สวัสดีค่ะ อยากจะขอเล่าเรื่องสยองที่เคยพบเจอบ้าง
ขออนุญาติใช้พื้นที่ตรงนี้ถ่ายทอดนะคะ ^^
เรื่องนี้ผ่านมาเกือบ 6 ปีแล้วค่ะ
เรื่องเกิดขึ้นที่ โรงเรียนหญิงล้วนแห่งหนึ่งใน กทม. อยู่ติดกับวัดชื่อดัง
ในช่วงปิดเทอมมีการจัดค่ายรับน้อง ม.3 โดยรุ่นพี่ชมรมค่ายค่ะ จัดขึ้น 3 วัน 2 คืน
โดยก่อนถึงวันจริง รุ่นพี่ในชมรม จะมาช่วยกันจัดสถานที่ จัดฐานต่างๆกันก่อน 2 วันค่ะ
และนอนกันในห้องชมรม จะมี รุ่นพี่ ตั้งแต่ ม.4 - ม.6 รวมกันประมาณ 15-16 คน
ช่วงตอนกลางวันก็ยังไม่มีอะไรค่ะ ก็ทำการจัดฐานเกม กิจกรรม
กางเต้นท์สำหรับน้องๆ และก็รอทำกับข้าวกินกัน ทีนี้ในกลุ่มของรุ่นพี่ มีอยู่2คนค่ะ
ที่มีเซ้นท์ทางด้านสิ่งลี้ลับ ในระหว่างที่ทานข้าวในช่วงเย็นกันเรียบร้อยแล้ว
รุ่นพี่ที่มีเซ้นคนนึง ให้ชื่อ พี่นุช นะคะ ก็อาสาไปล้างจานกับรุ่นน้องอีกคนหนึ่ง
ตรงที่ล้างจานนั้นอยู่ด้านหลังห้องชมรมค่ะ ถัดจากอ่างล้างจานไปประมาณ 2 เมตรจะเป็นประตูหลังของห้องนาฎศิลป์
เป็นประตูกระจกบานเลื่อน ติดล็อคกุญแจไว้ เพราะส่วนใหญ่จะเข้าออกทางประตูหน้ากัน
ทีนี้ในช่วงที่ยืนล้างจานกันอยู่รุ่นน้องอีกคนก็ไปเอาซันไลน์ที่ห้องชมรมค่ะ
พี่นุชแกก็ยืนล้างด้วยน้ำเปล่าอยุ่ ตอนนั้นน่าจะเป็นช่วงโพล้เพล้แล้ว พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน
จู่ๆหางตาพี่นุช ก็เหลือบไปเห็น ผู้หญิงคนนึงค่ะ ยืนอยู่ในห้องนาฎศิลป์ (มั่นใจได้เลยว่าไม่มีใครเข้าไปได้เพราะปิดเทอมไม่มีคนแน่นอน)
เธอใส่ชุดไทย และสวมชฎาทัดดอกไม้ ใบหน้าขาวโพลน ขาวมาก ปากแดงมาก และกำลังลอยออกมาจากประตูค่ะ และใกล้พี่นุชเข้าไปเรื่อยๆ
พี่นุชแกเจอบ่อย(แต่ตอนนั้นสั่นไปหมดแล้ว) ก็เลยคิดในใจว่า ลูกมาดีลูกไม่ได้มาร้าย ลูกแค่มาจัดค่ายให้น้อง แล้วเธอก็หายไปค่ะ
นั่นเป็นเหตุการณ์แรกค่ะ ^^
ต่อมาเมื่อจัดเตรียมของกันเสร็จแล้วก็ได้เวลานอนค่ะ พวกเราก็นอนกันในห้องชมรม
และก็ผลัดกันเฝ้ายามตรวจตราความเรียบร้อย (ก็มีแต่ผู้หญิงนิเนอะ) อีกคนนึงที่มีเซ้นทางด้านนี้ ให้ชื่อ พี่พิมนะคะ
ขณะที่เดินตรวจตราอยู่ที่ ตึกภาษา (ในโรงเรียนมี 4 ตึกค่ะ ตึกวิทย์ ตึกภาษา ตึกโรงอาหาร ตึกอเนกประสงค์ จะอยู่ล้อมกรอบกัน
แล้วตรงกลางเป็นสนาม ) ตึกภาษาจะอยู่ตรงกลางค่ะ พี่พิมแกก็เดินอยู่ที่ชั้น 3 มองลงมาที่สนาม ก็เห็นลูกบาสมาจากไหนมารู้ค่ะ อยู่ๆมันก็เด้ง
ออกมาจากตรงแป้นบาส แล้วก็กลิ้งไปมากับพื้น พอส่องไฟฉายไปรอบๆ ก็ไม่เจอใครนะคะ แล้วพอมองไปที่แป้นบาสอีกฝั่ง ก็เจอเลยค่ะ
เป็นคนกำลังนั่งห้อยขาอยู่ตรงแป้นบาส ตัวซีดขาว แต่หัวไม่มี -*- เท่านั้นแหละค่ะ พี่พิมวิ่งหน้าตั้งมาห้องชมรม เหงื่อแตกพลั่กๆ นอนคุมโปงไม่พูดกับใคร
ถึงเช้าเลย ถึงจะยอมเล่า 555555
แค่คืนแรก นะคะ เดี๋ยวคืนวันที่น้องๆ ม.3 มาเข้าค่ายแล้วเนี่ย ตามมาอีกหลายเรื่องเลย
เดี๋ยวกลับบ้านแล้วจะแวะมาเล่าค่ะ
เรื่องเล่าค่ายรับน้องในโรงเรียน
ขออนุญาติใช้พื้นที่ตรงนี้ถ่ายทอดนะคะ ^^
เรื่องนี้ผ่านมาเกือบ 6 ปีแล้วค่ะ
เรื่องเกิดขึ้นที่ โรงเรียนหญิงล้วนแห่งหนึ่งใน กทม. อยู่ติดกับวัดชื่อดัง
ในช่วงปิดเทอมมีการจัดค่ายรับน้อง ม.3 โดยรุ่นพี่ชมรมค่ายค่ะ จัดขึ้น 3 วัน 2 คืน
โดยก่อนถึงวันจริง รุ่นพี่ในชมรม จะมาช่วยกันจัดสถานที่ จัดฐานต่างๆกันก่อน 2 วันค่ะ
และนอนกันในห้องชมรม จะมี รุ่นพี่ ตั้งแต่ ม.4 - ม.6 รวมกันประมาณ 15-16 คน
ช่วงตอนกลางวันก็ยังไม่มีอะไรค่ะ ก็ทำการจัดฐานเกม กิจกรรม
กางเต้นท์สำหรับน้องๆ และก็รอทำกับข้าวกินกัน ทีนี้ในกลุ่มของรุ่นพี่ มีอยู่2คนค่ะ
ที่มีเซ้นท์ทางด้านสิ่งลี้ลับ ในระหว่างที่ทานข้าวในช่วงเย็นกันเรียบร้อยแล้ว
รุ่นพี่ที่มีเซ้นคนนึง ให้ชื่อ พี่นุช นะคะ ก็อาสาไปล้างจานกับรุ่นน้องอีกคนหนึ่ง
ตรงที่ล้างจานนั้นอยู่ด้านหลังห้องชมรมค่ะ ถัดจากอ่างล้างจานไปประมาณ 2 เมตรจะเป็นประตูหลังของห้องนาฎศิลป์
เป็นประตูกระจกบานเลื่อน ติดล็อคกุญแจไว้ เพราะส่วนใหญ่จะเข้าออกทางประตูหน้ากัน
ทีนี้ในช่วงที่ยืนล้างจานกันอยู่รุ่นน้องอีกคนก็ไปเอาซันไลน์ที่ห้องชมรมค่ะ
พี่นุชแกก็ยืนล้างด้วยน้ำเปล่าอยุ่ ตอนนั้นน่าจะเป็นช่วงโพล้เพล้แล้ว พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน
จู่ๆหางตาพี่นุช ก็เหลือบไปเห็น ผู้หญิงคนนึงค่ะ ยืนอยู่ในห้องนาฎศิลป์ (มั่นใจได้เลยว่าไม่มีใครเข้าไปได้เพราะปิดเทอมไม่มีคนแน่นอน)
เธอใส่ชุดไทย และสวมชฎาทัดดอกไม้ ใบหน้าขาวโพลน ขาวมาก ปากแดงมาก และกำลังลอยออกมาจากประตูค่ะ และใกล้พี่นุชเข้าไปเรื่อยๆ
พี่นุชแกเจอบ่อย(แต่ตอนนั้นสั่นไปหมดแล้ว) ก็เลยคิดในใจว่า ลูกมาดีลูกไม่ได้มาร้าย ลูกแค่มาจัดค่ายให้น้อง แล้วเธอก็หายไปค่ะ
นั่นเป็นเหตุการณ์แรกค่ะ ^^
ต่อมาเมื่อจัดเตรียมของกันเสร็จแล้วก็ได้เวลานอนค่ะ พวกเราก็นอนกันในห้องชมรม
และก็ผลัดกันเฝ้ายามตรวจตราความเรียบร้อย (ก็มีแต่ผู้หญิงนิเนอะ) อีกคนนึงที่มีเซ้นทางด้านนี้ ให้ชื่อ พี่พิมนะคะ
ขณะที่เดินตรวจตราอยู่ที่ ตึกภาษา (ในโรงเรียนมี 4 ตึกค่ะ ตึกวิทย์ ตึกภาษา ตึกโรงอาหาร ตึกอเนกประสงค์ จะอยู่ล้อมกรอบกัน
แล้วตรงกลางเป็นสนาม ) ตึกภาษาจะอยู่ตรงกลางค่ะ พี่พิมแกก็เดินอยู่ที่ชั้น 3 มองลงมาที่สนาม ก็เห็นลูกบาสมาจากไหนมารู้ค่ะ อยู่ๆมันก็เด้ง
ออกมาจากตรงแป้นบาส แล้วก็กลิ้งไปมากับพื้น พอส่องไฟฉายไปรอบๆ ก็ไม่เจอใครนะคะ แล้วพอมองไปที่แป้นบาสอีกฝั่ง ก็เจอเลยค่ะ
เป็นคนกำลังนั่งห้อยขาอยู่ตรงแป้นบาส ตัวซีดขาว แต่หัวไม่มี -*- เท่านั้นแหละค่ะ พี่พิมวิ่งหน้าตั้งมาห้องชมรม เหงื่อแตกพลั่กๆ นอนคุมโปงไม่พูดกับใคร
ถึงเช้าเลย ถึงจะยอมเล่า 555555
แค่คืนแรก นะคะ เดี๋ยวคืนวันที่น้องๆ ม.3 มาเข้าค่ายแล้วเนี่ย ตามมาอีกหลายเรื่องเลย
เดี๋ยวกลับบ้านแล้วจะแวะมาเล่าค่ะ