ห้องประพันธ์ คนรากหญ้า : zzz รักดีหามจั่ว รักชั่วหามเสา zzz

ถ้าคิดว่า ทำดี จงทำไป ถ้าชั่วร้าย ก็อย่าทำ ก่อกรรมต่อ ถ้าทำดั ไม่ได้ อย่าร้ายพอ ถ้าไม่ก่อ เวรกรรม ไม่ช้ำใจ อย่าคิดไป ก่อกรรม ทำร้ายชั่ว กรรมติดตัว ตามกัน นั้นเชื่อไหม จงคิดดี ทำดี ตลอดไป กรรมของใคร ค

ลิขิตฟ้า หรือจะสู้ มานะตน จะมีจน เราลิขิต ตัวเองได้ จะดีชั่ว อยู่ที่ตัว ทำลงไป ไม่ใช่ใคร ที่ไหน ทำให้เรา จะไปหวัง อะไร ใครทำให้ จงลงมือ ทำไป อย่าได้เขลา จะสำเร็จ หรือไม่ ไปทำเอา คือตัวเรา เท่านั้น ทำ

ชั่วเจ็ดที่ ดีเจ็ดหน ตนต้องสู้ ผิดเป็นครู เรียนรู้กัน นั้นดีได้ ชั่วแล้วดี ดีแล้วชั่ว ตัวทำไป ไม่มีใคร ไม่เคยผิด จงคิดดู เมื่อทำผิด พลาดไป ให้คิดแก้ อย่ามัวแค่ โยนผิด คิดอดสู สำนึกดี มีได้ ให้เรียนรู

จากไปก็ หลายวัน นั้นคงรู้ คิดถึงอยู่ เหมือนกัน วันไกลหน้า อยู่ก็ยาก ลำบากนัก จึงจากลา รำพึงหา เมื่อห่างหาย ไม่พบกัน แม้กลับมา วันนี้ อย่างที่เห็น จะต้องเป็น ไปอีก หลีกหลบนั่น จะต้องอยู่ อย่างวันนี้

คิดดีย่อม มีชัย ไปเกินครึ่ง ทำดีจึง ได้ดี มีมาให้ พูดดีได้ ไมตรี ดีทั่วไป คือดีได้ ครบถ้วน ชวนกันดี คนดีย่อม ทำดี ได้ง่ายนัก คนชั่วจัก มักทำได้ ไม่สุขขี คนดีย่อม มองคนอื่น ยื่นไมตรี ใจที่มี แต่เมตตา

https://www.youtube.com/watch?v=mcnP3Ec9nZQกลอนแปดสุภาพ 18.24 น. ๏ เราเกิดมา ทั้งที ชีวิตหนึ่งเราดื้อดึง ด้นดั้น ใฝ่ฝันหาทางดำเนิน ชีวิต ที่ดีกว่าให้สมคุณค่า เกิดมา ในมาตุภูมิ ๏ เจ้าเหนือหัว ทุกครัวเร

คนตาบอดทำเป็นสอดตาเห็น คนรู้ไม่ชัดเจนทำเป็นอวดรู้ คนอ่อนแอที่แท้กร่างน่าดู คนที่ไม่สู้มักทำเป็นเก่งเกินคน คนช่างพูดไม่ใช่ต้องทำเก่ง คนเป็นนักเลงไม่ใช่เก่งเหลือล้น คนพูดดีบางทีก็ปากพาจน คนไม่รู้จักตนย

ชีวิตนี้ ไม่สิ้น ต้องดิ้นไป ชีวิตใช่ คือการ ต้องต่อสู้ ชีวิตินี้ ยังมีหวัง ใช่นั่งดู ชีวิตอยู่ ที่เรา เข้าใจเอง พรอันใด ไหนเรา ที่เราสร้าง ทำทุกอย่าง ลงไป ใครก็เก่ง ทำให้ดี เท่าที่ทำ ใครยำเกรง จงรีบเ

สี่เท้า ยังรู้พลาด พลั้งไปได้ นักปราชญ์ไซร้ ยังรู้พลั้ง ครั้งไผลเผลอ สองเท้าเดิน พลิกแพลง ตะแคงเจอ คงได้เก้อ กันไป ให้ระวัง อย่าประมาท ขาดสติ ทิฐิมาก จะลำบาก หากพลาดไป เหมือนใจตั้ง สติมี อยู่ไว้ ไม่ช