หน้าเปิด
เปิดตอน เมื่อหลายปีก่อนที่นางิหรือฮายาเตะจะเกิด ณ ห้องลับใต้หลังคาอพาร์ทเมนต์ที่มีโลงศพ เด็กชายคนหนึ่งกำลังบอกยูคาริโกะที่ตอนนั้นยังเด็กอยู่ พูดถึงพลังของราชวงศ์ที่ครอบครัวของเด็กหนุ่มคนนี้ปกป้องอยู่ พลังเพื่อรุ่นลูกหลาน แต่เด็กหนุ่มบอกว่าถึงงั้นเขาก็ใช้มันไม่ได้ ยูคาริโกะจึงถามว่าทำไม เด็กหนุ่มบอกเพราะเขาไม่มีหินที่เรียกว่า มณีราชา หากไม่มีแสงจากมณีราชาก็จะไม่มีใครเลยที่จะสามารถใช้พลังนี้ได้
พูดๆอยู่ยูคาริโกะก็เปลี่ยนเรื่องมาถามชื่อกับเด็กหนุ่มว่าอะไร เด็กหนุ่มก็พูดเลยว่าบอกไปแล้วไงว่าชื่อ ฮิเมงามิ อาโออิ แต่ยูคาริโกะบอกไม่ใช่ๆที่ถามนั้นหมายถึงสิ่งนี้ แล้วยูคาริโกะก็ยื่นมณีราชาที่เธอมีอยู่ให้ดู ฮิเมงามิจึงเข้าใจแล้วว่ายูคาริโกะคือผู้ที่เรียกหาขาเพื่อเวลานี้ ยูคาริโกะก็พูดอีกว่าไม่ต้องห่วง เธอจะช่วยฮิเมงามิเอง
กลับมาปัจจุบัน นางิตื่นขึ้นมาอย่างงงๆกับความฝันเมื่อครู่และเล่าให้ฮายาเตะฟัง ความฝันในช่วงที่แม่ของนางิยังเด็กและแปลกๆ นางรู้สึกได้ว่าเป็นอะไรที่บางอย่างดูจะผิวเผิน บางอย่างเหมือนไม่ถูกต้อง และทุกอย่างในสิ่งเหล่านั้นเกี่ยวข้องกับแม่ของเธอทั้งหมด
เก็บเรื่องที่สงสัยนี้ไว้ก่อน มาเรียเข้ามาเริ่มบ่นเรื่องที่ทำความสะอาดยังไงก็ไม่เสร็จสักที เป็นเพราะว่าไม่ได้อยู่คอยทำความสะอาดมาตลอด 3 เดือนจนฝุ่นเริ่มเกาะหนาไปหมด นางิเลยเล่นมุขมามุขหนึ่ง(แต่ผมไม่เข้าใจมุขเพราะไปอิงกับการ์ตูนอีกเรื่อง) ดังนั้นนางิจึงเริ่มเล่นมุขต่อเนื่องต่อถึงเรื่องพวกนักเขียนการ์ตูนที่ตอนเริ่มเขียนเรื่องใหม่ๆก็ตั้งเป้าจะเขียนสัก 2-3 ปีเป็นอย่างมาก เลยวางโครงเรื่องเผื่อยาวซะหน่อย แต่ไปๆมาๆมันชักจะยาวเป็น 10 ปี โครงเรื่องมันก็เริ่มทับถมจากของเดิมออกทะเลไปไกลจนเกือบจะอวสานโน่นถึงจะลากกลับเข้าฝั่งได้ ว่าแล้วนางิก็เลยขอตะโกนระบายหน่อยเถอะว่า....
นางิ: ออลบลูมันคืออะไรกันหาาาา!? (Onepiece)
นางิ: ใครเป็นบอสขององค์กรชุดดำกันแน่!?(Conan)
จนฮายาเตะขอนางิเลยอย่าสร้างปัญหาพาดพิงการ์ตูนของคนอื่นเลย
หลังจากเล่นมุขเหน็บแนมแล้ว มาเรียก็เข้ามาพูดกับฮายาเตะเรื่องหนึ่งที่ถามฮายาเตะว่าจำได้ไหมกำแพงจารึกที่อ่านไม่ได้ที่อยู่ที่บ้านพักที่ไมโครนอส ฮายาเตะบอกจำได้ มาเรียบอกเธอเข้ามาอยู่ในตระกูลซังเซนอิงก็เพื่อถอดรหัสข้อความนั้น ฮายาเตะก็งงๆแปลกใจ มาเรียบอกจารึกนั้นถูกเขียนด้วยอักษรฟรีเจียที่สาบสูญ และยังไม่มีนักภาษาศาสตร์คนไหนถอดข้อความได้ แต่ปู่ของนางิต้องการถอดข้อความให้ได้ไม่ว่ายังไงก็ตาม เพราะงั้นปู่นางิจึงคิดจะสร้างอัจฉริยะที่จะสามารถถอดข้อความนั้นให้ได้ และเพื่อการนั้นจึงออกค้นหาเด็กอัจฉริยะไปทั่วโลกและก็ได้พบคนหนึ่งนั้นก็คือ.... มาเรียบอกว่าคือตัวเธอเอง และเพราะเหตุนี้เธอจึงพูดได้ถึง 13 ภาษา นางิกับฮายาเตะถึงกับแอบคิดเลยว่าพวกเขาพึ่งจะได้รู้ถึงเนื้อเรื่องส่วนสำคัญที่ถูกทับถมเองงั้นเหรอ
มาเรียยังบอกต่อว่าไอกะเองก็เป็นผู้ที่ถูกจับตามองเหมือนกันแต่ก็ยังไม่มีใครที่สามารถจะอ่านข้อความได้เลย แต่เพราะแบบนั้นมิคาโดะเอ็นดูมาเรียเป็นพิเศษ แต่เรื่องนี้ก็หลังจากที่ยูคาริโกะแต่งงานแล้ว ฮายาเตะก็ถามต่อว่างั้นข้อความนั้นตกลงยังอ่านไม่ได้เลยเหรอ มาเรียบอกจริงๆมีเด็กคนหนึ่งที่ถอดข้อความได้ง่ายๆปรากฎตัวมาในตอนที่มาเรียพึค่งเริ่มงานไปได้นิดเดียว ฮายาเตะเลยสงสัยว่าเด็กคนนั้นเป็นใคร มาเรียก็บอกเด็กคนนั้นก็คือ... อาเธเน่
อีกด้าน ฮินะมาเยี่ยมยูคิจิ คำแรกที่พูดเลยก็คือ "ทำความสะอาดห้องซะ" เพราะห้องของยูคิจิโคตรรกแต่ยูคิจิอ้างแถไปเรื่อยว่าถึงจะดูรกแต่จริงๆมันสมดุลดีอยู่แล้วนะ ฮินะเลยโวยเลยว่ารีบเก็บกวาดจนขั้นที่ว่าใครๆก็บอกสะอาดซะดีๆ ขนาดอาเธเน่ที่มาด้วยยังพูดเลยว่าไม่อยากเชื่อเลยว่าจะเป็นสภาพของห้องๆหนึ่งภายในโรงเรียนอันสวยงาม ยูคิจิก็โวยมั้งว่าเรื่องของผู้ใหญ่ ฮินะเลยยิ่งโมโหบอกเลิกทำตัวเป็นเด็กแล้วเริ่มทำสักที
ขณะที่พี่น้องคู่นี้กำลังทะเลาะกันนั้นอาเธเน่ก็เหลือบไปเห็นของอย่างหนึ่ง นั้นคือแหวนที่อยู่ในลิ้นชักของยูคิจิ แหวนที่ในตอนเด็กอาเธเน่มอบให้ฮายาเตะแต่ฮายาเตะก็โดนพ่อหลอกให้ขายแหวนนี้จนทะเลาะกับฮายาเตะ อาเธเน่รีบถามยูคิจิทันที ยูคิจิบอกเธอซื้อมาจากร้านของที่ระลึก ก่อนหน้านี้นานแล้วที่เอากีตาร์ไปขาย แต่จะออกจากร้านไปตัวเปล่าเลยก็ไม่ค่อยดีก็เลยซื้อแหวนนี้มาเพราะราคาถูกพอจะซื้อได้ และบอกถ้าอาเธเน่อยากได้ก็เอาไปได้เลย อาเธเน่ก็เอาแต่มองดูแหวนด้วยสีหน้าเศร้าๆ
กลับมาด้านนางิ ขณะที่ฮายาเตะกำลังทำความสะอาดอยู่ในห้องนอนของนางิ ฮายาเตะมาเจอของอย่างหนึ่งในตู้เล็กๆที่มุมห้องและสนใจจนต้องถามนางิว่านี่มันอะไร นางิบอกเป็นของแม่เธอที่เก็บไว้นานแล้ว อันหนึ่งเจออยู่ในตู้ลิ้นชักของแม่ อีกอันได้มาจากผู้หญิงคนหนึ่งที่บอกว่าเป็นของแม่เธอ ทั้งสองสิ่งที่พูดถึงก็คือ... มณีราชา..ที่สูญสิ้นแสงสว่างไปแล้ว
พอมาเห็นแบบนี้แล้วฮายาเตะก็มาคิดๆดูว่าแหวนที่อาเธเน่เคยมอบให้นั้นจริงๆก็คือมณีราชาอันหนึ่ง พอลองนึกถึงที่มิคาโดะเคยบอกไว้ว่าหายไป 3 ยังเหลืออีก 6 อัน แหวนเป็นหนึ่งในอันที่สูญหาย นางิทำลายไป 1 และอีก 2 ที่อยู่ที่นี่ นั้นหมายความว่าจำนวนนั้นไม่ตรงกับที่มิคาโดะเคยบอกไว้
นางิเห็นฮายาเตะนิ่งไปก็เลยถามว่ามีอะไรรึเปล่า ฮายาเตะรีบทำเป็นว่าไม่มีอะไรและถามนางิอีกว่าทำไมมณีราชาถึงส่องแสงและไม่ส่องแสง นางิบอกไม่รู้แต่คิดว่าคงเพราะสารเรืองแสงภายในอ่อนลงเพราะอันนี้ตอนที่แม่เธอยังอยู่มันยังส่องแสงอยู่ แต่ฮายาเตะดูไม่คิดแบบนั้น และก็พอดีอาหารกลางวันก็เลยคุยกันแต่นี้ก่อน
ย้อนกลับไปตอนสมัยยูคาริโกะเป็นเด็ก ฮิเมงามิถามยูคาริโกะว่าจะใช้เลยใช่มั้ย ยูคาริโกะแปลกใจ ฮิเมงามิบอกด้วยมณีที่ส่องแสงก็จะสามารถใช้พลังได้ แต่ยูคาริโกะยังลังเลฮิเมงามิบอกไม่ต้องกังวล ยูคาริโกะบอกเองว่าอยากเห็นพลังแปลกๆนี้ แล้วฮิเมงามิก็บอกจะลองให้ดูก่อนก็ได้นะ ยูคาริโกะก็ดูกังวลจนมองมณีราชาอีกครั้ง ฮิเมงามิก็บอกจะต้องมีอะไรที่สุดยอดปรากฎแน่นอน
กลับมาปัจจุบัน ขณะที่นางิกับฮายาเตะกำลังไปห้องอาหาร นางิดูเหมือนจะนึกอะไรออกจนฮายาเตะถามว่าอะไร นางิบอกพึ่งนึกออกเกี่ยวกับความฝัน บอกว่า...
นางิ: คนๆนั้น... ไม่ใช่ฮิเมงามิ
จบตอน
[Spoil] Hayate no Gotoku! - 469
เปิดตอน เมื่อหลายปีก่อนที่นางิหรือฮายาเตะจะเกิด ณ ห้องลับใต้หลังคาอพาร์ทเมนต์ที่มีโลงศพ เด็กชายคนหนึ่งกำลังบอกยูคาริโกะที่ตอนนั้นยังเด็กอยู่ พูดถึงพลังของราชวงศ์ที่ครอบครัวของเด็กหนุ่มคนนี้ปกป้องอยู่ พลังเพื่อรุ่นลูกหลาน แต่เด็กหนุ่มบอกว่าถึงงั้นเขาก็ใช้มันไม่ได้ ยูคาริโกะจึงถามว่าทำไม เด็กหนุ่มบอกเพราะเขาไม่มีหินที่เรียกว่า มณีราชา หากไม่มีแสงจากมณีราชาก็จะไม่มีใครเลยที่จะสามารถใช้พลังนี้ได้
พูดๆอยู่ยูคาริโกะก็เปลี่ยนเรื่องมาถามชื่อกับเด็กหนุ่มว่าอะไร เด็กหนุ่มก็พูดเลยว่าบอกไปแล้วไงว่าชื่อ ฮิเมงามิ อาโออิ แต่ยูคาริโกะบอกไม่ใช่ๆที่ถามนั้นหมายถึงสิ่งนี้ แล้วยูคาริโกะก็ยื่นมณีราชาที่เธอมีอยู่ให้ดู ฮิเมงามิจึงเข้าใจแล้วว่ายูคาริโกะคือผู้ที่เรียกหาขาเพื่อเวลานี้ ยูคาริโกะก็พูดอีกว่าไม่ต้องห่วง เธอจะช่วยฮิเมงามิเอง
กลับมาปัจจุบัน นางิตื่นขึ้นมาอย่างงงๆกับความฝันเมื่อครู่และเล่าให้ฮายาเตะฟัง ความฝันในช่วงที่แม่ของนางิยังเด็กและแปลกๆ นางรู้สึกได้ว่าเป็นอะไรที่บางอย่างดูจะผิวเผิน บางอย่างเหมือนไม่ถูกต้อง และทุกอย่างในสิ่งเหล่านั้นเกี่ยวข้องกับแม่ของเธอทั้งหมด
เก็บเรื่องที่สงสัยนี้ไว้ก่อน มาเรียเข้ามาเริ่มบ่นเรื่องที่ทำความสะอาดยังไงก็ไม่เสร็จสักที เป็นเพราะว่าไม่ได้อยู่คอยทำความสะอาดมาตลอด 3 เดือนจนฝุ่นเริ่มเกาะหนาไปหมด นางิเลยเล่นมุขมามุขหนึ่ง(แต่ผมไม่เข้าใจมุขเพราะไปอิงกับการ์ตูนอีกเรื่อง) ดังนั้นนางิจึงเริ่มเล่นมุขต่อเนื่องต่อถึงเรื่องพวกนักเขียนการ์ตูนที่ตอนเริ่มเขียนเรื่องใหม่ๆก็ตั้งเป้าจะเขียนสัก 2-3 ปีเป็นอย่างมาก เลยวางโครงเรื่องเผื่อยาวซะหน่อย แต่ไปๆมาๆมันชักจะยาวเป็น 10 ปี โครงเรื่องมันก็เริ่มทับถมจากของเดิมออกทะเลไปไกลจนเกือบจะอวสานโน่นถึงจะลากกลับเข้าฝั่งได้ ว่าแล้วนางิก็เลยขอตะโกนระบายหน่อยเถอะว่า....
นางิ: ออลบลูมันคืออะไรกันหาาาา!? (Onepiece)
นางิ: ใครเป็นบอสขององค์กรชุดดำกันแน่!?(Conan)
จนฮายาเตะขอนางิเลยอย่าสร้างปัญหาพาดพิงการ์ตูนของคนอื่นเลย
หลังจากเล่นมุขเหน็บแนมแล้ว มาเรียก็เข้ามาพูดกับฮายาเตะเรื่องหนึ่งที่ถามฮายาเตะว่าจำได้ไหมกำแพงจารึกที่อ่านไม่ได้ที่อยู่ที่บ้านพักที่ไมโครนอส ฮายาเตะบอกจำได้ มาเรียบอกเธอเข้ามาอยู่ในตระกูลซังเซนอิงก็เพื่อถอดรหัสข้อความนั้น ฮายาเตะก็งงๆแปลกใจ มาเรียบอกจารึกนั้นถูกเขียนด้วยอักษรฟรีเจียที่สาบสูญ และยังไม่มีนักภาษาศาสตร์คนไหนถอดข้อความได้ แต่ปู่ของนางิต้องการถอดข้อความให้ได้ไม่ว่ายังไงก็ตาม เพราะงั้นปู่นางิจึงคิดจะสร้างอัจฉริยะที่จะสามารถถอดข้อความนั้นให้ได้ และเพื่อการนั้นจึงออกค้นหาเด็กอัจฉริยะไปทั่วโลกและก็ได้พบคนหนึ่งนั้นก็คือ.... มาเรียบอกว่าคือตัวเธอเอง และเพราะเหตุนี้เธอจึงพูดได้ถึง 13 ภาษา นางิกับฮายาเตะถึงกับแอบคิดเลยว่าพวกเขาพึ่งจะได้รู้ถึงเนื้อเรื่องส่วนสำคัญที่ถูกทับถมเองงั้นเหรอ
มาเรียยังบอกต่อว่าไอกะเองก็เป็นผู้ที่ถูกจับตามองเหมือนกันแต่ก็ยังไม่มีใครที่สามารถจะอ่านข้อความได้เลย แต่เพราะแบบนั้นมิคาโดะเอ็นดูมาเรียเป็นพิเศษ แต่เรื่องนี้ก็หลังจากที่ยูคาริโกะแต่งงานแล้ว ฮายาเตะก็ถามต่อว่างั้นข้อความนั้นตกลงยังอ่านไม่ได้เลยเหรอ มาเรียบอกจริงๆมีเด็กคนหนึ่งที่ถอดข้อความได้ง่ายๆปรากฎตัวมาในตอนที่มาเรียพึค่งเริ่มงานไปได้นิดเดียว ฮายาเตะเลยสงสัยว่าเด็กคนนั้นเป็นใคร มาเรียก็บอกเด็กคนนั้นก็คือ... อาเธเน่
อีกด้าน ฮินะมาเยี่ยมยูคิจิ คำแรกที่พูดเลยก็คือ "ทำความสะอาดห้องซะ" เพราะห้องของยูคิจิโคตรรกแต่ยูคิจิอ้างแถไปเรื่อยว่าถึงจะดูรกแต่จริงๆมันสมดุลดีอยู่แล้วนะ ฮินะเลยโวยเลยว่ารีบเก็บกวาดจนขั้นที่ว่าใครๆก็บอกสะอาดซะดีๆ ขนาดอาเธเน่ที่มาด้วยยังพูดเลยว่าไม่อยากเชื่อเลยว่าจะเป็นสภาพของห้องๆหนึ่งภายในโรงเรียนอันสวยงาม ยูคิจิก็โวยมั้งว่าเรื่องของผู้ใหญ่ ฮินะเลยยิ่งโมโหบอกเลิกทำตัวเป็นเด็กแล้วเริ่มทำสักที
ขณะที่พี่น้องคู่นี้กำลังทะเลาะกันนั้นอาเธเน่ก็เหลือบไปเห็นของอย่างหนึ่ง นั้นคือแหวนที่อยู่ในลิ้นชักของยูคิจิ แหวนที่ในตอนเด็กอาเธเน่มอบให้ฮายาเตะแต่ฮายาเตะก็โดนพ่อหลอกให้ขายแหวนนี้จนทะเลาะกับฮายาเตะ อาเธเน่รีบถามยูคิจิทันที ยูคิจิบอกเธอซื้อมาจากร้านของที่ระลึก ก่อนหน้านี้นานแล้วที่เอากีตาร์ไปขาย แต่จะออกจากร้านไปตัวเปล่าเลยก็ไม่ค่อยดีก็เลยซื้อแหวนนี้มาเพราะราคาถูกพอจะซื้อได้ และบอกถ้าอาเธเน่อยากได้ก็เอาไปได้เลย อาเธเน่ก็เอาแต่มองดูแหวนด้วยสีหน้าเศร้าๆ
กลับมาด้านนางิ ขณะที่ฮายาเตะกำลังทำความสะอาดอยู่ในห้องนอนของนางิ ฮายาเตะมาเจอของอย่างหนึ่งในตู้เล็กๆที่มุมห้องและสนใจจนต้องถามนางิว่านี่มันอะไร นางิบอกเป็นของแม่เธอที่เก็บไว้นานแล้ว อันหนึ่งเจออยู่ในตู้ลิ้นชักของแม่ อีกอันได้มาจากผู้หญิงคนหนึ่งที่บอกว่าเป็นของแม่เธอ ทั้งสองสิ่งที่พูดถึงก็คือ... มณีราชา..ที่สูญสิ้นแสงสว่างไปแล้ว
พอมาเห็นแบบนี้แล้วฮายาเตะก็มาคิดๆดูว่าแหวนที่อาเธเน่เคยมอบให้นั้นจริงๆก็คือมณีราชาอันหนึ่ง พอลองนึกถึงที่มิคาโดะเคยบอกไว้ว่าหายไป 3 ยังเหลืออีก 6 อัน แหวนเป็นหนึ่งในอันที่สูญหาย นางิทำลายไป 1 และอีก 2 ที่อยู่ที่นี่ นั้นหมายความว่าจำนวนนั้นไม่ตรงกับที่มิคาโดะเคยบอกไว้
นางิเห็นฮายาเตะนิ่งไปก็เลยถามว่ามีอะไรรึเปล่า ฮายาเตะรีบทำเป็นว่าไม่มีอะไรและถามนางิอีกว่าทำไมมณีราชาถึงส่องแสงและไม่ส่องแสง นางิบอกไม่รู้แต่คิดว่าคงเพราะสารเรืองแสงภายในอ่อนลงเพราะอันนี้ตอนที่แม่เธอยังอยู่มันยังส่องแสงอยู่ แต่ฮายาเตะดูไม่คิดแบบนั้น และก็พอดีอาหารกลางวันก็เลยคุยกันแต่นี้ก่อน
ย้อนกลับไปตอนสมัยยูคาริโกะเป็นเด็ก ฮิเมงามิถามยูคาริโกะว่าจะใช้เลยใช่มั้ย ยูคาริโกะแปลกใจ ฮิเมงามิบอกด้วยมณีที่ส่องแสงก็จะสามารถใช้พลังได้ แต่ยูคาริโกะยังลังเลฮิเมงามิบอกไม่ต้องกังวล ยูคาริโกะบอกเองว่าอยากเห็นพลังแปลกๆนี้ แล้วฮิเมงามิก็บอกจะลองให้ดูก่อนก็ได้นะ ยูคาริโกะก็ดูกังวลจนมองมณีราชาอีกครั้ง ฮิเมงามิก็บอกจะต้องมีอะไรที่สุดยอดปรากฎแน่นอน
กลับมาปัจจุบัน ขณะที่นางิกับฮายาเตะกำลังไปห้องอาหาร นางิดูเหมือนจะนึกอะไรออกจนฮายาเตะถามว่าอะไร นางิบอกพึ่งนึกออกเกี่ยวกับความฝัน บอกว่า...
นางิ: คนๆนั้น... ไม่ใช่ฮิเมงามิ
จบตอน