ภาพถ่ายของฉัน ฉบับที่ 7 ...เ มื อ ง ...

"เมือง"

วันนี้เปลี่ยนจากใช้ชีวิตแบบสาวปริมณฑล มาเป็นสาวชาวกรุง (ปรกติอยู่ใช้ชีวิตอยู่แทบกรุงเก่า)
มองฟ้าเห็นตึกใต้ฟ้า มองพื้นเจอขบวนรถติดประมาณท้ายแถวไม่ได้
ตอนเด็กๆ เวลาดูละครที่ย้อนเวลาได้ เคยอยากย้อนกลับไปเมื่อสมัยที่คนเรายังใช้
"เท้า" ของตัวเองเพื่อ "เดิน" ไปให้ถึงจุดหมาย มากกว่าการใช้เครื่องยนต์อย่างในปัจจุบัน
อยากกลับไปดูชีวิตความเป็นอยู่ในยุคสมัยที่เราเกิดไม่ทัน
ว่าตาทวด ยายทวดเราใช้ชีวิตอยู่กันยังไงในสมัยที่คนในยุคเราเรียกว่า "ล้าหลัง"



เพราะโลกมันหมุนเปลี่ยนไปแล้ว ถ้าจะให้เรามานั่งเทียมเกวียน
ขึ้นสามล้อถีบ มันคงจะทำให้เราตามความก้าวหน้าของโลกใบนี้
ตามประเทศที่เจริญและมีเทคโนโลยีที่อำนวยความสะดวกสบายไม่ทัน

..
...
.... แล้วสิ่งเหล่านี้มันดีจริงหรอ??



ถ้าการก้าวตามเทคโนโลยีมันดีจริงๆ แปลกมั้ยที่ทำไมถึงรู้สึกว่า
"ชีวิตมันเหนื่อยกว่าแต่ก่อน"
ทุกคนรอบตัวดู "รีบ" จนเราไม่มีเวลาแม้เสี้ยวนาทีที่จะส่งยิ้มให้กับคนที่เรา "ไม่รู้จัก"
เราสื่อสารกันได้ไวขึ้น...แต่เรากลับเข้าใจกันน้อยลง
ทุกอย่างดูสำเร็จรูปได้โดยง่ายไม่เสียเวลา แต่เรากลับแทบไม่มีเวลาที่จะนั่งกินข้าวกับ "ครอบครัว"



เพราะเราหมุนชีวิตของเราให้เร็วตามเทคโนโลยีไปด้วยใช่มั้ย
และเพราะเราไม่ใช่เครื่องจักร เราเป็นมนุษย์ เมื่อเราหมุนชีวิตเราให้เร็ว...
ร่างกายเรา สมอง หัวใจ ตับไตไส้พุงเรามันก็หมุนเร็วตามชีวิตเราไปด้วย...เราถึงรู้สึกว่าเรา "เหนื่อย"





แล้วจริงๆ...เราจำเป็นต้องหมุนชีวิตเราตามด้วยหรอ.??

"เมือง" หมุนติ้ว ตามเทคโนโลยี
"ชีวิต" หมุนตาม "เมือง"

"เหนื่อย แต่หยุดหมุนไม่ได้..."

ถึงเราหยุดหมุนตามเมืองไม่ได้
แต่เราเลือกได้ว่าเราจะหมุนช้าหรือเร็ว



รูปทั้งหมดของเซตนี้ ชัก ลูกชายคู่กาย Note3 ในการเก็บภาพค่ะ ^^
พูดคุยกันเพิ่มเติมได้ที่ด้านล่างนะคะ

Page : https://www.facebook.com/immaginephotographer?ref=hl
Instagram : immaginephotographer