ผมคบกับ ผญ คนหนึงมาปีกว่าๆทุกอย่างดูราบรื่น เราต่างมีความสุขเธออยู่ที่ญี่ปุ่นกับครอบครัว
ส่วนผมอยู่ที่ไทย แต่ด้วย โซเชี่ยล เน็ตเวิค ต่างๆทำให้ระยะทางไม่ใช่ปัญหานักสำหรับเรานัก
เธอเป็นคนมีฐานะเลยซื้อของให้ผมหลายอย่างผมก็คอยทำแหวนทำสร้อยให้เธอ
เธอเป็น ผญ ที่ดีมากขี้อ้อน เหมือนเด็กๆ เอาแต่ใจที่สุด ไม่พอใจก็งอล ก็ร้องไห้ ตรงนี้ที่ทำให้ผมชอบเธอมากๆ
ด้วยนิสัยของเธอทำให้ผมกลายเป็น กลัว (หรือให้เกียรติก็ไม่รู้แหะ ฮ่าๆ) เวลาผมจะออกไปไหนกับ
เพื่อนๆ เธอจะเริ่มไม่พอใจไม่ค่อยอยากให้ออก ผมก็จะไม่ไปเพราะไม่อยากให้เธอโกรธ
และเพราะเหตุนี้อีกทำให้ผมเป็นคนไม่กินเหล้าหรือสูบบุหรี่ (เกี่ยวกันไหมฟะ) ผมจะคอยตามใจเธอ
เวลาเธอนอนผมก็คอยเล่นกีตาร์กล่อมหรือบางทีก็เปียโน แต่ส่วนใหญ่ก็ต้องนอนพร้อมกันเพราะ
เธออยากให้ผมนอนพร้อมเธอมากกว่าผมคอยอัดเพลงให้เธอฟังทุกเดือนในวันสำคัญของเรา
แต่พอมาถึงวันที่เราคบกัน 1 ปี กับอีกเดือนกว่าๆ โทรศัพท์เธอพัง เราเลยติดต่อกันไม่ค่อยได้
อาทิตย์นึงจะได้คุยกันสักที แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาสำหรับผมเพราะผมไม่เคยคิดจะนอกใจเธออยู่แล้ว
แต่ผมจะเห็นเธอออนเฟสตลอดซึ่งผมก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะอาจจะค้างที่เฟสเองก็ได้
จนเราได้คุยกันอีกครั้งหนึงผมจึงถามเธอไป
ผม : เออนี่ เห็นเฟสออนอยู่อะใช่เธอป่าว
เธอ: ป่าวนี่ ไม่ได้ออนเลย สงสัยแม่เค้าแหละมั้ง
ผม : อ่อ งั้นไม่เป็นไร แต่แม่เธอกดไลค์เพจนั้นด้วยหรอ
เธอ: โอ้ย!!! (ขึ้นเสียง) จะอะไรนักหนาจับผิดอยู่นั่นแหละ
ผม : เค้าไม่ได้จับผิด เค้าแค่เป็นห่วงเผื่อมีคนเอาเฟสเธอไปทำอะไรไม่ดี
เธอ: เออ!!! เค้าเล่นเองแหละ เค้าว่านะเค้าเริ่มไม่ไหวแล้วว่ะเลิกกันเหอะ
ผม : ทำไมอะ ทำไมต้องเลิก
เธอ :มาคอยนั่งจับผิดแบบนี้มันไม่ใช่อะ นานๆจะคุยมานั่งจับผิดกันแบบนี้อะนะ
ผม :เค้าขอโทษไม่ถามแล้วๆอย่าเลิกเลยนะ
เธอ:รั้งเค้าไว้ทำไมหรอ เพราะเค้าซื้อของให้เธอหรอเธอเลยมารั้งเค้าไว้
ผม : ... งั้นหรอ อื้อถ้างั้นก็ไปเถอะ ขอบคุณนะสำหรับที่ผ่านมา
แล้วผมก็ตัดสาย คำนั้นของเธอ ทำให้ผมช็อคมากเธอไม่เคยพูดอะไรทำนองนี้เลย
แน่นอนผมลืมเธอไม่ได้ง่ายๆแน่ผมที่ไม่ค่อยมีสังคมจึงออกไปหาเพื่อนบ้าง
แต่ก็ไม่ได้กินเหล้าอยู่ดีเพราะความเคยชินพอเล่าให้เพื่อนฟังก็ได้ความว่า
ผม : เนี่ยเค้าบอกกับกูแบบนี้ว่ะ
เพื่อน : โห ตัดใจเหอะว่ะ เชื่อกูดิ เค้าว่าเกาะเค้า-งี้
ผม : หรอวะแต่กุลืมไม่ได้จิงๆว่ะ
เพื่อน : ได้ดิ ก็มีคนใหม่เดี๋ยวก็ลืม คนนั้นไงแถวบ้านอะเค้าชอบไม่ใช่หรอน่ารักด้วยกุชอบ (สรุปพูดเพื่อใครกันแน่)
หลังจากนั้นผมจึงเริ่มเปิดใจเริ่มคุยจนคบกันผมขอเธอคบในวันเกิดผมพอดี
เพราะเธอเป็นคนเดียวที่ให้ของขวัญวันเกิดกับผมจึงได้คบกัน
แต่เมื่อพอคุยไปเรื่อยๆผมก็รู้ว่าไม่ใช่แล้วเพราะเธอเป็นคนเจ้าชู้ คุยเยอะมาก
ไม่สนใจอะไรผมเลย ผมจึงขอเลิกกับเธอตอนนั้นความรู้สึกของผมก็ยังคงลืมคนเก่าไม่ได้อยู่ด้วย
คืนนั้นผมจึงลอมทักเธอไปโดยไม่ได้คิดอะไรด้วยคำว่า "คิดถึงนะ"
แล้วผมก็นอนพอผมตื่นมาตอนเช้า เธอตอบกลับมา "ไปคิดถึงแฟนเธอเถอะ"
ผมรีบโทรไปหาเธอทันทีจนได้ความว่า
"เค้ารอให้เธอมาง้ออยู่ตลอด เข้าเฟสเธอทุกวันทำไมอะเวลาที่เค้าต้องการให้เธอมาง้อเธอกลับไปคบกับคนอื่นหรอ"
ผมฟังก็อึ้งไปอีกนี่มันอะไรวะเนี่ยผมเลยถามเธอกลับไปว่า "ทำไมเธอถึงไม่ง้อเค้าบ้างเธอเป็นคนบอกเลิกเค้านะแล้วประโยคที่เธอพูดอะ..."
เธอตอบกลับมา
"พอเถอะ เค้าเจ็บมากเลย จะให้เค้าง้อเธอหรอเธอมาจับผิดเค้าเนี่ยนะเค้าต้องง้อเธอด้วยหรอ"
แล้วเธอก็วางไปแต่ผมไม่ลดละความพยายามผมโทรไปหาเธอทุกวันๆ
จนดูเหมือนเธอจะเริ่มใจอ่อน บอกคิดถึงผม เหมือนเมื่อก่อนตอนที่เราคบกัน
จนคุยกันได้อีกครั้ง แต่แล้วโทรศัพท์เธอก็พังอีกก็เหมือนเดิมครับแต่คราวนี้นานหน่อย
คุยกันได้เดือนละครั้งแน่นอนระหว่างที่ไม่ได้คุยผมไม่ได้คุยกับใครทั้งนั้น
รอคอยเธอตลอด เธอก็จะคอยโทรมาตลอดเดือนละครั้งหรือ 2 ครั้งก็แล้วแต่
แต่พอมาล่าสุดเมื่อวาน ผมลองเติมเงินโทรไปเบอร์เธอมันติดแล้วเธอก็รับ
ผม : นี่เค้าเองนะ
เธอ : อือ มีอะไรหรือเปล่า
ผม : อ๋อ คิดถึงน่ะโทรศัพท์ซ่อมเสร็จแล้วหรอ ไม่เห็นบอกกันเลย
เธอ : เห้อ เอาจิงๆเลยนะเค้าว่าเธอเลิกพยายามเหอะมันไม่เหมือนเดิมหรอก
ผม : แล้วที่เค้ารอเธอมา 4 เดือน มันเพื่ออะไรล่ะ แล้วที่เธอโทรมาหาเค้าบอก คิดถึง เค้า คืออะไรหรอ
เธอ : เธอจะได้รู้ไงว่าเค้ารู้สึกยังไง แค่นี้นะพอเหอะ อย่าทำให้เค้าเจ็บไปมากกว่านี้เลย
แล้วเธอก็ตัดสายไปถึงตอนนี้ผมคงต้องตัดใจจิงๆแล้ว เพราะเธอคงไม่คิดจะกลับแล้วล่ะ
การรอใครสักคนไม่ได้ดีอย่างที่คิดจิงๆ เมื่อคืนผมร้องไห้แล้วบอกกบตัวเองว่ามันคือครั้งสุดท้าย
ตอนนี้ผมตั้งตัวใหม่ และคิดจะเดินไปข้างหน้าแล้ว ผมขอบคุณเธอจิงๆที่ทำให้รู้ว่า ข้อบกพร่องของผม
มีอะไรบ้าง และอยากขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ตอนนี้รู้แล้วว่า "การรอมันไร้ความหมาย..."
ปล. ใครมีวิธีอะไรแนะนำให้ลืมเร็วๆไหมครับ
ปล2. ในนี้ยังมีคนโสดที่คุยเป็นเพื่อนกันได้อยู่ไหม อยากหาเพื่อนคุยกันจิงๆจังๆ ^^
นี่คือผลที่ได้รับสำหรับการรอคอยของผม ^^
ส่วนผมอยู่ที่ไทย แต่ด้วย โซเชี่ยล เน็ตเวิค ต่างๆทำให้ระยะทางไม่ใช่ปัญหานักสำหรับเรานัก
เธอเป็นคนมีฐานะเลยซื้อของให้ผมหลายอย่างผมก็คอยทำแหวนทำสร้อยให้เธอ
เธอเป็น ผญ ที่ดีมากขี้อ้อน เหมือนเด็กๆ เอาแต่ใจที่สุด ไม่พอใจก็งอล ก็ร้องไห้ ตรงนี้ที่ทำให้ผมชอบเธอมากๆ
ด้วยนิสัยของเธอทำให้ผมกลายเป็น กลัว (หรือให้เกียรติก็ไม่รู้แหะ ฮ่าๆ) เวลาผมจะออกไปไหนกับ
เพื่อนๆ เธอจะเริ่มไม่พอใจไม่ค่อยอยากให้ออก ผมก็จะไม่ไปเพราะไม่อยากให้เธอโกรธ
และเพราะเหตุนี้อีกทำให้ผมเป็นคนไม่กินเหล้าหรือสูบบุหรี่ (เกี่ยวกันไหมฟะ) ผมจะคอยตามใจเธอ
เวลาเธอนอนผมก็คอยเล่นกีตาร์กล่อมหรือบางทีก็เปียโน แต่ส่วนใหญ่ก็ต้องนอนพร้อมกันเพราะ
เธออยากให้ผมนอนพร้อมเธอมากกว่าผมคอยอัดเพลงให้เธอฟังทุกเดือนในวันสำคัญของเรา
แต่พอมาถึงวันที่เราคบกัน 1 ปี กับอีกเดือนกว่าๆ โทรศัพท์เธอพัง เราเลยติดต่อกันไม่ค่อยได้
อาทิตย์นึงจะได้คุยกันสักที แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาสำหรับผมเพราะผมไม่เคยคิดจะนอกใจเธออยู่แล้ว
แต่ผมจะเห็นเธอออนเฟสตลอดซึ่งผมก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะอาจจะค้างที่เฟสเองก็ได้
จนเราได้คุยกันอีกครั้งหนึงผมจึงถามเธอไป
ผม : เออนี่ เห็นเฟสออนอยู่อะใช่เธอป่าว
เธอ: ป่าวนี่ ไม่ได้ออนเลย สงสัยแม่เค้าแหละมั้ง
ผม : อ่อ งั้นไม่เป็นไร แต่แม่เธอกดไลค์เพจนั้นด้วยหรอ
เธอ: โอ้ย!!! (ขึ้นเสียง) จะอะไรนักหนาจับผิดอยู่นั่นแหละ
ผม : เค้าไม่ได้จับผิด เค้าแค่เป็นห่วงเผื่อมีคนเอาเฟสเธอไปทำอะไรไม่ดี
เธอ: เออ!!! เค้าเล่นเองแหละ เค้าว่านะเค้าเริ่มไม่ไหวแล้วว่ะเลิกกันเหอะ
ผม : ทำไมอะ ทำไมต้องเลิก
เธอ :มาคอยนั่งจับผิดแบบนี้มันไม่ใช่อะ นานๆจะคุยมานั่งจับผิดกันแบบนี้อะนะ
ผม :เค้าขอโทษไม่ถามแล้วๆอย่าเลิกเลยนะ
เธอ:รั้งเค้าไว้ทำไมหรอ เพราะเค้าซื้อของให้เธอหรอเธอเลยมารั้งเค้าไว้
ผม : ... งั้นหรอ อื้อถ้างั้นก็ไปเถอะ ขอบคุณนะสำหรับที่ผ่านมา
แล้วผมก็ตัดสาย คำนั้นของเธอ ทำให้ผมช็อคมากเธอไม่เคยพูดอะไรทำนองนี้เลย
แน่นอนผมลืมเธอไม่ได้ง่ายๆแน่ผมที่ไม่ค่อยมีสังคมจึงออกไปหาเพื่อนบ้าง
แต่ก็ไม่ได้กินเหล้าอยู่ดีเพราะความเคยชินพอเล่าให้เพื่อนฟังก็ได้ความว่า
ผม : เนี่ยเค้าบอกกับกูแบบนี้ว่ะ
เพื่อน : โห ตัดใจเหอะว่ะ เชื่อกูดิ เค้าว่าเกาะเค้า-งี้
ผม : หรอวะแต่กุลืมไม่ได้จิงๆว่ะ
เพื่อน : ได้ดิ ก็มีคนใหม่เดี๋ยวก็ลืม คนนั้นไงแถวบ้านอะเค้าชอบไม่ใช่หรอน่ารักด้วยกุชอบ (สรุปพูดเพื่อใครกันแน่)
หลังจากนั้นผมจึงเริ่มเปิดใจเริ่มคุยจนคบกันผมขอเธอคบในวันเกิดผมพอดี
เพราะเธอเป็นคนเดียวที่ให้ของขวัญวันเกิดกับผมจึงได้คบกัน
แต่เมื่อพอคุยไปเรื่อยๆผมก็รู้ว่าไม่ใช่แล้วเพราะเธอเป็นคนเจ้าชู้ คุยเยอะมาก
ไม่สนใจอะไรผมเลย ผมจึงขอเลิกกับเธอตอนนั้นความรู้สึกของผมก็ยังคงลืมคนเก่าไม่ได้อยู่ด้วย
คืนนั้นผมจึงลอมทักเธอไปโดยไม่ได้คิดอะไรด้วยคำว่า "คิดถึงนะ"
แล้วผมก็นอนพอผมตื่นมาตอนเช้า เธอตอบกลับมา "ไปคิดถึงแฟนเธอเถอะ"
ผมรีบโทรไปหาเธอทันทีจนได้ความว่า
"เค้ารอให้เธอมาง้ออยู่ตลอด เข้าเฟสเธอทุกวันทำไมอะเวลาที่เค้าต้องการให้เธอมาง้อเธอกลับไปคบกับคนอื่นหรอ"
ผมฟังก็อึ้งไปอีกนี่มันอะไรวะเนี่ยผมเลยถามเธอกลับไปว่า "ทำไมเธอถึงไม่ง้อเค้าบ้างเธอเป็นคนบอกเลิกเค้านะแล้วประโยคที่เธอพูดอะ..."
เธอตอบกลับมา
"พอเถอะ เค้าเจ็บมากเลย จะให้เค้าง้อเธอหรอเธอมาจับผิดเค้าเนี่ยนะเค้าต้องง้อเธอด้วยหรอ"
แล้วเธอก็วางไปแต่ผมไม่ลดละความพยายามผมโทรไปหาเธอทุกวันๆ
จนดูเหมือนเธอจะเริ่มใจอ่อน บอกคิดถึงผม เหมือนเมื่อก่อนตอนที่เราคบกัน
จนคุยกันได้อีกครั้ง แต่แล้วโทรศัพท์เธอก็พังอีกก็เหมือนเดิมครับแต่คราวนี้นานหน่อย
คุยกันได้เดือนละครั้งแน่นอนระหว่างที่ไม่ได้คุยผมไม่ได้คุยกับใครทั้งนั้น
รอคอยเธอตลอด เธอก็จะคอยโทรมาตลอดเดือนละครั้งหรือ 2 ครั้งก็แล้วแต่
แต่พอมาล่าสุดเมื่อวาน ผมลองเติมเงินโทรไปเบอร์เธอมันติดแล้วเธอก็รับ
ผม : นี่เค้าเองนะ
เธอ : อือ มีอะไรหรือเปล่า
ผม : อ๋อ คิดถึงน่ะโทรศัพท์ซ่อมเสร็จแล้วหรอ ไม่เห็นบอกกันเลย
เธอ : เห้อ เอาจิงๆเลยนะเค้าว่าเธอเลิกพยายามเหอะมันไม่เหมือนเดิมหรอก
ผม : แล้วที่เค้ารอเธอมา 4 เดือน มันเพื่ออะไรล่ะ แล้วที่เธอโทรมาหาเค้าบอก คิดถึง เค้า คืออะไรหรอ
เธอ : เธอจะได้รู้ไงว่าเค้ารู้สึกยังไง แค่นี้นะพอเหอะ อย่าทำให้เค้าเจ็บไปมากกว่านี้เลย
แล้วเธอก็ตัดสายไปถึงตอนนี้ผมคงต้องตัดใจจิงๆแล้ว เพราะเธอคงไม่คิดจะกลับแล้วล่ะ
การรอใครสักคนไม่ได้ดีอย่างที่คิดจิงๆ เมื่อคืนผมร้องไห้แล้วบอกกบตัวเองว่ามันคือครั้งสุดท้าย
ตอนนี้ผมตั้งตัวใหม่ และคิดจะเดินไปข้างหน้าแล้ว ผมขอบคุณเธอจิงๆที่ทำให้รู้ว่า ข้อบกพร่องของผม
มีอะไรบ้าง และอยากขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ตอนนี้รู้แล้วว่า "การรอมันไร้ความหมาย..."
ปล. ใครมีวิธีอะไรแนะนำให้ลืมเร็วๆไหมครับ
ปล2. ในนี้ยังมีคนโสดที่คุยเป็นเพื่อนกันได้อยู่ไหม อยากหาเพื่อนคุยกันจิงๆจังๆ ^^