'What's up!'
Justin หนุ่มลูกครึ่งรูปร่างสูงใหญ่หน้าตาหล่อเหลา เพื่อนร่วมชั้นเรียนปริญญาโท ที่เพิ่งมาเจอกันเมื่อวาน เอ่ยทักทาย 'อีนี่'
'อีนี่' มองขึ้นไปบนฟ้าแบบไม่แน่ใจ
ในใจคิดว่าก็ไม่เห็นมีอะไรเลยนี่ จากนั้นจึงลดสายตาลงมาและจ้องไปที่หน้า Justin และยังไม่ทันที่ 'อีนี่' จะตอบกลับ Justin ก็เดินเลยผ่านไป
อะไรอ่ะ ยังไม่ทันจะตอบ ก็ไปซะละ 'อีนี่' คิดในใจ
แล้วก็เดินต่อไปยังโต๊ะที่ว่างอยู่ใน common room ซึ่งเป็นแหล่งรวมตัวของนักศึกษาซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นเด็กระดับปริญญาตรี
ระหว่างที่นั่งอ่านหนังสือเพื่อฆ่าเวลา และเพื่อนั่งดูวิถีชีวิตของนักศึกษาชาวอเมริกันที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน 'อีนี่' ก็สังเกตเห็นว่า หลายคนจะทักทายกันด้วยคำว่า What's up? กันเสียส่วนใหญ่
และก็ได้ยินคนตอบว่า what's up? หรือ not much หรือ fine กลับไป
อืม.....
และที่น่าสนใจไปกว่านั้นก็คือ ทั้งคนถามและคนตอบ ก็ไม่ได้ 'สนใจ' ที่จะหยุดตอบหรือหยุดถาม หรือพูดคุยเสวนากันอย่างที่เราทักทายเพื่อนเหมือนที่ทำที่เมืองไทย
อ๋อ......รู้ละ
มันก็เหมือนกับเป็นการทักทายตามมารยาทนั่นเอง เค้าไม่ได้สนใจว่าเราจะตอบอะไร แต่นั่นคงเป็นเพราะว่า เราก็ไม่ได้รู้จักกันดีพอที่จะพูดคุยหรือเม้าท์มอยกันได้ เพราะงั้นต่อไป ใครที่เราพอจะคุ้นหน้าคุ้นตา หรือรู้จักแต่เพียงผิวเผิน เราก็ไม่ต้องเครียดละ ไม่ต้องสรรหาคำตอบเวลาเค้าทักทายเรา เพียงแค่เรายิ้ม พยักหน้า หรือตอบแค่ว่า ok มันก็ดูเพียงพอแล้ว
การทักทายด้วย What's up? นี้ ทำให้ 'อีนี่' หวนนึกไปถึงคราวที่มาเยี่ยมป้าที่ Canada เมื่อหกปีก่อนหน้านี้
แล้ว Steve ลูกชายป้าซึ่งเป็นลูกครึ่งและพูดไทยไม่ได้ ทักทาย 'อีนี่' ว่า
How are you doing?
'อีนี่' นั่งนิ่ง สีหน้าเครียด พูดไม่ออก ตอบไม่ได้
เพราะตั้งแต่เรียนมา ไม่เคยได้ยิน และไม่เคยมีใครสอน
เคยได้ยินหรือรู้จักแต่ประโยคที่ว่า How are you? แล้วโดยอัตโนมัติหรือโดยการจำแบบนกแก้วนกขุนทอง เราก็จะตอบว่า I'm fine, thank you. And you? และแน่นอน เราคาด เราหวัง และเรามั่นใจว่า คู่สนทนาจะต้องตอบกลับมาว่า I'm fine, thank you.
แต่นี่......มันไม่ใช่อ่ะ!!!!!! Panic alert!
ด้วยความที่ไม่รู้ว่าจะต้องตอบยังไง 'อีนี่'ก็เลยเอาแต่นั่งยิ้ม แล้วก็พยักหน้า ซึ่ง Steve ก็ยิ้มกลับ ไม่พูดอะไร
วันต่อมา Steve ก็ทักทายด้วยประโยคเดิม ด้วยความสงสัย 'อีนี่'จึงรวบรวมความกล้า แล้วพูดว่า
"I don't know how to answer when you ask 'how are you going?'"
Steve ยิ้ม หยุดคิดแป๊บนึงแล้วตอบว่า
"It's the same as asking 'how are you?'"
'อีนี่' ยิ้ม ดีใจ โล่งใจ สบายใจ พร้อมพูดว่า
"Then, I'm fine. Thank you. And you?"
แล้วเหมือนมีการบอกคิวให้ Steve เพราะ Steve ตอบกลับมาว่า
"I'm fine, thank you."
อีนี่
08.10.57
ติดตามเรื่องราวความรู้ทั่วไปของการใช้ภาษาอังกฤษ โดย "อีนี่" ได้ที่ facebook: บันทึกไม่ลับของอีนี่
https://www.facebook.com/SecretaryConfession 
บันทึกไม่ลับของอีนี่ ตอน What's up?
Justin หนุ่มลูกครึ่งรูปร่างสูงใหญ่หน้าตาหล่อเหลา เพื่อนร่วมชั้นเรียนปริญญาโท ที่เพิ่งมาเจอกันเมื่อวาน เอ่ยทักทาย 'อีนี่'
'อีนี่' มองขึ้นไปบนฟ้าแบบไม่แน่ใจ
ในใจคิดว่าก็ไม่เห็นมีอะไรเลยนี่ จากนั้นจึงลดสายตาลงมาและจ้องไปที่หน้า Justin และยังไม่ทันที่ 'อีนี่' จะตอบกลับ Justin ก็เดินเลยผ่านไป
อะไรอ่ะ ยังไม่ทันจะตอบ ก็ไปซะละ 'อีนี่' คิดในใจ
แล้วก็เดินต่อไปยังโต๊ะที่ว่างอยู่ใน common room ซึ่งเป็นแหล่งรวมตัวของนักศึกษาซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นเด็กระดับปริญญาตรี
ระหว่างที่นั่งอ่านหนังสือเพื่อฆ่าเวลา และเพื่อนั่งดูวิถีชีวิตของนักศึกษาชาวอเมริกันที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน 'อีนี่' ก็สังเกตเห็นว่า หลายคนจะทักทายกันด้วยคำว่า What's up? กันเสียส่วนใหญ่
และก็ได้ยินคนตอบว่า what's up? หรือ not much หรือ fine กลับไป
อืม.....
และที่น่าสนใจไปกว่านั้นก็คือ ทั้งคนถามและคนตอบ ก็ไม่ได้ 'สนใจ' ที่จะหยุดตอบหรือหยุดถาม หรือพูดคุยเสวนากันอย่างที่เราทักทายเพื่อนเหมือนที่ทำที่เมืองไทย
อ๋อ......รู้ละ
มันก็เหมือนกับเป็นการทักทายตามมารยาทนั่นเอง เค้าไม่ได้สนใจว่าเราจะตอบอะไร แต่นั่นคงเป็นเพราะว่า เราก็ไม่ได้รู้จักกันดีพอที่จะพูดคุยหรือเม้าท์มอยกันได้ เพราะงั้นต่อไป ใครที่เราพอจะคุ้นหน้าคุ้นตา หรือรู้จักแต่เพียงผิวเผิน เราก็ไม่ต้องเครียดละ ไม่ต้องสรรหาคำตอบเวลาเค้าทักทายเรา เพียงแค่เรายิ้ม พยักหน้า หรือตอบแค่ว่า ok มันก็ดูเพียงพอแล้ว
การทักทายด้วย What's up? นี้ ทำให้ 'อีนี่' หวนนึกไปถึงคราวที่มาเยี่ยมป้าที่ Canada เมื่อหกปีก่อนหน้านี้
แล้ว Steve ลูกชายป้าซึ่งเป็นลูกครึ่งและพูดไทยไม่ได้ ทักทาย 'อีนี่' ว่า
How are you doing?
'อีนี่' นั่งนิ่ง สีหน้าเครียด พูดไม่ออก ตอบไม่ได้
เพราะตั้งแต่เรียนมา ไม่เคยได้ยิน และไม่เคยมีใครสอน
เคยได้ยินหรือรู้จักแต่ประโยคที่ว่า How are you? แล้วโดยอัตโนมัติหรือโดยการจำแบบนกแก้วนกขุนทอง เราก็จะตอบว่า I'm fine, thank you. And you? และแน่นอน เราคาด เราหวัง และเรามั่นใจว่า คู่สนทนาจะต้องตอบกลับมาว่า I'm fine, thank you.
แต่นี่......มันไม่ใช่อ่ะ!!!!!! Panic alert!
ด้วยความที่ไม่รู้ว่าจะต้องตอบยังไง 'อีนี่'ก็เลยเอาแต่นั่งยิ้ม แล้วก็พยักหน้า ซึ่ง Steve ก็ยิ้มกลับ ไม่พูดอะไร
วันต่อมา Steve ก็ทักทายด้วยประโยคเดิม ด้วยความสงสัย 'อีนี่'จึงรวบรวมความกล้า แล้วพูดว่า
"I don't know how to answer when you ask 'how are you going?'"
Steve ยิ้ม หยุดคิดแป๊บนึงแล้วตอบว่า
"It's the same as asking 'how are you?'"
'อีนี่' ยิ้ม ดีใจ โล่งใจ สบายใจ พร้อมพูดว่า
"Then, I'm fine. Thank you. And you?"
แล้วเหมือนมีการบอกคิวให้ Steve เพราะ Steve ตอบกลับมาว่า
"I'm fine, thank you."
อีนี่
08.10.57
ติดตามเรื่องราวความรู้ทั่วไปของการใช้ภาษาอังกฤษ โดย "อีนี่" ได้ที่ facebook: บันทึกไม่ลับของอีนี่ https://www.facebook.com/SecretaryConfession