เป็นกระทู้แรกที่ตั้งค่ะ ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วย
ตอนนี้ จขกท อายุ 23 ค่ะ เพิ่งจบมหาวิทยาลัยในกทม.มาหมาดๆ
เคยคิดจะตั้งกระทู้นี้มานานแล้วค่ะ วันนี้ที่ตั้งจริงจังเพราะได้อ่านข่าว นศ.ปี1 ม.ดังย่านรังสิตกระโดดตึกฆ่าตัวตายเนื่องจากเพื่อนไม่คบ..
เราอ่านแล้วเศร้ามากๆค่ะ เราเข้าใจดีว่ารู้สึกยังไง(ไม่ใช่ว่าเราไม่มีเพื่อนคบนะ รู้สึกตอนทะเลาะกับเพื่อนค่ะ)
ทั้งเรื่องเกรดตก เรียนไม่จบ ท้อง ทะเลาะกับแฟน ทะเลาะกับพ่อแม่ แล้วคิดสั้น อย่ามองว่ามันเป็นปัญหาเด็กๆเลยนะคะ
สำหรับผู้ใหญ่อาจจะมองว่าเรื่องแค่นี้เองโตขึ้นมาแล้วมีปัญหาอีกเยอะเลย แต่สำหรับเด็กในวัยนั้นมันไม่ใช่ค่ะ



เข้าเรื่องเลยละกันเนอะ

ที่ผ่านมาตั้งแต่ตอนที่เรียนหนังสืออยู่ต่างจังหวัดช่วงมัธยมได้เจอเหตุการณ์ที่เพื่อนเสียชีวิตหลายราย
เท่าที่จำได้คือในทุกๆปีที่โรงเรียนจะมีเหตุการณ์นักเรียนเสียชีวิตทุกปี ส่วนมากคือ รถชนและจมน้ำ

เหตุการณ์ที่พอจำได้คือ
คนแรก เพื่อนต่างห้องค่ะ จมน้ำเสียชีวิตที่แม่น้ำแถวๆบ้าน กว่าจะงมหาได้สายน้ำก็พัดไประยะนึงแล้ว
ก่อนวันที่เพื่อนคนนี้จะเสียชีวิตก็มาโรงเรียนปกติ ยังทักทายคุยกันอยู่เลย อีกวันนึงเค้าหายไปแล้ว..

อีกคนคือเพื่อนสมัยเด็กๆ พอจบไปเค้าก็ไปเป็นทหารอยู่แถวๆภาคตะวันออก
วันที่เกิดเหตุเป็นงานประจำปีของชุมชน วัยรุ่นหนุ่มสาวมักจะไปงานนี้ เพื่อนคนนี้ก็เช่นกัน
เราก็ไปร่วมขายของที่งานสนุกๆกะเพื่อน คนนี้ก็มาทักทายและซื้อของเราไปก็คุยสนุกสนานเฮฮา
เราไม่ได้เจอกันนานหลายปีเลย พอตกดึกเพื่อนๆในเฟสเริ่มโพสข้อความ RIP เราเลยสืบว่าใครเป็นอะไร
ปรากฎว่าก็คือเค้าคนนี้ ใจหายมาก ทุกๆคนก็บอกเหมือนๆกันว่า ไม่ได้เจอคนนี้มานานหลายปีเพิ่งมาเจอเมื่อคืน
เหมือนเค้ามาลา... (เราอาจจะรู้สึกไปเอง) เค้าเสียเนื่องจากเค้าขี่รถกลับแล้วชนกับรถบรรทุกที่จอดอยู่
พอไปงานศพ เพื่อนๆที่ทำงานทหารเล่าให้ฟังว่า..
"คืนก่อนที่มันจะเสียอะ มันขี่รถกลับมาที่ค่ายตอนดึกแล้วเล่าให้เพื่อนฟังว่า เห็นมอไซที่ขี่ข้างหน้าไม่มีหัวว่ะ.....
เพื่อนก็ขำๆอำๆกัน ไม่คิดว่าจะมีเหตุการณ์เกิดขึ้นจริงๆ"

(เล่าแค่นี้ก่อนนะค่ะ เล่าแล้วกลัวเราอยู่คนเดียว แหะๆ)



ตอนที่ยังเป็นเด็กก็รู้สึกใจหายและเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นค่ะ
แต่พอโตขึ้นมาเริ่มรู้สึกว่าชีวิตไม่มีอะไรแน่นอน
และในวัยเรานี้ไม่ใช่วัยที่น่าไปงานศพเพื่อนเลยและเดี๋ยวนี้ก็มากขึ้นเรื่อยๆ

คนที่ป่วยหนักๆ คนที่นอนอยู่โรงพยาบาลที่กำลังสิ้นหวัง ขอให้สู้นะคะ
ไม่ใช่ว่าคุณเป็นคนโชคร้ายหรอก คุณอาจจะโชคดีกว่าหลายๆคนอีกมาก


สุดท้าย ขอให้ทุกคนอย่าประมาทในชีวิต ทุกวินาทีที่เหลือห้ามใช้ชีวิตประมาทเด็ดขาด ขอให้คิดถึงคนที่อยู่ข้างหลัง
ขอให้วิญญาณทุกดวงไปสู่สุขคติ ขออภัยหากไม่เหมาะสมที่นำเรื่องราวมาเล่า แต่อยากให้เป็นอุทาหรณ์ให้คนที่ยังอยู่



ที่ตั้งกระทู้ส่วนหนึ่งคือเราอยากรู้เรื่องราวที่ท่านได้ประสบพบเจอกับคนใกล้ตัวหรือเพื่อนสนิท
เค้ากำลังคิดอะไรอยู่ มีเหตุการณ์อะไรบอกหรือไม่ก่อนที่เค้าจะจากไป
เวลาเจอเหตุการณ์แบบนั้นอย่างน้อยเราอาจจะเตือนเค้าอยู่ข้างๆเค้าให้เค้าปลอดภัย

ขออภัยอีกรอบหากผิดพลาดประการใด ยินดีรับคำติชม ขอบคุณมากค่ะ