เรา คบกับผู้ชายคนนึง เจอกันในที่ทำงาน อายุต่างกัน เป็น 10 ปี ค่ะ
ตอนแรกที่เขามาจีบ (เมื่อ 2 ปี ที่แล้ว) ดีมาก ดูแลเอาใจใส่ อยากกินอะไรพาไปกิน
พาไปดูหนัง วันหยุดต้องไปเที่ยวต่างจังหวัด เป็นไลฟ์สไตล์ ที่เราชอบ ช่วงนั้นเรามีความสุขมากๆ
พาไปเที่ยวที่บ้าน พ่อแม่ ชอบ หลานๆ ชอบ เขาเป็นคนรักเด็ก ตามใจหลานๆ
เราเป็นคนชอบให้คนเอาใจ ดูแล ช่วงนั้นเราเป็น ตัวของตัวเองมากๆ ถ้าขัดใจ เรางอน เขาจะง้อตลอด
พอผ่านไปซักระยะ เขาถูกเลื่อนตำแหน่ง มาดูแลงานที่ต้องรับผิดชอบมากขึ้น
อะไรๆ ก็เปลี่ยนไป.... ไม่เคยชวนเราไปกินข้าว เรานัดกินข้าวเย็น รับปากเราแล้ว พอเลิกงาน
เจอลูกน้อง หรือ เพื่อนๆ ชวนไปตั้งวง ก็ไปแต่โดยดี โดยลืมนัดเราไป ไม่สนใจ พอเราโทรตาม บอกหิวก็หาไรกินสิ
โทรคุยกันไม่เคยเกิน 1-2 นาที ก็วาง ไม่เคยมีคำพูดหวานๆ หรือ เอาใจเลย มีแต่พูด อืม.. และ เครๆ... แล้วก็วาง
ไปกินข้าวกัน ก้มหน้าก้มตากิน ไม่คุยกัน เราถามเขา ชวนคุย แล้วเขาไม่ตอบ ไม่คุยด้วย เราก็เงียบ เราก็ไม่อยากคุยต่อ
มาทำงาน ขับรถคนละคัน ไปใครไปมัน อยู่ที่ทำงาน คุญกันน้อยมาก คุยแต่เรื่องงาน ตอนเที่ยงไม่เคยไปนั่งกินข้าวด้วยกัน
ไปเดินห้าง ก็เดินไม่รอเรา เดินใครเดินมัน ไปเคยเดินใกล้ๆกัน ไม่เคยเดินจับมือกัน
มีครั้งนึง เดินถนนคนเดิน เราแวะซื้อของร้านนึง เขาไม่รอ เขาก็เดินต่อไป เราซื้อเสร็จก็วิ่งตามไป เอามือไปเกาะแขนเขา
เขาสะบัดแขนเราออกทันที... ตอนนั้น เรา งงมาก ทำไรผิด ใจมันแปลบ หวิวๆ น้ำตาไหลออกมาเอง แต่เขาก็ไม่รู้ตัวหรอก
ที่มีปัญหา มาตลอดคือ เรื่องที่เขา ไม่สามารถปฏิเสธ คนที่ชวนไปก๊งเหล้า ได้เลย บอกคุยเรื่องงาน
บอกงานบางเรื่อง มันต้องตกลงกันในวงเหล้า จึงจะสำเร็จ อ้างเรื่องานตลอด
คิดดู...มีแต่เราที่เป็นห่วง โทรถามกลับหรือยัง ตอนไหน กลับยังไง กลับบ้านทีก็เที่ยงคืน
จะเอาเวลาไหนมาดูแลเอาใจใส่เรา ถามไถ่สาระทุกข์สุกดิบเรา ไม่เคยมี
เวลางานก็ทำงาน เลิกงานแล้ว ก็บอกมีคุยเรื่องงานต่อ ร้านนั้น ร้านนี้
เคย ทะเลาะกันเรื่องนี้ เขาก็บอก ให้ลาออกเลยมั้ย จะทำงานเลี้ยงเขามั้ยล่ะ
เขาจะเป็นฝ่ายโมโห เราจะเป็นฝ่ายผิด ที่งี่เง่า ไม่เข้าใจ พอเขาโมโหว่าเรา เราก็เสียใจ เราต้องเป็นฝ่ายง้อ ขอโทษตลอด
จากนั้นมา เราเลยกลายเป็นคนไม่ค่อยพูด ทนได้ก็ทน ทนไม่ได้ ก็ห้ามพูด ไม่เป็นตัวของตัวเอง
แต่คือ เขาเป็นคนดี ไม่เคยคิดร้ายใคร รักพ่อ รักแม่ หวังดีกับคนรอบข้าง
แต่ไม่เคยแสดงออกว่า รัก ว่าดูแลเราได้เลย
ตอนนี้เราท้อ เราเหนื่อย พยามยามทำใจ (ขอระบายหน่อยนะคะ T T)
จึงอยากได้ คำปรึกษา วิธีคิด วิธีทำใจ จากเพื่อนๆค่ะ
ขอบคุณค่ะ
อยากทราบวิธีคิด วิธีทำใจ เมื่อเจอผู้ชายเย็นชา ไม่ใส่ใจเรา เข้ามาในชีวิตคะ
ตอนแรกที่เขามาจีบ (เมื่อ 2 ปี ที่แล้ว) ดีมาก ดูแลเอาใจใส่ อยากกินอะไรพาไปกิน
พาไปดูหนัง วันหยุดต้องไปเที่ยวต่างจังหวัด เป็นไลฟ์สไตล์ ที่เราชอบ ช่วงนั้นเรามีความสุขมากๆ
พาไปเที่ยวที่บ้าน พ่อแม่ ชอบ หลานๆ ชอบ เขาเป็นคนรักเด็ก ตามใจหลานๆ
เราเป็นคนชอบให้คนเอาใจ ดูแล ช่วงนั้นเราเป็น ตัวของตัวเองมากๆ ถ้าขัดใจ เรางอน เขาจะง้อตลอด
พอผ่านไปซักระยะ เขาถูกเลื่อนตำแหน่ง มาดูแลงานที่ต้องรับผิดชอบมากขึ้น
อะไรๆ ก็เปลี่ยนไป.... ไม่เคยชวนเราไปกินข้าว เรานัดกินข้าวเย็น รับปากเราแล้ว พอเลิกงาน
เจอลูกน้อง หรือ เพื่อนๆ ชวนไปตั้งวง ก็ไปแต่โดยดี โดยลืมนัดเราไป ไม่สนใจ พอเราโทรตาม บอกหิวก็หาไรกินสิ
โทรคุยกันไม่เคยเกิน 1-2 นาที ก็วาง ไม่เคยมีคำพูดหวานๆ หรือ เอาใจเลย มีแต่พูด อืม.. และ เครๆ... แล้วก็วาง
ไปกินข้าวกัน ก้มหน้าก้มตากิน ไม่คุยกัน เราถามเขา ชวนคุย แล้วเขาไม่ตอบ ไม่คุยด้วย เราก็เงียบ เราก็ไม่อยากคุยต่อ
มาทำงาน ขับรถคนละคัน ไปใครไปมัน อยู่ที่ทำงาน คุญกันน้อยมาก คุยแต่เรื่องงาน ตอนเที่ยงไม่เคยไปนั่งกินข้าวด้วยกัน
ไปเดินห้าง ก็เดินไม่รอเรา เดินใครเดินมัน ไปเคยเดินใกล้ๆกัน ไม่เคยเดินจับมือกัน
มีครั้งนึง เดินถนนคนเดิน เราแวะซื้อของร้านนึง เขาไม่รอ เขาก็เดินต่อไป เราซื้อเสร็จก็วิ่งตามไป เอามือไปเกาะแขนเขา
เขาสะบัดแขนเราออกทันที... ตอนนั้น เรา งงมาก ทำไรผิด ใจมันแปลบ หวิวๆ น้ำตาไหลออกมาเอง แต่เขาก็ไม่รู้ตัวหรอก
ที่มีปัญหา มาตลอดคือ เรื่องที่เขา ไม่สามารถปฏิเสธ คนที่ชวนไปก๊งเหล้า ได้เลย บอกคุยเรื่องงาน
บอกงานบางเรื่อง มันต้องตกลงกันในวงเหล้า จึงจะสำเร็จ อ้างเรื่องานตลอด
คิดดู...มีแต่เราที่เป็นห่วง โทรถามกลับหรือยัง ตอนไหน กลับยังไง กลับบ้านทีก็เที่ยงคืน
จะเอาเวลาไหนมาดูแลเอาใจใส่เรา ถามไถ่สาระทุกข์สุกดิบเรา ไม่เคยมี
เวลางานก็ทำงาน เลิกงานแล้ว ก็บอกมีคุยเรื่องงานต่อ ร้านนั้น ร้านนี้
เคย ทะเลาะกันเรื่องนี้ เขาก็บอก ให้ลาออกเลยมั้ย จะทำงานเลี้ยงเขามั้ยล่ะ
เขาจะเป็นฝ่ายโมโห เราจะเป็นฝ่ายผิด ที่งี่เง่า ไม่เข้าใจ พอเขาโมโหว่าเรา เราก็เสียใจ เราต้องเป็นฝ่ายง้อ ขอโทษตลอด
จากนั้นมา เราเลยกลายเป็นคนไม่ค่อยพูด ทนได้ก็ทน ทนไม่ได้ ก็ห้ามพูด ไม่เป็นตัวของตัวเอง
แต่คือ เขาเป็นคนดี ไม่เคยคิดร้ายใคร รักพ่อ รักแม่ หวังดีกับคนรอบข้าง
แต่ไม่เคยแสดงออกว่า รัก ว่าดูแลเราได้เลย
ตอนนี้เราท้อ เราเหนื่อย พยามยามทำใจ (ขอระบายหน่อยนะคะ T T)
จึงอยากได้ คำปรึกษา วิธีคิด วิธีทำใจ จากเพื่อนๆค่ะ
ขอบคุณค่ะ