สวัสดีครับ เพือนๆนี่เป็นครั้งแรกครับที่ผมเขียนกระทู้ ผมอยากขอคำปรึกษาจากเพื่อนพี่ๆทุกคนว่าผมควรจะทำยังไงดีครับ
เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนนึง เธอเข้ามาจีบผมก่อนครับ เธอเป็นคนน่ารักในระดับนึงเลยครับ อาจไม่ได้ตรงเสปกของผม
เธอก็มีคนจีบอยู่ไม่น้อย ส่วนผมก็พอมีบ้างครับ แต่ทุกคนที่เข้ามาจีบผม ผมไม่เคยคุยด้วยนะครับ นอกจากเขาคนนี้
เข้าเรื่องกันเลยดีกว่าครับ
เธอเข้ามาจีบผมเมื่อสองปีที่แล้วครับ เธอรู้จักผมจากเพื่อนของเพื่อนครับ เธอเข้ามาเริ่มทักทายผมก่อนครับ
ผมก็ตอบตามประสาคุยทั่วๆไปครับ ตอนแรกผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรครับพอคุยไปคุยมา เอ้อก็สนุกดีครับ
แล้วก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนวันนึงเค้าบอกผมว่า เธอชอบผม ตอนนั้นผมบอกเธอว่า มันเร็วไปผมยังไม่แน่ใจว่าผมรักเธอหรือเปล่า
หรือแค่เพียงชอบเท่านั้น เธอก็บอกผมว่าไม่เป็นไร เธอรอผมจนกว่าผมจะมั่นใจได้ ผมก็บอกโอเคครับ
เราก็คุยกันมาเรื่อยๆจนมาวันนึง เธอก็ถามผมอีกรอบว่า เธอชอบผม เธออยากเป็นแฟนกับผม ผมก็ตอบไปแบบเดิมว่า
ผมยังไม่แน่ใจครับว่าผมรักเธอหรือเปล่า มันอาจดูเห็นแก่ตัวนะครับที่ผมให้ความหวังเธอมาเรื่อยๆ
จนผมคิดได้ว่าผมไม่ควรทำแบบนี้ครับ ผมก็เลยเริ่มไม่คุยกับเธอ เริ่มห่างกันครับ จนห่างกันได้ซักพัก ประมาณ 4 เดือนได้ครับ
จนมาวันนึงเธอทักผมมาในไลน์ครับ แต่ตอนนั้นผมอยู่ต่างประเทษนะครับ ผมก็ตอบตามปกติ
เพราะผมคิดว่าเธออาจไม่ได้คิดอะไรกับผมแล้วครับ นี่ก็ผ่านมาประมาณหนึ่งปีกว่าๆครับที่รู้จักกันมา ตั้งแต่ผมคุยกับเธอ
ผมรู้สึกดีนะครับ บางทีผมเหงาผมก็จะคิดถึงเธอ และคิดอะไรต่างๆนาๆมากมายครับ
ตั้งแต่คุยไลน์วันนั้น ก็ค่อยๆคุยกันมาเรื่อยๆครับ จนช่วงสามเดือนก่อนผมรู้สึกชอบเธอขึ้นมาครับ
และเธอก็ถามผมอีกครั้งครับ ว่าเป็นแฟนกันมั้ย ผมก็บอกเธอว่าผมขอเวลาอีกนิดได้มั้ยครับ เห็นแก่ตัวอีกแล้วครับผม
เธอก็บอกว่าได้ครับ เธอรอผมได้เสมอ จะนานแค่ไหนเธอก็รอครับ ผมก็โอเคครับ คุยกันต่อมาเรือยๆ
จนมีวันนึง เธอถามผมว่าเมื่อไหร่ผมจะแน่นอนว่าผมรู้สึกยังไงกับเธอครับ จนทะเลาะกัน ผมก็เลยเลิกคุยกับเธอไปเลยครับ
จนเธอมาง้อผม ขอโทดผม ที่รีบขอคำตอบครับ ทั้งๆที่นี่ก็เข้าปีที่สองแล้วครับที่เธอรอผมมา
ผมเลยไม่ได้คุยกับเธอเดือนนึง จนพึ่งมาคุยจนถึงปัจจุบันนี้แหละครับ และตอนนี้ ผมรู้สึกว่าผมชอบเธอนะครับ
นิสัยเธอผมก็โอเคนะครับ แต่ผมเหมือนผมยังไม่ได้รักเธออ่ะครับ ผมอาจจะแค่ชอบ อาจจะแค่หวง
อาจจะแค่เหงาแล้วเธอเป็นคนแก้เหงา แต่บางครั้งเธอก็ทำให้ผมร้องไห้ได้ จนผมทนกับการอยู่แบบนี้ไม่ไหว
ผมเลยบอกเธอว่า ให้เธอลองไปคุยกับคนที่จีบเธอครับ เพราะผมไม่เคยทำให้เธอรู้สึกเลยว่าผมรักเธอ
ให้ไปเจอคนที่ดีกว่าครับ เธออาจจะมีความสุขกว่าคุยกับผมที่ไม่แน่ไม่นอนครับ เธอก็ร้องไห้และบอกผมว่าเธอรอผมได้
พร้อมที่จะไปกับผม เธอทำได้ทุกอย่างครับ และเธอก็เป็นคนที่ไม่เคยคิดจะมองใครที่เข้ามานอกจากผม
ผมสับสนครับ ผมชอบเธอนะครับ แต่ผมอาจจะไม่ได้รักเธอ ผมไม่เคยรู้สึกกับเธอเหมือนเธอรู้สึกกับผม
ผมเหมือนคนที่ให้ความหวังเธอ ผมไม่รู้จะทำยังไง บางทีผมก็หวงเธอ ชอบเธอ และรู้สึกอยากเป็นคู่ชีวิตด้วย
และผมก็คิดว่าวันนึงผมคงจะรักเธอขึ้นมาครับ แต่ตอนนี้ความรู้สึกมันอาจจะไม่ใช่
และตอนนี้ผมเหมือนไม่เคยที่จะรักเธอเลยครับ ในความรู้สึกของผม หรืออาจจะแค่เพียงเพราะผมเหงา ผมสับสนมากครับ
ตอนนี้ผมไม่รู้ผมควรจะทำยังไงดีครับ ผมเหมือนเป็นคนที่เลวที่ทำให้มันยืดเยื้อมาขนาดนี้ แทนที่จะบอกไปตั้งแต่แรกครับ
แต่ในใจลึกๆผมก็ยังชอบเธอ บางครั้งผมก็ฝันว่าผมจะใช้ชีวิตร่วมกับเธอครับ ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ผมรู้สึกกับเธอยังไงครับ
ผมคิดเสมอว่าเธอรักผมมากแต่ผมตอบแทนเธอด้วยการเย็นชามาตลอด ทั้งๆที่เธอสามารถชอบคนอื่นได้สบายๆครับ
ผมรู้สึกผมเห็นแก่ตัว พอผมพูดแบบนี้ไปเธอก็บอกผมว่า เธอจะรอวันที่ผมกลับมารักเธอครับ ผมรู้สึกผิด และรู้สึกแย่มากครับ
ในความไม่ชัวร์ของตัวผม ทั้งๆที่ตลอดเวลาที่คุยกันมาเธอดีกับผมทุกอย่าง มีแต่ผมที่ไม่ดีกับเธอครับ
เพื่อนๆอาจจะมองว่าทำไมผมไม่รักไม่ชอบไม่พูดไปตั้งแต่แรกนะครับ แต่ถ้าเพื่อนๆเป็นผมอาจจะเข้าใจครับว่ามัน
อธิบายออกมาเป็นตัวหนังสือไม่ได้ครับ และตอนนี้ผมก็รู้สึกแย่มาก เครียดมาก ไม่รู้จะทำยังไงครับ
และผมควรจะทำยังไงต่อไปดีครับ ถ้าเป็นเพื่อนๆจะทำยังไงครับ
ผมสับสนครับ ถ้าเป็นเพื่อนๆจะทำยังไงครับ
เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนนึง เธอเข้ามาจีบผมก่อนครับ เธอเป็นคนน่ารักในระดับนึงเลยครับ อาจไม่ได้ตรงเสปกของผม
เธอก็มีคนจีบอยู่ไม่น้อย ส่วนผมก็พอมีบ้างครับ แต่ทุกคนที่เข้ามาจีบผม ผมไม่เคยคุยด้วยนะครับ นอกจากเขาคนนี้
เข้าเรื่องกันเลยดีกว่าครับ
เธอเข้ามาจีบผมเมื่อสองปีที่แล้วครับ เธอรู้จักผมจากเพื่อนของเพื่อนครับ เธอเข้ามาเริ่มทักทายผมก่อนครับ
ผมก็ตอบตามประสาคุยทั่วๆไปครับ ตอนแรกผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรครับพอคุยไปคุยมา เอ้อก็สนุกดีครับ
แล้วก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนวันนึงเค้าบอกผมว่า เธอชอบผม ตอนนั้นผมบอกเธอว่า มันเร็วไปผมยังไม่แน่ใจว่าผมรักเธอหรือเปล่า
หรือแค่เพียงชอบเท่านั้น เธอก็บอกผมว่าไม่เป็นไร เธอรอผมจนกว่าผมจะมั่นใจได้ ผมก็บอกโอเคครับ
เราก็คุยกันมาเรื่อยๆจนมาวันนึง เธอก็ถามผมอีกรอบว่า เธอชอบผม เธออยากเป็นแฟนกับผม ผมก็ตอบไปแบบเดิมว่า
ผมยังไม่แน่ใจครับว่าผมรักเธอหรือเปล่า มันอาจดูเห็นแก่ตัวนะครับที่ผมให้ความหวังเธอมาเรื่อยๆ
จนผมคิดได้ว่าผมไม่ควรทำแบบนี้ครับ ผมก็เลยเริ่มไม่คุยกับเธอ เริ่มห่างกันครับ จนห่างกันได้ซักพัก ประมาณ 4 เดือนได้ครับ
จนมาวันนึงเธอทักผมมาในไลน์ครับ แต่ตอนนั้นผมอยู่ต่างประเทษนะครับ ผมก็ตอบตามปกติ
เพราะผมคิดว่าเธออาจไม่ได้คิดอะไรกับผมแล้วครับ นี่ก็ผ่านมาประมาณหนึ่งปีกว่าๆครับที่รู้จักกันมา ตั้งแต่ผมคุยกับเธอ
ผมรู้สึกดีนะครับ บางทีผมเหงาผมก็จะคิดถึงเธอ และคิดอะไรต่างๆนาๆมากมายครับ
ตั้งแต่คุยไลน์วันนั้น ก็ค่อยๆคุยกันมาเรื่อยๆครับ จนช่วงสามเดือนก่อนผมรู้สึกชอบเธอขึ้นมาครับ
และเธอก็ถามผมอีกครั้งครับ ว่าเป็นแฟนกันมั้ย ผมก็บอกเธอว่าผมขอเวลาอีกนิดได้มั้ยครับ เห็นแก่ตัวอีกแล้วครับผม
เธอก็บอกว่าได้ครับ เธอรอผมได้เสมอ จะนานแค่ไหนเธอก็รอครับ ผมก็โอเคครับ คุยกันต่อมาเรือยๆ
จนมีวันนึง เธอถามผมว่าเมื่อไหร่ผมจะแน่นอนว่าผมรู้สึกยังไงกับเธอครับ จนทะเลาะกัน ผมก็เลยเลิกคุยกับเธอไปเลยครับ
จนเธอมาง้อผม ขอโทดผม ที่รีบขอคำตอบครับ ทั้งๆที่นี่ก็เข้าปีที่สองแล้วครับที่เธอรอผมมา
ผมเลยไม่ได้คุยกับเธอเดือนนึง จนพึ่งมาคุยจนถึงปัจจุบันนี้แหละครับ และตอนนี้ ผมรู้สึกว่าผมชอบเธอนะครับ
นิสัยเธอผมก็โอเคนะครับ แต่ผมเหมือนผมยังไม่ได้รักเธออ่ะครับ ผมอาจจะแค่ชอบ อาจจะแค่หวง
อาจจะแค่เหงาแล้วเธอเป็นคนแก้เหงา แต่บางครั้งเธอก็ทำให้ผมร้องไห้ได้ จนผมทนกับการอยู่แบบนี้ไม่ไหว
ผมเลยบอกเธอว่า ให้เธอลองไปคุยกับคนที่จีบเธอครับ เพราะผมไม่เคยทำให้เธอรู้สึกเลยว่าผมรักเธอ
ให้ไปเจอคนที่ดีกว่าครับ เธออาจจะมีความสุขกว่าคุยกับผมที่ไม่แน่ไม่นอนครับ เธอก็ร้องไห้และบอกผมว่าเธอรอผมได้
พร้อมที่จะไปกับผม เธอทำได้ทุกอย่างครับ และเธอก็เป็นคนที่ไม่เคยคิดจะมองใครที่เข้ามานอกจากผม
ผมสับสนครับ ผมชอบเธอนะครับ แต่ผมอาจจะไม่ได้รักเธอ ผมไม่เคยรู้สึกกับเธอเหมือนเธอรู้สึกกับผม
ผมเหมือนคนที่ให้ความหวังเธอ ผมไม่รู้จะทำยังไง บางทีผมก็หวงเธอ ชอบเธอ และรู้สึกอยากเป็นคู่ชีวิตด้วย
และผมก็คิดว่าวันนึงผมคงจะรักเธอขึ้นมาครับ แต่ตอนนี้ความรู้สึกมันอาจจะไม่ใช่
และตอนนี้ผมเหมือนไม่เคยที่จะรักเธอเลยครับ ในความรู้สึกของผม หรืออาจจะแค่เพียงเพราะผมเหงา ผมสับสนมากครับ
ตอนนี้ผมไม่รู้ผมควรจะทำยังไงดีครับ ผมเหมือนเป็นคนที่เลวที่ทำให้มันยืดเยื้อมาขนาดนี้ แทนที่จะบอกไปตั้งแต่แรกครับ
แต่ในใจลึกๆผมก็ยังชอบเธอ บางครั้งผมก็ฝันว่าผมจะใช้ชีวิตร่วมกับเธอครับ ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ผมรู้สึกกับเธอยังไงครับ
ผมคิดเสมอว่าเธอรักผมมากแต่ผมตอบแทนเธอด้วยการเย็นชามาตลอด ทั้งๆที่เธอสามารถชอบคนอื่นได้สบายๆครับ
ผมรู้สึกผมเห็นแก่ตัว พอผมพูดแบบนี้ไปเธอก็บอกผมว่า เธอจะรอวันที่ผมกลับมารักเธอครับ ผมรู้สึกผิด และรู้สึกแย่มากครับ
ในความไม่ชัวร์ของตัวผม ทั้งๆที่ตลอดเวลาที่คุยกันมาเธอดีกับผมทุกอย่าง มีแต่ผมที่ไม่ดีกับเธอครับ
เพื่อนๆอาจจะมองว่าทำไมผมไม่รักไม่ชอบไม่พูดไปตั้งแต่แรกนะครับ แต่ถ้าเพื่อนๆเป็นผมอาจจะเข้าใจครับว่ามัน
อธิบายออกมาเป็นตัวหนังสือไม่ได้ครับ และตอนนี้ผมก็รู้สึกแย่มาก เครียดมาก ไม่รู้จะทำยังไงครับ
และผมควรจะทำยังไงต่อไปดีครับ ถ้าเป็นเพื่อนๆจะทำยังไงครับ