ก่อนอื่นบอกก่อนว่าเราเลี้ยงลูกเอง/ตลอดเวลา
เราาเลี้ยงลูกในรูปแบบของเราคือ เวลาเค้าไปเล่นหรือมีพฤติกรรมอะไรไม่ดีเช่น
อมนิ้วเล่นพัดลม อมของอะไรที่ไม่ควรเข้าปาก. เราจะดุทันที
แรงๆเค้าก็เฉย หลังๆดุจนร้องไห้เลย แต่เค้าจำนะพอคราวหลังเราดุเค้าจะหยุดแล้วเดินมากอดยิ้มกับเราทันที
หรือเวลาอมอะไรที่ไม่ควรอม ตอนแรกเรางัดออกมาเลยจนโดนดุว่าลูกเจ็บไรงี้ แต่รู้ไหมล้วงไปเจอเหรียญบาท
หลังจากนั้นทำบ่อยมากทั้งดุทั้งงัด ก่อนเค้าเอาอะไรเข้าปากจะทำท่าอ้าปากแล้วยื่นวัตถุมาหาเราเหมือนจะถามว่ากินได้ไหม๊อะค๊ะ
แต่บางทีเราไม่สนใจก็อมเลย พอขอเค้าก็ให้แล้วทำมือบ๊ายบายพร้อมซ่ายหัว//-เค้าเลียนแบบท่าเรา
การกินก็เหมือนกัน. ผักต้องมาค๊ะ. ไม่ปรุงผงชูรสใดใด ใช้ธรรมชาติเพิ่มความหวานความเปรี้ยวล้วนๆ
บางทีแม่ก็ว่าเรา. ว่าสงสารลูก เราว่าเราหวังดีกับเค้านะ ตอนนี้เค้ากินผักได้ทุกชนิด เราใช้วิธีต้มให้นิ่มเลย
แบบแทบละลายในปาก. เค้ากินหมด แรกๆก็ไม่ยอมบ้างกินไม่หมด เราฝืนจนบางทีร้องกันไปข้างนึง-.-!
เดี่ยวขวด5เดือนเราวางแผนไว้ว่าจะเลิกใส่แพมเพิส ให้เค้าบอกเอง จะฝึกไปเรื่อยๆ ญาติๆหลายคนบอกเราทำเกินไป
แต่เราชอบนะลูกเราพูดแล้วฟัง เค้าก็ไม่ดูเครียดยังเล่นน่ารักกับเราเหมือนเดิม ติดเราที่สุดด้วย
ลูกเราอายุแค่ขวบ1เดือน เราใจร้ายกับเค้าเกินไปไหม