สมัยหนุ่มๆ กว่าปัจจุบัน ช่วงที่ผมยังเอ๊าะๆ โสดสนิท ไม่ว่าจะดูหนังอะไร ซึ้งแค่ไหน บีบคั้นเร้าอารมณ์เพียงใด
เนื้อเรื่องเหล่านั้นไม่สามารถทำอะไรหัวใจที่แข็งแกร่งห้าวหาญของผมได้เลย
สมัยนั้นเวลาเห็นใครร้องไห้เวลาดูหนัง ก็จะยักไหล่แบะปากใส่ในทำนองดูถูก คิดในใจ เชอะ อ่อนหัดมาก
แต่เมื่ออายุมากขึ้น ดูหนังมาเยอะแยะ อ่านนิยายบทประพันธ์ต่างๆ อีกนับไม่ถ้วน
ไปๆ มาๆ บางช่วงบางตอนของหนังหรือนิยาย เริ่มส่งผลกระทบต่อหัวใจเย็นชาของผมบ้างแล้ว
แล้วปัญหานี้ก็เริ่มลุกลามหนังหน่วงมากขึ้นเรื่อยๆ ตามวันเวลาที่ผ่านเลยมา พร้อมประสบการณ์ดูหนังที่มากขึ้นตามกาลเวลา
ตอนนี้ปัญหาหนักหน่วงถึงขั้นรุนแรงแล้ว จากก่อนนี้แค่มีเพลงซึ้งๆ ขึ้นมาน้ำตาก็ไหลบ้าง ตอนนี้บางครั้งถึงกับแค่อ่านเรื่องย่อก็เล่นเอาน้ำตาซึม ! ! !
ผมเคยอยากดูหนัง Be with you ไปหา DVD มา แต่เจอแค่ฉากเปิดเรื่องมีเพลงกับพระเอกวิ่งหรือขี่มอไซด์นี่แหละจำไม่ได้
ยังไม่ทันดำเนินเรื่อง แค่ฉากเปิดตัวต้นเรื่องกับเพลง ก็เล่นเอาน้ำตาก็ไหลพรากๆ จนต้องเลิกดู
นี่ผ่านมาไม่รู้กี่ปีแล้ว ป่านนี้ยังไม่รู้เลย ว่าตกลงเรื่องนี้มันเป็นยังไง จบยังไง
เรื่องนี้อาจจะเล็กน้อยสำหรับบางคน โดยเฉพาะสาวๆ แต่สำหรับหนุ่มมาดแมนแล้ว นี่เป็นเรื่องร้ายแรงมาก
ลองนึกดู ผู้ชายร่างใหญ่กล้ามโตแมนสุดๆ นั่งร้องไห้ในโรงหนังเพราะฉากซึ้ง แค่ร้องไห้ยังไม่เท่าไหร่ แต่น้ำม่งน้ำมูกมันออกมาด้วย เลอะเทอะไปหมด
มันเสียศักดิ์ศรีมากๆ คร้าบ ยิ่งไปกับสาวๆ เนี่ย ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน อายแสนอาย
เคยนัดสาวไปดูหนัง Armageddon กะว่านี่หนัง action คงไม่เป็นไร กระดาษก็ไม่ได้พก
พอฉากใกล้ๆ จบน้ำตาไหล จะทำเนียนเช็ดแว่นบ้างอะไรบ้าง แต่หนังจบแล้วก็ยังไม่หาย สาวหันมาเห็นอายแสนอาย
หลังจากนั้นตอนจีบสาวเลยต้องพาไปทะเล ป่าเขา เที่ยวพิพิธภัณฑ์ อะไรพวกนี้แทน กันพลาด
หลังๆ นี้ผมใช้วิธีเลิกไปดูตามโรงมันซะ หาโหลดบ้างซื้อแผ่นมาดูเอาที่บ้านบ้าง ก็ผ่านพ้นมาได้หลายปีไม่มีใครเห็น
แต่เดี๋ยวนี้มีคนมาแชร์บ้าน เป็นผู้หญิงกับเด็ก เปิดหนังดูทีไรคนร่วมบ้านมานั่งดูด้วยทุกที
ดูหนังในบ้านนี่มันไม่มืดแบบโรงหนังด้วย คราวนี้ทั้งน้ำตาน้ำมูก ปกปิดไม่ได้ใหญ่
จะเนียนไปห้องน้ำบ้าง ไปหาขนมกินบ้าง ก็ไม่สำเร็จ โดนจับได้ทุกที ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหน
จะสะกดจิตตัวเอง บอกตัวเองว่าเฮ้ย นี่มันหนัง มัน fake ไม่ใช่ของแท้ ไอ้พระเอกนางเอกที่ทำซึ้งๆ หนะ แสดงทั้งนั้น
ทั้งหยิกเล็บจิกเนื้อ นึกถึงเรื่องอื่น เกาโน่นเกานี่ หลับตาไม่มองฉากซึ้ง คว้าขนมมากิน ฯลฯ ไม่มีวิธีไหนสำเร็จเลย
ไม่ทราบว่าหนุ่มๆ มาดแมนคนไหนมีปัญหาแบบเดียวกันบ้างไหม มีวิธีเด็ดๆ ในการรับมือยังไงบ้าง หรือนักจิตวิทยาใครพอมีวิธีรับมือ ขอคำแนะนำด่วนครับ
ทำยังไงถึงจะไม่ร้องไห้เวลาดูหนังครับ
เนื้อเรื่องเหล่านั้นไม่สามารถทำอะไรหัวใจที่แข็งแกร่งห้าวหาญของผมได้เลย
สมัยนั้นเวลาเห็นใครร้องไห้เวลาดูหนัง ก็จะยักไหล่แบะปากใส่ในทำนองดูถูก คิดในใจ เชอะ อ่อนหัดมาก
แต่เมื่ออายุมากขึ้น ดูหนังมาเยอะแยะ อ่านนิยายบทประพันธ์ต่างๆ อีกนับไม่ถ้วน
ไปๆ มาๆ บางช่วงบางตอนของหนังหรือนิยาย เริ่มส่งผลกระทบต่อหัวใจเย็นชาของผมบ้างแล้ว
แล้วปัญหานี้ก็เริ่มลุกลามหนังหน่วงมากขึ้นเรื่อยๆ ตามวันเวลาที่ผ่านเลยมา พร้อมประสบการณ์ดูหนังที่มากขึ้นตามกาลเวลา
ตอนนี้ปัญหาหนักหน่วงถึงขั้นรุนแรงแล้ว จากก่อนนี้แค่มีเพลงซึ้งๆ ขึ้นมาน้ำตาก็ไหลบ้าง ตอนนี้บางครั้งถึงกับแค่อ่านเรื่องย่อก็เล่นเอาน้ำตาซึม ! ! !
ผมเคยอยากดูหนัง Be with you ไปหา DVD มา แต่เจอแค่ฉากเปิดเรื่องมีเพลงกับพระเอกวิ่งหรือขี่มอไซด์นี่แหละจำไม่ได้
ยังไม่ทันดำเนินเรื่อง แค่ฉากเปิดตัวต้นเรื่องกับเพลง ก็เล่นเอาน้ำตาก็ไหลพรากๆ จนต้องเลิกดู
นี่ผ่านมาไม่รู้กี่ปีแล้ว ป่านนี้ยังไม่รู้เลย ว่าตกลงเรื่องนี้มันเป็นยังไง จบยังไง
เรื่องนี้อาจจะเล็กน้อยสำหรับบางคน โดยเฉพาะสาวๆ แต่สำหรับหนุ่มมาดแมนแล้ว นี่เป็นเรื่องร้ายแรงมาก
ลองนึกดู ผู้ชายร่างใหญ่กล้ามโตแมนสุดๆ นั่งร้องไห้ในโรงหนังเพราะฉากซึ้ง แค่ร้องไห้ยังไม่เท่าไหร่ แต่น้ำม่งน้ำมูกมันออกมาด้วย เลอะเทอะไปหมด
มันเสียศักดิ์ศรีมากๆ คร้าบ ยิ่งไปกับสาวๆ เนี่ย ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน อายแสนอาย
เคยนัดสาวไปดูหนัง Armageddon กะว่านี่หนัง action คงไม่เป็นไร กระดาษก็ไม่ได้พก
พอฉากใกล้ๆ จบน้ำตาไหล จะทำเนียนเช็ดแว่นบ้างอะไรบ้าง แต่หนังจบแล้วก็ยังไม่หาย สาวหันมาเห็นอายแสนอาย
หลังจากนั้นตอนจีบสาวเลยต้องพาไปทะเล ป่าเขา เที่ยวพิพิธภัณฑ์ อะไรพวกนี้แทน กันพลาด
หลังๆ นี้ผมใช้วิธีเลิกไปดูตามโรงมันซะ หาโหลดบ้างซื้อแผ่นมาดูเอาที่บ้านบ้าง ก็ผ่านพ้นมาได้หลายปีไม่มีใครเห็น
แต่เดี๋ยวนี้มีคนมาแชร์บ้าน เป็นผู้หญิงกับเด็ก เปิดหนังดูทีไรคนร่วมบ้านมานั่งดูด้วยทุกที
ดูหนังในบ้านนี่มันไม่มืดแบบโรงหนังด้วย คราวนี้ทั้งน้ำตาน้ำมูก ปกปิดไม่ได้ใหญ่
จะเนียนไปห้องน้ำบ้าง ไปหาขนมกินบ้าง ก็ไม่สำเร็จ โดนจับได้ทุกที ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหน
จะสะกดจิตตัวเอง บอกตัวเองว่าเฮ้ย นี่มันหนัง มัน fake ไม่ใช่ของแท้ ไอ้พระเอกนางเอกที่ทำซึ้งๆ หนะ แสดงทั้งนั้น
ทั้งหยิกเล็บจิกเนื้อ นึกถึงเรื่องอื่น เกาโน่นเกานี่ หลับตาไม่มองฉากซึ้ง คว้าขนมมากิน ฯลฯ ไม่มีวิธีไหนสำเร็จเลย
ไม่ทราบว่าหนุ่มๆ มาดแมนคนไหนมีปัญหาแบบเดียวกันบ้างไหม มีวิธีเด็ดๆ ในการรับมือยังไงบ้าง หรือนักจิตวิทยาใครพอมีวิธีรับมือ ขอคำแนะนำด่วนครับ