ขอรบกวนพื่นที่ในพันทิปหน่อยนะครับ คือผมมีเรื่องอยากระบาย สิ่งที่อยู่ในใจผม ผมอายุ 22 ปีแล้วครับ ตอนนี้เรียนอยู่ปี 4
สถานภาพครอบครัว ผมคือ บ้านแตกครับ ตอนเด็กๆผมอยู่กับแม่ครับ พ่อไม่ได้เลี้ยงผม แม่จะเป็นคนเลี้ยง ดูแลผม ลืมบอกไป ผมมีน้องชาย 2 คน ผมเป็นพี่คนโต 1 ปีก่อนด้วยภาวะเศรษฐกิจ ทำให้แม่ผมต้องไปทำงาน(ค้าขาย)ต่างจังหวัด นานๆกลับที เพราะต้องผ่อนรถ ผมต้องมาเรียนมหาลัยถัดจากบ้านไปอีก 1 จังหวัด น้องผมสองคนไม่มีใครดูแล น้องคนรองจากผมค้ายา โดนจับ(ตอนนี้อยู่ในเรือนจำ) น้องคนเล็กติดเที่ยว(ไม่รู้ว่าติดยาหรือเปล่า) ไม่กลับบ้าน บ้านผมไม่มีคนดูแล หลังจากไม่นานพ่อก็กลับมา หลังจากไม่ได้กลับบ้านมาหลายสิบปี แต่สายไปเสียแล้ว แม่ผมไม่กลับมาอีกแล้ว พอพ่อรู้ว่าแม่จะไม่กลับมา พ่อก็ไปทำงานต่างจังหวัดเหมือนเดิม สรุปคือ พ่อกับแม่แยกกันอยู่ ไม่กลับบ้าน น้องชายคนเล็กเที่ยวนอนหอเพื่อนไม่กลับบ้าน น้องคนรองจากผมตอนนี้ถูกจำคุกอยู่เรือนจำ ณ ตอนนี้เหลือผมคนเดียวครับ ผมเรียนอยู่ไกล้จบแล้ว ผมเรียนครูครับ 5 ปี ผมต้องกลับบ้านมาเยี่ยมน้องชาย ในวันจัทร์-ศุกร์ ถึงแม้เสาร์อาทิตย์จะเป็นวันหยุดของมหาลัย แต่เรือนจำเค้าก็ปิด ไม่เปิดให้เยี่ยม บางครั้งผมก็ขาดเรียน เพราะต้องมาเยี่ยมน้อง พ่อไม่มาเยี่ยม แม่ก็อยู่ต่างจังหวัด(แต่แม่เป็นคนหาเงิน ส่งผมเรียนและไปเยี่ยมน้องชาย) ผมต้องกลับบ้านข้ามจังหวัด ที่ห่างกัน 40 กิโล ไปกลับก็ 80 กิโล ทุกๆ สองวัน ผมเครียด ผมเสียใจ ที่ไม่สามารถดูแลใครได้ ผมเป็นพี่คนโตที่ไม่ได้เรื่อง ผมเสียใจกับสิ่งที่ผ่านมา ผมต้องการกำลังใจ เพื่อนที่มหาลัยหลายคนก็มองผมว่าเป็นคนติดบ้าน มีเมียบ้าง มีลูกบ้าง แต่หารู้ไหม ว่าผมกลับไปสองวันครั้ง เหนื่อยแค่ไหน ไหนจะขับรถ ไหนจะกวาดบ้าน ถูบ้าง จัดของ กลับบ้านทีไรผมจะร้องให้ทุกครั้ง เพราะบ้านผมแต่ก่อน มีกันอยู่ แม่ และน้องๆ เสียงแม่เคยบ่น ตอนนี้ไม่มีใครเหลือแล้ว เหลือผมตัวคนเดียว ผมควรทำยังไง......
ปล.ขอบคุณสำหรับพื้นที่ระบายครับ
ปล.ได้โปรดอย่าเม้นซ้ำเติมนะครับ
มีปัญหาชีวิตมาเล่าให้ฟังครับ ผมควรทำยังไงดี.. ท้อมากๆครับ
สถานภาพครอบครัว ผมคือ บ้านแตกครับ ตอนเด็กๆผมอยู่กับแม่ครับ พ่อไม่ได้เลี้ยงผม แม่จะเป็นคนเลี้ยง ดูแลผม ลืมบอกไป ผมมีน้องชาย 2 คน ผมเป็นพี่คนโต 1 ปีก่อนด้วยภาวะเศรษฐกิจ ทำให้แม่ผมต้องไปทำงาน(ค้าขาย)ต่างจังหวัด นานๆกลับที เพราะต้องผ่อนรถ ผมต้องมาเรียนมหาลัยถัดจากบ้านไปอีก 1 จังหวัด น้องผมสองคนไม่มีใครดูแล น้องคนรองจากผมค้ายา โดนจับ(ตอนนี้อยู่ในเรือนจำ) น้องคนเล็กติดเที่ยว(ไม่รู้ว่าติดยาหรือเปล่า) ไม่กลับบ้าน บ้านผมไม่มีคนดูแล หลังจากไม่นานพ่อก็กลับมา หลังจากไม่ได้กลับบ้านมาหลายสิบปี แต่สายไปเสียแล้ว แม่ผมไม่กลับมาอีกแล้ว พอพ่อรู้ว่าแม่จะไม่กลับมา พ่อก็ไปทำงานต่างจังหวัดเหมือนเดิม สรุปคือ พ่อกับแม่แยกกันอยู่ ไม่กลับบ้าน น้องชายคนเล็กเที่ยวนอนหอเพื่อนไม่กลับบ้าน น้องคนรองจากผมตอนนี้ถูกจำคุกอยู่เรือนจำ ณ ตอนนี้เหลือผมคนเดียวครับ ผมเรียนอยู่ไกล้จบแล้ว ผมเรียนครูครับ 5 ปี ผมต้องกลับบ้านมาเยี่ยมน้องชาย ในวันจัทร์-ศุกร์ ถึงแม้เสาร์อาทิตย์จะเป็นวันหยุดของมหาลัย แต่เรือนจำเค้าก็ปิด ไม่เปิดให้เยี่ยม บางครั้งผมก็ขาดเรียน เพราะต้องมาเยี่ยมน้อง พ่อไม่มาเยี่ยม แม่ก็อยู่ต่างจังหวัด(แต่แม่เป็นคนหาเงิน ส่งผมเรียนและไปเยี่ยมน้องชาย) ผมต้องกลับบ้านข้ามจังหวัด ที่ห่างกัน 40 กิโล ไปกลับก็ 80 กิโล ทุกๆ สองวัน ผมเครียด ผมเสียใจ ที่ไม่สามารถดูแลใครได้ ผมเป็นพี่คนโตที่ไม่ได้เรื่อง ผมเสียใจกับสิ่งที่ผ่านมา ผมต้องการกำลังใจ เพื่อนที่มหาลัยหลายคนก็มองผมว่าเป็นคนติดบ้าน มีเมียบ้าง มีลูกบ้าง แต่หารู้ไหม ว่าผมกลับไปสองวันครั้ง เหนื่อยแค่ไหน ไหนจะขับรถ ไหนจะกวาดบ้าน ถูบ้าง จัดของ กลับบ้านทีไรผมจะร้องให้ทุกครั้ง เพราะบ้านผมแต่ก่อน มีกันอยู่ แม่ และน้องๆ เสียงแม่เคยบ่น ตอนนี้ไม่มีใครเหลือแล้ว เหลือผมตัวคนเดียว ผมควรทำยังไง......
ปล.ขอบคุณสำหรับพื้นที่ระบายครับ
ปล.ได้โปรดอย่าเม้นซ้ำเติมนะครับ