คนหนึ่งคนจะอดทนได้แค่ไหน..............

เรื่องมีอยู่ว่าเรากับแฟนคบกันมาสองปีแล้วคะ ช่วงครึ่งปีแรกความรักมันก็หอมคะหอมมากหวานมาก จนทำให้เราต้องวิ่งไล่ตามมันอยู่ตลอด แฟนเราเป็นพนักงานออฟฟิตธรรมดาคะแรกคบกันเค้าไม่มีอะไรเลยคะ เป็นผู้ชายธรรมดาครั้งแรกที่มารับเราดูหนังก็นั่งรถเมล์มารับคะ เค้ามีแค่มอไซค์ซีบีอาเก่าๆคันนึงคะ ส่วนเราก็เป็นแค่นักศีกษาปีหนึ่งคะที่พึ่งเคยเจอความรัก เรายอมรับนะคะว่าเราหลงผู้ชายคนนี้มากรักมากรักจนตามเค้าไปเลยคะ ไปอยู่บ้านเค้าแต่เราก็ยังเรียนอยุ่นะคะไม่ขาด แรกรักก็ดีคะมีอะไรก็ทนได้ไม่มีกินอดๆอยากๆก็ทนได้ เราอยู่บ้านเค้าได้สามเดือนเค้าก็ออดรถยนต์คะช่วงนั้นเครียดๆคะ เราเป็นคนคิดมากกลัวเค้ามีคนอื่นกลัวมีคนเข้ามาหา เค้าก็สัญญากับเราคะว่าถ้ามีรถจะไปรับทุกเย็นหลังเลิกเรียน ทุกอย่างเหมือนจะไปด้วยดี แต่ผิดถนัดคะเค้าไม่ไปรับไปส่งเรา แบบที่พูดไว้นะคะ เค้าให้เรานั่งรถตู้มาบ้านเค้าเองระยะทางจากมหาลัยมาบ้านเค้าก็ใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงคะ เหตุผลที่เค้าไม่ไปรับเรา เค้าก็อ้างว่า ขี้เกียจบ้าง รถติดบ้าง ไม่มีน้ำมันบ้าง อ้างเท่าที่ผู้ชายคนนึงจะอ้างได้คะ เราเสียใจนะคะแต่เราก็อดทนคะคิดแต่ว่าไม่อยากทะเลาะไม่อยากให้รักมันนพัง เราอดทนอยู่บ้านเค้ามาได้ปีกว่าคะ ช่วงนั้นก็ทำทุกอย่างในบ้านเราสาบานำด้เลยคะว่าเราไม่ใช่คนขี้เกียจอยู่บ้านแฟนเราทำทุกๆอย่างที่เราจะทำได้เลยคะ มาพูดถึงนิสสัยแฟนเราบ้าง แฟนเราเป็นคนชอบโกหกคะ โกหกสารพัดเลย จนเราไม่ไว้ใจคะเรากลายเป็นคนขี้ระแวง ช่วงแรกๆที่เข้ามาอยู่บ้านแม่เค้าก็รักเราดีนะคะ คอยให้นู่นให้นี่ ซื้อขนมมาฝากซื้อข้าวมาเผื่อตลอด แต่หลังๆไม่เป็นดั่งใจคะแฟนเราเค้าไปเข้าแกงค์รถคะเค้าชอบแต่งรถ แรกๆเค้าก็พาเราไปด้วยนะคะ แต่ความที่เราไม่ใช่ประเภทสวยๆเริ่ดๆ เลยทำให้สู้ๆแฟนเพื่อนๆเค้าไม่ได้ เค้าเลยไม่พาเราไปชอบแอบไปคนเดียว บางทีก็โกหกเรา ตอนเย็นๆที่เราเลิกเรียนบางวันก็ปล่อยให้เรานั่งรอที่ท่ารถตู้คะ ส่วนตัวเค้าถ้าอยากปไหนเค้าก็จะหายไปคะปิดโทรสับไม่ให้เราติดต่อได้จนกว่าเค้าจะเที่ยวจนพอใจแล้วนึกได้ว่าเรานั่งรอค่อยโทรมาหาค่อยมารับ ผ่านไปเกือบครึ่งปีความรักที่หอมหวานมันเริ่มแย่คะ เริ่มมีน้ำตาเริ่มมีแต่ความทุกข์ เราต้องอดทนทุกวัน ต้องนั่งรถมาหาทั้งๆที่เค้าก็มีรถ เรานั่งรถมาบ้านเค้าทุกวันยอมรับว่าร้องให้ทุกวันคะ มันแแย่มากๆยิ่งนึกถึงคำสัญญายิ่งแย่สุดๆ แต่เราก็อดทนคะทนได้อีก จนเวลาผ่านไปหลังๆเค้าชอบอ้างคะอ้างนู่นอ้างนี่ บางทีเค้าก็ไล่เรากลับบ้านคะ บอกไปอยู่บ้านบ้างไป กลับไปอยู่หอไป ไล่เราเราแบบนี้ตลอดคะเราร้องไห้ทุกวันไม่เคยคิดว่า คนที่บอกรักเรามากอ้อนวอนให้เราอยุ่ด้วยจะเป็นคนเดียวกับที่ไล่เราเลย ครบหนึ่งปีเราก็ตัดสินใจกลับมาอยู่หอคะ แรกๆที่เราย้ายมาอยู่หอเราเสียใจมากคะร้องไห้แทบทุกวัน รู้สึกแย่มากๆ ช่วงนั้นเรากับแฟนก็มีปัญหากันคะเราเลยตัดสินใจจะเลิก แต่เค้าก็มาตามง้อๆ จนเราก็ใจอ่อนอีกเหมือนเคย เราเคยจับได้ว่าเค้ามีเฟสปลอมอีกเฟสเป็นเฟสที่เพื่อนๆเค้ารู้คะ ไม่รู้ว่าสมัครไว้ทำไมเหมือนกัน แถมตอนนี้เฟสหลักเค้าก็ลบรูปคู่อออก ปิดแท็ก แถมยังปิดหน้าวอไม่ให้ใครเห็น เค้าบอกใครต่อใครว่าเค้าโสดทั้งๆที่คบกะเรา เราเสียใจมากๆเลยเวลาเราแท็กอะไรให้เค้าก้อจะมาตามลบแท็กคะ แถมช่วงนี้แฟนเราแปลกๆคะบางทีก้โทรหา มารับกินข้าว ทำตัวดีสารพัดเหมือนคนรักปกติทั่วไป แต่จะมีบางช่วงที่เค้าหายไปคะไม่โทรหา ไม่โทรเลยนะคะเป็นอาทิตๆ เฟสไลน์เค้าก็ไม่ตอบ พอเราถามว่าหายไปไหนถามมากๆก็รำคาญมีปากเสียงกันตลอด ถ้าเป็นเพื่อนๆจะทนมั้ยคะ เรารักมากคะ แต่พอถึงเวลาที่เค้าหายไปเราก็เจ็บปวดมากเหมือนกัน
เรายังไม่เลิกกันนะคะ แต่หลายๆอย่างมันทำให้เราเจ็บเราทบทวนหลายๆครั้งก็ยังทำใจไม่ได้ เราควรทำไงดี เพื่อนๆเคยเจอ ผู้ชายนิสสัยแบบนี้บ้างมั้ยคะ