ผู้สูงอายุ อายุ 75 ดื้อ แก้ยังไงดีครับ

เห็นหลายๆความเห็นตอบแล้วทำไมรู้สึกสะอึก..

เข้าใจเจ้าของกระทู้ค่ะ ที่บ้านมีคุณย่า อายุ95ปี อาการแบบนี้เลย
คุณย่าท่านแข็งแรงมาก เพิ่งมาเริ่มหลงๆตอนที่อายุขึ้นเลข9 เพราะว่าออกจากบ้านไม่ไหว พอไม่ได้เจอใคร ไม่ได้ทำอะไร สมองมันก็เสื่อมไปตามกาลเวลา
แต่ก่อนตอนแกแข็งแรง แกชอบเดินทักทายคนในซอย คิวมอไซค์ตรงหน้าบ้านรู้จักหมด 55
พอตอนแกเริ่มแก่ ออกไปไม่ไหว แกก็จะชอบออกมานั่งหน้าบ้าน มองคนเดินผ่านไปมา เข้าใจว่าแกคงเหงา
แกจะไปหยิบไม้กวาดมากวาดใบไม้ ที่บ้านทุกคนก็ห้าม แต่แกก็ไม่ฟัง เคยหกล้มไปสองหน อันตรายมาก

รู้สึกว่าพูดมาเยอะ อันที่จริงคืออยากจะบอกว่า ถ้าที่บ้านใครมีคนแก่ อยากให้เข้าใจแกนิดนึง บางทีแกคงเหงา อยากมีคนคุยด้วย
บางคนไม่อยากอยู่เฉยๆเพราะรู้สึกกลายเป็นคนไร้ประโยชน์ (ทั้งที่จริงๆพอทำแล้วก็กลายเป็นภาระให้ลูกหลานคอยห่วงไปอีก)
แล้วพอแก่ สมองมันจะเริ่มเสื่อมไปตามการเวลา สมองส่วนที่เกี่ยวกับตรรกะและเหตุผลบางทีก็เสียไป ทำให้บางทีแกดื้อ เหมือนกับกลายเป็นเด็กๆไปอีกครั้ง

จริงๆสงสารย่าท่านเหมือนกัน เคยได้ยินแกพูดเปรยๆมาเหมือนกันว่าแบบ "จะให้ทำไงได้ล่ะ ก็มันไม่ตายซะที" ฟังแล้วเศร้ามาก
คือแกก็รู้ตัวว่าแกเป็นภาระ สิ่งที่บ้านเราทำได้ก็คือคอยให้ความสนใจแก ชวนคุยกับแกให้แกหายเหงา

รู้สึกเห็นใจเจ้าของกระทู้ เพราะว่าไม่ใช่พ่อแม่เรา บางทีต้องคอยมาดูแลแบบนี้มันเป็นภาระเกินไป อย่างที่บ้านดิฉันมีพ่อกับป้าที่ยังคอยช่วยดูแลย่าอย่างดีเพราะยังไงก็เห็นแกเป็นแม่ที่เลี้ยงดูมา จขกท.เป็นคนดีมากจริงๆ

อยากให้กำลังใจจขกท.ค่ะ รู้สึกเป็นคนหัวอกเดียวกันเล็กน้อย และยังแก้ปัญหานี้ไม่ได้ด้วย นอกจากอดทนต่อไป