เข้าใจ ว่าอยู่บ้านนอก
มันไม่อันตรายเท่าในเมือง แต่เด็กสาวอายุ14-15 ไปไหนกลับ3ทุ่ม
อุบัติเหตุมีตายตลอด ใกล้วัดน่ะ ตายโหงทุกปี!!
ไหนจะพวกเด็กวัยรุ่น พวกเด็กแว๊นขี้เหล้าเมายา เกิดมันมีอะไรขึ้นมา คดีข่มจืนก็มีให้เห็นทุกวัน ขนาดนอนอยู่ในบ้านตัวเองแท้ๆยังไม่รอด
แล้วถ้าเกิดอะไรขึ้น ใครจะรับผิดชอบ!!! ต้องให้มันเกิดขึ้นก่อนเหรอ ถึงค่อยคิดได้
ทักแม่หลายครั้งแล้ว เตือนแล้ว บอกวิธีคุยกับมัน แต่ทุกครั้งคือ การสปอย
เราหมดคำพูดแล้ว เสียใจนะที่ตัวเองไม่สามารถอยู่ดูแลน้องอย่างใกล้ชิดได้ เพราะเงินที่ต้องหาส่งมันเรียน ทั้งยังต้องส่งแม่ด้วย แต่ขอแค่ให้เวลาแม่อยู่กับน้อง คุยเล่นสอนการบ้านบ้าง มันจะได้ไม่อยากออกไปไหน ให้เวลาน้องเยอะๆหน่อย ช่วงวัยรุ่นมันเป็นช่วงที่เลี้ยงยากที่สุด และเสียคนง่ายที่สุด
เราเลี้ยงน้อง ความที่กลัวมันจะออกไปไหนกลางค่ำกลางคืน
กลับไปนี่ซื้อขนมไว้เป็นแพคๆเลย เลย์เอย ขนมเหมามาจากแมคโคร เพราะมันกินบ่อยหิวบ่อย กลางค่ำกลางคืนจะได้ไม่ต้องออกไปซื้อ
อยากได้โทรศัพท์ อ่ะซื้อให้เพราะกว่าต้องเอาไว้โทรถามเรื่องการเรียน ไม่โทรคุยก็ยังแชทไลน์ ทักเฟสไปถามไถ่
อยากติดจานทรู อยากดูเพลงมิวสิควิดิโอซีรี่เกาหลี อ่ะ!!ติดให้ เพื่อมันจะได้ไม่ไปไหนอยู่ติดบ้าน
ทุกอย่างที่เราให้เราตั้งเป้าหมายตลอด ว่าต้องทำเกรดให้ได้เท่านี้ๆ... ต้องช่วยงานแม่อะไรบ้างนี้ๆ... อยากได้อะไรมักจะให้มีเป้าหมายให้เขาพยายามทำให้ได้เสมอ
แต่แม่!!!
บอกแม่ไป "แม่ปล่อยมันไปได้ไง ดึกแล้วทำมันยังไม่กลับ"
แม่ก็บอก "บอกมันแล้ว...มันก็ขออนุญาติไป ไม่ได้เถลไถลไปไหน"
เราบอก "มันควรจะกำหนดเวลาไหม 2ทุ่มอะไรก็ว่าไป อย่าบอกว่ากลับดึกนะเพราะเด็กมันก็ไม่รู้หรอกว่าดึกของมันขนาดไหน มันไม่กะหรอกถ้ามันติดเพื่อนเดินเพลิน"
เราทะเลาะกับแม่เรื่องเดิมๆซ้ำๆ แล้วแม่ก็ยังเป็นเหมือนเดิม
เราพยายามทำให้มันดี ไม่ได้ตีกรอบเกินไป แต่มันควรมีเหตุผลและรู้กาละเทศะบ้าง
แต่แม่กลับชอบแย้งเรื่องว่ามันมีปมด้อย พ่อเราเสียแล้ว แล้วแม่ก็คิดว่าให้มันไปเปิดหูเปิดตาบ้าง!! เห้อ
ประเด็น คือ ทำไมแม่ชอบสปอยตามใจน้องอ่า???
เราไม่เคยเห็นผลดีของการตามใจเลย มีแต่จะเสียคน
บอกว่ามันเป็นคนคุยรู้เรื่อง มันรู้อะไรเป็นอะไร!!(นี่ขนาดรู้เรื่องแล้วนะ...เอิ่ม!!)
แม่ชอบอ้างว่ามันไม่มีพ่อแล้ว อยู่แต่ในห้อง อยู่บ้านคนเดียว มันจะกลายเป็นเด็กเก็บกด ขาดความอบอุ่น
และแม่ใจอ่อนเสมอๆ
เราคุยกับมัน
มันก็บอกว่า ไปตอนทำการบ้านเสร็จก็ออกไป
เราถามว่าออกไปกี่โมง
มันบอกออกไปทุ่มกว่าๆ
ห๊า!!!ทุ่มกว่าๆ เราเคยสั่งแม่แล้วว่าใหถ้าจะให้มันไป วห้มันไปเย็นๆ จะให้มันไปทำไมทุ่มกว่าอีก มันก็กลับดึกอ่ะซิ !!
เราเคยคุยหลายครั้งหลายหน
บอกแล้วทำไมไม่ไปเย็นๆจะได้ไม่กลับมืดมาก
มันก็บอกกว่าจะทำงานบ้านเสร็จ ทำนู่นทำนี่อีกก็ปาไปทุ่มครึ่งแล้ว
แล้วอย่างนี้ผิดที่ใคร???
เราถามหน่อย
ทำไมแม่ต้องตามใจไม่เข้าเรื่อง พอเราบ่นมัน มันก็ไปว่าแม่หาว่าแม่ฟ้อง ก็เพราะแม่ไปตามใจมันมันถึงพูดไง พอเราพูดเข้าก็น้อยใจร้องไห้ ไอ่เราก็เหมือนทำผิดอีก ทำให้แม่เสียน้ำตามันก็บาปกรรมเราอีก
สรุป!! เราผิดหมดใช่ไหม!!!
ทำไมแม่ถึงไม่ใช้ไม้แข็งบ้าง
บอกไม่ออกคือไม่ต้องออก
มันจะตายก็ให้มันรู้ไป
ยังไงก็ยังดีกว่าไปตายนอกบ้านป่ะ!?!!
ออกไปไม่มีใครตามไปได้ทุกฝีก้าว
เดินเซ่อซ่าซุ่มซ่าม เกิดโดนฉุดไปอะไรไป เกิดอะไรขึ้นมาใครเสียใจทีหลัง ใครมาร้องไห้ฟูมฟาย
ต้องรอให้มันเกิดขึ้นก่อนเหรอ?!!!
ไม่เข้าใจ
แล้วอีกอย่างที่ไม่เข้าใจ และไม่อยากเข้าใจด้วย
...ทำไมวัยรุ่นถึงอยากออกข้างนอกบ้านนัก สมัยเรานี่ดูแต่ทีวี ติดแต่หนังช่อง7 2ทืมครึ่งนั่งติดจอ จองทีวีแล้ว ว่างก็ฟังแต่เพลง ทำการบ้าน โทรศัพท์ก็ไม่มีขอยืมแม่เล่นเกมงูตลอด น้อยครั้งมาก จะออกไปไหนนี่นับครั้งได้เลย อาจเป็นเพราะนิสัยเราด้วยมั้งที่ไม่ชอบคนเยอะอึดอัด
หรือเราเลี้ยงน้องตามใจเกินไป!!
เด็กสมัยนี้ต้องมีต้องได้!?
โทรศัพท์ก็ต้องมี ยังไม่ทันหาเงินได้เองเลย
จำได้ว่าโทรศัพท์เครื่องแรกในชีวิต เราต้องไปรับจ้างสระผมไดร์ผม ตอนปิดเทอม 2 เดือนกว่าถึงจะเก็บเงินได้ ซื้อโทรศัพท์ไอโมบาย608 เครื่องน้อยๆ จอเล็กๆ ที่ร่วงทีใจแทบสลาย เส้นขึ้นจอแตกเป็นเส้นๆเลยจร้า
เห้อ สมัยนี้ ขนาดนี่เด็กบ้านนอกๆ ยังต้องออกไปเดินเฉิดฉายนวยนาดตลาดนัดงานวัดงานเทโว
ไปแม่มทุกวัน ไปมันทุกเย็น
ควรรู้เวลาเที่ยวป่ะ? กาละเทศะควรมีป่ะ? แบ่งเวลาไหม? มันควรนานๆเดินที!! ไม่ใช่ออกทุกวัน ขี่มอเตอร์ไซค์ไปคนเดียวไกลเกือบ10โล ทางเปลี่ยว ไฟรายทางก็ไม่มี บางทีก็มีแต่ก็ไม่เปิด เห้อ
หมดคำพูด แล้ว ใครมีอะไรจะเสนอแนะ แนะนำ สอน หรือพอจะให้คำปรึกษาได้บ้างไหมคะ??!!!
บางทีก็เหนื่อยหลายอย่างแล้วต้องมาเป็นแบบนี้ มันก็เซ็งนะ
สิ่งที่จะถามเพื่อนๆพี่ๆค่ะ
1.เราควรทำไงดีคะ?
2.เราทำเกินไปไหม?
3.เราควรปล่อยน้องเลยดีไหม?
4.เราผิดไหมที่ว่าแม่ไป!
ปล. นั่งพิมพ์ไปร้องไห้ไป ดราม่าชีวิตเบาๆ ถ้าพิมพ์ผิดแท็กผิดก็ต้องขออภัยด้วยค่ะ เซ็งมาก
ใครก็ได้ช่วยบอกเราหน่อย เราไม่ไหวแล้วกับการเลี้ยงน้องของแม่!!
มันไม่อันตรายเท่าในเมือง แต่เด็กสาวอายุ14-15 ไปไหนกลับ3ทุ่ม
อุบัติเหตุมีตายตลอด ใกล้วัดน่ะ ตายโหงทุกปี!!
ไหนจะพวกเด็กวัยรุ่น พวกเด็กแว๊นขี้เหล้าเมายา เกิดมันมีอะไรขึ้นมา คดีข่มจืนก็มีให้เห็นทุกวัน ขนาดนอนอยู่ในบ้านตัวเองแท้ๆยังไม่รอด
แล้วถ้าเกิดอะไรขึ้น ใครจะรับผิดชอบ!!! ต้องให้มันเกิดขึ้นก่อนเหรอ ถึงค่อยคิดได้
ทักแม่หลายครั้งแล้ว เตือนแล้ว บอกวิธีคุยกับมัน แต่ทุกครั้งคือ การสปอย
เราหมดคำพูดแล้ว เสียใจนะที่ตัวเองไม่สามารถอยู่ดูแลน้องอย่างใกล้ชิดได้ เพราะเงินที่ต้องหาส่งมันเรียน ทั้งยังต้องส่งแม่ด้วย แต่ขอแค่ให้เวลาแม่อยู่กับน้อง คุยเล่นสอนการบ้านบ้าง มันจะได้ไม่อยากออกไปไหน ให้เวลาน้องเยอะๆหน่อย ช่วงวัยรุ่นมันเป็นช่วงที่เลี้ยงยากที่สุด และเสียคนง่ายที่สุด
เราเลี้ยงน้อง ความที่กลัวมันจะออกไปไหนกลางค่ำกลางคืน
กลับไปนี่ซื้อขนมไว้เป็นแพคๆเลย เลย์เอย ขนมเหมามาจากแมคโคร เพราะมันกินบ่อยหิวบ่อย กลางค่ำกลางคืนจะได้ไม่ต้องออกไปซื้อ
อยากได้โทรศัพท์ อ่ะซื้อให้เพราะกว่าต้องเอาไว้โทรถามเรื่องการเรียน ไม่โทรคุยก็ยังแชทไลน์ ทักเฟสไปถามไถ่
อยากติดจานทรู อยากดูเพลงมิวสิควิดิโอซีรี่เกาหลี อ่ะ!!ติดให้ เพื่อมันจะได้ไม่ไปไหนอยู่ติดบ้าน
ทุกอย่างที่เราให้เราตั้งเป้าหมายตลอด ว่าต้องทำเกรดให้ได้เท่านี้ๆ... ต้องช่วยงานแม่อะไรบ้างนี้ๆ... อยากได้อะไรมักจะให้มีเป้าหมายให้เขาพยายามทำให้ได้เสมอ
แต่แม่!!!
บอกแม่ไป "แม่ปล่อยมันไปได้ไง ดึกแล้วทำมันยังไม่กลับ"
แม่ก็บอก "บอกมันแล้ว...มันก็ขออนุญาติไป ไม่ได้เถลไถลไปไหน"
เราบอก "มันควรจะกำหนดเวลาไหม 2ทุ่มอะไรก็ว่าไป อย่าบอกว่ากลับดึกนะเพราะเด็กมันก็ไม่รู้หรอกว่าดึกของมันขนาดไหน มันไม่กะหรอกถ้ามันติดเพื่อนเดินเพลิน"
เราทะเลาะกับแม่เรื่องเดิมๆซ้ำๆ แล้วแม่ก็ยังเป็นเหมือนเดิม
เราพยายามทำให้มันดี ไม่ได้ตีกรอบเกินไป แต่มันควรมีเหตุผลและรู้กาละเทศะบ้าง
แต่แม่กลับชอบแย้งเรื่องว่ามันมีปมด้อย พ่อเราเสียแล้ว แล้วแม่ก็คิดว่าให้มันไปเปิดหูเปิดตาบ้าง!! เห้อ
ประเด็น คือ ทำไมแม่ชอบสปอยตามใจน้องอ่า???
เราไม่เคยเห็นผลดีของการตามใจเลย มีแต่จะเสียคน
บอกว่ามันเป็นคนคุยรู้เรื่อง มันรู้อะไรเป็นอะไร!!(นี่ขนาดรู้เรื่องแล้วนะ...เอิ่ม!!)
แม่ชอบอ้างว่ามันไม่มีพ่อแล้ว อยู่แต่ในห้อง อยู่บ้านคนเดียว มันจะกลายเป็นเด็กเก็บกด ขาดความอบอุ่น
และแม่ใจอ่อนเสมอๆ
เราคุยกับมัน
มันก็บอกว่า ไปตอนทำการบ้านเสร็จก็ออกไป
เราถามว่าออกไปกี่โมง
มันบอกออกไปทุ่มกว่าๆ
ห๊า!!!ทุ่มกว่าๆ เราเคยสั่งแม่แล้วว่าใหถ้าจะให้มันไป วห้มันไปเย็นๆ จะให้มันไปทำไมทุ่มกว่าอีก มันก็กลับดึกอ่ะซิ !!
เราเคยคุยหลายครั้งหลายหน
บอกแล้วทำไมไม่ไปเย็นๆจะได้ไม่กลับมืดมาก
มันก็บอกกว่าจะทำงานบ้านเสร็จ ทำนู่นทำนี่อีกก็ปาไปทุ่มครึ่งแล้ว
แล้วอย่างนี้ผิดที่ใคร???
เราถามหน่อย
ทำไมแม่ต้องตามใจไม่เข้าเรื่อง พอเราบ่นมัน มันก็ไปว่าแม่หาว่าแม่ฟ้อง ก็เพราะแม่ไปตามใจมันมันถึงพูดไง พอเราพูดเข้าก็น้อยใจร้องไห้ ไอ่เราก็เหมือนทำผิดอีก ทำให้แม่เสียน้ำตามันก็บาปกรรมเราอีก
สรุป!! เราผิดหมดใช่ไหม!!!
ทำไมแม่ถึงไม่ใช้ไม้แข็งบ้าง
บอกไม่ออกคือไม่ต้องออก
มันจะตายก็ให้มันรู้ไป
ยังไงก็ยังดีกว่าไปตายนอกบ้านป่ะ!?!!
ออกไปไม่มีใครตามไปได้ทุกฝีก้าว
เดินเซ่อซ่าซุ่มซ่าม เกิดโดนฉุดไปอะไรไป เกิดอะไรขึ้นมาใครเสียใจทีหลัง ใครมาร้องไห้ฟูมฟาย
ต้องรอให้มันเกิดขึ้นก่อนเหรอ?!!!
ไม่เข้าใจ
แล้วอีกอย่างที่ไม่เข้าใจ และไม่อยากเข้าใจด้วย
...ทำไมวัยรุ่นถึงอยากออกข้างนอกบ้านนัก สมัยเรานี่ดูแต่ทีวี ติดแต่หนังช่อง7 2ทืมครึ่งนั่งติดจอ จองทีวีแล้ว ว่างก็ฟังแต่เพลง ทำการบ้าน โทรศัพท์ก็ไม่มีขอยืมแม่เล่นเกมงูตลอด น้อยครั้งมาก จะออกไปไหนนี่นับครั้งได้เลย อาจเป็นเพราะนิสัยเราด้วยมั้งที่ไม่ชอบคนเยอะอึดอัด
หรือเราเลี้ยงน้องตามใจเกินไป!!
เด็กสมัยนี้ต้องมีต้องได้!?
โทรศัพท์ก็ต้องมี ยังไม่ทันหาเงินได้เองเลย
จำได้ว่าโทรศัพท์เครื่องแรกในชีวิต เราต้องไปรับจ้างสระผมไดร์ผม ตอนปิดเทอม 2 เดือนกว่าถึงจะเก็บเงินได้ ซื้อโทรศัพท์ไอโมบาย608 เครื่องน้อยๆ จอเล็กๆ ที่ร่วงทีใจแทบสลาย เส้นขึ้นจอแตกเป็นเส้นๆเลยจร้า
เห้อ สมัยนี้ ขนาดนี่เด็กบ้านนอกๆ ยังต้องออกไปเดินเฉิดฉายนวยนาดตลาดนัดงานวัดงานเทโว
ไปแม่มทุกวัน ไปมันทุกเย็น
ควรรู้เวลาเที่ยวป่ะ? กาละเทศะควรมีป่ะ? แบ่งเวลาไหม? มันควรนานๆเดินที!! ไม่ใช่ออกทุกวัน ขี่มอเตอร์ไซค์ไปคนเดียวไกลเกือบ10โล ทางเปลี่ยว ไฟรายทางก็ไม่มี บางทีก็มีแต่ก็ไม่เปิด เห้อ
หมดคำพูด แล้ว ใครมีอะไรจะเสนอแนะ แนะนำ สอน หรือพอจะให้คำปรึกษาได้บ้างไหมคะ??!!!
บางทีก็เหนื่อยหลายอย่างแล้วต้องมาเป็นแบบนี้ มันก็เซ็งนะ
สิ่งที่จะถามเพื่อนๆพี่ๆค่ะ
1.เราควรทำไงดีคะ?
2.เราทำเกินไปไหม?
3.เราควรปล่อยน้องเลยดีไหม?
4.เราผิดไหมที่ว่าแม่ไป!
ปล. นั่งพิมพ์ไปร้องไห้ไป ดราม่าชีวิตเบาๆ ถ้าพิมพ์ผิดแท็กผิดก็ต้องขออภัยด้วยค่ะ เซ็งมาก