เพื่อนสนิทตีตัวออกห่างเพราะเราเพื่อนเยอะ

สวัสดีค่ะ เรื่องของเรามีอยู่ว่า เราอยู่ ม.6 มีเพื่อนสนิท2คนในโรงเรียนขอใช้นามสมมุติว่า เอและบี ตอนเข้า ม.4เราเป็นคนหน้าไม่ค่อยเป็นมิตรอ่ะน่ะ(ภายนอก)แรกๆเอ ก็ไม่ค่อยชอบหน้าเราหรอกเรารู้ตัวก็สุดท้ายก็มาสนิทกัน2คน ตอนนั้นก็รักกันดีไปไหนก็ไปแต่นิสัยส่วนตัวเอ จะออกแนวยึดความคิดตัวเองเป็นหลักไม่ฟังใครและขี้งอนถ้าใครทำอะไรไม่ถูกใจถึงจะเป็นเรื่องเล็กน้อยมากๆเรื่องไร้สาระก็ตาม ส่วนตัวเรายังไงก็ได้ตามใจเอเพราะไม่อยากถูกงอนและเราชอบตามใจมันด้วยเราชิวๆ จนวันนึงบีเพื่อนเก่าเราลงมากรุงเทพ(ตอนเด็กๆบีย้ายมาเรียนกรุงเทพเลยรู้จักกันสนิทกันแล้วก็กลับไปเรียนต่อ ตจว) บีมาเรียนที่เดียวกับเรา เราดีใจมากเลยแนะนำให้รู้จักกับเอ เพื่อนสนิทเรา จนเราสนิทกันอยู่3คน ส่วนตัวเราเป็นคนมีเพื่อนนอกโรงเรียนเยอะเพราะเราอยู่ที่นี่ตั้งแต่เกิดจึงแวะเวียนไปนั่งเล่นกับเพื่อนคนนี้คนนั้นเรามีกลุ่มนอกโรงเรียนที่สนิทมากอยู่(ตอน  ม.ต้น)และยังคบยังติดต่อกันอยู่ นี่คือจุดเริ่มต้นปัญหา อยู่ในโรงเรียนเราก็ให้เต็มที่กับเอและบี พอเลิกเรียนเราก็ไปหาเพื่อนนอกโรงเรียน จนเราสังเกตว่าเอและบีเริ่มเปลี่ยนไป เราเป็นคนมีอะไรเราก็เลี้ยง(บ้านเราก็มีฐานะพอสมควร)บางครั้งเราก็ซื้ออะไรมาให้วันวาเลนไทน์วันปีใหม่โทรศัพท์เราบางวันเราก็แทบไม่ได้จับเอและบีชอบถ่ายรูปและเล่นมากเราไม่เคยหวังอะไรตอบแทนเลยเพราะทางบ้านเอและบีก็พออยู่พอกินถึงไม่มีอะไรให้เราก็ไม่คิดมาก แต่เอและบีและเราจากที่มีกัน3คนก็เหมือนทำตัวมีกันแค่2คนและบางครั้งก็พูดเหมือนไม่ไปหาเพื่อนไง อะไรประมาณนี้ คือในโรงเรียนเราก็เต็มที่อยู่ด้วยกันบางครั้งก็ทำงานให้ เดียวนี้เราขอดูงานนิดหน่อยก็เงียบก็เดินหนีบ้าง แต่พอรู้เรามีงานก็รีบมาขอยืมเรา เราก็ยอมตลอด เหมือนเอกับบีพยายามไม่อยากให้เรามีงานส่งเวลาถามถึงอาจารย์ก็บอกไม่รู้ไม่เห็นทั้งๆที่พึ่งไปส่งกันมา2คน ปกติก่อนเข้าโรงเรียนจะนัดเจอกันก่อนแต่เดียวนี้เข้ากัน2คน มีวันนึงเอห่อข้าวมาโรงเรียนและจะกินบนห้อง บีก็ติดเอจึงยอมอดข้าวอยู่บนห้องกับเอ เราไม่มีเพื่อนไปกินจึงอดด้วย แล้วบีก็มาบ่นกับเราทีหลังว่าหิว พอวันที่เราห่อข้าวมาเยอะๆจะกินกับบี(คุยกันแล้วว่าจะกินด้วยกัน)แต่วันนั้นเอไม่ห่อข้าวมาและหิวข้าวเลยชวนบีไปซื้อมาม่าแล้วบอกให้เรารอเดียวมาแต่เอและบีก็ไปกินข้าวโรงอาหารกัน2คนปล่อยเรารอเก้อกินข้าวคนเดียว จนเราร้องไห้ถามตรงๆว่าเป็นอะไรกันก็ตอบว่าป่าวไม่ได้เป็นไรแล้วก็ชอบพูดเกี่ยวกับเพื่อนนอกโรงเรียน คือเราแคร์เอและบีมาก และหลายๆครั้งที่ทิ้งเราพอเรามีค่าต้องการอะไรก็มาหาเรา แล้วทำไมเราต้องยอมตลอดก็ไม่รู้ เราควรทำยังไงดีค่ะ คือบางครั้งเราเครียดมากจนไม่อยากไปโรงเรียนไม่เป็นอันเรียน เราก็พยายามทำตัวเหมือนเดิมไประบายกับเพื่อนนอกโรงเรียนบ้างกลับบ้านมาดูการ์ตูนบ้างก็ช่วยได้ส่วนหนึ่ง ขอคำปรึกษาทีค่ะ