การเลี้ยงลูกด้วยไม้เรียว ใช่วิธีที่ดีมั้ยคะ .

ตั้งแต่เด็กๆ จะพูดง่ายๆว่าเราถูกเลี้ยงมาด้วยไม้เรียวก็คงไม่ผิด พ่อเราเป็นตำรวจ แม่เราเป็นครู ซึ่งพอทั้งสองสิ่งนี่มารวมกัน

มันกลายเป็นความเข้มงวดมากๆ พอเราทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ อย่างแรกที่พ่อจะหยิบมาก็คือไม้แขวนเสื้อ จะไม่พูดพล่ามอะไร

ขอแค่หยิบไม้ก่อน ตีเราจนไม้แขวนเสื้องอ ทิ้งไปเป็นสิบๆอัน ตอนนั้นเรายังเล็กมาก ทำอะไรไม่ได้ รู้แค่ว่ากลัวมากเวลาเห็นพ่อถือ

ไม้แขวนเสื้อ รู้สึกอยากจะเอาไม้แขวนเสื้อไปทิ้งไหนก็ได้ให้มันพ้นๆ รู้สึกว่าบ้านไม่ใช่สถาที่ที่ปลอดภัยอีกแล้ว

เราจึงเริ่มหนีออกจากบ้านด้วยอายุ 11 ปี แต่สุดท้ายเราก็ต้องกลับมาอยู่บ้านเหมือนเดิม มาเจอไม้เรียวเหมือนเดิม

เรากลายเป็นคนเก็บกด ไม่พูด อยู่แต่ในโลกออนไลน์ มีเพื่อนแต่ในโลกออนไลน์ ไม่กล้าที่จะพูดอะไร เพราะกลัวว่าถ้าพูดไป

จะไม่ถูกใจพ่อกับแม่...แล้วอาจจะโดนไม้แขวนเสื้ออีก เริ่มเป็นคนที่นิสัยดื้อรั้น เวลาเราถูดพ่อตีเราก็จะไปเขียนข้อความด่าใส่ไดอารี่

ไปกรีดร้องอยู่คนเดียวในห้อง..จิกเล็บลงไปบนเนื้อจนเลือดไหลซึมออกมา


เมื่อเดือนก่อน เรากลับบ้านดึก แต่โทรบอกแม่แล้ว แต่เราไม่ได้โทรบอกพ่อ วันนั้นพ่อกลับมาบ้านเมามาก เราซึ่งนอนอยู่บนห้อง

ไม่รู้อะไร พ่อเดินขึ้นมาบนห้องเรา (ทั้งๆที่ยังใส่รองเท้า) กระทืบเท้าลงมาบนท้องเราทั้งๆที่ยังนอน (ตอนนั้นเพิ่งเจาะสะดือมาใหม่ๆ)

พร้อมกับทุบตีเราอีกหลายครั้ง โดยที่แม่ห้ามอะไรไม่ได้...


เราอยากจะรู้ว่าการใช้ความรุนแรงแบบนี้ มันเป็นสิ่งที่ถูกต้องหรือ แน่ใจหรือว่าใช้ความรุนแรงอย่างนี้ เด็กจะอยู่ในโอวาทของคุณ

เชื่อฟังคุณ ปฏิบัติตามคุณได้จริง แม่กับพ่อเราพูดอยู่เสมอว่าทำไมเราถึงกลายเป็นคนแบบนี้ เราก็อยากจะตอบกลับไปว่า ก็เป็น

เพราะที่แม่กับพ่อเลี้ยงหนูมายังงี้ไงล่ะ ไม่เคยพูดกันด้วยเหตุผล มีแต่ใช้กำลัง รอยแผลตั้งแต่ตอนเด็กตอนนี้มันฝังลึกเข้ามาใน

หัวใจ มันเป็นรอยแผลที่เปลี่ยนเรา เป็นอีกคนไปตลอดกาล..