สวัสดีครับทุกท่านตอนนี้ผมเรียนอยู่ชั้นม.5ในกทม.
ผมขอเล่าย้อนนิดนึงนะครับ ตอนที่ผมเข้าเรียนในชั้นม.4ก็เหมือนคนทั่วไปนั้นแหละครับที่จะได้พบเพื่อนใหม่ๆ และผมก็ได้พบกับเพื่อนคนนึงที่จะเป็นจุดเริ่มของเรื่องนี้แหละครับ เพื่อนคนนี้ของผมชื่อว่า"ปัน"ครับ เราสองคนก็เป็นเพื่อนเหมือนคนอื่นๆทั่วไปนั้นแหละครับจนกระทั่งเวลามันผ่านมาถึงตอนม.5เทอม1 จากเพื่อนที่ปกติเหมือนคนทั่วไปตอนม.4 ทุกอย่างมันค่อยๆเปลี่ยนไปครับ ผมและปันเริ่มหยอกล้อกันมากขึ้นเราเริ่มเป็นห่วงและดูและกันมากขึ้น จากเมื่อตอนม.4ที่วันไหนไม่เจอเขามันก็เป็นวันที่ไม่ได้พิเศษอะไร แต่ พอขึ้นม.5ผมกับปันแทบจะตัวติดกันตลอดเลยด้วยซำ้ยกเว้นเวลานั่งในห้องเรียน
ผมดูแลเขามากกว่าเพื่อนคนอื่นๆ(จนบางทีก็เหมือนเป็นแฟนกัน)บางที่ที่มีคนมาคุยกับปันผมก็จะอารมณ์เสียไปดื้อๆ ไม่รู้ซิครับ แต่เวลาผมอยู่กับปันมันมีความสุขมากกว่าอยู่เพื่อนคนอื่นๆ จนผมเริ่มที่จะรู้ตัวแล้วว่าผมชอบเขา ผมพยายามจะกลับไปเหมือนตอนพวกเราอยู่ม.4แต่ว่ามันก็ไม่ทันแล้วล่ะครับ
ตอนแรกผมคิดว่าผมรุ้สึกอย่างนี้แค่คนเดียว แต่พักหลังมานี้ผมเห็นปันแปลกๆไปด้วย จากเมื่อก่อนที่มีอะไรเขาจะไปปรึกษาเพื่อนอีกคนแต่เขากลับมาปรึกษาผมคนแรก วันไหนที่เขาไม่มาที่รร.เขาก็จะโทรมาบอกผมก่อนคนอื่น วันไหนที่ผมอารมณ์เสียเวลามีคนไปคุยกับเขาแล้วผมเดินออกจากวงสนทนาปันก็จะเดินมาถามผมว่าเป็นอะไร บางครั้งถ้าผมคุยกับผู้หญิงในห้อง(ผมสนิทกับทุกคนในห้องนะครับ)เขาก็จะเงียบแล้วเดินหันกลับไปทันที บางทีถ้าเพื่อนเข้าห้องเรียนแล้วแต่ผมยังนั่งรอครูอยู่ข้างนอกเขาก็จะบอกว่า"เข้ามาซิ"และรอจนกว่าผมจะเข้าไปด้วย บ้างทีถ้าผมกับเพื่อนๆไปกินข้าวกันผมก็จะแทบจะไม่ต้องจ่ายเงินเลยที่เดียว(หารไปหารมาผมจ่ายน้อยสุด)
ทั้งหมดที่เล่ามานี้ผมอยารู้แค่ว่าปันเขาชอบผมเหมือนที่ผมชอบเขาไหมครับไหม
มันเป็นยังไงกันครับ!!
ผมขอเล่าย้อนนิดนึงนะครับ ตอนที่ผมเข้าเรียนในชั้นม.4ก็เหมือนคนทั่วไปนั้นแหละครับที่จะได้พบเพื่อนใหม่ๆ และผมก็ได้พบกับเพื่อนคนนึงที่จะเป็นจุดเริ่มของเรื่องนี้แหละครับ เพื่อนคนนี้ของผมชื่อว่า"ปัน"ครับ เราสองคนก็เป็นเพื่อนเหมือนคนอื่นๆทั่วไปนั้นแหละครับจนกระทั่งเวลามันผ่านมาถึงตอนม.5เทอม1 จากเพื่อนที่ปกติเหมือนคนทั่วไปตอนม.4 ทุกอย่างมันค่อยๆเปลี่ยนไปครับ ผมและปันเริ่มหยอกล้อกันมากขึ้นเราเริ่มเป็นห่วงและดูและกันมากขึ้น จากเมื่อตอนม.4ที่วันไหนไม่เจอเขามันก็เป็นวันที่ไม่ได้พิเศษอะไร แต่ พอขึ้นม.5ผมกับปันแทบจะตัวติดกันตลอดเลยด้วยซำ้ยกเว้นเวลานั่งในห้องเรียน
ผมดูแลเขามากกว่าเพื่อนคนอื่นๆ(จนบางทีก็เหมือนเป็นแฟนกัน)บางที่ที่มีคนมาคุยกับปันผมก็จะอารมณ์เสียไปดื้อๆ ไม่รู้ซิครับ แต่เวลาผมอยู่กับปันมันมีความสุขมากกว่าอยู่เพื่อนคนอื่นๆ จนผมเริ่มที่จะรู้ตัวแล้วว่าผมชอบเขา ผมพยายามจะกลับไปเหมือนตอนพวกเราอยู่ม.4แต่ว่ามันก็ไม่ทันแล้วล่ะครับ
ตอนแรกผมคิดว่าผมรุ้สึกอย่างนี้แค่คนเดียว แต่พักหลังมานี้ผมเห็นปันแปลกๆไปด้วย จากเมื่อก่อนที่มีอะไรเขาจะไปปรึกษาเพื่อนอีกคนแต่เขากลับมาปรึกษาผมคนแรก วันไหนที่เขาไม่มาที่รร.เขาก็จะโทรมาบอกผมก่อนคนอื่น วันไหนที่ผมอารมณ์เสียเวลามีคนไปคุยกับเขาแล้วผมเดินออกจากวงสนทนาปันก็จะเดินมาถามผมว่าเป็นอะไร บางครั้งถ้าผมคุยกับผู้หญิงในห้อง(ผมสนิทกับทุกคนในห้องนะครับ)เขาก็จะเงียบแล้วเดินหันกลับไปทันที บางทีถ้าเพื่อนเข้าห้องเรียนแล้วแต่ผมยังนั่งรอครูอยู่ข้างนอกเขาก็จะบอกว่า"เข้ามาซิ"และรอจนกว่าผมจะเข้าไปด้วย บ้างทีถ้าผมกับเพื่อนๆไปกินข้าวกันผมก็จะแทบจะไม่ต้องจ่ายเงินเลยที่เดียว(หารไปหารมาผมจ่ายน้อยสุด)
ทั้งหมดที่เล่ามานี้ผมอยารู้แค่ว่าปันเขาชอบผมเหมือนที่ผมชอบเขาไหมครับไหม