คือผมคิดมาเองตลอดว่าหน้าตาตัวเองตอนปกติ ก็จะหน้าเฉยๆ ไม่ได้คิดว่าตัวเองหน้าดุ หรือโกรธ เครียดใครมาเลย
จนวันหนึ่งลองไปเล่นคอมเพื่อน ละมีกระจกบานใหญ่อยู่ตรงหน้าเลย เราก็เอ๊ะ เห็นเงา ใครทำหน้าเครียดๆว่า อ้าววว ผมเองนิ เซงคับ
ไม่นึกว่าหน้าเฉยๆของตัวเอง จะเครียดได้ขนาดนี้ จะว่าจดจ่อกับคอมก็ไม่ใช่ เพราะก็ไม่ได้เครียดไร ก็แค่เล่นคอม มิน่าเพื่อนที่ออฟฟิศผ่านไปมา กลัวไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ ไม่มีใครคบเลย
พอฝืนปรับหน้าในกระจกให้ดูเป็นปกติ และค่อนไปทางยิ้มแย้ม มันกลับเป็นอะไรที่เหนื่อยหนังหน้ามากกกกกกกกก ครับ เหมือนสแยะทำหน้ามีความสุข
ใครเป็นบ้าง แก้ไงดี
ตกใจตัวเองในกระจกมาก เพิ่งรู้ว่าหน้าเฉยๆของตัวเองดูเครียดเอามากๆ มิน่าล่ะคนไม่ค่อยเข้าหาเลย
จนวันหนึ่งลองไปเล่นคอมเพื่อน ละมีกระจกบานใหญ่อยู่ตรงหน้าเลย เราก็เอ๊ะ เห็นเงา ใครทำหน้าเครียดๆว่า อ้าววว ผมเองนิ เซงคับ
ไม่นึกว่าหน้าเฉยๆของตัวเอง จะเครียดได้ขนาดนี้ จะว่าจดจ่อกับคอมก็ไม่ใช่ เพราะก็ไม่ได้เครียดไร ก็แค่เล่นคอม มิน่าเพื่อนที่ออฟฟิศผ่านไปมา กลัวไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ ไม่มีใครคบเลย
พอฝืนปรับหน้าในกระจกให้ดูเป็นปกติ และค่อนไปทางยิ้มแย้ม มันกลับเป็นอะไรที่เหนื่อยหนังหน้ามากกกกกกกกก ครับ เหมือนสแยะทำหน้ามีความสุข
ใครเป็นบ้าง แก้ไงดี