
สวัสดีค่ะ พอดีเรามีเรื่องอยากจะมาถามเพื่อนๆว่า เราผิดมั้ยที่เราไปมีแฟนใหม่ทั้งที่ยังไม่บอกเลิกแฟนเก่า
เล่าย้อนก่อนนะค่ะว่าเรากับแฟนเก่าคบกันสมัยประถม(เด็กมาก)

พอเราเรียนจบเราเข้ามัธยมที่เดียวกัน แต่คนละห้องเขาก็ห่างๆเราไป ไม่โทรมาหาขาดการติดต่อไปเลย
เดินสวนกันก็ไม่ถาม เหมือนกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น เราเลยมาคิดว่าสงสัยเขาคงคิดว่ามันเป็นความรักเด็กๆ เขาคงลืมแล้วหรือไม่ได้สนใจอะไร

โอเค เราคิดว่าในเมื่อเขาไม่สนใจเราก็จะทำเหมือนที่ผ่านมาไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ช่วงนั้นมีคนมาชอบเรา หน้าตาก็ไม่ได้หล่ออะไรมากแค่พอดูได้ แถมยังเกเร โดดเรียน ภาพรวมคือแย่มาก
แต่สิ่งที่พิสูจน์มาทั้งหมดเป็นระยะเวลา3ปีคือเขาไม่เคยห่างเราไปไหน ช่วงแรกอาจจะเป็นเพราะเราเหงาเลยเปิดใจลองคบดู ก็เขาเสมอต้นเสมอปลายเคยเป็นไงก็เป็นงั้น
แต่เริ่มสนใจการเรียนมากขึ้น เขาพยามเปลี่ยนแปลงเพื่อเรา

แต่ทุกครั้งที่เราเดินสวนทางกับแฟนเก่ามันก็รู้สึกนะ เหมือนมันค้างคาอะไรอยู่ ทุกครั้งที่เรามองหน้ากันแฟนเก่าเขาจะหลบตาเราทุกครั้ง

จนเรียนจบมัธยมปลาย เรากับแฟนก็ยังคบกันอยู่ เราเรียนต่อมหาลัยจังหวัดเดียวกันแต่คนละที่

อยู่มาวันหนึ่งแม่โทรมาหาเราบอกว่า
มีผู้ชายโทรมาที่บ้านทุกวันถามหาเรา แต่แม่บอกว่าเราไปเรียน นานๆถึงจะกลับบ้าน เขาขอเบอร์มือถือเรา แต่แม่เราไม่ให้บอกแค่ว่าเดี๋ยวเรากลับมาบ้านวันอาทิตย์ค่อยโทรมาใหม่
แล้ววันอาทิตย์เขาก็โทรมาจริงๆ

เขาคนนั้นคือแฟนเก่าเราเอง ตอนแรกเราแปลกใจ บอกตรงๆว่าลืมไปแล้ว เขาถามเราว่าจำเขาได้ไหม

เราก็ว่าจำได้ มีอะไรก็ว่ามาเถอะ
เขาบอกอยากขอกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย เขาบอกว่าตลอกเวลาที่ผ่านมาเขาไม่เคยมีใครเลยนะ
ตอนนั้นเราอึ้งมาก คืออะไร??เพื่ออะไร?? เราก็ตอบปฏิเสธทันที เราบอกว่าเรามีแฟนใหม่แล้วเขาก็รู้จัก
เขาต่อว่าเราว่าที่ทิ้งเขาไปเพราะเขาไม่รวย ไม่มีรถใช่ไหม เราถึงไปคบกับคนอื่น ยังมีหน้าไปโทษคนอื่นอีกนะ แล้วเวลาที่ผ่านมา6ปีคุณทำอะไรอยู่ ทำไมมารู้สึกเอาตอนนี้ จะมาเสียดายอะไรตอนนี้ รู้มั้ยว่าเราเสียใจแค่ไหนที่เขาเงียบไปอย่างนี้ กว่าจะลืมได้ก็ต้องใช้เวลา
แล้วเขาก็ร้องไห้ เราเลยถามว่าจะร้องไห้ทำไมในเมื่อตัวเองเป็นฝ่ายเงียบไปแท้ๆ เราไม่ได้ทำอะไรเลยนะ
ยังมีหน้ามาบอกเราว่าขอท้าต่อยกับแฟนเรา ตอนนั้นเราโกรธมาก คือโตๆกันแล้วยังมีความคิดเด็ก
เราเกียดที่สุดพวกใช้กำลัง เราบอกเลยว่าเราไม่มีวันกลับไปแน่นอน ที่เราไปมีคนอื่นเราผิดใช่ไหม??เราผิดหรอที่เราเปิดโอกาสให้ตัวเองไปเจอคนที่ดีๆและพร้อมจะอยู่ข้างๆเรา
มันสายไปมั้ย??ที่จะกลับมาเอาป่านี้
เล่าย้อนก่อนนะค่ะว่าเรากับแฟนเก่าคบกันสมัยประถม(เด็กมาก)
เดินสวนกันก็ไม่ถาม เหมือนกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น เราเลยมาคิดว่าสงสัยเขาคงคิดว่ามันเป็นความรักเด็กๆ เขาคงลืมแล้วหรือไม่ได้สนใจอะไร
โอเค เราคิดว่าในเมื่อเขาไม่สนใจเราก็จะทำเหมือนที่ผ่านมาไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ช่วงนั้นมีคนมาชอบเรา หน้าตาก็ไม่ได้หล่ออะไรมากแค่พอดูได้ แถมยังเกเร โดดเรียน ภาพรวมคือแย่มาก
แต่สิ่งที่พิสูจน์มาทั้งหมดเป็นระยะเวลา3ปีคือเขาไม่เคยห่างเราไปไหน ช่วงแรกอาจจะเป็นเพราะเราเหงาเลยเปิดใจลองคบดู ก็เขาเสมอต้นเสมอปลายเคยเป็นไงก็เป็นงั้น
แต่เริ่มสนใจการเรียนมากขึ้น เขาพยามเปลี่ยนแปลงเพื่อเรา
มีผู้ชายโทรมาที่บ้านทุกวันถามหาเรา แต่แม่บอกว่าเราไปเรียน นานๆถึงจะกลับบ้าน เขาขอเบอร์มือถือเรา แต่แม่เราไม่ให้บอกแค่ว่าเดี๋ยวเรากลับมาบ้านวันอาทิตย์ค่อยโทรมาใหม่
แล้ววันอาทิตย์เขาก็โทรมาจริงๆ
เขาบอกอยากขอกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย เขาบอกว่าตลอกเวลาที่ผ่านมาเขาไม่เคยมีใครเลยนะ
ตอนนั้นเราอึ้งมาก คืออะไร??เพื่ออะไร?? เราก็ตอบปฏิเสธทันที เราบอกว่าเรามีแฟนใหม่แล้วเขาก็รู้จัก
เขาต่อว่าเราว่าที่ทิ้งเขาไปเพราะเขาไม่รวย ไม่มีรถใช่ไหม เราถึงไปคบกับคนอื่น ยังมีหน้าไปโทษคนอื่นอีกนะ แล้วเวลาที่ผ่านมา6ปีคุณทำอะไรอยู่ ทำไมมารู้สึกเอาตอนนี้ จะมาเสียดายอะไรตอนนี้ รู้มั้ยว่าเราเสียใจแค่ไหนที่เขาเงียบไปอย่างนี้ กว่าจะลืมได้ก็ต้องใช้เวลา
แล้วเขาก็ร้องไห้ เราเลยถามว่าจะร้องไห้ทำไมในเมื่อตัวเองเป็นฝ่ายเงียบไปแท้ๆ เราไม่ได้ทำอะไรเลยนะ
ยังมีหน้ามาบอกเราว่าขอท้าต่อยกับแฟนเรา ตอนนั้นเราโกรธมาก คือโตๆกันแล้วยังมีความคิดเด็ก
เราเกียดที่สุดพวกใช้กำลัง เราบอกเลยว่าเราไม่มีวันกลับไปแน่นอน ที่เราไปมีคนอื่นเราผิดใช่ไหม??เราผิดหรอที่เราเปิดโอกาสให้ตัวเองไปเจอคนที่ดีๆและพร้อมจะอยู่ข้างๆเรา