เริ่มไม่ชอบครอบครัวของตัวเองค่ะ

บ้านเรามีกัน4 คนค่ะ มีพ่อ แม่ น้องชาย และก็เรา ทุกวันนี้รู้สึกเบื่อครอบครัวของตัวเอง เบื่อที่ว่านี้คือ รู้สึกไม่อยากคุยกับใครเลย คือถ้าไม่จำเป็นจิงๆ เราแทบจะไม่พูดกับคนในบ้าน ขอเล่าย้อนไปก่อนว่า เมื่อ2สัปดาห์ที่แล้ว เรากำลังต้มน้ำในหม้อ แต่ไม่ได้ปิดฝาหม้อ แม่เราเดินเข้าครัวมาเห็น ก็ว่าเราซะยกใหญ่ จนเรางงว่ากับแค่ต้มน้ำไม่ปิดฝาหม้อ ทำไมต้องว่ากันขนาดนี้? และเมื่ออาทิตย์ก่อน เราคุยๆกับแม่ ว่าไม่รู้ว่าจะชอบงานราชการรึเปล่า (ตอนนี้เราทำงานเป็นลูกจ้างอยู่ในหน่วยงานราชการแห่งหนึ่ง) อยากออกมาค้าขาย และก็เห็นว่าปีหน้า แม่เราจะเกษียนราชการ เขาก็เคยพูดๆอยู่ว่า อาจจะขายของ แต่ไม่มีใครช่วย ...คราวนี้เขาด่าเราหนักกว่าเดิม เขาบอกว่า งานราชการสบายจะตาย ได้นั่งในออฟฟิศ ออกมาขายของ เหนื่อยและลำบากมาก คนอย่างแก(หมายถึงเรา)ทำอะไรไม่เป็น จะขายของได้ไง ....คืออันนี้ก็พอเข้าใจนะ ว่าแม่เราเป็นข้าราชการ คิดแบบนี้ก็คงไม่แปลก แต่บางทีเราเบื่ออะ ทำอะไร พูดอะไรก็ผิดไปหมด ส่วนพ่อไม่ต้องพูดถึงค่ะ ปกติก็ไม่ค่อยจะลงรอยกันเท่าไร ตั้งแต่เกิดมานี่แทบนับคำพูดได้ ...ต่อไป น้องชาย เขาไม่ค่อยจะสุงสิงกับใครอยู่แล้ว วันๆก็เอาแต่คุยกับเพื่อนๆที่มหาลัย เสาร์อาทิตย์ไม่เคยอยู่บ้าน เราเองบางทีก็นึกรำคาญ เรียกว่าเป็นพี่น้องกันแต่ในนามค่ะ....เลยสรุปว่าตอนนี้ คนที่เราคุยด้วยแล้วสบายใจกลับเป็นคนนอกบ้านหมดเลย.....เราไม่รู้นะ ว่าความรู้สีกแบบนี้จะมีใครเคยเป็นหรือเปล่า และ ที่เราเบื่อคนในบ้านแบบนี้มันถือว่าผิดปกติหรือไม่ อยากขอความคิดเห็นจากทุกคนด้วยค่ะ..