มี พ่อ ของใคร "เยอะ" กว่านี้อีกมั้ยครับ และจะมีสติได้อย่างไร ไม่ให้คิดอกุศล

1. ทุกๆ ครั้งที่แม่ ใส่ชุดขาว จะไปทำบุญที่วัด เนื่องในโอกาสวันสำคัญทางศาสนาพุทธ
ปรากฎว่า พ่อ ยืนเท้าสะเอว จ้องหน้าแบบเกลียดชัง ราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ  
ด่าหยาบคาย ว่า จะใส่ชุดไว้ทุกข์ให้ใคร (คำพูดจริงๆ หยาบคายกว่าที่พิมพ์นี้มากๆ ครับ ด่าล่วงไปถึงตาและยาย)

2. แม่ใส่บาตร ทุกวันครับ โดนด่าหยาบคาย หาว่าเอาแต่ของดีๆ ใส่บาตรพระ ทั้งที่ก็ใส่แค่กับข้าวถุงเดียว ข้าวหอมมะลิ น้ำเปล่า เท่านั้น

3. พ่อ ไม่ชอบการทำบุญทุกรูปแบบ และยังพยายามขัดขวางการทำบุญของแม่ด้วย
มีวัดแถวบ้าน จะเอาต้นกฐิน ต้นผ้าป่า มาตั้ง ก็ด่าหยาบคาย ไม่ให้ตั้งถังผ้าป่า
ทั้งๆ ที่ไม่ได้ไปเดินเรี่ยไร ใครอยากทำ เขาก็เอาเงินมาปัก ทำบุญกันเอง โดยที่ไม่ต้องบอกให้ทำด้วย

4. เวลาจะทำบุญเล็กๆ น้อยๆ เช่น ให้เงินขอทาน ฯลฯ ก็ชอบด่า ทั้งที่ไม่ได้เอาเงินของเขามาทำบุญสักหน่อย

5. ฉี่เหม็น ก็ยังเอามาด่าได้ อันนี้เรื่องจริง

6. เอาแต่ใจตัวเอง ยึดความคิดตัวเองเป็นใหญ่ เอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางของโลก ทุกคนต้องทำให้ตัวเองได้ดั่งใจไปหมดทุกอย่าง
เรื่องเล็กน้อย ก็ทำให้เป็นเรื่องใหญ่โตได้ ถ้าตัวเองไม่พอใจ ชอบด่าหยาบคาย ไม่ให้เกียรติ ไม่รักษาหน้า รักษาน้ำใจคนอื่น
ตัวเขาเอง ทำอะไรก็ถูกต้องหมดทุกอย่าง คนอื่นทำอะไรก็ไม่ถูกใจ หงุดหงิดง่าย โทสะรุนแรง

ฯลฯ

ทุกวันนี้ คิด อกุศล กับเขา บ่อยครั้งมาก จนเป็น อาจิณกรรม

ความอดทนของคนเรา ย่อมมีขีดจำกัด

กลัวว่าวันนึง จะพลั้งพลาด ขาดสติ จนทำอนันตริยกรรม หรือ เก็บกด จนเลือกทำ อัตวินิบาตกรรม ขึ้นมา

ทำอย่างไร จึงจะใช้ชีวิตร่วมกับคนอย่างนี้ ไปได้อีก 20-30 ปี โดยอกุศลไม่ครอบงำจิตใจบ่อยๆ อย่างนี้ได้บ้างครับ?
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่