เราลาออกจากที่ทำงานเก่าราว 7 เดือน เจ้านายเก่านัดเจอ ก็เข้าไปนั่งคุยกันในร้านกาแฟแห่งหนึ่ง แรก ๆ เขาก็คุยดี ไถ่ถามสารทุกข์สุกดิบ ถามว่าเราไปทำงานที่ไหน คุยกันอยู่นานราว 45 นาที ทำท่าเหมือนจะจีบให้กลับไปทำงานที่เดิม
แต่ตอนหลัง ๆ เจ้านายเก่าเราก็ต่อว่าเราจนเราหน้าชา ด้วยคำพูดที่ว่า "คุณมันไม่มีมารยาท คุณไม่ร่ำลาพ่อผมตอนลาออก" (เราก็อึ้ง ก็คุณพ่อของเจ้านายเราเขาอยู่ประจำที่โรงงาน ซึ่งท่านไม่ได้มาบริหารที่นี่อยู่แล้ว นาน ๆ มาที และคนที่ลาออกก็ไม่ได้มีใครเคยไปร่ำลาท่าน อันนี้เราก็ขอโทษเจ้านายเก่าไป)
"ผมคิดว่าการสร้างทีมของคุณ มันเสมือนเป็นดาบสองคม ทีมติดคุณเกินไป พอคุณลาออก คนใหม่เข้ามาก็ไม่สามารถอยู่ได้ การสร้างทีมทำงานแบบรักกันมันก็ดี แต่ผมอยากให้พวกเค้าสนับสนุนงานฝ่ายอื่นกันมากกว่านี้ คุณคิดว่าคุณจะปรับและแก้ปัญหาเหล่านี้ได้อย่างไร" ระหว่างที่พูด ใบหน้า น้ำเสียง ก็ดูเครียดแค้น เป็นจริงเป็นจังมาก เหมือนคนละคนกับตอนแรกเลย
เราก็งง แล้วก็ตอบไปแบบใจเย็นว่า เราไม่ได้ตั้งใจจะเสียมารยาทด้วยเรื่องไหนทั้งสิ้น และการที่เราสร้างทีมทำงานร่วมกันมาสองปีนั้น ทุกคนก็ happy กันดีรวมถึงเจ้านายด้วยในเวลานั้น เอาเป็นว่าเราขอโทษที่เสียมารยาท และก็คงจะคิดไม่ออกในตอนนี้ว่าการทำงานเป็นทีมแบบนั้นมันควรปรับให้ดีขึ้นได้แบบไหน อีกอย่างหนึ่งคือที่ผ่านมา เราเองก็คิดเสมอว่าจบและจากกันด้วยดีกับที่นั่นรวมถึงคุณเจ้านาย ถ้าหากว่ามันทำให้ยังคาใจ ก็ขอโทษด้วยละกันค่ะ และคิดว่าคงไม่เหมาะที่จะกลับไปร่วมงานกัน เอาเป็นว่าเก็บความรู้สึกดี ๆ ที่มีต่อกันเอาไว้ให้จดจำดีกว่าค่ะ ขอบคุณนะคะ
แล้วเราก็จากมา ในใจยังงงอยู่ไม่หาย นัดเราเอง แล้วก็ทั้งน้ำเสียง สีหน้า ท่าทาง คำพูด ยังจะมาต่อว่าอะไรเราอีก เราไม่อยากจะพูดนะ ว่าตอนที่เราลาออก หรือใครก็ตามที่ลาออก เขาจะอยากรู้มากว่าไปทำงานใหม่ที่ไหน เขาจะไม่มองหน้า ไปนั่งประชุมก็ไม่มีบท ไม่มีซีน ไม่มีตัวตน เขาจะไม่พูด ไม่ทัก ไม่มีการพูดคุยใด ๆ ทั้งสิ้นกับใครก็ตามที่ลาออก ทุกคนเจอชีวิตหลังยื่นใบลาออกเหมือนเรา มีแต่เรานี่ล่ะ ที่เขานัดแล้วยังมึน มานั่งให้เขาด่าอีก
อยากถามว่า ลาออกไปเกินครึ่งปีแล้วยังมาต่อว่าได้อีกเหรอคะ (เจ้านายเราอายุ 34 อ่อนกว่าเรา 8 ปี)
ลาออกไปนานแล้ว 7 เดือน เจอเจ้านายเก่าที่เราลาออกมาแล้ว ยังมีสิทธิ์มานั่งต่อว่าเราไหมคะ
แต่ตอนหลัง ๆ เจ้านายเก่าเราก็ต่อว่าเราจนเราหน้าชา ด้วยคำพูดที่ว่า "คุณมันไม่มีมารยาท คุณไม่ร่ำลาพ่อผมตอนลาออก" (เราก็อึ้ง ก็คุณพ่อของเจ้านายเราเขาอยู่ประจำที่โรงงาน ซึ่งท่านไม่ได้มาบริหารที่นี่อยู่แล้ว นาน ๆ มาที และคนที่ลาออกก็ไม่ได้มีใครเคยไปร่ำลาท่าน อันนี้เราก็ขอโทษเจ้านายเก่าไป)
"ผมคิดว่าการสร้างทีมของคุณ มันเสมือนเป็นดาบสองคม ทีมติดคุณเกินไป พอคุณลาออก คนใหม่เข้ามาก็ไม่สามารถอยู่ได้ การสร้างทีมทำงานแบบรักกันมันก็ดี แต่ผมอยากให้พวกเค้าสนับสนุนงานฝ่ายอื่นกันมากกว่านี้ คุณคิดว่าคุณจะปรับและแก้ปัญหาเหล่านี้ได้อย่างไร" ระหว่างที่พูด ใบหน้า น้ำเสียง ก็ดูเครียดแค้น เป็นจริงเป็นจังมาก เหมือนคนละคนกับตอนแรกเลย
เราก็งง แล้วก็ตอบไปแบบใจเย็นว่า เราไม่ได้ตั้งใจจะเสียมารยาทด้วยเรื่องไหนทั้งสิ้น และการที่เราสร้างทีมทำงานร่วมกันมาสองปีนั้น ทุกคนก็ happy กันดีรวมถึงเจ้านายด้วยในเวลานั้น เอาเป็นว่าเราขอโทษที่เสียมารยาท และก็คงจะคิดไม่ออกในตอนนี้ว่าการทำงานเป็นทีมแบบนั้นมันควรปรับให้ดีขึ้นได้แบบไหน อีกอย่างหนึ่งคือที่ผ่านมา เราเองก็คิดเสมอว่าจบและจากกันด้วยดีกับที่นั่นรวมถึงคุณเจ้านาย ถ้าหากว่ามันทำให้ยังคาใจ ก็ขอโทษด้วยละกันค่ะ และคิดว่าคงไม่เหมาะที่จะกลับไปร่วมงานกัน เอาเป็นว่าเก็บความรู้สึกดี ๆ ที่มีต่อกันเอาไว้ให้จดจำดีกว่าค่ะ ขอบคุณนะคะ
แล้วเราก็จากมา ในใจยังงงอยู่ไม่หาย นัดเราเอง แล้วก็ทั้งน้ำเสียง สีหน้า ท่าทาง คำพูด ยังจะมาต่อว่าอะไรเราอีก เราไม่อยากจะพูดนะ ว่าตอนที่เราลาออก หรือใครก็ตามที่ลาออก เขาจะอยากรู้มากว่าไปทำงานใหม่ที่ไหน เขาจะไม่มองหน้า ไปนั่งประชุมก็ไม่มีบท ไม่มีซีน ไม่มีตัวตน เขาจะไม่พูด ไม่ทัก ไม่มีการพูดคุยใด ๆ ทั้งสิ้นกับใครก็ตามที่ลาออก ทุกคนเจอชีวิตหลังยื่นใบลาออกเหมือนเรา มีแต่เรานี่ล่ะ ที่เขานัดแล้วยังมึน มานั่งให้เขาด่าอีก
อยากถามว่า ลาออกไปเกินครึ่งปีแล้วยังมาต่อว่าได้อีกเหรอคะ (เจ้านายเราอายุ 34 อ่อนกว่าเรา 8 ปี)