สวัสดีครับทุกคนที่เปิดมาอ่าน เรื่องราวที่ผมจะเล่า ขอรับรองว่าเป็นเรื่องจริง 100% ครับ
ประสบพบเจอด้วยตัวผมเอง เป็นเรื่องราวที่เกิดตอนอยู่ปีสอง ตอนนี้อยู่ปีสามครับ
มหาลัยที่ผมเรียนมีนโยบายให้นักศึกษาปีหนึ่งต้องอาศัยอยู่ในหอในครับ
แต่ช่วงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จะเป็นช่วงที่ผมได้ย้ายออกมาอยู่หอนอกแล้ว
ทันทีที่สอบปีหนึ่งเสร็จ ต่างคนก็ต่างหาหอนอกอยู่กันครับ ผมเองก็ดูๆ ไว้แต่เลือกไม่ได้ซักที
มีเพื่อนที่จองหอนี้สองคนแล้วได้แนะนำหอนี้ให้ผม
เราสามคนอยู่ชั้นสี่ครับ เพราะเสียงมันจะเบากว่าชั้นล่างๆ เนื่องจากมันติดกับผับเสียงเพลงมันดังครับ
เราเลือกหอนี้กันเพราะราคามันถูก เดือนละ 2500 มีแอร์ มีทีวี ตู้เย็นให้ ไม่พอ ยังมีเซเว่นอยู่ใต้หออีกครับ
เยื้องๆกันก็เป็นตลาด ของกินอะไรก็หากินง่ายครับ
แถมมัดจำก็ราคาถูกแสนถูก 2500 ครับ แต่ตอนนั้นพี่เขาลดราคาให้ จำไม่ได้ว่าเหลือเท่าไหร่ครับ
ตอนย้ายเข้า สัญญาก็ไม่ได้ทำเหมือนหออื่นครับ จ่ายเงินแล้วก็ย้ายเข้าเลย
เนื่องจากผมย้ายเข้าตอนปิดเทอมพอดี แล้วมหาลัยผม เปิดซัมเมอร์ให้เฉพาะนักศึกษาที่ติด F ถึงจะลงได้
หอเลยเงียบไม่มีใครอยู่ ผมเสียดายค่าหอถ้าจะจ่ายแต่ไม่อยู่ ก็เลยอยู่หอตอนปิดเทอมไม่กลับบ้าน
ตอนย้ายเข้าแรกๆ ก็ปกติครับ ไม่มีอะไร เพราะช่วงนั้นเพื่อนที่ชวนมาอยู่หอนี้ก็ยังไม่กลับบ้านครับ
เราสามคนอยู่คนละห้องกัน ติดๆ กันเลยครับ โดยห้องเพื่อนผมจะอยู่ติดริมในสุดและอยู่ตรงข้ามกัน
ห้องผมจะติดกับเพื่อน และห้องข้างๆ ฝั่งขวา ไม่มีคนอยู่ครับ เราอยู่ชั้น 4 หอนี้มี 5 ชั้นครับ ชั้น 5 ไม่เปิดให้คนพัก ปิดไว้
โดยที่พี่คนเฝ้าหอให้เหตุผลว่า สายแลนด์อินเตอร์เน็ตมันขึ้นไปไม่ถึง ผมก็ไม่ได้คิดมากอะไร เพราะเชื่อที่พี่เขาพูดครับ
พอช่วงที่เพื่อนผมจะต้องกลับบ้านก็ใจหายหน่อยๆ ต้องอยู่คนเดียวแล้ว
ชั้นที่ผมอยู่ คนเริ่มทยอยกลับบ้านกันหมดแล้วครับ
ทั้งชั้นเหลือผมอยู่คนเดียว ชั้นอื่นก็เงียบๆ ครับ เหลือชั้นละห้องสองห้อง
ผมจะอธิบายลักษณะห้องนะครับ ถ้าเปิดประตูเข้าห้องไป ประตูห้องจะตรงกับประตูห้องน้ำครับ
แล้วลมก็จะตีกันประตูห้องน้ำก็จะเปิดเองทุกครั้งที่เปิดประตู้ห้องเข้าไป
ฝั่งซ้ายมือติดกับห้องน้ำจะเป็นระเบียงเล็กๆ ครับ พอให้ตากผ้าได้ ออกไปยืนวิวสวยมากครับ ลมก็เย็น
หน้าห้องน้ำจะเป็นตู้เสื้อผ้าแล้วก็เตียงนอนผมครับ เตียงใหญ่ 6 ฟุต
ปลายเตียงจะเป็นตู้ชั้นวาง มีทีวี ติดๆ กันจะเป็นโต๊ะเครื่องแป้งครับ
ข้างประตูห้องจะมีหน้าต่างด้วยครับ แต่ผมก็ไม่เคยเปิด เพราะว่าคนเดินผ่านไปผ่านมาไม่อยากให้เห็นสภาพห้องซักเท่าไหร่
ผมเป็นคนที่มีนิสัยเสียส่วนตัวคือเวลาอยู่ห้องจะไม่ชอบเปิดไฟครับ แต่จะเปิดประตูระเบียงไว้ ให้แสงข้างนอกเข้ามา
แต่พอกลางคืนแล้วเสียงรถมันเข้าก็ต้องปิดเพราะนอนไม่หลับครับ
ตอนเข้ามาอยู่ในห้องไม่ได้มีเก้าอี้ไว้ให้ครับ พี่เขาวางเก้าอี้ไว้ข้างล่างหอ ต้องไปหยิบมาเอง
ผมก็หยิบขึ้นมาครับ ช่วงนั้นก็นอนดึกมาก อยู่ในห้องโดยที่ไม่เปิดไฟเลยครับ อาศัยแสงจากทีวีกับโน๊ตบุ๊คก็อยู่ได้แล้ว
ผมเป็นคนติดซีรี่ส์ ก็ดูไปจนถึงตีสองตีสามครับ แรกๆ เจอเสียงเคาะจากเพดานครับ ก๊อกๆ ก๊อกๆ ก็คิดหาเหตุผลต่างๆ นาๆ
ปกติเป็นคนไม่ค่อยกลัวผีเท่าไหร่ เพราะไม่เคยเจอจังๆ แบบนี้ ก็เสิร์ชหาในเน็ตครับ เสียงดังจากเพดานเกิดจากอะไรได้บ้าง
ก็พอปลอบตัวเองได้ อาจจะไม่มีอะไร ก็นอนไปแบบเต็มอิ่มครับ ตื่นอีกทีก็บ่ายๆ
ตื่นมาอีกทีก็นั่งเล่นเฟสยาวๆ ครับ ซื้อข้าวมากินหน้าคอม นั่งเล่นไปเล่นมาก็ตีสองตีสามอีกแล้ว
วันที่สองเริ่มหนักครับ มีทั้งเสียงเคาะ เสียงลากเก้าอี้ ผมเริ่มขนลุกขนพอง ต้องเปิดไฟในห้องแล้วครับ
ไม่งั้นอยู่ไม่ได้ ก็เปิดไฟนอนไปแบบนั้น เปิดทีวีทิ้งไว้ด้วยครับ พอให้กลบเสียงจากเพดานได้
พอวันที่สาม ก็โทรคุยกับเพื่อนครับ ตั้งแต่สองสามทุ่ม แต่เสียงเคาะก็เริ่มมาแล้วครับ มาเร็วกว่าปกติ
ผมพยายามยื่นมือถือไปติดเพดานเพื่อนก็ไม่ได้ยิน มีผมได้ยินคนเดียว
ทั้งเสียงลากเก้าอี้ เสียงเคาะ เสียงกระทืบมาเต็ม ชุดใหญ่คอมโบ้เซ็ตเลยครับ
เคยเอาแทบเล็ตถ่ายเพดานไว้เพื่อให้ได้ยินเสียงเอาไว้ให้เพื่อนดู แต่พอมาเปิดมันไม่มีเสียงเคาะเลยครับ
คืนนั้นผมไม่นอนเลย รอให้เช้าก็รีบเก็บเสื้อผ้ากลับบ้านเลยครับ ถอดใจจะย้ายหอ ไม่เอาค่ามัดจำแล้ว หาหออื่นอยู่
ที่บ้านก็บอกให้ย้ายแล้วครับไม่อยากให้ลองดีกับอะไรแบบนี้ ช่วงปิดเทอมอยู่บ้านผมก็มองหาหอใหม่ไป
แต่สุดท้ายเปิดเทอมผมก็ยังไม่ได้ย้ายออกครับ เพราะเพื่อนกลับมาแล้ว เพื่อนเกลี่ยกล่อมให้อยู่ต่อครับ
ผมก็เชื่อคนง่ายไม่ย้ายก็ได้
มาคลายแม็กตอนเอาเก้าอี้โต๊ะคอมไปนั่งเล่นในห้องเพื่อนครับ สังเกตเห็นว่ามีเลขเขียนติดเก้าอี้ไว้
ขนลุกเลยครับ ผมอยู่ห้อง 402 เก้าอี้นั้นเลข 502 เป็นเก้าอี้สำหรับห้องข้างบนเพดานผมนั่นเอง
ผมรีบเอาเก้าอี้ลงมาคืนที่ชั้นล่างเลยครับ หลังจากนั้นก็ยอมนอนเล่นบนเตียงแทน
แล้วก็ไม่เคยได้ยินเสียงเคาะ ลากเก้าอี้หรือกระทืบเพดานอีกเลยครับ
เรื่องราวยังไม่จบครับ
เพราะผมเพิ่งมาสังเกตได้ว่าหอที่พักอยู่ ห้องนอนผมจะตรงกับบันไดมันไม่ดี เป็นทางผีผ่าน
นอกจากนั้นหอพักของเรายังตั้งอยู่ตรงข้ามทางสามแพ่งครับ
ผมก็หาวิธีแก้เคล็ดโดยเอากระจกแปดเหลี่ยมแขวนไว้ที่ประตูครับ เพื่อนผมมันซื้อมาให้
หลังจากนั้นผมก็อยู่อย่างสุขสงบมาได้ช่วงหนึ่ง
จนถึงช่วงสอบครับ ผมต้องอ่านหนังสือถึงดึก เสียงเคาะมันกลับมาอีกแล้วครับ
คราวนี้ผมไม่ค่อยกลัวแล้ว จะถือว่าเขามาทำให้เราตื่นแล้วจะได้อ่านหนังสือต่อ
แต่พอมาช่วงกลางวันแสกๆ นี่สิครับ ผมนอนเล่นโน๊ตบุ๊คอยู่บนเตียงโดยโน๊ตบุ๊ควางอยู่ปลายเท้าเพราะต้องเสียบปลั๊ก
ก็เลยต้องนอนเล่นเอาเท้าชี้ไปทางหัวนอน ข้างๆ เตียงจะเป็นตู้เสื้อผ้าครับ
ผมเล่นอยู่ดีๆ ก็เหมือนเห็นอะไรดำๆ อยู่ข้างบนตู้เสื้อผ้า กระโดดลงมาตรงข้างเตียงดังตุบ แล้วก็หายไปครับ
ตอนนั้นไม่ทันคิด นึกว่าเป็นแมว แต่ลืมไปว่าเราไม่ได้เลี้ยงแมว ผมรีบวิ่งไปหาเพื่อนเลยครับ ขนลุกขนพองไปหมด
หลังจากนั้นผมเปิดประตูหน้าต่างที่ติดทางเดินไว้ตลอด ไม่กล้าปิดเลย กลัวเขาจะกระโดดกลับขึ้นบนหลังตู้
สุดท้ายผมตัดสินใจทำเรื่องขอย้ายกลับเข้าหอในครับ ช่วงเทอมสองเลย
ตอนย้ายออกเหมือนเพิ่งจะมาสังเกตุว่ากระจกแปดทิศหน้าห้องมันแตกไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ครับ
นอกจากนั้นเคยเจอแบบยิบย่อยเช่นมีคนมาเคาะห้องแต่เปิดแล้วไม่เจอใคร ถามเพื่อนก็ไม่มีใครมาเคาะ
ของในห้องหล่นเอง จานที่คว่ำไว้ไถลออกมาเอง นอนๆ อยู่ประตูห้องน้ำเปิดเอง
เวลาเข้าห้องน้ำเหมือนได้ยินเสียงคนคุยกันครับบางครั้งคิดว่าเป็นเสียงทีวีแต่พอออกมามันก็คนละเสียงกัน
หลับตอนพระอาทิตย์ตกดินแล้วไม่มีแรงขยับตัวลืมตาไม่ขึ้นทั้งที่ตื่นแล้ว
หอนี้มีข้อดีคือวิวสวยมากครับ ฝั่งที่ผมอยู่ ตอนเช้าตื่นมาสูดอากาศที่ระเบียงเห็นพระอาทิตย์ขึ้นตรงดอยแง่มสวยงามมากครับ
อีกฝั่งหนึ่งตอนเย็นดูพระอาทิตย์ตกก็สวยไม่แพ้กันครับ
ทุกวันนี้หอนี้ปรับปรุงใหม่และมีการรีโนเวทการจัดแต่งห้อง เปิดให้เข้าพักในชั้นห้าแล้วครับ อัพราคาเพิ่มแล้วด้วย
ดูดีกว่าตอนที่ผมอยู่เยอะครับ เรื่องที่ผมเล่าไม่ได้มีจุดประสงค์จะดิสเครดิทหอพักหรือมุ่งร้ายนะครับ
แต่อยากเล่าประสบการณ์ที่ตัวเองพบเจอมา ตอนนี้หอนี้อาจจะไม่มีอะไรแล้วก็ได้ครับ แต่เท่าที่รู้มาคือตึกนี้มีมาพอๆ กับมหาลัยก่อตั้งเลยครับ
ห้องที่ผมอยู่คือห้อง 402 พอย้ายไปหอในก็อยู่ห้อง 402 เช่นกัน แล้วงวดนั้นผมเอาไปซื้อหวยก็ถูกครับ จะว่าบังเอิญก็กะไรอยู่
รูปที่แนบมาเป็นวิวจากระเบียงตอนเช้าครับ ถ่ายตอนเช้าหลังฝนตก
ประสบการณ์สยองๆ ของเด็กหอ ใครมีเรื่องอะไรเอามาแชร์กันครับ
ประสบพบเจอด้วยตัวผมเอง เป็นเรื่องราวที่เกิดตอนอยู่ปีสอง ตอนนี้อยู่ปีสามครับ
มหาลัยที่ผมเรียนมีนโยบายให้นักศึกษาปีหนึ่งต้องอาศัยอยู่ในหอในครับ
แต่ช่วงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จะเป็นช่วงที่ผมได้ย้ายออกมาอยู่หอนอกแล้ว
ทันทีที่สอบปีหนึ่งเสร็จ ต่างคนก็ต่างหาหอนอกอยู่กันครับ ผมเองก็ดูๆ ไว้แต่เลือกไม่ได้ซักที
มีเพื่อนที่จองหอนี้สองคนแล้วได้แนะนำหอนี้ให้ผม
เราสามคนอยู่ชั้นสี่ครับ เพราะเสียงมันจะเบากว่าชั้นล่างๆ เนื่องจากมันติดกับผับเสียงเพลงมันดังครับ
เราเลือกหอนี้กันเพราะราคามันถูก เดือนละ 2500 มีแอร์ มีทีวี ตู้เย็นให้ ไม่พอ ยังมีเซเว่นอยู่ใต้หออีกครับ
เยื้องๆกันก็เป็นตลาด ของกินอะไรก็หากินง่ายครับ
แถมมัดจำก็ราคาถูกแสนถูก 2500 ครับ แต่ตอนนั้นพี่เขาลดราคาให้ จำไม่ได้ว่าเหลือเท่าไหร่ครับ
ตอนย้ายเข้า สัญญาก็ไม่ได้ทำเหมือนหออื่นครับ จ่ายเงินแล้วก็ย้ายเข้าเลย
เนื่องจากผมย้ายเข้าตอนปิดเทอมพอดี แล้วมหาลัยผม เปิดซัมเมอร์ให้เฉพาะนักศึกษาที่ติด F ถึงจะลงได้
หอเลยเงียบไม่มีใครอยู่ ผมเสียดายค่าหอถ้าจะจ่ายแต่ไม่อยู่ ก็เลยอยู่หอตอนปิดเทอมไม่กลับบ้าน
ตอนย้ายเข้าแรกๆ ก็ปกติครับ ไม่มีอะไร เพราะช่วงนั้นเพื่อนที่ชวนมาอยู่หอนี้ก็ยังไม่กลับบ้านครับ
เราสามคนอยู่คนละห้องกัน ติดๆ กันเลยครับ โดยห้องเพื่อนผมจะอยู่ติดริมในสุดและอยู่ตรงข้ามกัน
ห้องผมจะติดกับเพื่อน และห้องข้างๆ ฝั่งขวา ไม่มีคนอยู่ครับ เราอยู่ชั้น 4 หอนี้มี 5 ชั้นครับ ชั้น 5 ไม่เปิดให้คนพัก ปิดไว้
โดยที่พี่คนเฝ้าหอให้เหตุผลว่า สายแลนด์อินเตอร์เน็ตมันขึ้นไปไม่ถึง ผมก็ไม่ได้คิดมากอะไร เพราะเชื่อที่พี่เขาพูดครับ
พอช่วงที่เพื่อนผมจะต้องกลับบ้านก็ใจหายหน่อยๆ ต้องอยู่คนเดียวแล้ว
ชั้นที่ผมอยู่ คนเริ่มทยอยกลับบ้านกันหมดแล้วครับ
ทั้งชั้นเหลือผมอยู่คนเดียว ชั้นอื่นก็เงียบๆ ครับ เหลือชั้นละห้องสองห้อง
ผมจะอธิบายลักษณะห้องนะครับ ถ้าเปิดประตูเข้าห้องไป ประตูห้องจะตรงกับประตูห้องน้ำครับ
แล้วลมก็จะตีกันประตูห้องน้ำก็จะเปิดเองทุกครั้งที่เปิดประตู้ห้องเข้าไป
ฝั่งซ้ายมือติดกับห้องน้ำจะเป็นระเบียงเล็กๆ ครับ พอให้ตากผ้าได้ ออกไปยืนวิวสวยมากครับ ลมก็เย็น
หน้าห้องน้ำจะเป็นตู้เสื้อผ้าแล้วก็เตียงนอนผมครับ เตียงใหญ่ 6 ฟุต
ปลายเตียงจะเป็นตู้ชั้นวาง มีทีวี ติดๆ กันจะเป็นโต๊ะเครื่องแป้งครับ
ข้างประตูห้องจะมีหน้าต่างด้วยครับ แต่ผมก็ไม่เคยเปิด เพราะว่าคนเดินผ่านไปผ่านมาไม่อยากให้เห็นสภาพห้องซักเท่าไหร่
ผมเป็นคนที่มีนิสัยเสียส่วนตัวคือเวลาอยู่ห้องจะไม่ชอบเปิดไฟครับ แต่จะเปิดประตูระเบียงไว้ ให้แสงข้างนอกเข้ามา
แต่พอกลางคืนแล้วเสียงรถมันเข้าก็ต้องปิดเพราะนอนไม่หลับครับ
ตอนเข้ามาอยู่ในห้องไม่ได้มีเก้าอี้ไว้ให้ครับ พี่เขาวางเก้าอี้ไว้ข้างล่างหอ ต้องไปหยิบมาเอง
ผมก็หยิบขึ้นมาครับ ช่วงนั้นก็นอนดึกมาก อยู่ในห้องโดยที่ไม่เปิดไฟเลยครับ อาศัยแสงจากทีวีกับโน๊ตบุ๊คก็อยู่ได้แล้ว
ผมเป็นคนติดซีรี่ส์ ก็ดูไปจนถึงตีสองตีสามครับ แรกๆ เจอเสียงเคาะจากเพดานครับ ก๊อกๆ ก๊อกๆ ก็คิดหาเหตุผลต่างๆ นาๆ
ปกติเป็นคนไม่ค่อยกลัวผีเท่าไหร่ เพราะไม่เคยเจอจังๆ แบบนี้ ก็เสิร์ชหาในเน็ตครับ เสียงดังจากเพดานเกิดจากอะไรได้บ้าง
ก็พอปลอบตัวเองได้ อาจจะไม่มีอะไร ก็นอนไปแบบเต็มอิ่มครับ ตื่นอีกทีก็บ่ายๆ
ตื่นมาอีกทีก็นั่งเล่นเฟสยาวๆ ครับ ซื้อข้าวมากินหน้าคอม นั่งเล่นไปเล่นมาก็ตีสองตีสามอีกแล้ว
วันที่สองเริ่มหนักครับ มีทั้งเสียงเคาะ เสียงลากเก้าอี้ ผมเริ่มขนลุกขนพอง ต้องเปิดไฟในห้องแล้วครับ
ไม่งั้นอยู่ไม่ได้ ก็เปิดไฟนอนไปแบบนั้น เปิดทีวีทิ้งไว้ด้วยครับ พอให้กลบเสียงจากเพดานได้
พอวันที่สาม ก็โทรคุยกับเพื่อนครับ ตั้งแต่สองสามทุ่ม แต่เสียงเคาะก็เริ่มมาแล้วครับ มาเร็วกว่าปกติ
ผมพยายามยื่นมือถือไปติดเพดานเพื่อนก็ไม่ได้ยิน มีผมได้ยินคนเดียว
ทั้งเสียงลากเก้าอี้ เสียงเคาะ เสียงกระทืบมาเต็ม ชุดใหญ่คอมโบ้เซ็ตเลยครับ
เคยเอาแทบเล็ตถ่ายเพดานไว้เพื่อให้ได้ยินเสียงเอาไว้ให้เพื่อนดู แต่พอมาเปิดมันไม่มีเสียงเคาะเลยครับ
คืนนั้นผมไม่นอนเลย รอให้เช้าก็รีบเก็บเสื้อผ้ากลับบ้านเลยครับ ถอดใจจะย้ายหอ ไม่เอาค่ามัดจำแล้ว หาหออื่นอยู่
ที่บ้านก็บอกให้ย้ายแล้วครับไม่อยากให้ลองดีกับอะไรแบบนี้ ช่วงปิดเทอมอยู่บ้านผมก็มองหาหอใหม่ไป
แต่สุดท้ายเปิดเทอมผมก็ยังไม่ได้ย้ายออกครับ เพราะเพื่อนกลับมาแล้ว เพื่อนเกลี่ยกล่อมให้อยู่ต่อครับ
ผมก็เชื่อคนง่ายไม่ย้ายก็ได้
มาคลายแม็กตอนเอาเก้าอี้โต๊ะคอมไปนั่งเล่นในห้องเพื่อนครับ สังเกตเห็นว่ามีเลขเขียนติดเก้าอี้ไว้
ขนลุกเลยครับ ผมอยู่ห้อง 402 เก้าอี้นั้นเลข 502 เป็นเก้าอี้สำหรับห้องข้างบนเพดานผมนั่นเอง
ผมรีบเอาเก้าอี้ลงมาคืนที่ชั้นล่างเลยครับ หลังจากนั้นก็ยอมนอนเล่นบนเตียงแทน
แล้วก็ไม่เคยได้ยินเสียงเคาะ ลากเก้าอี้หรือกระทืบเพดานอีกเลยครับ
เรื่องราวยังไม่จบครับ
เพราะผมเพิ่งมาสังเกตได้ว่าหอที่พักอยู่ ห้องนอนผมจะตรงกับบันไดมันไม่ดี เป็นทางผีผ่าน
นอกจากนั้นหอพักของเรายังตั้งอยู่ตรงข้ามทางสามแพ่งครับ
ผมก็หาวิธีแก้เคล็ดโดยเอากระจกแปดเหลี่ยมแขวนไว้ที่ประตูครับ เพื่อนผมมันซื้อมาให้
หลังจากนั้นผมก็อยู่อย่างสุขสงบมาได้ช่วงหนึ่ง
จนถึงช่วงสอบครับ ผมต้องอ่านหนังสือถึงดึก เสียงเคาะมันกลับมาอีกแล้วครับ
คราวนี้ผมไม่ค่อยกลัวแล้ว จะถือว่าเขามาทำให้เราตื่นแล้วจะได้อ่านหนังสือต่อ
แต่พอมาช่วงกลางวันแสกๆ นี่สิครับ ผมนอนเล่นโน๊ตบุ๊คอยู่บนเตียงโดยโน๊ตบุ๊ควางอยู่ปลายเท้าเพราะต้องเสียบปลั๊ก
ก็เลยต้องนอนเล่นเอาเท้าชี้ไปทางหัวนอน ข้างๆ เตียงจะเป็นตู้เสื้อผ้าครับ
ผมเล่นอยู่ดีๆ ก็เหมือนเห็นอะไรดำๆ อยู่ข้างบนตู้เสื้อผ้า กระโดดลงมาตรงข้างเตียงดังตุบ แล้วก็หายไปครับ
ตอนนั้นไม่ทันคิด นึกว่าเป็นแมว แต่ลืมไปว่าเราไม่ได้เลี้ยงแมว ผมรีบวิ่งไปหาเพื่อนเลยครับ ขนลุกขนพองไปหมด
หลังจากนั้นผมเปิดประตูหน้าต่างที่ติดทางเดินไว้ตลอด ไม่กล้าปิดเลย กลัวเขาจะกระโดดกลับขึ้นบนหลังตู้
สุดท้ายผมตัดสินใจทำเรื่องขอย้ายกลับเข้าหอในครับ ช่วงเทอมสองเลย
ตอนย้ายออกเหมือนเพิ่งจะมาสังเกตุว่ากระจกแปดทิศหน้าห้องมันแตกไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ครับ
นอกจากนั้นเคยเจอแบบยิบย่อยเช่นมีคนมาเคาะห้องแต่เปิดแล้วไม่เจอใคร ถามเพื่อนก็ไม่มีใครมาเคาะ
ของในห้องหล่นเอง จานที่คว่ำไว้ไถลออกมาเอง นอนๆ อยู่ประตูห้องน้ำเปิดเอง
เวลาเข้าห้องน้ำเหมือนได้ยินเสียงคนคุยกันครับบางครั้งคิดว่าเป็นเสียงทีวีแต่พอออกมามันก็คนละเสียงกัน
หลับตอนพระอาทิตย์ตกดินแล้วไม่มีแรงขยับตัวลืมตาไม่ขึ้นทั้งที่ตื่นแล้ว
หอนี้มีข้อดีคือวิวสวยมากครับ ฝั่งที่ผมอยู่ ตอนเช้าตื่นมาสูดอากาศที่ระเบียงเห็นพระอาทิตย์ขึ้นตรงดอยแง่มสวยงามมากครับ
อีกฝั่งหนึ่งตอนเย็นดูพระอาทิตย์ตกก็สวยไม่แพ้กันครับ
ทุกวันนี้หอนี้ปรับปรุงใหม่และมีการรีโนเวทการจัดแต่งห้อง เปิดให้เข้าพักในชั้นห้าแล้วครับ อัพราคาเพิ่มแล้วด้วย
ดูดีกว่าตอนที่ผมอยู่เยอะครับ เรื่องที่ผมเล่าไม่ได้มีจุดประสงค์จะดิสเครดิทหอพักหรือมุ่งร้ายนะครับ
แต่อยากเล่าประสบการณ์ที่ตัวเองพบเจอมา ตอนนี้หอนี้อาจจะไม่มีอะไรแล้วก็ได้ครับ แต่เท่าที่รู้มาคือตึกนี้มีมาพอๆ กับมหาลัยก่อตั้งเลยครับ
ห้องที่ผมอยู่คือห้อง 402 พอย้ายไปหอในก็อยู่ห้อง 402 เช่นกัน แล้วงวดนั้นผมเอาไปซื้อหวยก็ถูกครับ จะว่าบังเอิญก็กะไรอยู่
รูปที่แนบมาเป็นวิวจากระเบียงตอนเช้าครับ ถ่ายตอนเช้าหลังฝนตก