คือต้องบอกก่อนว่าเรากับเพื่อนคนนี้ไม่ค่อยสนิทกัน แต่พ่อของเพื่อนสนิทกับแม่ของเรา และพ่อของเพื่อนก็อยากให้เราคบกับลูกตัวเอง ก็เลยเหมือนกับว่ามาชวนเราไปงานวันเกิดเพื่อนคนนี้ เราขอใช้นามสมมติก็แล้วกัน (เอ) คือเรากับเอเป็นเพื่อนกันตอนอยู่ประถม ซึ่งตอนนั้นเราไม่ค่อยมีใครคบ แล้วบังเอิญพ่อของเอก็ทำความรู้จักกับแม่เรา พ่อของเอก็เลยชวนเราไปเล่นที่บ้าน เวลาที่เราไปบ้านเอ เอก็จะดูมีความสุข ดูเหมือนสนิทกับเรา แต่พออยู่ที่รร. เอแทบจะไม่คุยกับเราเลย ไม่มองหน้าด้วยซ้ำทั้งๆที่อยู่ห้องเดียวกัน แล้วขึ้นมัธยม เรากับเอติดรร.เดียวกัน แต่อยู่กันคนละห้อง ต่างคนต่างมีเพื่อนเป็นของตัวเองซึ่งเราก็มีกลุ่มของเรา เอก็มีกลุ่มของเอ แต่พอเรียนๆไป เอเกรดตกมากๆ ในขณะที่เราก็เกรดดีขึ้นเรื่อยๆ พ่อของเอก็เลยมาถามเราว่าเราเรียนพิเศษที่ไหน เราก็บอกไปว่าเรียนตัวต่อตัวกับครูมหิดล พ่อเอก็เลยให้เอมาเรียนกับเรา ก็เหมือนว่าเรากับเอก็คุยกันมากขึ้นแต่ก็ไม่ได้สนิทกันมาก จนเอมีแฟนแล้วเอไม่บอกพ่อ พอพ่อเอจับได้พ่อเอก็ฝากให้เราดูแลเอ เราก็คอยเตือนคอยบอกตลอดจนมาถึงวันเกิดของเอ ปกติพ่อของเอก็จะชวนเราอยู่แล้วเราก็จะหาทางเลี่ยงๆไป แต่พอมาปีนี้เราเกรงใจพ่อเอ ที่อุตส่าห์ออกปากชวนมาตั้งหลายปีแล้วเราก็ไม่ไปซักที เราเลยบอกพ่อเอว่าปีนี้เราจะไป พอเราไปบอกเอว่าปีนี้เราจะไปวันเกิดเอนะ เอถามกลับเราว่ามาทำไม เราก็บอกไป ก็พ่อแกชวนเค้า ทำไมเค้าจะไปไม่ได้หรอ เอก็เงียบไป แล้วก็ไม่ตอบ เราก็เลยมีความรู้สึกเหมือนว่า เอไม่อยากให้เราไป แล้วเราจะไปทำไม ตอนนี้เราก็เลยคิดอยู่ว่าจะไปดีมั้ย?! เพราะรับปากพ่อเอไปแล้ว ถ้าเบี้ยวก็ดูไม่ดี แต่ถ้าเราไปเอก็ไม่สนใจเรา แล้วเราจะไปเป็นหมาหัวเน่าทำไม ช่วยเราแก้ไขปัญหานี้หน่อยนะ ถึงมันจะเป็นเรื่องเล็กๆ แต่มันก็อาจะทำให้เราดูเป็นคนไม่รักษาคำพูด
ปล.เราคิดว่าบนๆที่ร่ายมายาวๆอาจจะไม่เกี่ยวกับการไปงานวันเกิดแต่เราอยากให้รู้ความสัมพันธ์ของเรากับเอก่อนเฉยๆ
ไม่อยากไปงานวันเกิดเพื่อนทำไงดีคะ?????
ปล.เราคิดว่าบนๆที่ร่ายมายาวๆอาจจะไม่เกี่ยวกับการไปงานวันเกิดแต่เราอยากให้รู้ความสัมพันธ์ของเรากับเอก่อนเฉยๆ