เราเป็นผู้หญิงคนนึงอายุ20ต้นๆ ไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัยเพราะแม่ให้พักเรียนหนึ่งปี แต่ก่อนที่จะพักเรียนระหว่างที่กำลังจะจบม.6 ตอนแรกแม่มีแพลนว่าจะให้ไปศึกษาต่อที่ต่างประเทศแต่ขณะที่วางแพลนกำลังจะไป เนื่องด้วยส่วนตัวแม่ชอบกาแฟสด จึงลงทุนเงินก้อนนึงเพื่อเปิดร้านกาแฟ เปิดไปได้สักพักนึงลูกค้าเยอะขึ้นเรื่อยๆ แพลนที่ว่าจะไปเรียนที่ต่างประเทศจึงยุติลง ช่วงที่เรากำลังสร้างร้านและเปิดร้านมาใหม่ๆ เราก็คุยศึกษานิสัยของแฟน จนกระทั่งเปิดร้านมาได้ครึ่งปีจึงตกลงคบกัน ช่วงแรกๆที่คบกัน แม่ของเราไม่ยอมเปิดใจรับแฟน ไม่รับไหว้ ไม่มองหน้า เวลาแฟนมาช่วยที่ร้านจะต้องทะเลาะกันตลอด พอมาสักกลางๆเกือบปลายปี56 แม่พูดคุยเรื่องเรากับลูกค้าและเรื่องที่เราชอบเพศเดียวกัน ลูกค้าของแม่พูดกับแม่ "คิดซะว่าลูกของเราคือเจ้ากรรมนายเวร เจ้ากรรมนายเวรเรามีความสุขเราก็มีความสุข " ตั้งแต่นั้นมาแม่ของเราก็เปิดใจรับและศึกษานิสัยแฟนของเราไปเรื่อยๆ แต่มีบางครั้งที่ทะเลาะกันเขาจะเอาเรื่องแฟนเรามาพูดมาทะเลาะด้วย (บอกก่อนว่าเรากับแม่นิสัยเหมือนกันชอบเถียงเอาตัวเองเป็นที่ตั้ง) ครั้งแรกที่แม่ยอมให้แฟนเรานอนที่บ้านด้วยเราดีใจมากๆ และแฟนเราก็มานอนได้เรื่อยๆ แต่พอมาซักพักนึงแม่ก็มาเป็นเหมือนเดิมคือรับไม่ได้ที่เราเป็นแบบนี้ (เราเคยคุยกับผู้ชายนะแต่ความรู้สึกมันเป็นได้แค่พี่น้อง)
เขาอยากให้เรามีแฟนเป็นผู้ชาย แต่เราชอบผู้หญิงด้วยกันมานานแล้วมันเป็นแบบนี้เอง เราฝืนใจชอบผู้ชายไม่ได้หรอก เราคบกับทอมมาหลายคน คนก่อนสุดท้ายเราหลงมาก หลงจนยอมขโมยเงินพ่อแม่ พูดจาหยาบคาย เรียนเกรดตก ไม่สนใจคนในครอบครัว ตอนนั้นเราไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีไม่สนใจว่าใครจะรู้สึกยังไงสนแต่ตัวเองก่อน จนผ่านมาปีกว่าสันดารทอมคนนั้นเริ่มออกมากขึ้นเรื่อย เราทนไม่ไหวจึงหยุดความสัมพันธ์ และพยายามเปลื่ยนแปลงตัวเองใหม่ ขอโทษพ่อแม่และญาติๆทุกคนที่ทำตัวไม่ดี เราไม่คุยไม่คบกับใครมาเกือบปี เราก็มาคุยกับแฟนคนปัจจุบัน (คนปัจจุบันรู้จักตั้งแต่สมัย hi5 คิดว่าซัก7ปีได้แล้วมั้งตอนสมัยนั้นที่คุยกัน ต่างคนต่างมีแฟนมีอะไรก็ปรึกษากันตลอด คุยถูกคอกันเข้าใจกันในฐานะเพื่อน เริ่มจากเพื่อนมารู้สึกดีมาลองคุยจึงเป็นแฟนกันค่ะ)
แฟนคนปัจจุบันอ่อนกว่าเราหนึ่งปีแต่ความคิดโตกว่าดูแลตัวเองได้ ต่างกับเราที่นิสัยเหมือนเด็ก เอาแต่ใจ ดูลตัวเองไม่ได้ สาเหตุนึง เพราะแม่ตีกรอบตีขอบเขตไว้ให้เรา แต่เราเป็นคนหัวรั้น บางทีเราอยากไปไหนต้องขอพ่อแม่บางทีให้บางที่ไม่ให้แต่นานๆที ถึงจะได้ไป บางทีเราก็รู้สึกอึดอัดนะ เราก็อยากไปนู่นมานี้บ้าง อยากไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง แต่นานๆจริงถึงจะได้ไป หรือถ้าไปก็ต้องไปกับน้องชาย
เดี๋ยวมาต่อนะค่ะหาอะไรกินก่อนเทสเครื่องชงด้วย ^___^
คุณรู้สึกอย่างไรถ้าจะต้องห่างกับแฟน ?
เขาอยากให้เรามีแฟนเป็นผู้ชาย แต่เราชอบผู้หญิงด้วยกันมานานแล้วมันเป็นแบบนี้เอง เราฝืนใจชอบผู้ชายไม่ได้หรอก เราคบกับทอมมาหลายคน คนก่อนสุดท้ายเราหลงมาก หลงจนยอมขโมยเงินพ่อแม่ พูดจาหยาบคาย เรียนเกรดตก ไม่สนใจคนในครอบครัว ตอนนั้นเราไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีไม่สนใจว่าใครจะรู้สึกยังไงสนแต่ตัวเองก่อน จนผ่านมาปีกว่าสันดารทอมคนนั้นเริ่มออกมากขึ้นเรื่อย เราทนไม่ไหวจึงหยุดความสัมพันธ์ และพยายามเปลื่ยนแปลงตัวเองใหม่ ขอโทษพ่อแม่และญาติๆทุกคนที่ทำตัวไม่ดี เราไม่คุยไม่คบกับใครมาเกือบปี เราก็มาคุยกับแฟนคนปัจจุบัน (คนปัจจุบันรู้จักตั้งแต่สมัย hi5 คิดว่าซัก7ปีได้แล้วมั้งตอนสมัยนั้นที่คุยกัน ต่างคนต่างมีแฟนมีอะไรก็ปรึกษากันตลอด คุยถูกคอกันเข้าใจกันในฐานะเพื่อน เริ่มจากเพื่อนมารู้สึกดีมาลองคุยจึงเป็นแฟนกันค่ะ)
แฟนคนปัจจุบันอ่อนกว่าเราหนึ่งปีแต่ความคิดโตกว่าดูแลตัวเองได้ ต่างกับเราที่นิสัยเหมือนเด็ก เอาแต่ใจ ดูลตัวเองไม่ได้ สาเหตุนึง เพราะแม่ตีกรอบตีขอบเขตไว้ให้เรา แต่เราเป็นคนหัวรั้น บางทีเราอยากไปไหนต้องขอพ่อแม่บางทีให้บางที่ไม่ให้แต่นานๆที ถึงจะได้ไป บางทีเราก็รู้สึกอึดอัดนะ เราก็อยากไปนู่นมานี้บ้าง อยากไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง แต่นานๆจริงถึงจะได้ไป หรือถ้าไปก็ต้องไปกับน้องชาย
เดี๋ยวมาต่อนะค่ะหาอะไรกินก่อนเทสเครื่องชงด้วย ^___^