เรื่องมีอยู่ว่าเราท้องก่อนแต่งแล้ว เราก็บอกแม่เราเรื่องนี้ โดยบอกว่าทางฝ่ายแฟนเราพร้อมที่จะรับผิดชอบ และเราสองคนก็พร้อมที่รับมือกับอนาคตข้างหน้า
ตอนที่เราบอกแม่ว่าเราท้อง เราคิดว่าแม่เราจะแสดงอาการตกใจ หรือด่าว่าเราเสียอีก ท่านพูดเพียงแต่ว่า เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับแม่นะ มันเป็นเรื่องระหว่างคนสองคน โอเคแม่ต้องรับรู้ แต่ถ้าจะมาคุยเกี่ยวกับเรื่องงาน แม่ยังไงก็ได้ ลูกไปจัดการเอาเอง หน้าที่แม่ก็บอกญาติพี่น้องให้รับรู้ แม่ก็ถามเราว่าพร้อมแล้วใช่ไหมกับเรื่องนี้ แล้วทางผู้ชายเขาพร้อมไหม เขาพูดว่าไง แกก็ถามแค่ว่าจะไปอยู่กับทางฝ่ายชายไหม ไปอยู่แล้วติดว่าอยู่ได้ไหม แม่ไม่ได้ขึ้นไปดูแลนะ แม่ก็ถามความรู้สึกเราว่าเรารู้สึกอย่างไร เราก็ถามแม่ ว่าแม่คิดยังไง แม่ก็บอกว่ามันก็มีบ้างความรู้สึกของคนเป็นแม่ แต่แม่คิดว่านี้ไม่ใช่เรื่องของแม่ มันเป็นเรื่องของเรากับแฟน เราเองพอได้คุยกับแม่ก็ผิดคาดนะ และคิดว่าแม่พูดแบบเหมือนไม่แคร์เลยอ่ะ หรือแม่โกรธเรา? เพื่อนๆคิดว่ายังไงค่ะ อย่าคิดว่าเจ้าของกระทู้ว่าแม่ตัวเองนะ แต่มันเป็นความรุ้สึกของเราเมื่อได้ยินแม่พูดแบบนี้ ทั้งๆที่คิดว่าเดาใจแม่ได้ แต่แม่มาแบบนี้ บอกตรงๆว่าไม่รู้จริงๆว่าแม่ไม่แคร์ หรือแม่โกรธ หรือแม่แอบเสียใจ
แม่พูดแบบนี้ท่านโกรธเราหรือเปล่า?
ตอนที่เราบอกแม่ว่าเราท้อง เราคิดว่าแม่เราจะแสดงอาการตกใจ หรือด่าว่าเราเสียอีก ท่านพูดเพียงแต่ว่า เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับแม่นะ มันเป็นเรื่องระหว่างคนสองคน โอเคแม่ต้องรับรู้ แต่ถ้าจะมาคุยเกี่ยวกับเรื่องงาน แม่ยังไงก็ได้ ลูกไปจัดการเอาเอง หน้าที่แม่ก็บอกญาติพี่น้องให้รับรู้ แม่ก็ถามเราว่าพร้อมแล้วใช่ไหมกับเรื่องนี้ แล้วทางผู้ชายเขาพร้อมไหม เขาพูดว่าไง แกก็ถามแค่ว่าจะไปอยู่กับทางฝ่ายชายไหม ไปอยู่แล้วติดว่าอยู่ได้ไหม แม่ไม่ได้ขึ้นไปดูแลนะ แม่ก็ถามความรู้สึกเราว่าเรารู้สึกอย่างไร เราก็ถามแม่ ว่าแม่คิดยังไง แม่ก็บอกว่ามันก็มีบ้างความรู้สึกของคนเป็นแม่ แต่แม่คิดว่านี้ไม่ใช่เรื่องของแม่ มันเป็นเรื่องของเรากับแฟน เราเองพอได้คุยกับแม่ก็ผิดคาดนะ และคิดว่าแม่พูดแบบเหมือนไม่แคร์เลยอ่ะ หรือแม่โกรธเรา? เพื่อนๆคิดว่ายังไงค่ะ อย่าคิดว่าเจ้าของกระทู้ว่าแม่ตัวเองนะ แต่มันเป็นความรุ้สึกของเราเมื่อได้ยินแม่พูดแบบนี้ ทั้งๆที่คิดว่าเดาใจแม่ได้ แต่แม่มาแบบนี้ บอกตรงๆว่าไม่รู้จริงๆว่าแม่ไม่แคร์ หรือแม่โกรธ หรือแม่แอบเสียใจ