แม่เราเสียด้วยมะเร็งตอนเราอายุ 24 ปี และอีกไม่กี่วันก็เป็นวันเกิดของเรา แม่ก็ได้จากเราไป ตอนนั้นเสียใจมากๆ แต่ก็ยังมีพ่อคอยดูแลเรามาตลอด และคอยดูแลเรามาตลอดแทนแม่ จนกระทั้ง 4 ปีต่อมา พ่อเราก็ป่วยเป็นมะเร็งซึ่งก็เหมือนความรู้สึกเจ็บปวดนั้นก็กลับมาอีกครั้ง จนในที่สุดพ่อเราก็จากเราไปอีกคน ตอนนี้เรารู้สึกหว่าเหว้มากๆ รู้สึกเหมือนนกน้อยตกรัง ไม่มีที่ปรึกษา ณ ตอนนี้เราก็ต้องต้องสู้กับโลกอันกว้างใหญ่เพียงลำพัง บ้างใครเหมือนทำงานหนักไปเพื่อใคร เก็บเงินไปเพื่อใครกัน เพราะคนที่เรารักที่สุดไม่อยู่ให้เราดูแลท่านแล้ว เมื่อก่อนเคยโทรหาทุกวัน เล่าเรื่องราวต่างๆที่เจอมาให้ฟัง ตอนนี้เหมือนหยิบมือถือขึ้นมาก็ไม่รู้จะโทรเล่าให้ใครฟัง บังเอิญไปได้ยินเพลงตัวนี้มา เข้าไปอ่านเนื้อเพลง นั่งร้องให้ไม่หยุดเลยอ่ะ
คือนกตัวน้อยร่วงผลอยตกจากรวงรัง
บ่ทันได้ฟังคำสั่งของพ่อและแม่
กระ

กระสนไร้คนดูแล
แต่บ่ยอมแพ้สู้ชีวิตมาเพียงลำพัง
ถูกผิดจั่งใด๋สู้ไปด้วยแรงใจตน
อ้างว้างมืดมนทนไปด้วยใจมุ่งหวัง
ตะเกียดตะกายสุดสายพลัง
บ่ยอมหยุดยั้งแม้บางครั้งมองบ่เห็นทาง
ชีวิตดิ้นรนด้วยชีวิต
บ่มีเข็มทิศบอกชีวิตเลยเลือนราง
ปลอบใจเราคิดดีย่อมมีหนทาง
จุดไฟความหวังส่องทางให้ดำเนินไป
"ใครที่ตกอยู่ในสถานการณ์แบบเราบ้าง"
ใครที่สูญเสีย พ่อและแม่ แล้วบ้าง
คือนกตัวน้อยร่วงผลอยตกจากรวงรัง
บ่ทันได้ฟังคำสั่งของพ่อและแม่
กระ
แต่บ่ยอมแพ้สู้ชีวิตมาเพียงลำพัง
ถูกผิดจั่งใด๋สู้ไปด้วยแรงใจตน
อ้างว้างมืดมนทนไปด้วยใจมุ่งหวัง
ตะเกียดตะกายสุดสายพลัง
บ่ยอมหยุดยั้งแม้บางครั้งมองบ่เห็นทาง
ชีวิตดิ้นรนด้วยชีวิต
บ่มีเข็มทิศบอกชีวิตเลยเลือนราง
ปลอบใจเราคิดดีย่อมมีหนทาง
จุดไฟความหวังส่องทางให้ดำเนินไป
"ใครที่ตกอยู่ในสถานการณ์แบบเราบ้าง"