค อีกไม่กี่เดือนเธอก็ฝึกสอนเสร็จแล้ว อะไรๆมันก็คงจะคล่องขึ้น ขอโทษจริงๆนะ
เขา : ทำไมเธอคิดแบบนั้น
ผม : ถ้าเราดีพร้อมทุกอย่างจริงๆ เธอก็คงไม่ไปคุยกับคนอื่นหรอก
เขา :เธอดีกับเค้ามากนะ ดีมากๆด้วย แต่เค้าจะทำไงดีล่ะ ไม่คุยด้วยมันก็ทักมาตลอด
ผม : พอ มันฟังไม่ขึ้น (อารมณ์ล้วนๆ) แล้วที่บอกรักกัน รอวันที่จะได้คบกันมันไม่ใช่แค่ครูกับนักเรียนหรอก
เขา : มันไม่มีทางหรอกเธอ
ผม : ในข้อสอบที่เราตรวจก็ไม่มีชื่อน้อง ในกลุ่มเด็กที่เธอรับผิดชอบก็ไม่มีน้อง ไหนจะ...(คนที่เขาแอบคุยด้วย) เธอเห็นเราเป็นตัวอะไร
เขา : เธอมันไม่มีอะไรจริงๆ ทั้งหมดก็แค่คุย (หราาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา)
ผม :
เขา : ทุกคนเขาก็รู้ว่าเรามีแฟนแล้ว คุยกันแซวๆ หยอกๆ ไม่ได้จริงจัง
ผม : จ้ะ (กวนตีนนนนนน 55 )
เขา : เพราะมันเป็นไปไม่ได้ไง เพราะเรามีแฟนแล้ว (อยากเอาค้อนทุบกบาลมาก)
ผม : เพราะเธอรอวันที่เป็นไปได้อยู่นี่ไง แล้วเราล่ะ ถ้าเราทำบ้างเธอรู้สึกดีไหม เย่แฟนไปบอกรักคนอื่น บอกว่ารอวันที่จะเป็นไปได้ (กวนตีนสุดๆ55)
เขา : ..............................................................................
ผมอยากรู้ว่าผมต้องทำยังไงต่อไป ชีวิตผมตัวคนเดียว มีเขาเป็นเพื่อนกินข้าว เป็นเพื่อนนอน มาตลอด มันเป็นเหตุผลเน่าๆที่ฟังไม่ขึ้นเลย เขาใช้ความใจอ่อนของผม ขอโอกาสจากผมนับครั้งไม่ถ้วน แล้วผมล่ะ ผมต้องการแค่คนรัก ที่อยู่ด้วยกันกับผม ดูแลผมบ้าง (ที่ผ่านมาผมดูแลเขาฝ่ายเดียวมาตลอด) รับฟังปัญหาที่ผมเจอ อาจไม่ต้องช่วยแก้ แต่แค่เป็นที่ระบายให้ผม และเป็นคนที่รักผมคนเดียว ผมต้องการแค่นี้จริงๆ
มันคงจะไม่ใช่เรื่องที่ตัดสินใจยาก หากผมเป็นคนเด็ดขาด ไม่ใจอ่อน และ .......... ไม่กลัวการอยู่คนเดียว
ขอบคุณพื้นที่นี้ที่ให้ผมได้ระบาย และแนะนำผมครับ