ขอแนะนำตัวก่อน ผม จขกท. เป็นทอม ปีหน้าเข้ามหาลัยแล้ว อยากถามว่าผมควรทำไงดี
ผมคบกับแฟนมาแล้ว4ปีกว่า สิ่งที่ผมรู้สึกคือผมรักเธอคนนี้มาก ให้เธอเป็นคนสุดท้ายแล้ว ไม่คิดจะเริ่มกับใครใหม่เลย ผมและเธอผูกพันกันมาก จนคิดว่าคงขาดไปไม่ได้ ยามสุขเราก็สุขด้วยกัน ยามทุกข์เราจะคอยปลอบใจกันเสมอ แต่เรื่องที่ผมอึดอัดใจก็คือ ผมและเธอต้องแอบพ่อแม่ของเธอคบกัน เพราะ พ่อและแม่ของเธอรับไม่ได้ที่เราคบกัน ที่ผมเป็นทอม เป็นพวกผิดเพศ นั่นคือเหตุผลที่ทำให้ผมคบๆเลิกๆกับเธอถึงสามครั้ง แต่เราก็ยังรักกันเหมือนเดิมและมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ เธอจะพูดกับผมเสมอว่า ถ้าโตแล้วมีงานทำมั่นคงผู้ใหญ่เขาคงไม่เป็นห่วงและไม่ห้ามให้เราคบกันแล้ว ผมรู้ดีว่าคำพูดเธอเป็นแค่คำปลอบใจ ผมก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งเพราะผมเคยคุยกับพ่อของเธอ คำตอบคำเดียวที่พ่อของเธอให้มาคือ ไม่มีทางเป็นไปได้ ผมท้อสุดๆไปเลย บางครั้งผมก็คิดโทษตัวเอง ว่าผมมันผิดเองที่ไม่ได้เกิดมาเป็นผู้ชาย ผมรักเธอมาก ผมเคยคิดจะเลิกกับเธอแบบจริงจัง เพราะไม่อยากให้ใครอึดอัดใจ แต่ผมก็ทำไม่ได้ ผมรักเธอมากๆเกินไปตัดใจไม่ลงเลย เธอไม่ได้สวยเลย เพื่อนๆมักล้อเรื่องหน้าตาของเธอ แต่ถึงยังไงผมก็รักเธอ ไท้รู้ทำไมเหมือนกัน แต่ก็ยังอึดอัดใจ ที่ไม่ได้เปิดเผยกับพ่อแม่ของเธอ ซึ่งทางที่บ้านของผมก็รู้ ผมและเธอไม่เคยออกนอกลู่นอกทางเลย ต่างคนก็ตั้งใจเรียนเพื่ออนาคตเป็นกำลังใจให้กันและกันอ่ะ ผมควรจะทำยังไงกับความอึดอัดใจแบบนี้ดี ไม่รู้ว่ามีใครจะเข้าใจผมไหม ผมเป็นคนที่เรียบเรียงคำพูดไม่เป็นด้วย มีใครพอจะช่วยผมได้มั่งไหม ผมอึดอัดใจมากและอึดอัดมานาน ช่วยผมที
ช่วยผมด้วยตอนนี้รู้สึกแย่สุดๆไปเลยผมควรทำไงดี?
ผมคบกับแฟนมาแล้ว4ปีกว่า สิ่งที่ผมรู้สึกคือผมรักเธอคนนี้มาก ให้เธอเป็นคนสุดท้ายแล้ว ไม่คิดจะเริ่มกับใครใหม่เลย ผมและเธอผูกพันกันมาก จนคิดว่าคงขาดไปไม่ได้ ยามสุขเราก็สุขด้วยกัน ยามทุกข์เราจะคอยปลอบใจกันเสมอ แต่เรื่องที่ผมอึดอัดใจก็คือ ผมและเธอต้องแอบพ่อแม่ของเธอคบกัน เพราะ พ่อและแม่ของเธอรับไม่ได้ที่เราคบกัน ที่ผมเป็นทอม เป็นพวกผิดเพศ นั่นคือเหตุผลที่ทำให้ผมคบๆเลิกๆกับเธอถึงสามครั้ง แต่เราก็ยังรักกันเหมือนเดิมและมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ เธอจะพูดกับผมเสมอว่า ถ้าโตแล้วมีงานทำมั่นคงผู้ใหญ่เขาคงไม่เป็นห่วงและไม่ห้ามให้เราคบกันแล้ว ผมรู้ดีว่าคำพูดเธอเป็นแค่คำปลอบใจ ผมก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งเพราะผมเคยคุยกับพ่อของเธอ คำตอบคำเดียวที่พ่อของเธอให้มาคือ ไม่มีทางเป็นไปได้ ผมท้อสุดๆไปเลย บางครั้งผมก็คิดโทษตัวเอง ว่าผมมันผิดเองที่ไม่ได้เกิดมาเป็นผู้ชาย ผมรักเธอมาก ผมเคยคิดจะเลิกกับเธอแบบจริงจัง เพราะไม่อยากให้ใครอึดอัดใจ แต่ผมก็ทำไม่ได้ ผมรักเธอมากๆเกินไปตัดใจไม่ลงเลย เธอไม่ได้สวยเลย เพื่อนๆมักล้อเรื่องหน้าตาของเธอ แต่ถึงยังไงผมก็รักเธอ ไท้รู้ทำไมเหมือนกัน แต่ก็ยังอึดอัดใจ ที่ไม่ได้เปิดเผยกับพ่อแม่ของเธอ ซึ่งทางที่บ้านของผมก็รู้ ผมและเธอไม่เคยออกนอกลู่นอกทางเลย ต่างคนก็ตั้งใจเรียนเพื่ออนาคตเป็นกำลังใจให้กันและกันอ่ะ ผมควรจะทำยังไงกับความอึดอัดใจแบบนี้ดี ไม่รู้ว่ามีใครจะเข้าใจผมไหม ผมเป็นคนที่เรียบเรียงคำพูดไม่เป็นด้วย มีใครพอจะช่วยผมได้มั่งไหม ผมอึดอัดใจมากและอึดอัดมานาน ช่วยผมที