[CR] มั่วๆ มึนๆ ไปถึงอินโดฯ – Surabaya – Bromo – Madakaripura ตอน 2 (จบ)

ฝากติดตามความเดิมตอนที่แล้วกันด้วยนะคะ
http://pantip.com/topic/32704774

หลังจากชื่นชมโบรโม่จนหนำใจ ก็ได้เวลากลับกันแล้ว



จุดหมายต่อไปคือน้ำตกในตำนาน Madakaripura
ถ้าจำเรื่องราวไม่ผิด เค้าเล่ากันว่าน้ำตกแห่งนี้เป็นสถานที่ซึ่งผู้นำทหารของชวา (ประมาณนั้น) มาฝึกสมาธิ
ภายในจะมีน้ำตกอยู่เจ็ดแห่งด้วยกัน และแน่นอนว่า แห่งที่สวยสุด จะต้องอยู่ลึกสุดๆ ไปเลย

เราหาข้อมูลมาก่อนพอสมควรสำหรับการเข้าไปที่น้ำตกเพราะว่า
1. เราแอดเวนเจอร์ไม่เก่ง ถ้าจะต้องปีนป่ายผาดโผนก็คงต้องขอบาย
2. ว่ายน้ำไม่เป็น ทุกสิ่งที่เกี่ยวข้องกับน้ำ จะกลัวเพิ่มเป็นสิบเท่า

ข้อมูลเท่าที่ได้มาก็พอจะสรุปได้ว่า น่าจะพอถูไถล่ะนะ
เลยตัดสินใจว่าจะไปดูให้เห็นกับตา มารอดูกันว่าจริงๆ แล้วมันเป็นยังไง

ทางเข้าน้ำตกค่อนข้างลึก คดเคี้ยว
ข้างทางจะมีบ้านคนอยู่เป็นระยะ สลับกับป่าเขากันไป บรรยากาศดีทีเดียว

จ่ายค่าผ่านเข้าเสร็จสรรพ เตรียมพร้อมขาสั้น คีบแตะ ซื้อเสื้อกันฝน (เอ๊ะ ฝนจะตกเหรอ??) จ่ายค่าไกด์
เรียบร้อยพร้อมลุย

เราได้รับคำแนะนำมาจากอาทิดว่า
ค่าไกด์พาเดินเข้าน้ำตกน่ะ ให้จ่ายก่อนตั้งแต่ต้นเลย ถ้าจ่ายทีหลังอาจจะมีการอัพราคากันได้

ไกด์ที่พาเข้าไปก็คือคนท้องถิ่นนั่นแหละค่ะ เค้าจะทำกันเป็นผลัดสลับกันไป
หน้าที่ของเค้าคือการนำทาง แล้วก็น่าจะช่วยดูแลความปลอดภัยให้เราได้ในระดับหนึ่ง
แต่อาจจะสื่อสารกันยากนิดนึงนะ เค้าจะพูดอังกฤษกันไม่ค่อยได้ บางคนอาจจะไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

ไกด์ที่นำเราเข้าไปเป็นไกด์หนุ่มละอ่อน รูปร่างกำยำล่ำสันทีเดียว (เช็ดน้ำลายแป๊บ)


ด้านหน้าทางเดินเข้าจะมีรูปปั้นของ ผบ. ในตำนานตั้งอยู่ น่าเกรงขามทีเดียว



ทางเดินช่วงแรกชิวๆ สบายๆ ชมเขา ชมแมกไม้กันไป



นี่เป็นหนึ่งในน้ำตกเจ็ดแห่งที่บอกไป เห็นจากไกลๆ นะคะ เข้าไปเล่นไม่ได้



เดินๆ ไปสักพัก อ๊ะ ทางตัดขาดแล้วจ้า เริ่มต้องลุยละตอนนี้



เราขอแบ่งระดับการเดินเป็นสี่ระดับตามนี้เลย

เลเวลหนึ่ง เดินข้ามโขดหินธรรมดา เหมือนเวลาเราเที่ยวน้ำตกกัน
เลเวลสอง เริ่มมีข้ามลำธารน้ำเชี่ยวหว่ะเฮ้ย แล้วคือต้องเหยียบตรงไหนอ้ะ... ลื่นแผล็ด
เลเวลสาม เดินฝั่งนี้อยู่ดีๆ อ่าว ตัน ทุลักทุเลข้ามน้ำไปอีกฝั่ง เดินไปอีกนิด อ่าว ตัน ข้ามกลับมาอีก...
เลเวลสี่ พีคสุด คือต้องปีนหินขึ้นไปจ้า เห็นแล้วผงะ พูดกับไกด์ว่า “จริงอ่ะ ซวยละ”

ในระหว่างทางเดินที่ว่ามาทั้งหมดนั้น ไกด์จะยื่นมือมาให้สัมผัสเป็นระยะ เมื่อเค้าเห็นว่าจำเป็น
ซึ่งสำหรับเราแล้วนั้น... แทบจะตลอดทาง
แล้วก็จะคอยบอกด้วยว่าให้เหยียบให้เดินตรงไหน รอดมาได้เพราะไกด์แท้ๆ


เดินๆ มาอยู่ดีๆ ไกด์ก็หยุดแล้วบอกว่าให้ใส่เสื้อกันฝน
เราก็อ๋อๆ ถึงแล้วสินะ จุดที่ใครๆ เค้าพูดถึงกัน ทางเดินลอดใต้น้ำตก



ตรงที่เป็นทางด้านล่างของรูปนี่แหละค่ะ ทางเดินเข้ามา



มุมยอดนิยม



ใกล้สุดทางรักของเราแล้วสินะ (ใครไปรักกับแก๊)
หน้าผาด้านข้างเหมือนหน้าคนเลยอ่ะ
ตรงบุ๋มๆ เป็นตา ที่แหลมๆ ยื่นออกมา เป็นจมูก



ถึงแล้วววว จุดสุดท้ายของน้ำตก สูงมากกกก ตกลงมาเสียงดังมากกกก
นี่สินะ ความยิ่งใหญ่ของธรรมชาติ



เค้าตกลงมาจากช่องเขาแบบนี้



ด้านล่างเป็นแอ่งน้ำเล็กๆ แต่ลึกรึป่าวไม่รู้นะคะ
เห็นว่าลงไปเล่นได้ แต่เราขอบายค่ะ ใสสะอาดนะ แต่กลัวอ้ะ



แผงหินตะปุ่มตะป่ำที่เห็นทางซ้ายนั้น เป็นลักษณะหินที่เราต้องปีนในเลเวลสี่นั่นเองงงงง



อยู่ชื่นชมพอเป็นพิธี เพราะด้านในนี้มีเพียงเราสอง
เกรงว่าจะไม่งามนัก เราเดินทางกลับออกไปกันดีกว่า
ปีนกลับทางเดิมสินะ (แง่ม)


ปิดท้ายทริปด้วยอาหารพื้นถิ่นอีกสักที มื้อนี้เดินดุ่ยๆ ออกไปหากินเอง
เจอร้านข้าว ตรงดิ่งเข้าไปสั่ง และแอ่น แอน แอ๊น.....



อร่อยครบถ้วนกระบวนความ จากลาด้วยความประทับใจ
หวังว่าเราคงได้พบกันใหม่นะจ๊ะอินโดฯ


หมีบุ๊ก โบรโม่ และบาต๊อก แล้วไปเที่ยวด้วยกันอีกนะคะ