คือ ผมเจอผู้หญิงคนนี้ครั้งแรกตอน ม.4ครับ เธอเป็นคนสวยและเด่นมากใน ร.ร.เป็นนางเอกละครงรั่งเศส(สายศิลป์ฝรั่งเศส) ผมเป็นเด็กห้องข้างๆที่หน้าตาธรรมดาตี๋ๆ มีสิว ผอมๆผิวสีปกติ ก็แอบชอบเค้ามาตั้งแต่ที่เห็นเลยครับ จนจบ ม.6วันนั้นเป็นวันปัจฉิมนิเทศ แล้วเป็นวันเกิดเธอด้วย ผมเลยเข้าไปบอก HBD และพ่วงบอกชอบเค้าไปเลย โดยเพื่อนๆผลักดันให้ไปบอก เพราะวันสุดท้ายแล้วบอกๆไปเลย ไม่เจอกันอีกแน่555 เราก็เดินไปบอกแบบสั่นๆโดยไม่หวังอะไร แค่ได้บอกก็พอใจละ เค้าเลยเขียนเสื้อกลับมา(เขียนเสื้อ น.ร.หนะคับ ฮิตกันมาก)ว่ายินดีที่ได้รุ้จัก เจอกันอย่าลืมเค้านะ ประมาณนี้มา(เสื้อตัวนี้เก็บจนถึงทุกวันนี้ครับ 5555)
พอเข้ามหาลัยผมก็ไม่ได้หวังอะไรไม่ได้ติดตามเค้าไปเรียนไหนอะไรยังไงนะ แต่พอวันที่รับน้องของมหาลัยมันมีคือ เฟรชชี่เดย์ เฟรชชี่ไนท์ ซึ่ง เธอเป็นดาวสาขาข้างๆผมนี่เอง (คณะเดียวกันคนละสาขา) พระเจ้ามาเจอเธออีกแล้ว แถมเธอสวยมากเป็นดาวสาขาเลย ตอนนั้นผมบอกเพื่อนใหม่ที่มหาลัยว่าดาวสาขานี้น่ารักนะมันบอกงั้นๆกันผมนี่ขึ้นเลยโวยวายใหญ่ ไม่ยอมๆ 5555 แต่ก็นะ เค้าเป็นดาวเรามันนายกระจอกอ่ะ ก็ไม่ได้หวังอะไรมาเวลากลับบ้านก็แอบส่องๆตามป้ายรถเมล์จะเจอมั้ยๆทุกครั้งเลยครับเพราะบ้านเค้ากับบ้านเราทางเดียวกัน ห่างกันประมาณ 20 ซอย(ตอนเรียน ม.ปลายเคยกลับด้วยกัน2-3ครั้งแต่นั่งหลบหน้าตลอดไม่กล้ามองเขิลๆๆ) แต่ไม่เคยเจอเลยครับ จนขึ้นปี 2 มันมีวิชาที่เรียนกับสาขาร่วม ซึ่งเป็นสาขาเธอครับ ตอนแรกๆก็ไม่รู้หรอกเข้าไปนั่งเรียนปกติสุข แต่พอเธอเข้ามาเธอเห็นผมเธอก็ยิ้มผมก็ยิ้มครับ แต่ไม่ได้คุยกันเค้านั่งข้างหลังผมไปประมาณ 3แถว ไม่กล้าหันไปมอง เขิลตลอด 5555ไม่เคยคุยกันเลย จนหมดเทอมก็ไม่เจอกัน แต่บังเอิญเหลือเกิน ตอนนั้นมี Hi5 เธอแอดผมมาครับ(เฟสยังไม่มี) ก็เลยแอบคุยนิดนึงว่าเออใช่เธอป่าวที่เรียนนี้นั่นโน้นว่ากันไปคุยนิดๆหน่อยๆ เค้าก็บอกเรานะว่าถ้าเจอทักบ้างนะแต่เวลาเจอทีไรผมก็ไม่กล้าทักซะทีได้แต่แอบมองอยู่ตรงมุมๆหลบสายตาของเค้าเวลาเค้าเห็นเค้ายิ้มมาผมก็ยิ้มแล้วเดินหนีเลย เหมือนอายที่ตอน ม.6พูดไปแบบนั้นอ่ะไม่รู้เค้าคิดยังไง
หลังจากนั้นครับเริ่มมีเฟสบุคละฮิ5หมดยุค ผมก็เล่นเฟสและเจอเฟสเธอผมก็แอดไปกด Like ทุกอย่างของเธอแต่เธอไม่เคยแม้แต่กดกลับรึทักมา ก็ไม่ได้หวังอะไรละคิดว่าคงไม่ได้อยากคุยด้วย บังเอิญอีกแล้ว ปี3เทอม2ผมมีเรียนวิชาควบกับสาขาเค้า อ้าเข้าทาง เจอกันเหมือนเดิม แต่ห้องเล็กลงครับเหมือนจะได้คุยกัน แต่ก็ไม่ได้คุยยิ้มแบบเดิม จนวันนึง สาขาเข้าไม่เข้ายกสาขา แถมอ.บอกอีก 2 อาทิดย์จะสอบ แล้วก็แจกชีทอาทิตย์นี้ให้ ซึ่งอาทิตย์ต่อมาเทอเข้ามาทักผมครับ ครั้งแรกที่ได้คุยกัน พอดีจังหวะนั้นมีเพื่อนนั่งด้วยคนเดียวเค้าเลยเดินมาถามผมว่ามีชีทอาทิตย์ที่แล้วไหม ผมบอกมีแต่อยู่บ้าอ่ะ เค้าเลยบอกว่าไม่เป็นไรไว้พรุ่งนี้เอามานะ ผมก็จ้าาาา ไม่ได้คิดอะไร ลืมนึกไปจะให้อ่ะได้แต่จะติดต่อไงวะ เค้าเลยบอกไม่เป็นไรๆเด่วคุยเฟสเอานะ แล้วเค้าส่งข้อความในเฟสมาว่าพรุ่งนี้ขอชีทนะ แล้วทิ้งเบอร์ให้เรา ยิ้มเลยยยยยย สาวให้เบอร์ 55555 วันต่อมาก็เอามาให้นัดเค้ามารับปกติ หลังจากนั้นผมกับเค้าก็คุยเฟสกันบ้าง แต่เธอที่บ้านไม่มีเนตครับ เล่นเฉพาะเวลามี ไวไฟ มหาลัยก็เซงนิดนึงนะแต่ก็ยังดี (มีเบอร์ไม่กล้าโทรกลัวรบกวน555) จนเทอม2ครับ วิชาคณะผมมันมีวิชาบังคับเดียวกับ พวก Eng บัญชี การเงินเหมือนกัน เค้าก็ถามว่าอันนี้เรียนยัง มีหนังสือมัน ผมก็ถามเค้ากลับ สรุปคือได้แลดหนังสือกันครับ บางวิชาก็มีลอกกันบ้างเพราะเรียนตัวเดียวกันแต่คนละช่วงเวลา ที่สำคัญ ตอนนั้นมีงานวิจัยแต่เค้าทำไม่เป็นและเพื่อนๆเค้าก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย เค้าถามผมว่าเรียนยัง ทำเป็นมั้ย เอ้าเสร็จโจร วิชานั้นผมทำรายงานคนเดียวส่งด้วยซ้ำ(ใช้โปแกรมวิเคราะห์สถิติ SPSSคับยากนิดหน่อยแต่ผมทำได้เพราะตอนเรียน อ.ยืมโน๊ตบุคผมไปทำแล้วให้ผมนั่งทำให้เพ่อนดู สบายเลย55555) ผมช่วยเค้าคับเป็นอาทิตย์เลย แก้งานให้ ช่วยทำช่วยคิด ช่วงนั้นตัวติดกันมา มีความสุขที่สุดครับมีโอกาสได้อยุ่กันน2ต่อ2 แต่ผมก็เขิลอ่ะทำไรก็เกรงๆไปหมดกลับบ้านก็โทรตามกัน ฟินนนมาก จนจะส่งงานปิดเทอม วันนั้นกลับด้วยกัน2คนเค้าเอาเฉาก๊วยมาฝากถุงใหญ่ผมก็งงๆนะ พอกลับไปรีบกินเลย เค้าถามอร่อยมั้ย ตอบทันทีอร่อย(แต่เธอคงไม่รู้มันขมนิดๆๆนะแต่ตอนกินคิดถึงเค้าแล้วหวานมากเลย5555) หลังจากนั้น พอส่งงานผ่านเค้าก็เลี้ยง KFC ผมครับพอมาอีกวันได้กลับด้วยกันเค้าแวะห้างบอกจะซื้อโฟมล้างหน้าให้ที่บ้าน ผมก็เลยบอกงั้นเดี๋ยวเราเดินเป็นเพื่อน ก็เลยได้เข้าห้างกันเป็นครั้งแรก มีความสุขมากครับ มันเป็นช่วงสั้นมากๆ มากจริงๆแค่ไม่ถึง20นาที แต่ผมอยากหยุดเวลาตรงนั้นไว้ตลอดไปเลยมันเป็นช่วงที่มีความสุขมากเค้าให้ผมดมโฟมล้างหน้าแล้วก็แกล้งกันตีกันเล็กน้อยแซวกันขำๆ แล้วก็แยกกันกลับบ้าน พอผมถึงบ้านผมก็มันจะส่งข้อความไปให้เสมอประมาณว่าถึงยัง กลับดีๆนะ บางวันดึกหน่อย 2ทุ่ม(คือที่บ้านเค้าจะไม่ให้กลับดึกครับ)ผมก็จะโทรหาเค้าว่าถึงบ้านยังอะไรยัง ต่างๆนานๆ จบ ปี3 ช่วงนั้นมันตรงซัมเอร์สงกานต์พอดี ผมก็คุยๆกับเค้าช่วงนั้นคุยบ่อยมากเย็นๆโทรคุยบ่อยคับเรื่องงานบ้างอนาคตทำงานบ้าง วันนึงตัดสินใจชวนเค้าไปกินชาบูชิกันผมจะเลี้ยงเค้า เค้าบอกยังไม่ว่างติดสงกาต์เค้าจะกลับไปบ้านต่างจังหวัด(คือเป็นคนกรุงแต่พ่อหรือแม่เค้าเป็นคนต่างจังหวัด)เค้าเลยขอไว้ก่อนผมก็นอยๆเหมิอนกัน หลังจากชวนครั้งนั้นผมก็แทบไม่ได้คุยกับเค้าเท่าไหร่คับคือคุยน้อยลงเพราะช่วงนั้นวุ่นๆกับเตรียมปี 4 พอปี4ปุ๊ปผมเจอเค้าน้อยลงเพราะวิชามันเฉพาะขึ้น ก็มีแอบหวังนานๆโทรไปตอนเย็นๆถามว่ากลับยังกลับด้วยกันมั้ยได้กลับบ้างไม่ได้กลับบ้างว่างไม่ตรงกันเท่าไหร่อีกอย่างช่วงนั้นผมลงเรียนแบบปี4เทอม2ต้องไปฝึกงานแต่เค้าเรียนปกติ ผมหนักมากช่วงนั้นทั้งกิจกรรม รายงานสอบ เลยคุยๆน้อยลง มีคุยกันบ้างแต่ไม่บ่อย พอจบปี4เทอม1ต่อเทอม2ผมก็ไปฝึกงานละครับ ช่วงหลังจากเทอม1มาผมไม่ได้โทรคุยกะเค้าเลย จนผมคงคิดว่าเราคงไม่สำคัญอะไรขนาดนั้นมั้งก็เลยทำๆใจครับตั้งใจฝึกงาน จนวันนึง งงมากช่วงฝึกงานครับตอนนั้นจะปีใหม่พอดี เค้าโทรมาถามผมว่าสวนผึ้งมีที่ไหนเที่ยวบ้าง(ตอนปี3เทอม2ผมไปสวนผึ้งกับที่บ้านแล้วซึ้งพวงกุญแจแกะมาฝากเค้าหนะ)ผมก็เลยบอกไปมีโน่นนี่นั่น แล้วผมก็เลยเริ่มโทรคุยกับเค้าครับ เค้าก็ถามเรื่องที่มางึกงานก็เล่าๆให้ฟังคุยบ่อยๆ
ครับ ผมงึกงานเสร็จ เค้าก็เรียนจบพอดี ช่วงนั้นไม่ได้คุยกันเลย สัญญาชาบูก็ค้างคาอย่างนั้นไม่ได้ทวงถาม5555 แล้วผมก็ทักเฟสเค้านะเค้าไม่ตอบ ผมก็งง เอ๊ะทำไมไม่ตอบหว่าจะโทรก็ไม่กล้า จนรับปริญญาเสร็จผมก็ไม่ได้เจอเค้าอีก แรกๆจบใหม่ๆผมคุยเฟสถามเค้าว่าทำงานยัง เค้าก็เลยถามว่ายังเลย ขอดูเรซูเม่ผมผมบอกไม่มีอ่ะเราทำงานที่บ้าน(ที่บ้านผมมีธุรกิจครับพ่อเรียกมาช่วยเลยพอเรียนจบ) แล้วหลังจากนั้นไม่ได้คุยเลย ตอนเรียนจบใหม่ๆผมบวชครับ ผมครึ้มอกครึ้มใจจะโทรไปบอกเค้าดีไม่บอกดี จนวันที่จะบวช ผมกะจะโทรไปบอกเค้าครับ แต่ตอนนั้นแม่ให้ไปนอนที่วัดทำความคุ้นเคยไม่มีมือถือ จบกันๆไม่ได้ชวน 5555 หลังจากนั้นมาผมก็เห็นเธอลงเฟสรูปเพื่อนๆที่ทำงาน(ได้งานแล้ว)ก็มีทักเฟสไปคุยบ้าง เค้ากลับตอบบ้างไม่ตอบบ้าง
ทุกวันนี้เราไม่ได้คุยกันเลย ระหว่างนี้ผมก็มีคบแฟนมานะครับแต่คบกันสั้นๆไม่นานก็เลิกผมว่าความรู้สึกมันไม่เหมือนกันเลย ผมคบบางคนสวย บางคนรวย บางคนฉลาดหุ่นดี แต่เวลาไปไหนมาไหนด้วยกันกลับไม่ทำให้ผมรู้สึกเหมือนเวลาผมอยู่กับเธอ
ตอนนี้ผมไม่ได้คุยกับเธอเลยเพื่อนๆผมบางคนนั่งรถกลับบ้านก็เจอเค้าครับเพื่อนโรงเรียนเก่าจะรู้จำได้แต่ไม่ได้ทักหรอกเจอมันก็จะลายมาบอกผมว่าเฮ้ยกุเจอเค้าบนรถว่ะนี่ๆแอบถ่ายมาด้วย อื้มมม เพื่อ?? คือผมอยากคุยกะเค้านะแต่มือถือเค้าหายเบอร์เปลี่ยนใหม่ละ คุยเฟสเค้าก็ไม่ตอบมา ตอนที่เรียนมหาลัย ผมไม่กล้าขอเค้าเป็นแฟนครับ ผมยังไม่พร้อม จริงๆนะ คือตอนนั้นมันยังไม่มีอะไรเลยครับ ตอนนี้ผมมีรถ มีเงินเดือน(ถึงมันจะมาจากพ่อแต่ก็เป็นเงินที่แลกมาด้วยการทำงาน)มีอาชีพเสริม(ผมเป็นตัวแทนประกัน)มีความพร้อมแล้ว แต่ผมกลับไม่รู้จะทำไงดีในการคุยกับเธออีกครั้ง
ร่ายมายาว ผมก็ไม่รู้จะทำไงดีครับทุกวันนี้ผมยังชอบเธออยู่นะถึงแม้เธอจะอ้วนขึ้นบ้างก็ตามแต่เวลาเธอลงรูปทีไรผมก็อดดูแล้วหุบยิ้มไม่ได้ซะที
ใครแนะนำอะไรดีๆได้ก็บอกผมทีนะครับผมจะได้ลองดู
ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านมาตั้งนานครับ เรื่องนี้เรื่องจริงครับ จริงจนผมกลัวว่าถ้าเพื่อนๆผมมันอ่านเจอมันคงรู้แน่ๆอ่ะ 555555
ทำไงดีแอบชอบมาตั้งแต่ ม.4จนตอนนี้ จบมา2ปีทำงานแล้วยังไม่ได้เป็นแฟนเลย
พอเข้ามหาลัยผมก็ไม่ได้หวังอะไรไม่ได้ติดตามเค้าไปเรียนไหนอะไรยังไงนะ แต่พอวันที่รับน้องของมหาลัยมันมีคือ เฟรชชี่เดย์ เฟรชชี่ไนท์ ซึ่ง เธอเป็นดาวสาขาข้างๆผมนี่เอง (คณะเดียวกันคนละสาขา) พระเจ้ามาเจอเธออีกแล้ว แถมเธอสวยมากเป็นดาวสาขาเลย ตอนนั้นผมบอกเพื่อนใหม่ที่มหาลัยว่าดาวสาขานี้น่ารักนะมันบอกงั้นๆกันผมนี่ขึ้นเลยโวยวายใหญ่ ไม่ยอมๆ 5555 แต่ก็นะ เค้าเป็นดาวเรามันนายกระจอกอ่ะ ก็ไม่ได้หวังอะไรมาเวลากลับบ้านก็แอบส่องๆตามป้ายรถเมล์จะเจอมั้ยๆทุกครั้งเลยครับเพราะบ้านเค้ากับบ้านเราทางเดียวกัน ห่างกันประมาณ 20 ซอย(ตอนเรียน ม.ปลายเคยกลับด้วยกัน2-3ครั้งแต่นั่งหลบหน้าตลอดไม่กล้ามองเขิลๆๆ) แต่ไม่เคยเจอเลยครับ จนขึ้นปี 2 มันมีวิชาที่เรียนกับสาขาร่วม ซึ่งเป็นสาขาเธอครับ ตอนแรกๆก็ไม่รู้หรอกเข้าไปนั่งเรียนปกติสุข แต่พอเธอเข้ามาเธอเห็นผมเธอก็ยิ้มผมก็ยิ้มครับ แต่ไม่ได้คุยกันเค้านั่งข้างหลังผมไปประมาณ 3แถว ไม่กล้าหันไปมอง เขิลตลอด 5555ไม่เคยคุยกันเลย จนหมดเทอมก็ไม่เจอกัน แต่บังเอิญเหลือเกิน ตอนนั้นมี Hi5 เธอแอดผมมาครับ(เฟสยังไม่มี) ก็เลยแอบคุยนิดนึงว่าเออใช่เธอป่าวที่เรียนนี้นั่นโน้นว่ากันไปคุยนิดๆหน่อยๆ เค้าก็บอกเรานะว่าถ้าเจอทักบ้างนะแต่เวลาเจอทีไรผมก็ไม่กล้าทักซะทีได้แต่แอบมองอยู่ตรงมุมๆหลบสายตาของเค้าเวลาเค้าเห็นเค้ายิ้มมาผมก็ยิ้มแล้วเดินหนีเลย เหมือนอายที่ตอน ม.6พูดไปแบบนั้นอ่ะไม่รู้เค้าคิดยังไง
หลังจากนั้นครับเริ่มมีเฟสบุคละฮิ5หมดยุค ผมก็เล่นเฟสและเจอเฟสเธอผมก็แอดไปกด Like ทุกอย่างของเธอแต่เธอไม่เคยแม้แต่กดกลับรึทักมา ก็ไม่ได้หวังอะไรละคิดว่าคงไม่ได้อยากคุยด้วย บังเอิญอีกแล้ว ปี3เทอม2ผมมีเรียนวิชาควบกับสาขาเค้า อ้าเข้าทาง เจอกันเหมือนเดิม แต่ห้องเล็กลงครับเหมือนจะได้คุยกัน แต่ก็ไม่ได้คุยยิ้มแบบเดิม จนวันนึง สาขาเข้าไม่เข้ายกสาขา แถมอ.บอกอีก 2 อาทิดย์จะสอบ แล้วก็แจกชีทอาทิตย์นี้ให้ ซึ่งอาทิตย์ต่อมาเทอเข้ามาทักผมครับ ครั้งแรกที่ได้คุยกัน พอดีจังหวะนั้นมีเพื่อนนั่งด้วยคนเดียวเค้าเลยเดินมาถามผมว่ามีชีทอาทิตย์ที่แล้วไหม ผมบอกมีแต่อยู่บ้าอ่ะ เค้าเลยบอกว่าไม่เป็นไรไว้พรุ่งนี้เอามานะ ผมก็จ้าาาา ไม่ได้คิดอะไร ลืมนึกไปจะให้อ่ะได้แต่จะติดต่อไงวะ เค้าเลยบอกไม่เป็นไรๆเด่วคุยเฟสเอานะ แล้วเค้าส่งข้อความในเฟสมาว่าพรุ่งนี้ขอชีทนะ แล้วทิ้งเบอร์ให้เรา ยิ้มเลยยยยยย สาวให้เบอร์ 55555 วันต่อมาก็เอามาให้นัดเค้ามารับปกติ หลังจากนั้นผมกับเค้าก็คุยเฟสกันบ้าง แต่เธอที่บ้านไม่มีเนตครับ เล่นเฉพาะเวลามี ไวไฟ มหาลัยก็เซงนิดนึงนะแต่ก็ยังดี (มีเบอร์ไม่กล้าโทรกลัวรบกวน555) จนเทอม2ครับ วิชาคณะผมมันมีวิชาบังคับเดียวกับ พวก Eng บัญชี การเงินเหมือนกัน เค้าก็ถามว่าอันนี้เรียนยัง มีหนังสือมัน ผมก็ถามเค้ากลับ สรุปคือได้แลดหนังสือกันครับ บางวิชาก็มีลอกกันบ้างเพราะเรียนตัวเดียวกันแต่คนละช่วงเวลา ที่สำคัญ ตอนนั้นมีงานวิจัยแต่เค้าทำไม่เป็นและเพื่อนๆเค้าก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย เค้าถามผมว่าเรียนยัง ทำเป็นมั้ย เอ้าเสร็จโจร วิชานั้นผมทำรายงานคนเดียวส่งด้วยซ้ำ(ใช้โปแกรมวิเคราะห์สถิติ SPSSคับยากนิดหน่อยแต่ผมทำได้เพราะตอนเรียน อ.ยืมโน๊ตบุคผมไปทำแล้วให้ผมนั่งทำให้เพ่อนดู สบายเลย55555) ผมช่วยเค้าคับเป็นอาทิตย์เลย แก้งานให้ ช่วยทำช่วยคิด ช่วงนั้นตัวติดกันมา มีความสุขที่สุดครับมีโอกาสได้อยุ่กันน2ต่อ2 แต่ผมก็เขิลอ่ะทำไรก็เกรงๆไปหมดกลับบ้านก็โทรตามกัน ฟินนนมาก จนจะส่งงานปิดเทอม วันนั้นกลับด้วยกัน2คนเค้าเอาเฉาก๊วยมาฝากถุงใหญ่ผมก็งงๆนะ พอกลับไปรีบกินเลย เค้าถามอร่อยมั้ย ตอบทันทีอร่อย(แต่เธอคงไม่รู้มันขมนิดๆๆนะแต่ตอนกินคิดถึงเค้าแล้วหวานมากเลย5555) หลังจากนั้น พอส่งงานผ่านเค้าก็เลี้ยง KFC ผมครับพอมาอีกวันได้กลับด้วยกันเค้าแวะห้างบอกจะซื้อโฟมล้างหน้าให้ที่บ้าน ผมก็เลยบอกงั้นเดี๋ยวเราเดินเป็นเพื่อน ก็เลยได้เข้าห้างกันเป็นครั้งแรก มีความสุขมากครับ มันเป็นช่วงสั้นมากๆ มากจริงๆแค่ไม่ถึง20นาที แต่ผมอยากหยุดเวลาตรงนั้นไว้ตลอดไปเลยมันเป็นช่วงที่มีความสุขมากเค้าให้ผมดมโฟมล้างหน้าแล้วก็แกล้งกันตีกันเล็กน้อยแซวกันขำๆ แล้วก็แยกกันกลับบ้าน พอผมถึงบ้านผมก็มันจะส่งข้อความไปให้เสมอประมาณว่าถึงยัง กลับดีๆนะ บางวันดึกหน่อย 2ทุ่ม(คือที่บ้านเค้าจะไม่ให้กลับดึกครับ)ผมก็จะโทรหาเค้าว่าถึงบ้านยังอะไรยัง ต่างๆนานๆ จบ ปี3 ช่วงนั้นมันตรงซัมเอร์สงกานต์พอดี ผมก็คุยๆกับเค้าช่วงนั้นคุยบ่อยมากเย็นๆโทรคุยบ่อยคับเรื่องงานบ้างอนาคตทำงานบ้าง วันนึงตัดสินใจชวนเค้าไปกินชาบูชิกันผมจะเลี้ยงเค้า เค้าบอกยังไม่ว่างติดสงกาต์เค้าจะกลับไปบ้านต่างจังหวัด(คือเป็นคนกรุงแต่พ่อหรือแม่เค้าเป็นคนต่างจังหวัด)เค้าเลยขอไว้ก่อนผมก็นอยๆเหมิอนกัน หลังจากชวนครั้งนั้นผมก็แทบไม่ได้คุยกับเค้าเท่าไหร่คับคือคุยน้อยลงเพราะช่วงนั้นวุ่นๆกับเตรียมปี 4 พอปี4ปุ๊ปผมเจอเค้าน้อยลงเพราะวิชามันเฉพาะขึ้น ก็มีแอบหวังนานๆโทรไปตอนเย็นๆถามว่ากลับยังกลับด้วยกันมั้ยได้กลับบ้างไม่ได้กลับบ้างว่างไม่ตรงกันเท่าไหร่อีกอย่างช่วงนั้นผมลงเรียนแบบปี4เทอม2ต้องไปฝึกงานแต่เค้าเรียนปกติ ผมหนักมากช่วงนั้นทั้งกิจกรรม รายงานสอบ เลยคุยๆน้อยลง มีคุยกันบ้างแต่ไม่บ่อย พอจบปี4เทอม1ต่อเทอม2ผมก็ไปฝึกงานละครับ ช่วงหลังจากเทอม1มาผมไม่ได้โทรคุยกะเค้าเลย จนผมคงคิดว่าเราคงไม่สำคัญอะไรขนาดนั้นมั้งก็เลยทำๆใจครับตั้งใจฝึกงาน จนวันนึง งงมากช่วงฝึกงานครับตอนนั้นจะปีใหม่พอดี เค้าโทรมาถามผมว่าสวนผึ้งมีที่ไหนเที่ยวบ้าง(ตอนปี3เทอม2ผมไปสวนผึ้งกับที่บ้านแล้วซึ้งพวงกุญแจแกะมาฝากเค้าหนะ)ผมก็เลยบอกไปมีโน่นนี่นั่น แล้วผมก็เลยเริ่มโทรคุยกับเค้าครับ เค้าก็ถามเรื่องที่มางึกงานก็เล่าๆให้ฟังคุยบ่อยๆ
ครับ ผมงึกงานเสร็จ เค้าก็เรียนจบพอดี ช่วงนั้นไม่ได้คุยกันเลย สัญญาชาบูก็ค้างคาอย่างนั้นไม่ได้ทวงถาม5555 แล้วผมก็ทักเฟสเค้านะเค้าไม่ตอบ ผมก็งง เอ๊ะทำไมไม่ตอบหว่าจะโทรก็ไม่กล้า จนรับปริญญาเสร็จผมก็ไม่ได้เจอเค้าอีก แรกๆจบใหม่ๆผมคุยเฟสถามเค้าว่าทำงานยัง เค้าก็เลยถามว่ายังเลย ขอดูเรซูเม่ผมผมบอกไม่มีอ่ะเราทำงานที่บ้าน(ที่บ้านผมมีธุรกิจครับพ่อเรียกมาช่วยเลยพอเรียนจบ) แล้วหลังจากนั้นไม่ได้คุยเลย ตอนเรียนจบใหม่ๆผมบวชครับ ผมครึ้มอกครึ้มใจจะโทรไปบอกเค้าดีไม่บอกดี จนวันที่จะบวช ผมกะจะโทรไปบอกเค้าครับ แต่ตอนนั้นแม่ให้ไปนอนที่วัดทำความคุ้นเคยไม่มีมือถือ จบกันๆไม่ได้ชวน 5555 หลังจากนั้นมาผมก็เห็นเธอลงเฟสรูปเพื่อนๆที่ทำงาน(ได้งานแล้ว)ก็มีทักเฟสไปคุยบ้าง เค้ากลับตอบบ้างไม่ตอบบ้าง
ทุกวันนี้เราไม่ได้คุยกันเลย ระหว่างนี้ผมก็มีคบแฟนมานะครับแต่คบกันสั้นๆไม่นานก็เลิกผมว่าความรู้สึกมันไม่เหมือนกันเลย ผมคบบางคนสวย บางคนรวย บางคนฉลาดหุ่นดี แต่เวลาไปไหนมาไหนด้วยกันกลับไม่ทำให้ผมรู้สึกเหมือนเวลาผมอยู่กับเธอ
ตอนนี้ผมไม่ได้คุยกับเธอเลยเพื่อนๆผมบางคนนั่งรถกลับบ้านก็เจอเค้าครับเพื่อนโรงเรียนเก่าจะรู้จำได้แต่ไม่ได้ทักหรอกเจอมันก็จะลายมาบอกผมว่าเฮ้ยกุเจอเค้าบนรถว่ะนี่ๆแอบถ่ายมาด้วย อื้มมม เพื่อ?? คือผมอยากคุยกะเค้านะแต่มือถือเค้าหายเบอร์เปลี่ยนใหม่ละ คุยเฟสเค้าก็ไม่ตอบมา ตอนที่เรียนมหาลัย ผมไม่กล้าขอเค้าเป็นแฟนครับ ผมยังไม่พร้อม จริงๆนะ คือตอนนั้นมันยังไม่มีอะไรเลยครับ ตอนนี้ผมมีรถ มีเงินเดือน(ถึงมันจะมาจากพ่อแต่ก็เป็นเงินที่แลกมาด้วยการทำงาน)มีอาชีพเสริม(ผมเป็นตัวแทนประกัน)มีความพร้อมแล้ว แต่ผมกลับไม่รู้จะทำไงดีในการคุยกับเธออีกครั้ง
ร่ายมายาว ผมก็ไม่รู้จะทำไงดีครับทุกวันนี้ผมยังชอบเธออยู่นะถึงแม้เธอจะอ้วนขึ้นบ้างก็ตามแต่เวลาเธอลงรูปทีไรผมก็อดดูแล้วหุบยิ้มไม่ได้ซะที
ใครแนะนำอะไรดีๆได้ก็บอกผมทีนะครับผมจะได้ลองดู
ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านมาตั้งนานครับ เรื่องนี้เรื่องจริงครับ จริงจนผมกลัวว่าถ้าเพื่อนๆผมมันอ่านเจอมันคงรู้แน่ๆอ่ะ 555555