คนปกติเขาเป็นยังไงคะ?

ออกตัวก่อนคะ ว่าเพิ่งจะสมัครสมาชิก และโพสต์ถามครั้งแรกเลย
คือ เป็นคนที่รักใครแล้วรักมากรักแบบทุ่มเทไม่มีเผื่อใจคะและเชื่อคนง่ายมากกกกกกกกกก
เริ่มรายละเอียดก่อนแล้วกันนะคะ
     คือที่ผ่านมามีแฟนจะเป็นลักษณะคบหลังจากที่เขามาจีบ เข้ามาทำให้รู้สึกดีและไว้ใจมากๆจนตกลงคบกัน จะค่อนข้างยอมและไม่ค่อยตามหรือไปสืบไปค้นของส่วนตัวใครเลยประมาณไว้ใจ
แต่สุดท้าย กลายเป็นไว้ใจมากก็ถูกทำให้เจ็บ
ล่าสุด ไปชอบคนๆหนึ่ง แบบชอบมากตรงสเปกมาก แต่เขิลไม่กล้าจีบถอดใจไปหลายที
สุดท้ายคิดว่าเอาว่ะไหนๆก็ไหนๆแหละ ชอบอ่ะ ลองดูสักที ผลออกมาจะดีไม่ดีจะไม่โทษใครเลย
เริ่มแรกก็จีบๆคุยๆขอไลน์ ถามว่าคุยได้ใช่ป่ะ
มีแฟนยัง ถ้าไม่มีจีบนะ
5555 หาได้มีความอายไม่!! แต่พอถามอายุ งานเข้า อ่อนกว่าเรา 6 ปี
กะเลยตอนนั้น ว่าเขาไม่เอาเราแน่ แก่ขนาดนี้อ่ะ T^T
แต่ชอบอ่ะ เลยจีบไปเรื่อยๆ ทักเช้า เย็น กูดไนท์
แล้วก็ขอนัดเดท >\\\<  แต่งานหนัก คือเขาเรียนอยู่ไกล
เราต้องเป็นฝ่ายไปหา ก็นะจีบเขานิ ลืมอายเป็นผญ.ไปหาผช.ละกัน
(จขกท อยู่รังสิต เขาอยู่ ฝั่งธน)
ก็ไปคะ แม้ว่าจะอายุขนาดนี้แล้วแต่ก็ไม่เคยไปไหนไกลๆคนเดียวเลยจริงๆยิ่งเป็นที่ที่ไม่เคยไปด้วย วันนั้นเป็นเดทที่ดีคะ ^^ มีความสุข
กลับมาบ้าน เราก็โทรถามว่าสรุปนี้เราคบกันยังอ่ะ เขาบอกคบดิ๊เราเป็นแฟนกันนะ อย่าคุยกับใครละ >\\< ปลื้มคะ มากๆ
แต่แล้ววันรุงขึ้นมีเหตุค่ะ เขามีปัญหากับที่บ้านต้องกลับตจว.วันนันเลย T^T
เราก็ไม่ท้อคะ ไปหาที่นั้น
ปัญหาเรื่องเรียนเขาจะเปลี่ยนที่เรียน ดป็นม.อื่นในกทม.เหมือนเดิม แม่ไม่ยอม จะให้เรียนที่เดิมบอกไม่งั้นไม่ส่งเรียนต่อ ซึ่งเขาก็ ok เพราะไม่ยอมเรียนที่เดิมแน่ๆ
เราก็กลัวว่าเขาจะเครียดก็ปลอบก็ช่วยดูที่เรียนใหม่ให้ คือตั้งใจไม่ทิ้งอ่ะ กะจะช่วยเรื่องเรียนหรือแม้แต่เรื่องเงินได้หมด
หลังจากนั้นก็ไปหาสัปดาห์ละครั้ง (ค่าใช้จ่ายกินเที่ยวเขาจ่ายนะคะ)
เขาพูดมา ที่ทำให้ปลื้มมากๆคือ เขาจะรีบๆเพื่อที่เราจะไม่ต้องรอนะ และอยากมีลูกอายุไม่เกินเท่าไหร่เขาจะได้รู้ว่าเขามีเวลาแค่ไหน คือปลื้มมากเลยร้องไห้เลย
เลยลงรูปคู่เปิดตัว เพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจว่าเราจะไม่คุยยุ่งกะใครๆนะ
แต่แล้ว 2 วันที่แล้วมีเหตุคะ เขาบอกว่าที่นัดกันอีกไม่กี่วันต้องยกเลิก และเขาบอกว่าไม่กลับมาเรียนที่กทม.แล้วจะเรียนที่บ้านเลย ข้อความบอกแบบนี้แล้วหายไปเลย ตกใจคะ มากๆคืองงเพราะติดต่อไม่ได้เลยคิดเลยว่ายังไงจะเลิกกันหรอหรืออะไร คิดถึงขนาดว่ามีปัญหากับที่บ้านรึปล่าว ห่วงไปหมด เลยตัดสินใจไปหาเพราะโทรไม่รับ ข้อความไม่ตอบ ทั้งๆที่ไม่รู้บ้านเขาหรอกนะคะ กะไปหาดูจะวิ่งหาปัญหาไม่ชอบเงียบแล้วคิดไปเอง
แต่กลายเป็นทำผิดมาก เขาโกรธมาก ข้อความไล่ให้กลับ คือตกใจคะ สั่นมากและร้องไห้เลยเพราะงงว่าเราผิดอะไร
เหตุผลที่เขาบอก คือ เขาเหนื่อยที่ต้องพยายามโต (เราไม่เคยขอให้โตเพื่อเราแต่เขาพูดขึ้นมาเองและเพราะคำพูดนั้นที่เราปลื้มมากๆ)
เขาคิดว่าเราจะโตกว่านี้ (ไปไหนเองไม่เป็น ขับรถก็ไม่เป็น  แต่รู้ไหมตอนนี้เราทำทุกอย่างตั้งแต่รู้จักกัน)
และไม่ชอบผญที่ขี้อ้อนเกินไป (ข้อความไปบอกว่ารักและคิดถึงทุกวัน T^T ผิดหรอคะ) และพยายามเข้ามาในชีวิตมากเกินไป (โพสต์รูปและขอเป็นเพื่อนเฟสซึ่งมาขอวันที่เขาเงียบหายไปก่อนหน้านี้ไม่ได้เป็น) คือเสียใจคะมากๆ และเขาบอกว่าชอบ คนปกติเขาเป็นกัน แล้วเราผิดปกติตรงไหนคะ
ถ้าการที่คิดถึง อยากเจอ อยากคุยด้วย มันไม่ปกติ แล้วแบบไหนมันปกติคะ
เจอกัน เราต้องไปหาเอง และอาทิตย์ละครั้งหรือน้อยกว่านั้น ช่วงเวลาใช้ร่วมกันประมาณ 5 ชม.
คุยโทรศัพท์ไม่ได้เพราะเดี๋ยวที่บ้านเขาได้ยินเขาขี้เกียจตอบคำถาม เลยแค่ไลน์ และตลอดเวลาไม่ได้เพราะไม่ว่างช่วยงานที่บ้าน T^T ซึ่งแบบนั้นเราเลยแค่ไลน์ไว้ บอกคิดถึงบอกว่าทำอะไรไปไหนให้เขารู้ เผื่อเขาว่างมาอ่าน
คือ ผิดหรอคะ ที่เรามีเวลาเพื่อเขาได้ตลอดโดยที่เวลางาน ส่วนตัวและคนในครอบครัวไม่เสียไปเลย แบบนี้เราไม่โตและไม่ปกติหรอคะ
เขาบอกไม่เลิกแต่ว่าไม่รู้ว่าจะบอกใครไหมว่าเราเป็นแฟนถ้ามีคนถามว่ามีแฟนรึยัง
คือ อึ้งคะ เลยยอมเจ็บบอกเขาไปว่า "งั้นเลิกก็ได้คะ" "รักมากนะแต่ถ้าคบกันไปแล้วเธออาจจะมีใครใหม่คงทำใจรับไม่ได้คงไม่ไหว"
เขาไม่ได้รั้งเลยคะ T^T
"เราบอกว่าถ้าเขาไม่ได้มีใครจริงๆ เรามาลองนับ 1 ใหม่ไหม จะจีบเขาใหม่ จะขอรักต่อ เพราะเราไม่คิดว่าเราผิดขนาดที่อภัยไม่ได้แต่ถ้าไม่ต้องการก็จะไปดีๆคะ"
ซึ่งตอนนี้เขายังไม่ได้อ่านและให้คำตอบเลย

ปกติเราไม่เคยต้องจีบใคร ไม่เคยยื้อใครและกลัวจะเสียใครไปแบบนี้เลย ทุกคนจะเข้ามาเองตลอด ไม่เคยต้องทำให้ใครขนาดนี้ ไปไหนเองไกลๆ ไปหัดขับรถ กลัวถนนเพราะเคยถูกรถชนแต่ก็ข้ามเพื่อไปหาเขา
แต่โตพอคะเสียใจแต่จะไม่ดันทุรังถ้าพยายามไว้ไม่เป็นผลก็จะยอมรับคะ

ยาวเลยคนที่อ่านคิดว่าเราแปลกมากไหมคะ
เราเป็นคนปกติหรือเปล่า
แล้วคิดว่าเรายังมีหวังในรักครั้งนี้ไหมคะ