สวัสดีค่ะดิฉันเพิ่งสมัครไอดีแล้วเพิ่งติดกระทู้ในพันทิปอย่างจริงจังได้สองอาทิตย์กว่าๆ ได้เห็นกระทู้น่ารักๆของแต่ละคู่ และเรื่องที่เศร้าๆมากมายจนอินไปนั่งร้องไห้ มันเวอร์ไปใช่ค่ะ สำหรับเรื่องของฉันที่จะเล่าอาจจะฟังแปลกๆ แต่ฉันอยากเล่าเผื่อเรื่องของฉันมีคนคล้ายๆบ้าง คนเราจะหาคนเข้าใจเราได้ดีที่สุดก็ต่อเมื่อเค้าเคยผ่านหรือรู้สึกมาเหมือนกัน เขียนผิดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ ด้วยนะค่ะ เริ่มกันเลยยยยยย
ตอนนั้นฉันเป็นเด็กปีหนึ่ง วัยกำลังใสๆเลยค่ะ เปลี่ยนสถานที่จากมัธยม เข้าสู่รั่วมหาวิทยาลัย คนเยอะแยะมากมาย ต่างที่มาเจอกันที่นี้ เรื่องมันมีอยู่ว่าวัน Freshy Night ของมหาวิทยาลัย เป็นคืนที่ฝนตกหนัก จนไม่สามารถนั่งกลางสนามได้ แล้วตรงนั้นจะมีเต็นท์กลางไว้เรียงเป็นขอบขอบสนาม รุ่นพี่สั่งให้ปี1เข้าไปหลบฝน ฉันก็วิ่งไม่คิดชีวิตเพราะฉันกลัวโทรศัพท์เปียก ในระหว่างที่รอฝนหยุดตก ดันหันไปเจอคนที่เห็นแล้ว ใช่เลย คนนี้เลย อยากได้ๆๆๆๆ อารมณ์ประมาณนี้อะค่ะ แต่!!! เค้ายืนอยู่กับผู้หญิงยืนบังฝนให้กัน เราก็คิดในใจว่าเขามีเจ้าของแล้ว เลิกคิดสะ (ใจบอกเลิกคิด แต่ตานี่ยังมองอยู่ไม่กระพริบเลย)5555+ หลังจากนั้นก็ไม่ได้เจอกันเลย
เราก็ใช้ชีวิตตามปกติหาเพื่อนใหม่ๆ เพราะเพื่อนสำคัญมากเวลาจะทำอะไรต้องมีเพื่อนไม่งั้นเหงาค่ะ เราเข้ารับน้องเขาก็ให้แบ่งหน้าที่ทำงาน เราอยู่ฝ่ายศิลป์ค่ะ เป็นฝ่ายที่ต้องอยู่ดึกเพราะงานมันเร่ง (เลี่ยงฝ่ายเชียร์เต็มที่) เป็นคนขี้ลืมกลัวลืมเนื้อ ขอใช้แรงงานดีกว่า พอได้ฝ่ายเสร็จรุ่นพี่นัดทำงานในวันพรุ่งนี้ เอาละถึงเวลาหาเพื่อนในฝ่าย เราได้เพื่อนค่ะ คือผู้หญิงคน(ที่มีคนบังฝน)นั้นค่ะ เธอน่ารักนิสัยดีมากๆเลย วันถัดมาเราก็นัดเจอกันที่หน้าหอเพราะเราอยู่หอใน หอติดกัน เธอบอกว่าให้เดินไปอีกหน่อยรอเพื่อนอีกคนจะไปพร้อมกัน เราก็ยืนรอสักพัก สิ่งที่คิดไม่ถึงได้เกิดขึ้นค่ะเขาผู้ชายสายฝนนนน ( กริ๊ดดดดดดดด) ช็อกแปป!!! อึ้งไปเลยค่ะ เรากลายเป็นคนใบ้เลย เราก็เดินไปพร้อมกัน แต่เราเดินตามเขาทั้งสอง ได้เห็นเขาจากมุมหลังแล้วแปป เตือนใจตลอดค่ะ ว่ามันผิด ว่ามันไม่ดี แต่ใจคนค่ะ ยิ่งห้ามยิ่งยุ อยู่ใกล้ๆขนาดไม่รู้จักชื่อยังดูอบอุ่นเลยยยย เราก็เจอกันบ่อยขึ้นกลับพร้อมกันสามคน ไปเรียนก็นั่งแถวเดียวกันบ้าง เขาพยายามชวนฉันคุย เพราะฉันเงียบมากเรื่องของเรื่องเขินมากกกกก เลยไม่กล้าคุยกัน เราเป็นอย่างนี้ประมาณสองอาทิตย์ ฉันก็มีเพื่อนเพิ่มอีก
รักแรกเจอ ต้องมาเป็นเพื่อนกัน TT^TT
ตอนนั้นฉันเป็นเด็กปีหนึ่ง วัยกำลังใสๆเลยค่ะ เปลี่ยนสถานที่จากมัธยม เข้าสู่รั่วมหาวิทยาลัย คนเยอะแยะมากมาย ต่างที่มาเจอกันที่นี้ เรื่องมันมีอยู่ว่าวัน Freshy Night ของมหาวิทยาลัย เป็นคืนที่ฝนตกหนัก จนไม่สามารถนั่งกลางสนามได้ แล้วตรงนั้นจะมีเต็นท์กลางไว้เรียงเป็นขอบขอบสนาม รุ่นพี่สั่งให้ปี1เข้าไปหลบฝน ฉันก็วิ่งไม่คิดชีวิตเพราะฉันกลัวโทรศัพท์เปียก ในระหว่างที่รอฝนหยุดตก ดันหันไปเจอคนที่เห็นแล้ว ใช่เลย คนนี้เลย อยากได้ๆๆๆๆ อารมณ์ประมาณนี้อะค่ะ แต่!!! เค้ายืนอยู่กับผู้หญิงยืนบังฝนให้กัน เราก็คิดในใจว่าเขามีเจ้าของแล้ว เลิกคิดสะ (ใจบอกเลิกคิด แต่ตานี่ยังมองอยู่ไม่กระพริบเลย)5555+ หลังจากนั้นก็ไม่ได้เจอกันเลย
เราก็ใช้ชีวิตตามปกติหาเพื่อนใหม่ๆ เพราะเพื่อนสำคัญมากเวลาจะทำอะไรต้องมีเพื่อนไม่งั้นเหงาค่ะ เราเข้ารับน้องเขาก็ให้แบ่งหน้าที่ทำงาน เราอยู่ฝ่ายศิลป์ค่ะ เป็นฝ่ายที่ต้องอยู่ดึกเพราะงานมันเร่ง (เลี่ยงฝ่ายเชียร์เต็มที่) เป็นคนขี้ลืมกลัวลืมเนื้อ ขอใช้แรงงานดีกว่า พอได้ฝ่ายเสร็จรุ่นพี่นัดทำงานในวันพรุ่งนี้ เอาละถึงเวลาหาเพื่อนในฝ่าย เราได้เพื่อนค่ะ คือผู้หญิงคน(ที่มีคนบังฝน)นั้นค่ะ เธอน่ารักนิสัยดีมากๆเลย วันถัดมาเราก็นัดเจอกันที่หน้าหอเพราะเราอยู่หอใน หอติดกัน เธอบอกว่าให้เดินไปอีกหน่อยรอเพื่อนอีกคนจะไปพร้อมกัน เราก็ยืนรอสักพัก สิ่งที่คิดไม่ถึงได้เกิดขึ้นค่ะเขาผู้ชายสายฝนนนน ( กริ๊ดดดดดดดด) ช็อกแปป!!! อึ้งไปเลยค่ะ เรากลายเป็นคนใบ้เลย เราก็เดินไปพร้อมกัน แต่เราเดินตามเขาทั้งสอง ได้เห็นเขาจากมุมหลังแล้วแปป เตือนใจตลอดค่ะ ว่ามันผิด ว่ามันไม่ดี แต่ใจคนค่ะ ยิ่งห้ามยิ่งยุ อยู่ใกล้ๆขนาดไม่รู้จักชื่อยังดูอบอุ่นเลยยยย เราก็เจอกันบ่อยขึ้นกลับพร้อมกันสามคน ไปเรียนก็นั่งแถวเดียวกันบ้าง เขาพยายามชวนฉันคุย เพราะฉันเงียบมากเรื่องของเรื่องเขินมากกกกก เลยไม่กล้าคุยกัน เราเป็นอย่างนี้ประมาณสองอาทิตย์ ฉันก็มีเพื่อนเพิ่มอีก