สวัสดีค่ะทุกคนไม่รุ้เหมือนกันว่าจะมีคนมาอ่านกระทู้นี้ไหม แต่คืออยากจะระบายให้คนฟังอ่านะ มาเริ่มเรื่องเลยแล้วกัน
ขอย้อนกลับไปเมื่อ มิ.ย.56 เราเปงข้าราชการมียศ เราไปเรียนที่ รร ของที่ทำงานซึ่งคนที่อยู่ใน ยศ แบบเราต้องไปเรียนทุกคน
อาทิตย์แรกที่เราไปเรียน เราได้เจอกับ ผู้ช่วยครู อายุ เขาอายุแค่ 20 ปี ครั้งแรกที่เจอคือเราเจอเขาที่ห้องเรียน เขามาช่วยหัวหน้าแผนก
สอนเรา ในห้องมี นร 10 คน เป็น ผญ 3 ผช 7 เราค่อนข้างชอบวิชานี้เพราะเป็นเกี่ยวกับคำนวณ เราเลยตั้งใจฟังเป็นพิเศษ เขาเป็น ผช
ตี๋ๆ ตาตี่ๆ ไม่ได้มีไรสะดุดตามา แต่ระหว่างเรียนเราค่อนข้างที่จะเสียงดัง (่พ่อเราสอนไว้ว่าให้พูดเสียงดังฟังชัด) ระหว่างที่ครูรอให้นักเรียน
แบบเรา ตอบคำถาม ผช คนนี้หันมามองหน้าเราเหมือนรอตอบ เพราะปกติเราจะเป็นคนตอบซะส่วนมาก เราเลยมองหน้าเขา เขาก็มองหน้าเรา
แต่ที่เราแปลกใจก็คือทำไมอิ ผช คนนี้ไม่หลบสายตาเราเหมือนคนอื่นๆ ที่ชั้นยศเท่ากับเขานะ เรามองตากันไม่นานมาก แต่มันนาน พอจะทำให้เรา
รู้สึกประมาท พอเราเริ่มรู้สึกว่าถ้ามองต่อไปเราต้องเป็นึนแพ้โดยการหลบสายตา แน่ๆ เราเลยแก้เกมส์ด้วยการ ยักคิ้ว เหมือนจะถามว่ามีอะไรป่ะ ??
และแล้ว ผช คนนี้ก็หลบสายตา เรารู้สึกทันที่ว่าเราเป็นผู้ชนะ แอบซะใจจอยู่นิด ๆ กุชนะแล้วโว๊ย เราจะบอกว่าในระบบงานอย่างเรามีกฏอย่างเคร่งคัด
คือผู้ที่มียศน้อยกว่าห้ามเดินคู่ หรือ พวกทำอะไรเท่าเทียมโดยเฉพาะ ชาย หญิง ห้ามเข้าใก้ลกันเลย เราจะบอกว่า เรามี ยศ ที่สูงกว่า
ผช คนมากนะ จากสิ่งที่เกิดขึ้นเลยทำให้เราสนใจ ผช คนนี้เป็นพิเศษ เราเลยเริ่มปฏิบัติการโดยการให้ลูกน้องไปขอเบอมา แล้วให้ถามว่ามีแฟนยัง
ถ้ามีแล้วไม่ต้อง แต่ถ้าโสดให้เอามา แล้วลูกน้องของเราก็ไปขอมาให้ รู้ไหมมันว่าไง มันบอกว่ามันมีแฟนแล้ว แต่มันก็ให้เบอร์มา
เราเลยโทรไปคุยเราไม่บอกว่าเราเป็นใครเพราะเราเป็น ผญ หน้าตาธรรมดา ซึ่งเมื่อเทียบกับเพือนในห้อง อีก 2 คนแล้วเราขี้เหล่มาก
เราคุย นู้น นี้ กันอยู้สักพักเขาก็ไม่รู้ว่าเราเป็นใครแต่ มันก็ทายถูกทุกครั้งที่เราถามว่ารู้ไหมว่าคุยกับใคร มันก็ทายถูก มันบอกว่า ในห้องมี ผญ คนเดียว
ที่พูดมาก แต่เราก็ไม่ยอมรับนะ จนมาความแตกตอนที่เขาเมมเบอร์เรา แล้วมันดันขึ้นใน ไลน์ ที่นี้มันเลยรู้เลยว่าใครแอบรู้สึกเซ้ง
และแล้วเราสองคนก็ได้คุยกันช่วงที่เราคุยกันมันคือใก้ลจะวันเกิดเราพอดี คืนวันเกิดเราเขาคุย ไลน์ กับเราจนถึงเที่ยงคืน แล้วก็ HBD เราเป็นคนแรกในปีนั้น
เรารู้สึกดีใจมาก เริ่มรู้สึกว่าชอบ ผชคนนี้มากขึ้นเรื่อย ๆ ถึงขนาดเราเอาเขาไปกินเลี้ยงสรรค์สังกับเพือนที่เราเรียนเลยนะ เพือนๆ ในห้องไม่เห็นด้วย
เรื่องที่เราคุยกับ ผช คนนี้เพราะ ยศ เรามันต่างกันมาก แล้วเขาก็มี แฟนอยู่แล้ว เลยไม่ค่อยสนับสนุน แต่ก็ไม่ได้ห้ามเรานะ ถ้าเราจะคุย ระหว่างที่คบมีหอมแก้มบ้าง แต่ไม่มีอะไรเกินเลย เราคุยกันเรื่อย ๆ มา จนจะได้ 1 เดือน แล้วเราก็เลยอยากรู้ความรู้สึกว่าเขาคิดยังไงกับเรา แบบว่าชอบเราบ้างไหม เราไม่ได้
ต้องการอะไรมากแต่อยากรู้ว่าเขาคิดยังไง เราเลยถามว่าเราคิดยังไง แต่คำตอบที่เราได้รับคือ "ถ้าเขาบอกว่าชอบเรา เขาก็จะทำผิดกับแฟนเขา เขาเลยตอบมาว่าไม่รู้" ทันทีที่เราได้ยิน เราเลยตัดสินใจที่จะเลิกคุย แต่เรายังคงต้องมาเรียนหนังสืออีก 2 อาทิตย์ แต่เป็น 2 อาทิตย์ที่เราต้องมีไปดูงานแล้วมีวันหยุดด้วย ทำให้เรากับเขา คงไม่ค่อยได้เจอกัน คือเราพยายามหลบหน้าเขาอยู่ตลอด สิ่งที่เขาทำเวลาเจอเราคือการแสดงความเคารพ เราก็ยักหน้า แบบไม่มองหน้า เขาก็มีไลน์มาคุยแบบ ส่งสติ๊กมาเราก็ส่งสติ๊กกกลับไป และแล้วก็ต่างคนต่างเงียบหายกันไป จนมาถึงมาวันสุดท้ายของการเรียน พอพิธีจบ พวกเรา 10 คนก็มาร่วมตัวอยู่ที่ห้องเรียนเพื่อแลกเปลี่ยนของกัน ระหว่างนั้น พวกเราลงไปทานข้าวที่โรงอาหารติด ๆ กับห้องเรียน พอเรากินเสร็จพวกเราก็ตกลงกันว่าจะมานั่งคุยกันอยู่บนห้องระหว่างที่พวกเรา กำลังจะเดินกลับห้อง เราก็ได้เจอกับ ผช คนนี้อีกครั้ง เขายังคงเหมือนทำเดิมคือทำความเคารพ พวกเราทั้ง 10 คน พวกเพือนเราค่อยข้างพอใจที่เราเลิกคุย กับ ผช คนนี้ ทุกคนเลยพยักหน้าเราเดินขึ้นห้องไปตามปกติ ซึ่งเราก็ขึ้นตามไปโดยไม่สบตาเขาเลย เราไม่กล้าที่แม้แต่จะมองตา เรากลัวทำใจไม่ได้ เราออกมายืนคุยหน้าห้อง กับลูกน้องเราอีกคน ( อิคนที่ให้ไปขอเบอร์ตอนแรก ) เรายืนคุยกันอยู่สักพักโดยที่ โทรศัพท์มือถือเราอยู่ในห้องเรียน เราไม่สนใจโทรศัพท์มือถือเลยในตอนนั้น จนเพือนในห้องเดินมาบอกเราว่า คุณป้าขายอาหารที่โรงอาหารโทรมาเราลืมบอกไป คุณป้าขายน้ำกับขายข้าวรู้เรื่องที่เราคุยกับ ผช คนนี้มาตลอด เราค่อนข้างแปลกใจว่าโทรมาทำไมเมื่อกี้เพิ่งจะเมาส์กันเอง เราเลยกดรับ
เรา .... ว่าไงค่ะคุณป้า
ปลายสาย........เงียบ
เรา...... ฮัลโหล คุรป้าค่ะ
ปลายสาย......สวัสดีครับ
เรา..... (หัวใจเต้นแรง) เอ้า!!แล้วไมเอาโทรศัพท์คุณป้าโทรมา
ปลายสาย..... ผมลืมเอาโทรศัพท์มาเมื่อเช้า วันนี้จะกลับแล้วหรอ
เรา......ใช่ ..........แล้วเราก็คุยกันต่างๆ นาๆ
แล้วพอเรากลับ เราขอหอมแก้มเขาหน่อย เขาก็ยอมให้เราหอม (ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้งกแก้มมาก) แล้วเราก็กลับ เรื่องผ่านเลยมาจนปีกว่า เรายังคงติดต่อกันบ้าง ส่วนมากคือ ไลน์คุย เวลาเราเข้าไป กทม ก็จะแวะไปทานข้าวที่โรงอาหารใน รร ที่เราเคยเรียน เขาก็จะลงมาทานข้าวด้วยบ้างแต่ไม่ทุกครั้งนะเพราะ ถ้าเขามีสอนก็จะลงมาคุยกับเราไม่ได้เป็นแบบนี้มาตลอดจนกระทั่งไม่นานมานี้
เด๋วเรามาต่อนะ
แบบนี้เรียกว่าอะไร ???
ขอย้อนกลับไปเมื่อ มิ.ย.56 เราเปงข้าราชการมียศ เราไปเรียนที่ รร ของที่ทำงานซึ่งคนที่อยู่ใน ยศ แบบเราต้องไปเรียนทุกคน
อาทิตย์แรกที่เราไปเรียน เราได้เจอกับ ผู้ช่วยครู อายุ เขาอายุแค่ 20 ปี ครั้งแรกที่เจอคือเราเจอเขาที่ห้องเรียน เขามาช่วยหัวหน้าแผนก
สอนเรา ในห้องมี นร 10 คน เป็น ผญ 3 ผช 7 เราค่อนข้างชอบวิชานี้เพราะเป็นเกี่ยวกับคำนวณ เราเลยตั้งใจฟังเป็นพิเศษ เขาเป็น ผช
ตี๋ๆ ตาตี่ๆ ไม่ได้มีไรสะดุดตามา แต่ระหว่างเรียนเราค่อนข้างที่จะเสียงดัง (่พ่อเราสอนไว้ว่าให้พูดเสียงดังฟังชัด) ระหว่างที่ครูรอให้นักเรียน
แบบเรา ตอบคำถาม ผช คนนี้หันมามองหน้าเราเหมือนรอตอบ เพราะปกติเราจะเป็นคนตอบซะส่วนมาก เราเลยมองหน้าเขา เขาก็มองหน้าเรา
แต่ที่เราแปลกใจก็คือทำไมอิ ผช คนนี้ไม่หลบสายตาเราเหมือนคนอื่นๆ ที่ชั้นยศเท่ากับเขานะ เรามองตากันไม่นานมาก แต่มันนาน พอจะทำให้เรา
รู้สึกประมาท พอเราเริ่มรู้สึกว่าถ้ามองต่อไปเราต้องเป็นึนแพ้โดยการหลบสายตา แน่ๆ เราเลยแก้เกมส์ด้วยการ ยักคิ้ว เหมือนจะถามว่ามีอะไรป่ะ ??
และแล้ว ผช คนนี้ก็หลบสายตา เรารู้สึกทันที่ว่าเราเป็นผู้ชนะ แอบซะใจจอยู่นิด ๆ กุชนะแล้วโว๊ย เราจะบอกว่าในระบบงานอย่างเรามีกฏอย่างเคร่งคัด
คือผู้ที่มียศน้อยกว่าห้ามเดินคู่ หรือ พวกทำอะไรเท่าเทียมโดยเฉพาะ ชาย หญิง ห้ามเข้าใก้ลกันเลย เราจะบอกว่า เรามี ยศ ที่สูงกว่า
ผช คนมากนะ จากสิ่งที่เกิดขึ้นเลยทำให้เราสนใจ ผช คนนี้เป็นพิเศษ เราเลยเริ่มปฏิบัติการโดยการให้ลูกน้องไปขอเบอมา แล้วให้ถามว่ามีแฟนยัง
ถ้ามีแล้วไม่ต้อง แต่ถ้าโสดให้เอามา แล้วลูกน้องของเราก็ไปขอมาให้ รู้ไหมมันว่าไง มันบอกว่ามันมีแฟนแล้ว แต่มันก็ให้เบอร์มา
เราเลยโทรไปคุยเราไม่บอกว่าเราเป็นใครเพราะเราเป็น ผญ หน้าตาธรรมดา ซึ่งเมื่อเทียบกับเพือนในห้อง อีก 2 คนแล้วเราขี้เหล่มาก
เราคุย นู้น นี้ กันอยู้สักพักเขาก็ไม่รู้ว่าเราเป็นใครแต่ มันก็ทายถูกทุกครั้งที่เราถามว่ารู้ไหมว่าคุยกับใคร มันก็ทายถูก มันบอกว่า ในห้องมี ผญ คนเดียว
ที่พูดมาก แต่เราก็ไม่ยอมรับนะ จนมาความแตกตอนที่เขาเมมเบอร์เรา แล้วมันดันขึ้นใน ไลน์ ที่นี้มันเลยรู้เลยว่าใครแอบรู้สึกเซ้ง
และแล้วเราสองคนก็ได้คุยกันช่วงที่เราคุยกันมันคือใก้ลจะวันเกิดเราพอดี คืนวันเกิดเราเขาคุย ไลน์ กับเราจนถึงเที่ยงคืน แล้วก็ HBD เราเป็นคนแรกในปีนั้น
เรารู้สึกดีใจมาก เริ่มรู้สึกว่าชอบ ผชคนนี้มากขึ้นเรื่อย ๆ ถึงขนาดเราเอาเขาไปกินเลี้ยงสรรค์สังกับเพือนที่เราเรียนเลยนะ เพือนๆ ในห้องไม่เห็นด้วย
เรื่องที่เราคุยกับ ผช คนนี้เพราะ ยศ เรามันต่างกันมาก แล้วเขาก็มี แฟนอยู่แล้ว เลยไม่ค่อยสนับสนุน แต่ก็ไม่ได้ห้ามเรานะ ถ้าเราจะคุย ระหว่างที่คบมีหอมแก้มบ้าง แต่ไม่มีอะไรเกินเลย เราคุยกันเรื่อย ๆ มา จนจะได้ 1 เดือน แล้วเราก็เลยอยากรู้ความรู้สึกว่าเขาคิดยังไงกับเรา แบบว่าชอบเราบ้างไหม เราไม่ได้
ต้องการอะไรมากแต่อยากรู้ว่าเขาคิดยังไง เราเลยถามว่าเราคิดยังไง แต่คำตอบที่เราได้รับคือ "ถ้าเขาบอกว่าชอบเรา เขาก็จะทำผิดกับแฟนเขา เขาเลยตอบมาว่าไม่รู้" ทันทีที่เราได้ยิน เราเลยตัดสินใจที่จะเลิกคุย แต่เรายังคงต้องมาเรียนหนังสืออีก 2 อาทิตย์ แต่เป็น 2 อาทิตย์ที่เราต้องมีไปดูงานแล้วมีวันหยุดด้วย ทำให้เรากับเขา คงไม่ค่อยได้เจอกัน คือเราพยายามหลบหน้าเขาอยู่ตลอด สิ่งที่เขาทำเวลาเจอเราคือการแสดงความเคารพ เราก็ยักหน้า แบบไม่มองหน้า เขาก็มีไลน์มาคุยแบบ ส่งสติ๊กมาเราก็ส่งสติ๊กกกลับไป และแล้วก็ต่างคนต่างเงียบหายกันไป จนมาถึงมาวันสุดท้ายของการเรียน พอพิธีจบ พวกเรา 10 คนก็มาร่วมตัวอยู่ที่ห้องเรียนเพื่อแลกเปลี่ยนของกัน ระหว่างนั้น พวกเราลงไปทานข้าวที่โรงอาหารติด ๆ กับห้องเรียน พอเรากินเสร็จพวกเราก็ตกลงกันว่าจะมานั่งคุยกันอยู่บนห้องระหว่างที่พวกเรา กำลังจะเดินกลับห้อง เราก็ได้เจอกับ ผช คนนี้อีกครั้ง เขายังคงเหมือนทำเดิมคือทำความเคารพ พวกเราทั้ง 10 คน พวกเพือนเราค่อยข้างพอใจที่เราเลิกคุย กับ ผช คนนี้ ทุกคนเลยพยักหน้าเราเดินขึ้นห้องไปตามปกติ ซึ่งเราก็ขึ้นตามไปโดยไม่สบตาเขาเลย เราไม่กล้าที่แม้แต่จะมองตา เรากลัวทำใจไม่ได้ เราออกมายืนคุยหน้าห้อง กับลูกน้องเราอีกคน ( อิคนที่ให้ไปขอเบอร์ตอนแรก ) เรายืนคุยกันอยู่สักพักโดยที่ โทรศัพท์มือถือเราอยู่ในห้องเรียน เราไม่สนใจโทรศัพท์มือถือเลยในตอนนั้น จนเพือนในห้องเดินมาบอกเราว่า คุณป้าขายอาหารที่โรงอาหารโทรมาเราลืมบอกไป คุณป้าขายน้ำกับขายข้าวรู้เรื่องที่เราคุยกับ ผช คนนี้มาตลอด เราค่อนข้างแปลกใจว่าโทรมาทำไมเมื่อกี้เพิ่งจะเมาส์กันเอง เราเลยกดรับ
เรา .... ว่าไงค่ะคุณป้า
ปลายสาย........เงียบ
เรา...... ฮัลโหล คุรป้าค่ะ
ปลายสาย......สวัสดีครับ
เรา..... (หัวใจเต้นแรง) เอ้า!!แล้วไมเอาโทรศัพท์คุณป้าโทรมา
ปลายสาย..... ผมลืมเอาโทรศัพท์มาเมื่อเช้า วันนี้จะกลับแล้วหรอ
เรา......ใช่ ..........แล้วเราก็คุยกันต่างๆ นาๆ
แล้วพอเรากลับ เราขอหอมแก้มเขาหน่อย เขาก็ยอมให้เราหอม (ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้งกแก้มมาก) แล้วเราก็กลับ เรื่องผ่านเลยมาจนปีกว่า เรายังคงติดต่อกันบ้าง ส่วนมากคือ ไลน์คุย เวลาเราเข้าไป กทม ก็จะแวะไปทานข้าวที่โรงอาหารใน รร ที่เราเคยเรียน เขาก็จะลงมาทานข้าวด้วยบ้างแต่ไม่ทุกครั้งนะเพราะ ถ้าเขามีสอนก็จะลงมาคุยกับเราไม่ได้เป็นแบบนี้มาตลอดจนกระทั่งไม่นานมานี้
เด๋วเรามาต่อนะ