เคยเลวมาก่อนค่ะ ยอมรับเคยปลอมเฟสบุคคุยกับผู้ชายคนนึ่งแต่เลิกทำมาได้3ปีละทำมาแค่ครั้งเดียว
ปลอมเพื่อนเอาไปคุยกับคนๆนึงตอนแรกก็ไม่คิดอารายนะ
แต่คุยไปคุยมา รู้สึกว่าตัวเองชอบเข้าขึ้นมาจริง
เราคุยกันทุกวันจนแบบเค้านัดเจอ อยากเฟสทาม แทงโก้บลาๆๆ ก็ชั้นมันตัวปลอมจะไปเจอเค้าได้ไง(รู้ตัวตลอด)
เราหาข้ออ้างต่างๆนาๆที่ไปเจอเค้าไม่ได้ หาข้ออ้างที่เฟสทามแทงโก้. ไม่ได้อ้างโน่นนี่สารพัด จนบ้างครั้งเพื่อนเค้าถามว่าเป็นแฟนตอนไหนเค้าก็ได้แต่เงียบแบบสงสารเค้าว่ะแต่ตอนนั้นมันถลำลึก. มีบางครั้งนะที่เราอยากจะบอกว่าคนในรูปกะบเราไม่ใช่คนๆเดียวกันแต่ก็กลัวเค่จะเกลียดและโมโหเรา(รู้ตัวว่าเห็นแก่ตัวสุดๆ) มีบางครั้งนะที่เราไปแอบดูเค้าว่าทำอะไรที่ไหนแบบตอนนั้นแบบเค้าแคร์เรามากเลยทั้งที่ไม่เคยเจอกันเลยสักครั้ง เราเบี้ยวนักเค้าหลายรอบมากจนเค้าเองก็คงสงสัยว่าทำไมเจอไม่ได้อะไรก็ไม่ได้สักอย่าง. ลืมบอกเราคุยกันทางโทรศัพท์และไลน์ เพราะปิดเฟสไปตั้งแต่คุยกันได้6เดือนกว่าๆ
เค้าก็คงสงสัย ถามว่าเล่นเฟสอยู่ไหมIG เล่นไหม. เราบอกไม่เล่น เค้าก็บอกทำไมเค้าเจอIG และเฟสแบบประมาณว่าความจริงเริ่ทกระจ่าง
ยอมรับเลยช่วงนั้นนอนไม่หลับ แบบกังวลสุดๆตัดสินใจว่าจะบอกเค้าตรงๆดีไหมเค้าจะโกรธไหม
แล้วช่วงบ่ายๆของช่วงเดือนเมษาก็เกิดขึ้น
เสียงโทรศัพท์เข้ามา คำพูดแรกของเขาพูดว่า มีอะไรจะบอกไหม
เราได้แต่เงียบตัวสั่นไปหมดร้อนๆหนาวๆแบบพูดไม่ออกน้ำตาไหล
เค้าบอกว่าตัวไม่ใช่คนที่อยู่ในรูปใช่ไหม เค้าไปคุยกับคนในรูปแล้วเค้าบอกไม่รู้จักเรา
มีอะไรจะบอกเราไหม เราไม่โกรธตัวเลยขิให้บอกความจริง วินาทีนั้น
พุดไม่ออกเอาแต่ร้องไห้. รู้เลยว่าเหมือนไม่อยากอยู่บนโลกนี้ต่อไปเลย
เรานิ่งและเงียบมีเพียงเสียงสะอื้น. ผ่านโทรศัพท์ไป
แล้วเค้าก็บอกว่า จริงๆเค้าก็รู้ตั้งนานแล้วแหละว่าตัวไม่ใช่คนในรูปนั้น
แต่เค้าก็รอวันที่ตัวบอกเค้าด้วยตัวของตัวเอง ว่าตัวทำแบบนี้ทำไม
คือตอนนั้นน้ำตาไหลแบบจะหมดตัว ประมาณว่าโดนลงกลางทะเล
สักพักเค้าก็พูดขึ้นมาอีกว่า ตัวรู้เรื่องเกี่ยวกับเค้าหมดแล้ว. ให้เค้ารู้เรื่องเกี่ยงกับตัวบ้างเค้าก็ถามว่าเราจริงๆนะชื่ออะไร
เรียนที่ไหนอ่ยเท่าไหร่เหมือนซักประวัติทำนองนั้นแต่รุ้ไหมวินาทีนั้นเหมือนยกภูเขาออกจากอกเหมือนทุกอย่างโล่งหมด
เหมือนทุกอย่างกำลังเริ่มใหม่ เหมือนความทุกข์ใจลำบากใจมันหายไป
เค้าขอดูfacebookจริงๆของเราเราก็ส่งให้เขาดู เค้าบอกให้เราแอดเฟรนด์ในเฟสบุกค์ด้วย เค้าบอกว่าเราก็ไม่ได้น่าตาขี้เหร่ทำไมต้องทำแบบนั้น
วันนั้นเราไม่ค่อยพูดอะไรเอาแต่เงียบ
สักพักเราจึงพูดขึ้นว่าต่อไปเราคงจะไม่ได้คุยกันแล้วเนอะ.'.
เค้าบอกว่าทำไมถึงจะไม่ได้คุยกันเรายังคุยกันเหมือนเดิมได้
แบบพูดไม่ออกจุกอกมากตอนนั้น ทำอะไรไม่ถูกไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดีคือเค้าไม่เกลียดเรา
เค้าบอกว่าอย่าไปทำแบบนี้อีกนะ
นับตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้4ปีแล้ว จนเราเรียนจบละเราก็ยังคุยกันและคบกันคนนั้นอยู่
เปิดตัวแบบเป็นทางการไปแล้ว พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายสนับสนุนครอบครัวสนับสนุน รู้สึกผูกพันมากนะถึงแม้ว่าตอนแรกเราทั้งสองคนอาจจะเริ่มต้นด้วยเรื่องที่อาจไม่ดีเราอาจทำเรื่องไม่ถูกต้อง ทุกวันนี้เค้าดูแล้เราดีมากเวลาทะเลาะกันหรือมีเรื่องอะไรที่ทำให้เขาโมโหเค้าก็ไม่เคยจะเอา
เรื่องที่เราทำผิดในอดีตมารื้อฟื้นเลย ยิ่งนานยิ่งรู้สึกผูกพันไม่คิดว่าจะมีวันนี้
ไม่มีอะไรแค่อยากจะเล่าให้เพื่อนๆฟังว่าคนเราทุกๆคนมันมีเสน่ห์มีความสวยงามในตัวเองอยู่แล้ว
การที่เราไปเป็นคนอื่นทร่ไม่ใช่ตัวเองมันไม่มีความสุขหรอก อย่ามัวแต่หลอกคนอื่นหลอกตัวเอง
หันมาดุแลตัวเองทำตัวดีๆสวยเริศๆตั้งใจเรียนมีหน้าที่การงานที่ดีอย่าฝักใฝ่หามันมากเกินไปความรักนะ
รักตัวเองและคนในครอบครัวก่อน
>>>>>รู้ตัวว่าก็เคยทำผิดไม่ได้อยากสอนแต่อยากบอก
>>>>>ไม่ใช่ทุกๆคนจะเจอคนแบบนี้555555ถือว่าเราโชคดี
>>>>>ถ้าเจอคนบางคนคุณอ่จโดนประจารไปแล้ว
>>>>>ความรักเริ่มต้นเป็นแบบไหนไม่สำคัญเท่าปัจจุบันที่เราทำดีต่อกันหรอกค่ะ
ไม่เสมอไปที่ กอล์ฟฮอร์โมนบอกว่า ถ้าโกหกกันตั้งแต่เริ่มคุยกันยังไงมันก็ไม่เวิร์คหรอก
ปลอมเพื่อนเอาไปคุยกับคนๆนึงตอนแรกก็ไม่คิดอารายนะ
แต่คุยไปคุยมา รู้สึกว่าตัวเองชอบเข้าขึ้นมาจริง
เราคุยกันทุกวันจนแบบเค้านัดเจอ อยากเฟสทาม แทงโก้บลาๆๆ ก็ชั้นมันตัวปลอมจะไปเจอเค้าได้ไง(รู้ตัวตลอด)
เราหาข้ออ้างต่างๆนาๆที่ไปเจอเค้าไม่ได้ หาข้ออ้างที่เฟสทามแทงโก้. ไม่ได้อ้างโน่นนี่สารพัด จนบ้างครั้งเพื่อนเค้าถามว่าเป็นแฟนตอนไหนเค้าก็ได้แต่เงียบแบบสงสารเค้าว่ะแต่ตอนนั้นมันถลำลึก. มีบางครั้งนะที่เราอยากจะบอกว่าคนในรูปกะบเราไม่ใช่คนๆเดียวกันแต่ก็กลัวเค่จะเกลียดและโมโหเรา(รู้ตัวว่าเห็นแก่ตัวสุดๆ) มีบางครั้งนะที่เราไปแอบดูเค้าว่าทำอะไรที่ไหนแบบตอนนั้นแบบเค้าแคร์เรามากเลยทั้งที่ไม่เคยเจอกันเลยสักครั้ง เราเบี้ยวนักเค้าหลายรอบมากจนเค้าเองก็คงสงสัยว่าทำไมเจอไม่ได้อะไรก็ไม่ได้สักอย่าง. ลืมบอกเราคุยกันทางโทรศัพท์และไลน์ เพราะปิดเฟสไปตั้งแต่คุยกันได้6เดือนกว่าๆ
เค้าก็คงสงสัย ถามว่าเล่นเฟสอยู่ไหมIG เล่นไหม. เราบอกไม่เล่น เค้าก็บอกทำไมเค้าเจอIG และเฟสแบบประมาณว่าความจริงเริ่ทกระจ่าง
ยอมรับเลยช่วงนั้นนอนไม่หลับ แบบกังวลสุดๆตัดสินใจว่าจะบอกเค้าตรงๆดีไหมเค้าจะโกรธไหม
แล้วช่วงบ่ายๆของช่วงเดือนเมษาก็เกิดขึ้น
เสียงโทรศัพท์เข้ามา คำพูดแรกของเขาพูดว่า มีอะไรจะบอกไหม
เราได้แต่เงียบตัวสั่นไปหมดร้อนๆหนาวๆแบบพูดไม่ออกน้ำตาไหล
เค้าบอกว่าตัวไม่ใช่คนที่อยู่ในรูปใช่ไหม เค้าไปคุยกับคนในรูปแล้วเค้าบอกไม่รู้จักเรา
มีอะไรจะบอกเราไหม เราไม่โกรธตัวเลยขิให้บอกความจริง วินาทีนั้น
พุดไม่ออกเอาแต่ร้องไห้. รู้เลยว่าเหมือนไม่อยากอยู่บนโลกนี้ต่อไปเลย
เรานิ่งและเงียบมีเพียงเสียงสะอื้น. ผ่านโทรศัพท์ไป
แล้วเค้าก็บอกว่า จริงๆเค้าก็รู้ตั้งนานแล้วแหละว่าตัวไม่ใช่คนในรูปนั้น
แต่เค้าก็รอวันที่ตัวบอกเค้าด้วยตัวของตัวเอง ว่าตัวทำแบบนี้ทำไม
คือตอนนั้นน้ำตาไหลแบบจะหมดตัว ประมาณว่าโดนลงกลางทะเล
สักพักเค้าก็พูดขึ้นมาอีกว่า ตัวรู้เรื่องเกี่ยวกับเค้าหมดแล้ว. ให้เค้ารู้เรื่องเกี่ยงกับตัวบ้างเค้าก็ถามว่าเราจริงๆนะชื่ออะไร
เรียนที่ไหนอ่ยเท่าไหร่เหมือนซักประวัติทำนองนั้นแต่รุ้ไหมวินาทีนั้นเหมือนยกภูเขาออกจากอกเหมือนทุกอย่างโล่งหมด
เหมือนทุกอย่างกำลังเริ่มใหม่ เหมือนความทุกข์ใจลำบากใจมันหายไป
เค้าขอดูfacebookจริงๆของเราเราก็ส่งให้เขาดู เค้าบอกให้เราแอดเฟรนด์ในเฟสบุกค์ด้วย เค้าบอกว่าเราก็ไม่ได้น่าตาขี้เหร่ทำไมต้องทำแบบนั้น
วันนั้นเราไม่ค่อยพูดอะไรเอาแต่เงียบ
สักพักเราจึงพูดขึ้นว่าต่อไปเราคงจะไม่ได้คุยกันแล้วเนอะ.'.
เค้าบอกว่าทำไมถึงจะไม่ได้คุยกันเรายังคุยกันเหมือนเดิมได้
แบบพูดไม่ออกจุกอกมากตอนนั้น ทำอะไรไม่ถูกไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดีคือเค้าไม่เกลียดเรา
เค้าบอกว่าอย่าไปทำแบบนี้อีกนะ
นับตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้4ปีแล้ว จนเราเรียนจบละเราก็ยังคุยกันและคบกันคนนั้นอยู่
เปิดตัวแบบเป็นทางการไปแล้ว พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายสนับสนุนครอบครัวสนับสนุน รู้สึกผูกพันมากนะถึงแม้ว่าตอนแรกเราทั้งสองคนอาจจะเริ่มต้นด้วยเรื่องที่อาจไม่ดีเราอาจทำเรื่องไม่ถูกต้อง ทุกวันนี้เค้าดูแล้เราดีมากเวลาทะเลาะกันหรือมีเรื่องอะไรที่ทำให้เขาโมโหเค้าก็ไม่เคยจะเอา
เรื่องที่เราทำผิดในอดีตมารื้อฟื้นเลย ยิ่งนานยิ่งรู้สึกผูกพันไม่คิดว่าจะมีวันนี้
ไม่มีอะไรแค่อยากจะเล่าให้เพื่อนๆฟังว่าคนเราทุกๆคนมันมีเสน่ห์มีความสวยงามในตัวเองอยู่แล้ว
การที่เราไปเป็นคนอื่นทร่ไม่ใช่ตัวเองมันไม่มีความสุขหรอก อย่ามัวแต่หลอกคนอื่นหลอกตัวเอง
หันมาดุแลตัวเองทำตัวดีๆสวยเริศๆตั้งใจเรียนมีหน้าที่การงานที่ดีอย่าฝักใฝ่หามันมากเกินไปความรักนะ
รักตัวเองและคนในครอบครัวก่อน
>>>>>รู้ตัวว่าก็เคยทำผิดไม่ได้อยากสอนแต่อยากบอก
>>>>>ไม่ใช่ทุกๆคนจะเจอคนแบบนี้555555ถือว่าเราโชคดี
>>>>>ถ้าเจอคนบางคนคุณอ่จโดนประจารไปแล้ว
>>>>>ความรักเริ่มต้นเป็นแบบไหนไม่สำคัญเท่าปัจจุบันที่เราทำดีต่อกันหรอกค่ะ