ประสบการณ์การนอน รพ ครั้งแรกในชีวิตยาวนิดนึงนะคะ เขียนไปๆ มันเพลิน 555
คือเราเคยหมอนรองกระดูกเคลื่อนทับเส้นประสาทจนเดินไม่ได้ (ทราบหลังจากหมออีก รพ บอก) ซึ่งเกิดเหตุตอนเดินทางไปทำงาน มีผู้ใจดีพาส่ง รพ.รัฐ ตรงถนนพระราม 4 บุรุษพยาบาลเข็นเข้าห้องฉุกเฉิน แต่ถูกพยาบาลไล่ออกมาแล้วบอกประมาณว่าเคสเราไม่ฉุกเฉินให้ไปทำทะเบียนประวัติแล้วรอคิวเพื่อให้หมอรักษา
จากนั้นบุรุษพยาบาลเข็นเราไปตรงเวชระเบียน แล้วเค้าก็ทิ้งเราไว้ตรงนั้น บอกให้นอนรอพยาบาล ตัวเราเองก็นอนตากแดดไม่รู้ชะตากรรมอยู่เป็น ชม. ขยับตัวก็ไม่ได้ ต้องนอนราบเท่านั้น มีพยาบาลมาถามเรื่อง 2 ครั้งแล้วบอกให้รอจนกว่าเพื่อนจะมาถึงค่อยไปยื่นทำประวัติ
พอทำประวัติเสร็จก็รอคิวตรวจซึ่งนานมาก (อันนี้เข้าใจระบบโรงพยาบาลรัฐ) แล้วเราเจ็บหลังมากเหมือนโดนมีดกรีดที่กลางหลังเวลาขยับตัว ทีนี้พอถึงคิวตรวจก็มี นศ.แพทย์ มาตรวจค่ะ มาล้อมเตียงกันหลายคน (ลืมไปแล้วว่าเค้าคุยอะไรกันมั่ง)
ทีนี้มีคนนึงบอกว่าเราต้องนอนนิ่งๆ ห้ามขยับตัวเพื่อไม่ให้อักเสบมากกว่าเดิม เราบอกปวดมากเค้าก็สั่งยาคลายกล้ามเนื้อมาให้กิน นอนรอไปอีก 2 ชม. โดยไม่มีไรเกิดขึ้น พอเดินมาอีกรอบฉีดยาคลายกล้ามเนื้อที่สะโพกอีกเข็มเพราะมันปวดมากกว่าเดิม ยาเมื่อเช้าไม่ช่วยซักนิด หลังจากฉีดยาก็ยังไม่หายปวด นศ.แพทย์เดินมาดูเป็นพักๆ เราถามว่าตกลงเป็นไรกันแน่
นศ.แพทย์ : อาจจะเป็นกล้ามเนื้ออักเสบ เดี๋ยวเอ็กซ์เรย์เสร็จก็กลับบ้านได้
เรา : กลับยังงัยคะ??? เดินไม่ได้จะใช้ชีวิตยังงัย
นศ.แพทย์ : ก็ย้ายมานอนชั้นล่างจะได้เข้าห้องน้ำสะดวก
เรา : แล้วงัยคะ เดินไม่ได้อยู่ดี แบบนี้ไม่ต้องนอน รพ. เหรอคะ อยู่ รพ จะสะดวกกว่ารึเปล่า??? กลับบ้านก็เป็นภาระแม่ต้องมาคอยดูแล (คือ ไม่กะนอนที่นี่แน่ๆ อยู่แล้ว แค่เหตุมันเกิดแล้วที่นี่ใกล้สุด รอตรวจเสร็จก็จะย้ายไป รพ ประจำแถวบ้าน)
นศ.แพทย์ : เป็นแค่นี้ไม่ต้องนอนหรอก ไม่กี่วันก็หาย เดี๋ยวก็เดินได้เอง เข้าห้องน้ำก็หาญาติมาช่วยพยุง อาบน้ำก็เช็ดตัวเอา พูดจบก็จากไปทิ้งความ งง เอาไว้
(เดี๋ยวนะได้ข่าวเมื่อเช้าบอกห้ามขยับตัว)
อีกซักพักนางพยาบาลมาบอกให้ไปห้องเอ็กซ์เรย์ ตอนนี้เพื่อนมาแล้วเลยไปด้วยกันพอไปถึงก็ถูกทิ้งไว้ในห้องเอ็กซ์เรย์ 2 คน คนเข็นเตียงมาปล่อยไว้แล้วก็ไปไม่บอกไรทั้งสิ้น พักนึง จนท.ผู้หญิง เดินมาบอกให้ถอดเสื้อผ้าเสร็จแล้วให้ไปเรียกแล้วก็จากไป (อีกแล้ว) เอ๋อกันอยู่จนต้องเดินไปถามว่าไม่มี จนท เหรอคะ เพราะไม่รู้จะทำยังงัย ครั้งแรกในชีวิตที่ป่วยจนต้องเข้า รพ ได้รับคำตอบว่าให้ถอดเองไม่มีใครทำให้ เจริญค่ะ นศ.แพทย์ สั่งห้ามขยับตัว จนท ให้ถอดเสื้อผ้าเอง แจ้ง จนท แล้วได้รับคำตอบว่าถ้าไม่ถอดเอ็กซ์เรย์ไม่ได้
เรากะเพื่อนถอดกันอย่างทุลักทุเลกว่าจะถอดได้ (คือ ต้องถอดทุกชิ้น) เพราะมันขยับตัวแทบไม่ได้เลย ขยับทีเหมือนมีดกรีดหลังตลอดเวลา พอถอดเสร็จกลายเป็นว่า หลังเราอักเสบหนักกว่าเดิมจากที่พอขยับขาได้กลายเป็นขยับตัวและขาไม่ได้เลย คิดว่าน่าจะระบม
จบไปทั้งน้ำตาถูกเข็นไปที่เดิม ซักพักพยาบาลเอายามาให้บอกกลับบ้านได้แล้ว เดี๋ยวนะ เดินไม่ได้แต่ให้กลับบ้านได้
เรา : เดินไม่ได้กลับยังงัยคะ อยากได้รถส่งตัวไป รพ อื่น
พยาบาล : รถไม่มีค่ะ ถ้าไม่มีญาติมารับเดี๋ยวเรียก taxi ให้ค่ะ
เรา : แล้วไปงัยคะ เดินไม่ได้ ปกติ รพ ต้องมีรถส่งตัวประจำไม่ใช่เหรอคะ (อันนี้คิดว่านะคะ ไม่รู้จริงๆ)
พยาบาล : ก็นอนราบไปที่เบาะหลัง taxi
เรา : แต่นี่เจ็บมากนะคะ ขยับตัวยังไม่ได้ หมอก็ยังบอกห้ามขยับ แต่ให้ไป taxi ไม่แย่กว่าเดิมเหรอคะ
พยาบาล : งั้นให้เพื่อนไปติดต่อนักสังคมสงเคราะห์ด้านโน้นแล้วกัน
เรา : ด้วยความโกรธและเจ็บมากจนชาไปทั้งตัว ตอนนี้แม้แต่ขาก็ยกไม่ได้เลยถามกลับไปว่า จะเอารถปอเต็กตึ๊งมารับหรืองัยคะ
พยาบาล : ไม่ตอบแล้วเดินจากไป
ซักพักเพื่อนไปติดต่อนักสังคมสงเคราะห์ได้ความว่า เดี๋ยวเค้าจะหารถเอกชนมาให้แถมใจดีต่อราคาให้จาก 1,200 เหลือ 900 บาท (สงสัย จนท คงคิดว่าเราเป็นคนไข้อนาถา 5555) ซึ่ง จนท.สังคมสงเคราะห์ ช่วยประสานงานให้เป็นอย่างดี เรายกมือไหว้พี่เค้าทั้งน้ำตาไป 100 รอบ ได้ กว่าจะได้ย้าย รพ คิดว่าจะตายก่อนแล้วค่ะ
พอไปถึง รพ ใหม่ เป็น รพ ที่เราใช้รักษาตัวตลอดเวลาป่วย เชื่อมั๊ยคะไปถึงหมอฉีดยาเข้าเส้นไม่ถึงชั่วโมงอาการระบมจนขยับตัวไม่ได้เริ่มดีขึ้น พอขยับขาแก้เมื่อยได้นิดหน่อย พักอยู่ 3 วัน พอวันที่ 2 หมอให้ทำกายภาพบำบัดโดยการยืดกระดูกก็เริ่มอาการดีขึ้นแต่ยังนั่งเองไม่ได้ นั่งหลังตรงไม่ได้ จนมาวันที่ 3 ถึงเริ่มเดินได้ปกติ ตอนแรก งง ว่าจะทำกายภาพยังงัยทั้งที่เดินไม่ได้ เค้ามีเตียงให้นอนแล้วเอากระสอบทรายที่เวฟจนร้อนประมาณนึงมาพันรอบเอว แล้วเค้าก็จะกดปุ่มให้เตียงมันค่อยๆ ยืดออกทีละนิด หมอบอกว่าสาเหตุส่วนนึงมาจากออฟฟิศซินโดรมค่ะ
จบแล้วค่ะ เขียนไปเขียนมายาวซะ ทั้งที่เรื่องสงสัยมีนิดเดียว
หมอนรองกระดูกเคลื่อนทับเส้นประสาทนี่ถือเป็นเคสฉุกเฉินมั๊ยคะ?????
คือเราเคยหมอนรองกระดูกเคลื่อนทับเส้นประสาทจนเดินไม่ได้ (ทราบหลังจากหมออีก รพ บอก) ซึ่งเกิดเหตุตอนเดินทางไปทำงาน มีผู้ใจดีพาส่ง รพ.รัฐ ตรงถนนพระราม 4 บุรุษพยาบาลเข็นเข้าห้องฉุกเฉิน แต่ถูกพยาบาลไล่ออกมาแล้วบอกประมาณว่าเคสเราไม่ฉุกเฉินให้ไปทำทะเบียนประวัติแล้วรอคิวเพื่อให้หมอรักษา
จากนั้นบุรุษพยาบาลเข็นเราไปตรงเวชระเบียน แล้วเค้าก็ทิ้งเราไว้ตรงนั้น บอกให้นอนรอพยาบาล ตัวเราเองก็นอนตากแดดไม่รู้ชะตากรรมอยู่เป็น ชม. ขยับตัวก็ไม่ได้ ต้องนอนราบเท่านั้น มีพยาบาลมาถามเรื่อง 2 ครั้งแล้วบอกให้รอจนกว่าเพื่อนจะมาถึงค่อยไปยื่นทำประวัติ
พอทำประวัติเสร็จก็รอคิวตรวจซึ่งนานมาก (อันนี้เข้าใจระบบโรงพยาบาลรัฐ) แล้วเราเจ็บหลังมากเหมือนโดนมีดกรีดที่กลางหลังเวลาขยับตัว ทีนี้พอถึงคิวตรวจก็มี นศ.แพทย์ มาตรวจค่ะ มาล้อมเตียงกันหลายคน (ลืมไปแล้วว่าเค้าคุยอะไรกันมั่ง)
ทีนี้มีคนนึงบอกว่าเราต้องนอนนิ่งๆ ห้ามขยับตัวเพื่อไม่ให้อักเสบมากกว่าเดิม เราบอกปวดมากเค้าก็สั่งยาคลายกล้ามเนื้อมาให้กิน นอนรอไปอีก 2 ชม. โดยไม่มีไรเกิดขึ้น พอเดินมาอีกรอบฉีดยาคลายกล้ามเนื้อที่สะโพกอีกเข็มเพราะมันปวดมากกว่าเดิม ยาเมื่อเช้าไม่ช่วยซักนิด หลังจากฉีดยาก็ยังไม่หายปวด นศ.แพทย์เดินมาดูเป็นพักๆ เราถามว่าตกลงเป็นไรกันแน่
นศ.แพทย์ : อาจจะเป็นกล้ามเนื้ออักเสบ เดี๋ยวเอ็กซ์เรย์เสร็จก็กลับบ้านได้
เรา : กลับยังงัยคะ??? เดินไม่ได้จะใช้ชีวิตยังงัย
นศ.แพทย์ : ก็ย้ายมานอนชั้นล่างจะได้เข้าห้องน้ำสะดวก
เรา : แล้วงัยคะ เดินไม่ได้อยู่ดี แบบนี้ไม่ต้องนอน รพ. เหรอคะ อยู่ รพ จะสะดวกกว่ารึเปล่า??? กลับบ้านก็เป็นภาระแม่ต้องมาคอยดูแล (คือ ไม่กะนอนที่นี่แน่ๆ อยู่แล้ว แค่เหตุมันเกิดแล้วที่นี่ใกล้สุด รอตรวจเสร็จก็จะย้ายไป รพ ประจำแถวบ้าน)
นศ.แพทย์ : เป็นแค่นี้ไม่ต้องนอนหรอก ไม่กี่วันก็หาย เดี๋ยวก็เดินได้เอง เข้าห้องน้ำก็หาญาติมาช่วยพยุง อาบน้ำก็เช็ดตัวเอา พูดจบก็จากไปทิ้งความ งง เอาไว้
(เดี๋ยวนะได้ข่าวเมื่อเช้าบอกห้ามขยับตัว)
อีกซักพักนางพยาบาลมาบอกให้ไปห้องเอ็กซ์เรย์ ตอนนี้เพื่อนมาแล้วเลยไปด้วยกันพอไปถึงก็ถูกทิ้งไว้ในห้องเอ็กซ์เรย์ 2 คน คนเข็นเตียงมาปล่อยไว้แล้วก็ไปไม่บอกไรทั้งสิ้น พักนึง จนท.ผู้หญิง เดินมาบอกให้ถอดเสื้อผ้าเสร็จแล้วให้ไปเรียกแล้วก็จากไป (อีกแล้ว) เอ๋อกันอยู่จนต้องเดินไปถามว่าไม่มี จนท เหรอคะ เพราะไม่รู้จะทำยังงัย ครั้งแรกในชีวิตที่ป่วยจนต้องเข้า รพ ได้รับคำตอบว่าให้ถอดเองไม่มีใครทำให้ เจริญค่ะ นศ.แพทย์ สั่งห้ามขยับตัว จนท ให้ถอดเสื้อผ้าเอง แจ้ง จนท แล้วได้รับคำตอบว่าถ้าไม่ถอดเอ็กซ์เรย์ไม่ได้
เรากะเพื่อนถอดกันอย่างทุลักทุเลกว่าจะถอดได้ (คือ ต้องถอดทุกชิ้น) เพราะมันขยับตัวแทบไม่ได้เลย ขยับทีเหมือนมีดกรีดหลังตลอดเวลา พอถอดเสร็จกลายเป็นว่า หลังเราอักเสบหนักกว่าเดิมจากที่พอขยับขาได้กลายเป็นขยับตัวและขาไม่ได้เลย คิดว่าน่าจะระบม
จบไปทั้งน้ำตาถูกเข็นไปที่เดิม ซักพักพยาบาลเอายามาให้บอกกลับบ้านได้แล้ว เดี๋ยวนะ เดินไม่ได้แต่ให้กลับบ้านได้
เรา : เดินไม่ได้กลับยังงัยคะ อยากได้รถส่งตัวไป รพ อื่น
พยาบาล : รถไม่มีค่ะ ถ้าไม่มีญาติมารับเดี๋ยวเรียก taxi ให้ค่ะ
เรา : แล้วไปงัยคะ เดินไม่ได้ ปกติ รพ ต้องมีรถส่งตัวประจำไม่ใช่เหรอคะ (อันนี้คิดว่านะคะ ไม่รู้จริงๆ)
พยาบาล : ก็นอนราบไปที่เบาะหลัง taxi
เรา : แต่นี่เจ็บมากนะคะ ขยับตัวยังไม่ได้ หมอก็ยังบอกห้ามขยับ แต่ให้ไป taxi ไม่แย่กว่าเดิมเหรอคะ
พยาบาล : งั้นให้เพื่อนไปติดต่อนักสังคมสงเคราะห์ด้านโน้นแล้วกัน
เรา : ด้วยความโกรธและเจ็บมากจนชาไปทั้งตัว ตอนนี้แม้แต่ขาก็ยกไม่ได้เลยถามกลับไปว่า จะเอารถปอเต็กตึ๊งมารับหรืองัยคะ
พยาบาล : ไม่ตอบแล้วเดินจากไป
ซักพักเพื่อนไปติดต่อนักสังคมสงเคราะห์ได้ความว่า เดี๋ยวเค้าจะหารถเอกชนมาให้แถมใจดีต่อราคาให้จาก 1,200 เหลือ 900 บาท (สงสัย จนท คงคิดว่าเราเป็นคนไข้อนาถา 5555) ซึ่ง จนท.สังคมสงเคราะห์ ช่วยประสานงานให้เป็นอย่างดี เรายกมือไหว้พี่เค้าทั้งน้ำตาไป 100 รอบ ได้ กว่าจะได้ย้าย รพ คิดว่าจะตายก่อนแล้วค่ะ
พอไปถึง รพ ใหม่ เป็น รพ ที่เราใช้รักษาตัวตลอดเวลาป่วย เชื่อมั๊ยคะไปถึงหมอฉีดยาเข้าเส้นไม่ถึงชั่วโมงอาการระบมจนขยับตัวไม่ได้เริ่มดีขึ้น พอขยับขาแก้เมื่อยได้นิดหน่อย พักอยู่ 3 วัน พอวันที่ 2 หมอให้ทำกายภาพบำบัดโดยการยืดกระดูกก็เริ่มอาการดีขึ้นแต่ยังนั่งเองไม่ได้ นั่งหลังตรงไม่ได้ จนมาวันที่ 3 ถึงเริ่มเดินได้ปกติ ตอนแรก งง ว่าจะทำกายภาพยังงัยทั้งที่เดินไม่ได้ เค้ามีเตียงให้นอนแล้วเอากระสอบทรายที่เวฟจนร้อนประมาณนึงมาพันรอบเอว แล้วเค้าก็จะกดปุ่มให้เตียงมันค่อยๆ ยืดออกทีละนิด หมอบอกว่าสาเหตุส่วนนึงมาจากออฟฟิศซินโดรมค่ะ
จบแล้วค่ะ เขียนไปเขียนมายาวซะ ทั้งที่เรื่องสงสัยมีนิดเดียว