[สาระวันนี้]
มารีวิวหนังสือครับผม :3
สองเล่มนี้ได้อ่านนานแล้วครับผม และก็ว่าจะมารีวิว ก็ไม่ได้รีวิวซักกะที
จากสำนักพิมพ์ก้าวแรก ซึ่งเสียตังซื้อไป ราวๆ เกือบ 400บาท
จะขอเล่นถึงความรู้สึกที่ได้อ่านทั้งสองเล่มนี้ให้ฟังครับ
เริ่มจากเล่มขวา "เล่ห์ขุนศึกสามก๊ก" โดย สาละบุญคง คะแนน 5/10 (สำหรับมือใหม่ที่เริ่มอ่าน 9.5/10)
เพราะส่วนใหญ่เนื้อเรื่องก็จะเป็นการเอาบทในวรรณกรรมสามก๊กมาแตกประเด็น วิเคราห์เจาะลึกและมีเกร็ดเล็กๆน้อยๆที่พอให้อ่านแล้วไม่เบื่อ
เหมาะสำหรับมือใหม่ที่เพิ่งอ่านสามก๊ก แต่ไม่เหมาะสำหรับนักเลงคีย์บอร์ดที่สิ่งอยู่ในเว็บสามก๊กมานานๆ เพราะอาจทำให้เบื่อได้ (บางเนื้อหาในเล่มนั้น ในบอร์ดวิจารย์กันมันส์กว่าอีก)
แต่โดยรวมแล้วถือว่าไม่ค่อยจะเสียดายตังค์เท่าไหร่ครับ
และเล่มซ้าย "อ่านยุทธวิธีเล่าปี่" โดย กิตติ โล่ห์เพชรัตน์ คะแนน 2/10 (สำหรับมือใหม่ที่เริ่มอ่าน 7/10 หรือ ติดลบต่ำกว่า 0) 55555555
หนังสือเรื่องนี้ ผมคงได้แค่รู้ว่าเป็นผู้ที่เริ่มอ่านสามก๊กจาก ฉ. มรว.คึกฤทธิ์ ปราโมทย์ เพราะ ท่านเขียนได้-ดัน เสียดสี ถึงขั้นด่า เล่าปี่แลน้องๆจนเสียหมา ทั้งๆที่เอาชื่อเค้ามาหากิน
ผู้เขียนได้เขียน อคติของตนที่มีต่อเล่าปี่อย่างเปิดเผยไม่ปิดบัง สอดแทรกความเห็นส่วนตัวของตน และแง่มุมที่ทุกคนสงสัย เช่นการบรรยายลักษณะตัวละคร ของเล่าปี่เป็นต้น ที่ว่า "เล่าปี่เป็นผู้ที่รูปร่างสูงใหญ่ สูงประมาณห้าศอก หูยานถึงบ่า มือยาวถึงเข่า หน้าขาวดังสีหยก ฝีปากแดงดังชาดแต้ม จักษุชำเลืองไปเห็นหู" โดยผู้เขียนให้คำจำกัดความว่า เป็น "คนพิการ" น่าจะอวัยวะอะไรข้างในไม่ดีถึงทำให้หน้าขาว บลาๆ เป็นต้น (กวนอูก็โดนแซวว่า ตับหรือม้ามไม่รู้จำไม่ได้ว่า ไม่ดี หน้าถึงแดง - -")
ซึ่งผมใช้เวลาอ่านเล่มนี้ค่อนข้างนาน เพราะเนื้อใน ลอกเอา ฉ. ต่างๆมากลายๆ ตั้งแต่เริ่มต้นถึงเล่าปี่เสียชีวิต ที่อ่านนานเพราะมันน่าเบื่อสุดๆ เพราะอีกในหนึ่ง การกระทำของเล่าปี่ก็เป็นที่ถกเถียงในบอร์ดมานานนม เมื่อไปปอ่านในเล่มก็เลยกลายเป็นการอ่านที่น่าเบื่อสุดบรรยายไป
อีกทั้งวิเคราะห์วิจารณ์ การกระทำแต่ละแง่มุมของเล่าปี่ ไปในทางลบ 99.99% ซึ่ง นักอ่านที่อ่านเริ่มแรกอาจจะได้แง่คิดอะไรมากมายพอสมควร
ผมเองในตอนแรกอาจจะนับเล่าปี่เป็นพระเอก แต่นานวันเข้าได้มาอาศัยครูพักลักจำที่บอร์ดสามก๊กก็ได้มองอะไรที่เป็นกลางขึ้น
แต่เมื่ออ่านเล่มนี้ ก็เกิดสงสารปนขำ เมื่อคิดสภาพว่า เล่าปี่จะรู้สึกอย่างไรที่มีคนเอาชื่อเขามาหารับประทาน แต่ท่าน เล่นด่ายิ่งกว่าเสียสุนัขเช่นนี้
สุดท้ายนี้ ขอเอา คำกล่าวที่ผู้เขียนเรื่อง "อ่านยุทธวิธีเล่าปี่" หรือ กิตติ โล่ห์เพชรัตน์ ที่ชอบกล่าวมากกว่าสามครั้งในเล่มมากล่าว ณ ที่นี้ว่า --
#อะไรซักอย่างจำไม่ได้อ่านนานแล้ว #ประมานว่าหากมีข้อผิดพลาดประการใดขอน้อมรับไว้ในที่นี้
[CR] [สาระวันนี้] -- รีวิวหนังสือสามก๊ก ฉ. นักวิจารณ์ (อ่านเพลินกันล่ะคุณพี่ว์)
มารีวิวหนังสือครับผม :3
สองเล่มนี้ได้อ่านนานแล้วครับผม และก็ว่าจะมารีวิว ก็ไม่ได้รีวิวซักกะที
จากสำนักพิมพ์ก้าวแรก ซึ่งเสียตังซื้อไป ราวๆ เกือบ 400บาท
จะขอเล่นถึงความรู้สึกที่ได้อ่านทั้งสองเล่มนี้ให้ฟังครับ
เริ่มจากเล่มขวา "เล่ห์ขุนศึกสามก๊ก" โดย สาละบุญคง คะแนน 5/10 (สำหรับมือใหม่ที่เริ่มอ่าน 9.5/10)
เพราะส่วนใหญ่เนื้อเรื่องก็จะเป็นการเอาบทในวรรณกรรมสามก๊กมาแตกประเด็น วิเคราห์เจาะลึกและมีเกร็ดเล็กๆน้อยๆที่พอให้อ่านแล้วไม่เบื่อ
เหมาะสำหรับมือใหม่ที่เพิ่งอ่านสามก๊ก แต่ไม่เหมาะสำหรับนักเลงคีย์บอร์ดที่สิ่งอยู่ในเว็บสามก๊กมานานๆ เพราะอาจทำให้เบื่อได้ (บางเนื้อหาในเล่มนั้น ในบอร์ดวิจารย์กันมันส์กว่าอีก)
แต่โดยรวมแล้วถือว่าไม่ค่อยจะเสียดายตังค์เท่าไหร่ครับ
และเล่มซ้าย "อ่านยุทธวิธีเล่าปี่" โดย กิตติ โล่ห์เพชรัตน์ คะแนน 2/10 (สำหรับมือใหม่ที่เริ่มอ่าน 7/10 หรือ ติดลบต่ำกว่า 0) 55555555
หนังสือเรื่องนี้ ผมคงได้แค่รู้ว่าเป็นผู้ที่เริ่มอ่านสามก๊กจาก ฉ. มรว.คึกฤทธิ์ ปราโมทย์ เพราะ ท่านเขียนได้-ดัน เสียดสี ถึงขั้นด่า เล่าปี่แลน้องๆจนเสียหมา ทั้งๆที่เอาชื่อเค้ามาหากิน
ผู้เขียนได้เขียน อคติของตนที่มีต่อเล่าปี่อย่างเปิดเผยไม่ปิดบัง สอดแทรกความเห็นส่วนตัวของตน และแง่มุมที่ทุกคนสงสัย เช่นการบรรยายลักษณะตัวละคร ของเล่าปี่เป็นต้น ที่ว่า "เล่าปี่เป็นผู้ที่รูปร่างสูงใหญ่ สูงประมาณห้าศอก หูยานถึงบ่า มือยาวถึงเข่า หน้าขาวดังสีหยก ฝีปากแดงดังชาดแต้ม จักษุชำเลืองไปเห็นหู" โดยผู้เขียนให้คำจำกัดความว่า เป็น "คนพิการ" น่าจะอวัยวะอะไรข้างในไม่ดีถึงทำให้หน้าขาว บลาๆ เป็นต้น (กวนอูก็โดนแซวว่า ตับหรือม้ามไม่รู้จำไม่ได้ว่า ไม่ดี หน้าถึงแดง - -")
ซึ่งผมใช้เวลาอ่านเล่มนี้ค่อนข้างนาน เพราะเนื้อใน ลอกเอา ฉ. ต่างๆมากลายๆ ตั้งแต่เริ่มต้นถึงเล่าปี่เสียชีวิต ที่อ่านนานเพราะมันน่าเบื่อสุดๆ เพราะอีกในหนึ่ง การกระทำของเล่าปี่ก็เป็นที่ถกเถียงในบอร์ดมานานนม เมื่อไปปอ่านในเล่มก็เลยกลายเป็นการอ่านที่น่าเบื่อสุดบรรยายไป
อีกทั้งวิเคราะห์วิจารณ์ การกระทำแต่ละแง่มุมของเล่าปี่ ไปในทางลบ 99.99% ซึ่ง นักอ่านที่อ่านเริ่มแรกอาจจะได้แง่คิดอะไรมากมายพอสมควร
ผมเองในตอนแรกอาจจะนับเล่าปี่เป็นพระเอก แต่นานวันเข้าได้มาอาศัยครูพักลักจำที่บอร์ดสามก๊กก็ได้มองอะไรที่เป็นกลางขึ้น
แต่เมื่ออ่านเล่มนี้ ก็เกิดสงสารปนขำ เมื่อคิดสภาพว่า เล่าปี่จะรู้สึกอย่างไรที่มีคนเอาชื่อเขามาหารับประทาน แต่ท่าน เล่นด่ายิ่งกว่าเสียสุนัขเช่นนี้
สุดท้ายนี้ ขอเอา คำกล่าวที่ผู้เขียนเรื่อง "อ่านยุทธวิธีเล่าปี่" หรือ กิตติ โล่ห์เพชรัตน์ ที่ชอบกล่าวมากกว่าสามครั้งในเล่มมากล่าว ณ ที่นี้ว่า --
#อะไรซักอย่างจำไม่ได้อ่านนานแล้ว #ประมานว่าหากมีข้อผิดพลาดประการใดขอน้อมรับไว้ในที่นี้