เรารู้จักกับแฟนมา 7 ปี แต่มาคบกันจริงจัง 2 ปี ก็ยังรักกันดีและเคยคุยเรื่องอนาคตกันไว้บ้าง (อยากแต่งงาน มีลูก)
แต่สิ่งที่อยู่ในใจเรา เป็นเรื่องเดียวที่ยังไม่กล้าบอกเค้า คือเราวางแผนไปเรียนต่อต่างประเทศ และตอนนี้กำหนดวันเดินทางแล้ว
คราวนี้ก็คุยกันว่าจะไป 2 ปีนะ เค้าก็ยินยอมแบบน้อยใจเล็กน้อย คือก็รู้ว่าเราอยากไปและเราไปเพื่ออนาคต
แต่ก็ไม่อยากให้ไปเพราะกลัวห่างแล้วจะเลิกกัน คิดไปนู่นนี่ต่างๆ นานา (เราเข้าใจในส่วนนี้)
เค้าก็ถามตรงๆ ว่าถ้ามีผู้ชายคนอื่นเข้ามาจะคุยมั้ย ถามว่าอยากนอกใจมั้ย ตอบเลยว่าไม่
เพราะเราคิดว่าบรรดาคนที่คบมาทั้งหมดแฟนเรารักและดูแลเราดีที่สุดแล้ว มันเป็นความรักจริงๆ ที่เราสองคนให้กันมานาน
แต่อยู่ห่างกันใช่ว่าเราไม่กลัวเค้ามีคนอื่น เวลาไปไหนด้วยกันบางทีก็มีคนมอง หนักหน่อยก็เข้ามาแทะโลมบ้าง แต่เราก็ขำๆ เพราะเชื่อใจแฟนอยู่แล้ว
ปัญหาอยู่ตรงที่...เราวางแผนอนาคตตัวเองไว้ ซึ่งเป็นทั้งแผนบวกความฝันมาตั้งแต่เริ่มเรียนภาษาตอนอายุ 15
ว่าถ้าเรามีโอกาสไปเรียนต่อแล้ว หากเรียนจบจะหางานทำ ถ้าได้ เราก็จะยังไม่กลับไทย
ซึ่งตอนนี้จะได้ไปจริงๆ ความคิดนี้ก็คงอยู่ ว่าจะหางานทำ ถ้าได้ จะทำงานต่อ... อีกสัก 2-3 ปี
คราวนี้ มันก็จะเกิดปัญหาแน่ๆ ถ้าเราบอกไปแบบนี้
ถามว่าเรารักแฟนมั้ย รักค่ะ แต่เราก็รักความฝันของเราและอยากทำในสิ่งที่เราต้องการ
บอกก่อนว่าเราไม่ได้อยากเลิกกับแฟนนะ แต่เพื่อนเราบอกว่าถ้าจะให้เค้ารอ เห็นแก่ตัวไปมั้ย
เราก็คิดนะว่าไม่อยากเห็นแก่ตัว ถ้าเราไปอยู่นานๆ เค้าจะรอเราได้นานพอที่เราจะกลับมามั้ย
แต่ถ้าคุยกัน แฟนเราก็คงไม่ยอม และคงน้อยใจซึ่งเราคงรู้สึกผิดมาก (แต่ความฝันของเราเราก็รัก)
แล้วจะเลิกกัน หรือจะบอกเค้าว่าเพราะไปเรียนต่างประเทศ ให้เธอไปเจอคนที่ดีกว่าก็ไม่ใช่เรื่อง รักจริงๆ ไม่ใช่นิยาย
แบบนี้เราควรคุยกับแฟนมั้ยคะ ว่าเราคิดจะทำอะไร ถ้าได้งานจริงๆ อาจจะไม่กลับนะ เย็นชาไปรึป่าว
แต่ถ้าไม่บอก แล้วเราได้งานทำจริงๆ บอกเค้าตอนนั้นเราก็ไม่อยากทำให้เค้าเสียใจ ว่าที่ผ่านมาชั้นรอเธอเพื่ออะไร?!
เพื่อนบางคนก็บอกให้รอถึงตอนนั้นก่อน ถ้าได้งานแล้วจะไม่กลับ ถ้าแฟนจะเลิกก็ค่อยเลิก เราว่าวิธีนี้แย่ไปหน่อย
บางคนก็บอกให้คุยกันก่อน ถ้าแฟนรับไม่ได้จะได้เลิกเลย สบายใจกว่า....
สำหรับเรา อยากบอก อยากคุย แต่ไม่อยากทะเลาะ เราไม่อยากเลิกค่ะ แต่ถ้าคุยแล้วแฟนเราเสียใจแน่ๆ
เค้าก็คงถามอีกว่าอยากไปอยู่นานขนาดนั้นเค้าไม่สำคัญหรอ สำคัญค่ะ แต่เราก็ไม่อยากเสียใจภายหลังว่ายังไม่ได้ทำสิ่งที่ตัวเองอยากทำ
ก็เลยอยากปรึกษาทุกคน เผื่อเจอทางออกที่ดีกว่า แล้วก็อยากรู้เผื่อเป็นแนวทางว่าถ้าสมมติคุณเป็นแฟนเรา
จะอยากให้บอกหรือไม่บอก ไม่อยากให้ไปแล้ว... หรือจะเข้าใจสิ่งที่เราต้องการ หรือคิดยังไงกันคะ
(สำหรับเรา ถ้าแฟนเราเป็นฝ่ายจะไปแล้วคิดแบบนี้ เรายอมค่ะ เพราะถือว่าอย่างน้อยเค้าก็ทำเพื่ออนาคตตัวเอง
ไม่ได้ยึดติดกับเรา ถ้าใช่ของกันและกันจริง กี่ปีก็ยังเป็นของกันและกันอยู่ ...หรือจนกว่าจะหมดบุญจากกัน)
อีกอย่างนึงคือถ้าห่างกันแล้วจริงๆ คนที่มีประสบการณ์แฟนเรียนต่างประเทศ จะเลิกกันมั้ยคะ..
ทนเหงาได้นานรึป่าว ไม่ค่อยได้คุยกัน ทะเลาะกันบ่อยแค่ไหน กลัวถ้าทะเลาะกันหนักๆ จะกระทบกับการเรียนอีก
แล้วเรื่องเหงาทำให้เค้าอยากระบายกับคนอื่นมั้ย มีสิทธิ์เผลอตัวเผลอใจชั่ววูบอะไรแบบนี้มั้ยคะ
ถ้าเผลอแล้วเรารู้คงรับไม่ได้ แอบหวั่นๆ
ปล. เรื่องนี้พ่อแม่เราก็ยังไม่ทราบความคิดนี้ กลัวว่าถ้าบอกไปเค้าจะยกเลิกไม่ให้ไปเลย TT
แต่เราก็แอบคิดว่า เค้าเป็นห่วง แต่หากเป็นอนาคตเราเค้าก็จะเข้าใจ ที่สำคัญเราก็อยากเติบโตกว่านี้เพื่อดูแลพ่อแม่ได้ให้ไม่ลำบาก
ปล. 2 ขอแท็กห้องสยาม เพราะมีความรักแท็กเดียว แต่ของเราอาจไม่ใช่รักวัยรุ่น ป๊อปปี้อินเลิฟ
แท็กห้องชีวิตในต่างแดน เผื่อจะมีความรู้ หรือประสบการณ์อะไรให้เตรียมตัวรับมือค่ะ
ขอบคุณล่วงหน้านะคะ
อนาคต ความฝัน ...กับแฟน (กระทู้ขอคำปรึกษา)
แต่สิ่งที่อยู่ในใจเรา เป็นเรื่องเดียวที่ยังไม่กล้าบอกเค้า คือเราวางแผนไปเรียนต่อต่างประเทศ และตอนนี้กำหนดวันเดินทางแล้ว
คราวนี้ก็คุยกันว่าจะไป 2 ปีนะ เค้าก็ยินยอมแบบน้อยใจเล็กน้อย คือก็รู้ว่าเราอยากไปและเราไปเพื่ออนาคต
แต่ก็ไม่อยากให้ไปเพราะกลัวห่างแล้วจะเลิกกัน คิดไปนู่นนี่ต่างๆ นานา (เราเข้าใจในส่วนนี้)
เค้าก็ถามตรงๆ ว่าถ้ามีผู้ชายคนอื่นเข้ามาจะคุยมั้ย ถามว่าอยากนอกใจมั้ย ตอบเลยว่าไม่
เพราะเราคิดว่าบรรดาคนที่คบมาทั้งหมดแฟนเรารักและดูแลเราดีที่สุดแล้ว มันเป็นความรักจริงๆ ที่เราสองคนให้กันมานาน
แต่อยู่ห่างกันใช่ว่าเราไม่กลัวเค้ามีคนอื่น เวลาไปไหนด้วยกันบางทีก็มีคนมอง หนักหน่อยก็เข้ามาแทะโลมบ้าง แต่เราก็ขำๆ เพราะเชื่อใจแฟนอยู่แล้ว
ปัญหาอยู่ตรงที่...เราวางแผนอนาคตตัวเองไว้ ซึ่งเป็นทั้งแผนบวกความฝันมาตั้งแต่เริ่มเรียนภาษาตอนอายุ 15
ว่าถ้าเรามีโอกาสไปเรียนต่อแล้ว หากเรียนจบจะหางานทำ ถ้าได้ เราก็จะยังไม่กลับไทย
ซึ่งตอนนี้จะได้ไปจริงๆ ความคิดนี้ก็คงอยู่ ว่าจะหางานทำ ถ้าได้ จะทำงานต่อ... อีกสัก 2-3 ปี
คราวนี้ มันก็จะเกิดปัญหาแน่ๆ ถ้าเราบอกไปแบบนี้
ถามว่าเรารักแฟนมั้ย รักค่ะ แต่เราก็รักความฝันของเราและอยากทำในสิ่งที่เราต้องการ
บอกก่อนว่าเราไม่ได้อยากเลิกกับแฟนนะ แต่เพื่อนเราบอกว่าถ้าจะให้เค้ารอ เห็นแก่ตัวไปมั้ย
เราก็คิดนะว่าไม่อยากเห็นแก่ตัว ถ้าเราไปอยู่นานๆ เค้าจะรอเราได้นานพอที่เราจะกลับมามั้ย
แต่ถ้าคุยกัน แฟนเราก็คงไม่ยอม และคงน้อยใจซึ่งเราคงรู้สึกผิดมาก (แต่ความฝันของเราเราก็รัก)
แล้วจะเลิกกัน หรือจะบอกเค้าว่าเพราะไปเรียนต่างประเทศ ให้เธอไปเจอคนที่ดีกว่าก็ไม่ใช่เรื่อง รักจริงๆ ไม่ใช่นิยาย
แบบนี้เราควรคุยกับแฟนมั้ยคะ ว่าเราคิดจะทำอะไร ถ้าได้งานจริงๆ อาจจะไม่กลับนะ เย็นชาไปรึป่าว
แต่ถ้าไม่บอก แล้วเราได้งานทำจริงๆ บอกเค้าตอนนั้นเราก็ไม่อยากทำให้เค้าเสียใจ ว่าที่ผ่านมาชั้นรอเธอเพื่ออะไร?!
เพื่อนบางคนก็บอกให้รอถึงตอนนั้นก่อน ถ้าได้งานแล้วจะไม่กลับ ถ้าแฟนจะเลิกก็ค่อยเลิก เราว่าวิธีนี้แย่ไปหน่อย
บางคนก็บอกให้คุยกันก่อน ถ้าแฟนรับไม่ได้จะได้เลิกเลย สบายใจกว่า....
สำหรับเรา อยากบอก อยากคุย แต่ไม่อยากทะเลาะ เราไม่อยากเลิกค่ะ แต่ถ้าคุยแล้วแฟนเราเสียใจแน่ๆ
เค้าก็คงถามอีกว่าอยากไปอยู่นานขนาดนั้นเค้าไม่สำคัญหรอ สำคัญค่ะ แต่เราก็ไม่อยากเสียใจภายหลังว่ายังไม่ได้ทำสิ่งที่ตัวเองอยากทำ
ก็เลยอยากปรึกษาทุกคน เผื่อเจอทางออกที่ดีกว่า แล้วก็อยากรู้เผื่อเป็นแนวทางว่าถ้าสมมติคุณเป็นแฟนเรา
จะอยากให้บอกหรือไม่บอก ไม่อยากให้ไปแล้ว... หรือจะเข้าใจสิ่งที่เราต้องการ หรือคิดยังไงกันคะ
(สำหรับเรา ถ้าแฟนเราเป็นฝ่ายจะไปแล้วคิดแบบนี้ เรายอมค่ะ เพราะถือว่าอย่างน้อยเค้าก็ทำเพื่ออนาคตตัวเอง
ไม่ได้ยึดติดกับเรา ถ้าใช่ของกันและกันจริง กี่ปีก็ยังเป็นของกันและกันอยู่ ...หรือจนกว่าจะหมดบุญจากกัน)
อีกอย่างนึงคือถ้าห่างกันแล้วจริงๆ คนที่มีประสบการณ์แฟนเรียนต่างประเทศ จะเลิกกันมั้ยคะ..
ทนเหงาได้นานรึป่าว ไม่ค่อยได้คุยกัน ทะเลาะกันบ่อยแค่ไหน กลัวถ้าทะเลาะกันหนักๆ จะกระทบกับการเรียนอีก
แล้วเรื่องเหงาทำให้เค้าอยากระบายกับคนอื่นมั้ย มีสิทธิ์เผลอตัวเผลอใจชั่ววูบอะไรแบบนี้มั้ยคะ
ถ้าเผลอแล้วเรารู้คงรับไม่ได้ แอบหวั่นๆ
ปล. เรื่องนี้พ่อแม่เราก็ยังไม่ทราบความคิดนี้ กลัวว่าถ้าบอกไปเค้าจะยกเลิกไม่ให้ไปเลย TT
แต่เราก็แอบคิดว่า เค้าเป็นห่วง แต่หากเป็นอนาคตเราเค้าก็จะเข้าใจ ที่สำคัญเราก็อยากเติบโตกว่านี้เพื่อดูแลพ่อแม่ได้ให้ไม่ลำบาก
ปล. 2 ขอแท็กห้องสยาม เพราะมีความรักแท็กเดียว แต่ของเราอาจไม่ใช่รักวัยรุ่น ป๊อปปี้อินเลิฟ
แท็กห้องชีวิตในต่างแดน เผื่อจะมีความรู้ หรือประสบการณ์อะไรให้เตรียมตัวรับมือค่ะ
ขอบคุณล่วงหน้านะคะ