ก็ตามหัวข้อนั่นแหละครับ พอดีแฟนส่งมาให้อ่าน
http://pantip.com/topic/32679519 นี่ครับต้นแบบ
ก็เลยตัดสินใจครั้งหนึ่งที่สุดในชีวิตสมัครอมยิ้มมาหนึ่งอัน เพื่อเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับแฟนของผมครับ
เกริ่นก่อนเลยว่าตัวผมเองจัดว่าหน้าตากลางๆแบบสุดๆ ไปชอบใครเขาก็ไม่รู้ตัว ประมาณว่าแอบชอบคนโน้นคนนี้ไปเรื่อยตั้งแต่ตอนมัธยมทีนี้พอเข้ามหาลัย ไปๆมาๆผมเลยตัดสินใจที่จะเริ่มเปิดเผยด้านความรักมากขึ้น(ปมจากที่เอาแต่แอบชอบเค้า มาเป็นจีบเค้า) ผมเริ่มเลยครับไปๆมาๆจีบไปจีบมาก็ยังไม่เจอคนที่ใช่(ผ่านไปได้ประมาณ 6-7คน) สารภาพเลยว่าเป็นคนชอบเผื่อตัวเลือก ถ้าจีบใคร จะจีบอีกคนเผื่อไว้ ก็รู้แหละว่ามันไม่ดี แต่ก็ทำเรื่อยมา(เลวเนาะ
) จนมากลางเทอม 1 ผมได้เจอกับผู้หญิงคนนึง ตอนนั้นยังไม่ได้คิดอะไร ผมและเค้าเรียนคณะเดียวกัน และด้วยสันดานนักจีบทำให้ผมเริ่มคิดว่าผมอยากลองดูอีกสักตั้งกับผู้หญิงคนนี้ ผมเริ่มแอดไลน์ เริ่มคุยทางเฟส เจอหน้ากันก็ทักไปเรื่อยๆ จนมาถึง ณ จุดนี้เพื่อนๆคงคิดว่าผมเลวรึเปล่าก็ไม่รู้ที่จีบไปทั่ว แต่ผมเคยสาบานกับตัวเองไว้ว่า เมื่อผมมีคนรัก ผมจะรักและทุ่มเทให้เค้าจนสุดใจ จะมีผู้หญิงที่ผมรักที่สุดเพียง 2 คนเท่านั้น คือ แม่ และ แฟน เกริ่นมาสักพักแล้ว เริ่มเนื้อเรื่องเลยดีกว่า (เหมือนเขียนเรียงความมี บทนำ เนื้อเรื่อง สรุป 55555
)
ผมเริ่มจีบเค้าประมาณตอนสอบกลางภาคเรียนที่ 1 ตอนแรกๆผมแค่คุย ทักไป เค้าก็ตอบ ไม่มีอะไรพิเศษ(ก็ยังไม่ใช่แฟนนิ 555) กลายเป็นว่า ทักไปหาเค้าเกือบทุกเช้าตั้งแต่วันที่เริ่มจีบ คำถามเบสิคๆเลยคือ "ตื่นยัง" "กินข้าวยัง" กับ "ทำอะไร" ไปๆมาๆเค้าก็เป็นคนเริ่มทักมาเองบ้างเหมือนตอนนั้นเค้าก็เพิ่งอกหักได้ไม่นาน ประมาณ 1-2 เดือนได้ และเค้าก็ชอบคนอื่นอยู่ ผมเลยทำได้แค่เป็นเหมือนคนนั่งรับฟังเค้า ตอนนั้นผมนอนหอใน ดึกๆก็เลยชวนเค้าไปกินข้าวบ้าง อ้อ! ลืมบอกไป เค้าเป็นคนชอบเที่ยว แต่เมาง่าย(ถามตัวเองจนวันนี้ว่า แล้วจะกินทำไม ==)ตอนเค้าเมาผมเลยอาสาไปรับเค้ากลับหอ(เค้าอยู่หอนอก) เกือบทุกครั้ง เป็นอย่างนี้เรื่อยมา
จนจบเทอมที่ 1 เค้ากลับบ้านที่กรุงเทพฯ ผมก็ต้องไปแข่งกีฬาที่ ตจว. เลยไม่ได้เจอกัน ต้องแชททางไลน์ ตอนนั้นเป็นช่วงที่บีบคั้นหัวใจมาก ไมไ่ด้เจอเค้ารู้สึกห่อเหี่ยว(เว่อปะ :3)จนเปิดเทอมมาอีกที ผมกับเค้าก็เจอกัน ชีวิตดำเนินไปเหมือนก่อนจะปิดเทอม คุยกันปกติ จนมาวันนึงผมรู้สึกว่าต้องบอกความรู้สึกกับเค้าผมบอกว่าชอบเค้า เค้าไม่แน่ใจ เพราะกลัวว่าเวลาที่ดูใจกันมันดูสั้นไป เค้ากลัวผมรับตัวจริงเค้าไม่ได้ ผมก็ไม่เร่งเค้า ผมบอกไปว่ารอคำตอบได้จนมาวันที่ผมรวบรวมความกล้าชวนเค้าไปดูหนัง(Frozen) คืนนั้นดีใจมากๆ เค้าตอบตกลงครับ อยากลองคบกันไปก่อน
เราเคยมีโมเม้นแบบว่า "นาทีทอง"
เวลาที่ต่างคนต่างถามอะไรก็ได้จากอีกฝ่าย และอีกฝ่ายจะต้องตอบ) ผมถามเค้าว่าเคยมีแฟนมากี่คน เค้าบอกมากกว่า 1(แบบคบจริงๆจังๆ ผมนี่ช็อค
) ผมก็ถามเค้าว่ารู้มั้ยว่าผมเคยจีบมาก่อนเค้าหลายคน ปรากฎว่าเค้ารู้ครับ(ไล่ชื่อให้ฟังด้วย ช็อค-รอบที่สอง555) เค้าบอกว่าแฟนเค้าไม่เคยคบเกิน 4 เดือนซักคน(ช็อครอบที่สาม แทบลมจับ)
มาที่แฟนผมครับ เค้าเป็นคนที่เด็กมากก อยากได้อะไรถ้าผมไม่ซื้อให้เค้าจะงอแงเหมือนเด็ก โป้งผมมั่ง งอนมั่ง สุดท้ายทำยังไงได้ล่ะครับ ก็ต้องยอมเค้า เค้าก็จะยิ้มแก้มปริเข้ามากอดผม ผมนี่ดีใจมาก(แฟนผมเค้าถึงจะเอาแต่ใจแต่ไม่ถึงกับไร้เหตุผล) อีกนิสัยคือเป็นคนที่กวนครับ กวนมากก ทุกวินาทีของชีวิตเธอคือการกวนผมเป็นกิจวัตร ผมก็ไม่ได้ซีเรียสกับเรื่องนี้ ตอนแรกที่คบเค้าจะเรียกแทนตัวผมว่า ""
อย่าตกใจครับ 555) ต่อมาก็เบาๆลงเป็น "เธอ" "ตัวเอง" ผมเรียกเค้าว่า "ตัวเอง" ครับ
เวลายิ่งผ่านไป ผมยิ่งรู้สึกรักเค้ามากยิ่งขึ้น ในสายตาผมเค้าคือสิ่งมีค่าที่ยิ่งเวลาผ่านไปยิ่งมีค่าทวีคูณมากขึ้นไปอีก จนเวลาผ่านเลยไป 10 เดือน(10 เดือน!!) ผมถึงกับช็อค(รอบที่สี่55555) ว่าผมกับเค้าผ่านกันมาได้นานขนาดนี้ ตอนนี้(คือตอนที่ผมพิมพ์)ผ่านมา10 เดือน 3 วัน แล้ว ในใจของผม ก็ยังมองเค้าเป็นเหมือนเมื่อวันที่ผมยังตกหลุมรักเค้าในวันแรก(ถึงเค้าจะบวมจากวันแรกที่เจอก็เถอะ
) เค้ายังเป็นคนที่ผมรักเสมอ และจะรักต่อไป ผมเคยบอกกับเค้าว่า "เราไม่รู้ว่าเรากับเธอจะรักกันไปได้ถึงเมื่อไหร่ แค่ทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอ" และผมก็ยังทำมันจนวันนี้ อย่างน้อยในตอนนี้ผมก็รู้สึกว่าผมเลือกคนไม่ผิด ถึงเค้าจะเป็นคนขี้งอน ชอบเอาแต่ใจ ถึงคนอื่นจะมองเค้าเป็นยังไง ผมก็จะยังยืนยันว่าเค้าคือคนที่ใช่สำหรับผม
ผมเชื่อว่า การที่จะมีคนรักสักคนมันยาก ดังนั้น ถ้ามีคนๆนั้นแล้วเราไม่มีสิทธิ์ที่จะทิ้งขว้างเค้า เราควรจะอยู่กับเค้าทุกช่วงเวลาของเค้า ไม่ว่าจะเป็นช่วงที่ตกต่ำที่สุดก็ต้องช่วยพยุงเค้า หรือจะเป็นช่วงที่ดีที่สุดคอยแสดงความยินดีกับเค้า นั่นแหละคือสิ่งที่เรียกว่าความรัก ผมคิดว่าสมัยนี้หลายๆคนคงจะคิดผิดทางว่าความรักคือการที่อยู่กับเค้าแล้วจะเกิดความสุขตลอดเวลา ทำให้มีการรักๆเลิกๆบ่อยมาก ผมอยากให้คนที่คิดแบบนั้น คนที่คิดจะเลิกกับแฟนคนปัจจุบัน คุณลองไตร่ตรองให้ดีว่าที่เค้าทำไปน่ะ เพราะอะไร หากว่าเป็นเรื่องที่สามารถให้อภัยกันได้ ก็ไม่ควรด่วนตัดสินใจเลิกรากัน
สุดท้ายนี้(บอกแล้วว่าเหมือนเรียงความ 5555) ผมอยากขอให้ทุกคนทุกคู่มองความรักเป็นสิ่งสวยงาม ไม่ควรมีใครที่จะมองความรักเป็นแค่การแลกเปลี่ยน ให้ความรักที่คุณมีให้คนๆนึง มันอยู่ไปนานๆนะครับ
ปล. กระทู้นี้ตั้งสดๆหลังอ่านกระทู้ต้นแบบเลยครับ อ่าน 5 โมงเย็น โพส 4 ทุ่ม 5555
ได้รับแรงบันดาลใจจากกระทู้"โอ้ยๆๆ ทำไมผมถึงหลงรักแฟนตัวเองได้มากมายขนาดนี้"
http://pantip.com/topic/32679519 นี่ครับต้นแบบ
ก็เลยตัดสินใจครั้งหนึ่งที่สุดในชีวิตสมัครอมยิ้มมาหนึ่งอัน เพื่อเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับแฟนของผมครับ
เกริ่นก่อนเลยว่าตัวผมเองจัดว่าหน้าตากลางๆแบบสุดๆ ไปชอบใครเขาก็ไม่รู้ตัว ประมาณว่าแอบชอบคนโน้นคนนี้ไปเรื่อยตั้งแต่ตอนมัธยมทีนี้พอเข้ามหาลัย ไปๆมาๆผมเลยตัดสินใจที่จะเริ่มเปิดเผยด้านความรักมากขึ้น(ปมจากที่เอาแต่แอบชอบเค้า มาเป็นจีบเค้า) ผมเริ่มเลยครับไปๆมาๆจีบไปจีบมาก็ยังไม่เจอคนที่ใช่(ผ่านไปได้ประมาณ 6-7คน) สารภาพเลยว่าเป็นคนชอบเผื่อตัวเลือก ถ้าจีบใคร จะจีบอีกคนเผื่อไว้ ก็รู้แหละว่ามันไม่ดี แต่ก็ทำเรื่อยมา(เลวเนาะ
ผมเริ่มจีบเค้าประมาณตอนสอบกลางภาคเรียนที่ 1 ตอนแรกๆผมแค่คุย ทักไป เค้าก็ตอบ ไม่มีอะไรพิเศษ(ก็ยังไม่ใช่แฟนนิ 555) กลายเป็นว่า ทักไปหาเค้าเกือบทุกเช้าตั้งแต่วันที่เริ่มจีบ คำถามเบสิคๆเลยคือ "ตื่นยัง" "กินข้าวยัง" กับ "ทำอะไร" ไปๆมาๆเค้าก็เป็นคนเริ่มทักมาเองบ้างเหมือนตอนนั้นเค้าก็เพิ่งอกหักได้ไม่นาน ประมาณ 1-2 เดือนได้ และเค้าก็ชอบคนอื่นอยู่ ผมเลยทำได้แค่เป็นเหมือนคนนั่งรับฟังเค้า ตอนนั้นผมนอนหอใน ดึกๆก็เลยชวนเค้าไปกินข้าวบ้าง อ้อ! ลืมบอกไป เค้าเป็นคนชอบเที่ยว แต่เมาง่าย(ถามตัวเองจนวันนี้ว่า แล้วจะกินทำไม ==)ตอนเค้าเมาผมเลยอาสาไปรับเค้ากลับหอ(เค้าอยู่หอนอก) เกือบทุกครั้ง เป็นอย่างนี้เรื่อยมา
จนจบเทอมที่ 1 เค้ากลับบ้านที่กรุงเทพฯ ผมก็ต้องไปแข่งกีฬาที่ ตจว. เลยไม่ได้เจอกัน ต้องแชททางไลน์ ตอนนั้นเป็นช่วงที่บีบคั้นหัวใจมาก ไมไ่ด้เจอเค้ารู้สึกห่อเหี่ยว(เว่อปะ :3)จนเปิดเทอมมาอีกที ผมกับเค้าก็เจอกัน ชีวิตดำเนินไปเหมือนก่อนจะปิดเทอม คุยกันปกติ จนมาวันนึงผมรู้สึกว่าต้องบอกความรู้สึกกับเค้าผมบอกว่าชอบเค้า เค้าไม่แน่ใจ เพราะกลัวว่าเวลาที่ดูใจกันมันดูสั้นไป เค้ากลัวผมรับตัวจริงเค้าไม่ได้ ผมก็ไม่เร่งเค้า ผมบอกไปว่ารอคำตอบได้จนมาวันที่ผมรวบรวมความกล้าชวนเค้าไปดูหนัง(Frozen) คืนนั้นดีใจมากๆ เค้าตอบตกลงครับ อยากลองคบกันไปก่อน
เราเคยมีโมเม้นแบบว่า "นาทีทอง"
มาที่แฟนผมครับ เค้าเป็นคนที่เด็กมากก อยากได้อะไรถ้าผมไม่ซื้อให้เค้าจะงอแงเหมือนเด็ก โป้งผมมั่ง งอนมั่ง สุดท้ายทำยังไงได้ล่ะครับ ก็ต้องยอมเค้า เค้าก็จะยิ้มแก้มปริเข้ามากอดผม ผมนี่ดีใจมาก(แฟนผมเค้าถึงจะเอาแต่ใจแต่ไม่ถึงกับไร้เหตุผล) อีกนิสัยคือเป็นคนที่กวนครับ กวนมากก ทุกวินาทีของชีวิตเธอคือการกวนผมเป็นกิจวัตร ผมก็ไม่ได้ซีเรียสกับเรื่องนี้ ตอนแรกที่คบเค้าจะเรียกแทนตัวผมว่า ""
เวลายิ่งผ่านไป ผมยิ่งรู้สึกรักเค้ามากยิ่งขึ้น ในสายตาผมเค้าคือสิ่งมีค่าที่ยิ่งเวลาผ่านไปยิ่งมีค่าทวีคูณมากขึ้นไปอีก จนเวลาผ่านเลยไป 10 เดือน(10 เดือน!!) ผมถึงกับช็อค(รอบที่สี่55555) ว่าผมกับเค้าผ่านกันมาได้นานขนาดนี้ ตอนนี้(คือตอนที่ผมพิมพ์)ผ่านมา10 เดือน 3 วัน แล้ว ในใจของผม ก็ยังมองเค้าเป็นเหมือนเมื่อวันที่ผมยังตกหลุมรักเค้าในวันแรก(ถึงเค้าจะบวมจากวันแรกที่เจอก็เถอะ
ผมเชื่อว่า การที่จะมีคนรักสักคนมันยาก ดังนั้น ถ้ามีคนๆนั้นแล้วเราไม่มีสิทธิ์ที่จะทิ้งขว้างเค้า เราควรจะอยู่กับเค้าทุกช่วงเวลาของเค้า ไม่ว่าจะเป็นช่วงที่ตกต่ำที่สุดก็ต้องช่วยพยุงเค้า หรือจะเป็นช่วงที่ดีที่สุดคอยแสดงความยินดีกับเค้า นั่นแหละคือสิ่งที่เรียกว่าความรัก ผมคิดว่าสมัยนี้หลายๆคนคงจะคิดผิดทางว่าความรักคือการที่อยู่กับเค้าแล้วจะเกิดความสุขตลอดเวลา ทำให้มีการรักๆเลิกๆบ่อยมาก ผมอยากให้คนที่คิดแบบนั้น คนที่คิดจะเลิกกับแฟนคนปัจจุบัน คุณลองไตร่ตรองให้ดีว่าที่เค้าทำไปน่ะ เพราะอะไร หากว่าเป็นเรื่องที่สามารถให้อภัยกันได้ ก็ไม่ควรด่วนตัดสินใจเลิกรากัน
สุดท้ายนี้(บอกแล้วว่าเหมือนเรียงความ 5555) ผมอยากขอให้ทุกคนทุกคู่มองความรักเป็นสิ่งสวยงาม ไม่ควรมีใครที่จะมองความรักเป็นแค่การแลกเปลี่ยน ให้ความรักที่คุณมีให้คนๆนึง มันอยู่ไปนานๆนะครับ
ปล. กระทู้นี้ตั้งสดๆหลังอ่านกระทู้ต้นแบบเลยครับ อ่าน 5 โมงเย็น โพส 4 ทุ่ม 5555