ีปีที่แล้วผมเรียนอยู่ ปวช.3 เทอม1 มีปัญหาเรื่องการเรียนติดเรื่องฝึกงาน
เพราะไม่ได้ไปฝึกกับเขา บวกกับพี่ชายที่พิการมา9ปีต้องผ่าสมองหลายรอบมาก เลยตัดสินใจออกมาอยู่เป็นเพื่อนแม่
4เดือนใน รพ. ลำบากมาก ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ ยังดีที่แม่มีสวนยางที่ยายให้มา2สวน แม่ตัดสินใจขายไป1สวนได้1ล้านบาท
ได้เงินมาก็ซื้ออีโค่คาร์เงินสด1คัน เพราะเวลาจะไปโรงพยาบาลลำบากมาก รบกวนคนอื่นตลอด ตอนนั้นคิดว่าเรามีสวนยางซะอย่าง ไม่ต้องเรียนก็ได้ เรามีเงิน
ผมก็กรีดยางไป ไม่ชอบเลย เหนื่อย ยุงกัด ร้อนก็ร้อน อดทนทำมาได้เกือบปี คิดได้แล้วว่าเราอยู่แบบนี้ตลอดไปไม่ได้แน่ อยากเรียนต่อแล้ว เงินก็มี
เงินที่เหลือจากการขายสวนยาง แม่เลยเอามาทำบ้านที่สวนยาง บ้านยังไม่ทันเสร็จดี เดือนสิงหาคมที่ผ่านมา พายุเข้าอีกแล้วชีวิต ยายเป็นมะเร็งลำไส้ แต่ยังไม่ลุกลามไปส่วนอื่น
คุณหมอให้เอาออกให้เร็วที่สุด รอโรงพยาบาลรัฐไม่ไหวแน่ เพราะยายกินยาละลายลิ่มเลือดด้วย กว่าจะนัด กว่าจะได้ผ่าตัด คงลามไปกว่านี้ แม่กับผมตัดสินใจพายายเข้ากรุงเทพ
ผ่าตัดที่ รพ.วิชัยยุทธ เช้าอีกวันคุณหมอก็ผ่าให้เลย โดยไม่ต้องมีถุงหน้าท้อง เงินก้อนสุดท้ายหมดแล้ว 4แสนกว่าบาท บ้านที่กำลังสร้างอยู่ก็ยังไม่เสร็จต้องยุติไว้แค่นี้ก่อน แม่บอกแลกกับชีวิตยายไม่เสียดายเลย
ที่ผ่านมาผมยอมรับ ผมเป็นคนขี้เกียจ งอมืองอเท้า แม่ไม่ทำผมก็ไม่ทำ ต้องมีแม่เป็นผู้นำตลอด ไม่เคยทำงานนอกบ้านเลย ราคายางก็ตกต่ำ วันนึงได้ไม่ถึง500
แม่ต้องเลี้ยงทั้งพี่ชายและยาย 500บาทกับ4ชีวิต ไม่พอแน่ๆ ตอนนี้ผมเริ่มคิด คิดมากๆด้วย ว่าจะต้องเปลี่ยนตัวเอง จะต้องขยัน จะต้องทำงานหาเงินได้แล้ว
ด้วยวุฒิแค่ม.3 ตอนกลางคืนเปิดดูเว็บหางานก็มีว่าง ส่วนมากเป็นพนักงานขาย ตอนกลางคืนนี่เก่ง คิดว่าเช้าต้องไปสมัครๆๆๆๆ
แต่ตื่นมาทุกอย่างมันดูน่ากลัวไปหมด ไม่กล้าไป คิดอยู่ในใจว่า วุฒิแค่ ม.3 เค้าจะเอาหรอ ตัวก็ใหญ่ ประสบการณ์ก็ไม่มี เป็นแบบนี้ตลอด ไม่กล้าไปซักที ผมควรทำไงดีครับ
พี่ๆช่วยแนะนำเรื่องเรียนให้ผมด้วยครับ ผมจะไปเรียน กศน.ให้ได้วุฒิเทียบเท่า ม.ปลาย อยากเรียนให้ถึง ป.ตรี ถ้าผมสามารถคงจะเข้า ม.รัฐได้ แต่ถ้าไม่ได้คงต้อง ม.เอกชน ตอนนี้อยากทำงานเก็บเงินเผื่อต้องเรียน ม.เอกชน แต่ถ้าโชคดีอาผมอาจจะให้เงินจากมรดกของพ่อ แต่มันก็ไม่แน่นอนอีกนั่นแหละ
ขอบคุณครับ
มีวุฒิแค่ ม.3 ผมกลัวการไปสมัครงาน
เพราะไม่ได้ไปฝึกกับเขา บวกกับพี่ชายที่พิการมา9ปีต้องผ่าสมองหลายรอบมาก เลยตัดสินใจออกมาอยู่เป็นเพื่อนแม่
4เดือนใน รพ. ลำบากมาก ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ ยังดีที่แม่มีสวนยางที่ยายให้มา2สวน แม่ตัดสินใจขายไป1สวนได้1ล้านบาท
ได้เงินมาก็ซื้ออีโค่คาร์เงินสด1คัน เพราะเวลาจะไปโรงพยาบาลลำบากมาก รบกวนคนอื่นตลอด ตอนนั้นคิดว่าเรามีสวนยางซะอย่าง ไม่ต้องเรียนก็ได้ เรามีเงิน
ผมก็กรีดยางไป ไม่ชอบเลย เหนื่อย ยุงกัด ร้อนก็ร้อน อดทนทำมาได้เกือบปี คิดได้แล้วว่าเราอยู่แบบนี้ตลอดไปไม่ได้แน่ อยากเรียนต่อแล้ว เงินก็มี
เงินที่เหลือจากการขายสวนยาง แม่เลยเอามาทำบ้านที่สวนยาง บ้านยังไม่ทันเสร็จดี เดือนสิงหาคมที่ผ่านมา พายุเข้าอีกแล้วชีวิต ยายเป็นมะเร็งลำไส้ แต่ยังไม่ลุกลามไปส่วนอื่น
คุณหมอให้เอาออกให้เร็วที่สุด รอโรงพยาบาลรัฐไม่ไหวแน่ เพราะยายกินยาละลายลิ่มเลือดด้วย กว่าจะนัด กว่าจะได้ผ่าตัด คงลามไปกว่านี้ แม่กับผมตัดสินใจพายายเข้ากรุงเทพ
ผ่าตัดที่ รพ.วิชัยยุทธ เช้าอีกวันคุณหมอก็ผ่าให้เลย โดยไม่ต้องมีถุงหน้าท้อง เงินก้อนสุดท้ายหมดแล้ว 4แสนกว่าบาท บ้านที่กำลังสร้างอยู่ก็ยังไม่เสร็จต้องยุติไว้แค่นี้ก่อน แม่บอกแลกกับชีวิตยายไม่เสียดายเลย
ที่ผ่านมาผมยอมรับ ผมเป็นคนขี้เกียจ งอมืองอเท้า แม่ไม่ทำผมก็ไม่ทำ ต้องมีแม่เป็นผู้นำตลอด ไม่เคยทำงานนอกบ้านเลย ราคายางก็ตกต่ำ วันนึงได้ไม่ถึง500
แม่ต้องเลี้ยงทั้งพี่ชายและยาย 500บาทกับ4ชีวิต ไม่พอแน่ๆ ตอนนี้ผมเริ่มคิด คิดมากๆด้วย ว่าจะต้องเปลี่ยนตัวเอง จะต้องขยัน จะต้องทำงานหาเงินได้แล้ว
ด้วยวุฒิแค่ม.3 ตอนกลางคืนเปิดดูเว็บหางานก็มีว่าง ส่วนมากเป็นพนักงานขาย ตอนกลางคืนนี่เก่ง คิดว่าเช้าต้องไปสมัครๆๆๆๆ
แต่ตื่นมาทุกอย่างมันดูน่ากลัวไปหมด ไม่กล้าไป คิดอยู่ในใจว่า วุฒิแค่ ม.3 เค้าจะเอาหรอ ตัวก็ใหญ่ ประสบการณ์ก็ไม่มี เป็นแบบนี้ตลอด ไม่กล้าไปซักที ผมควรทำไงดีครับ
พี่ๆช่วยแนะนำเรื่องเรียนให้ผมด้วยครับ ผมจะไปเรียน กศน.ให้ได้วุฒิเทียบเท่า ม.ปลาย อยากเรียนให้ถึง ป.ตรี ถ้าผมสามารถคงจะเข้า ม.รัฐได้ แต่ถ้าไม่ได้คงต้อง ม.เอกชน ตอนนี้อยากทำงานเก็บเงินเผื่อต้องเรียน ม.เอกชน แต่ถ้าโชคดีอาผมอาจจะให้เงินจากมรดกของพ่อ แต่มันก็ไม่แน่นอนอีกนั่นแหละ
ขอบคุณครับ