เข้าเรื่องเลยนะคะ คือจขกท. มีเพื่อนสนิทผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งตอนนี้ขยับฐานะมาเป็นคนกำลังดูใจกันค่ะ
เพื่อนคนนี้ เป็นคนทะเยอทะยาน เรียนหนังสือเก่ง ตั้งใจเรียน เป็นคนหน้าตาดี แต่ครอบครัวเขาค่อนข้างจะมีปัญหาเรื่องเงินค่ะ พ่อแม่ไม่ได้เรียนต่อระดับมหาวิทยาลัย เปิดร้านขายของเล็กๆแถวชนบท แต่ดูท่าทางแล้วก็ขยันขันแข็ง และอบรมลูกชายคนเดียวมาอย่างดี
ส่วนเรา เป็นผู้หญิงหน้าตาธรรมดา เรียนหนังสือปานกลาง สู้เพื่อนเราไม่ได้เลย แต่ต่างกันตรงที่ว่าเราเป็นลูกข้าราชการคนหนึ่ง ทำให้มีฐานะและอิทธิพลอยู่บ้าง ญาติทุกๆคนล้วนจบปริญญามาจากเมืองนอก ด้วยความที่ว่าอาจจะมีฐานะมาหน่อย พ่อกับแม่เลยสนับสนุนทุกๆด้าน ทำให้เรามีความสามารถพิเศษหลายอย่าง ทั้งดนตรีกีฬา มีโอกาสได้ไปใช้ชีวิตต่างประเทศในช่วงปิดเทอม (กำลังเรียนมหาวิทยาลัย) ในขณะที่ฝ่ายชายเองไม่มีโอกาสได้ทำเช่นนั้นเลย
แต่เขาและเรา ต่างก็ชอบพอกันทั้งคู่ ตอนที่กำลังเริ่มต้นดูใจกันใหม่ๆ เขาบอกเราว่า "คงคบกับเราไม่ได้" เพราะเขาคิดมากเรื่องครอบครัวของเราที่มีชีวิตความเป็นอยู่ดีกว่า เมื่อก่อนเขาเคยมีแฟน แต่แฟนหนีเขาไปทันทีที่ทราบเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวเขา เรื่องครอบครัวเลยกลายเป็นปมในจิตใจเขา
เราก็อึ้งๆไป ไม่คิดว่านี่จะเป็นเหตุผล แต่ก็ตอบตกลง ว่าเราจะไม่คบกัน แค่อยู่ในสถานะดูใจกันไปเรื่อยๆ
หลายเดือนต่อมา... ระหว่างนี้ เขาก็คอยแต่จะคิดมากเรื่อครอบครัวเราอยู่นั่นแหละ มีอยู่ครั้งหนึ่ง ตอนไปทานข้าวกับเพื่อนๆ เพื่อนถามเราเกี่ยวกับเรื่องราวของท่านผู้พิพากษาท่านหนึ่ง ซึ่งทางบ้านเรารู้จัก เราก็ตอบคำถามไปตามที่เพื่อนๆถาม แต่เขานั่งเงียบไม่พูดจา แล้วเขาก็ลุกออกจากโต๊ะกินข้าว ไม่สบตาใครทั้งนั้น บอกว่าจะรีบไปทำงานต่อแล้วเดินหนีออกไปเลย ทราบมาทีหลังว่าคุณชายท่านเครียดและคิดมากที่เห็นว่าครอบครัวเรารู้จักกับผู้พิพากษา ซึ่งแสดงให้เห็นว่ามีวิถีชีวิตดีกว่าเขาเพียงไร เลยแสดงออกมาแบบนั้น เราก็เหวอๆ ก็รู้ว่าเขาคิดมาก แต่ไม่คิดว่าจะเป็นเอามากขนาดนี้
ด้วยเหตุนี้ เราไม่เคยเล่าเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวให้เขาฟังเลย แล้วเราก็พยายามใช้วิธีชมเขา ในสิ่งเล็กๆน้อยๆที่เขาทำ แล้วก็ไม่เข้าไปเอาตัวติดเขามากเกินไป เพราะอยากให้เขาเลิกดูถูกตัวเอง อยากให้เขาไม่อึดอัดเวลาอยู่กับเรา
แต่เขาไม่เลิกคิดค่ะ เขาคิดเล็กคิดน้อยสารพัด และอารมณ์เขาจะเปลี่ยนทันทีเลยด้วย ที่มีคนพูดถึงครอบครัวเรา หรือมีคนใหญ่คนโตมาพูดจาหยอกล้อกับเรา
เขาคิดมากจนถึงกับขอเลิกกับเรามาแล้ว 2 ครั้ง (จริงๆไม่น่าใช้คำว่าเลิกเนอะ เพราะกำลังดูใจ ไม่ได้คบกัน) และการขอเลิกในแต่ละครั้ง ดูเขาเสียใจ เขาร้องไห้ เขาเศร้าจนเพื่อนๆเอาแต่ถามว่าเป็นอะไร ในขณะที่เราเองก็เข้าใจว่า เพราะเขาไม่รักเรา เขาถึงอยากไปจากเรา
แต่เขาบอกเลิกเราได้ไม่กี่วัน เขาก็"เป็นฝ่ายขอ"ให้กลับมาดูใจกันเหมือนเดิม เขาเอาแต่พูดเสมอว่า ที่เขาขอเลิก เพราะไม่อยากกั๊กเราไว้ เราจะได้ฟรี ได้ไปเจอคนที่ดีกว่า ทางบ้านเขา ยังไงก็สู้ไม่ได้ เขารู้ตัวเองดี เขารักเรา แต่มันเป็นไปไม่ได้ เขาคิดมากหลายเรื่องเหลือเกิน ตอนนี้ที่บ้านก็มีปัญหาเรื่องเงิน แต่พ่อแม่กลับโกหกไม่ยอมบอกเขา ยิ่งมาเรียนไกลๆแบบนี้เขาก็เป็นห่วงที่บ้าน
เขาเอาแต่พูดแบบนี้ซ้ำๆ เราก็พยายามยกข้อดีของเขามาพูด พยายามปลอบใจไม่ให้เขาคิดมาก แต่มันไม่ได้ผลอะไรเลย นอกจากจะพูดกับเราแล้ว เขามักจะเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาและระบายใส่เพื่อนคนอื่นๆเสมอ เพื่อนบางคนก็เข้าใจ แต่บางคนก็เอือมระอาว่ามันจะคิดมากไปไหน
ทุกวันนี้ก็ดูใจกันอยู่ค่ะ แต่เราพยายามไม่ไปแตะโดนจุดที่เขาคิดมาก และเขาก็ยืนยันคำเดิมว่า "เราจะไม่คบกัน" ซึ่งก็ทำให้เราน้อยใจไม่น้อย เพราะเรามักคิดในใจคนเดียวเสมอว่า "เขาคงไม่รัก" หรือ "ที่มหาลัย คู่ไหนๆก็คบกันอย่างเปิดเผย และมีความสุข ทำไมคู่เรา ถึงเป็นแบบนั้นไม่ได้ ต้องหลบๆซ่อนๆแบบนี้"
เราคิดว่า การที่ครอบครัวใครจะดีกว่าใคร มันขึ้นอยู่กับดวงล้วนๆเลยนะ เพราะเราเลือกเกิดไม่ได้ การที่จะพิสูจน์ว่าใครดีกว่าใครจริง น่าจะอยู่ที่ความคิด ความขยัน และการกระทำมากกว่า ซึ่งถ้าเป็นตรงนี้เขาดีกว่าเราหมดเลย แต่พอเราพูดแบบนี้ เขาก็ไม่ยอมรับฟังเลยค่ะ เอาแต่คิดมากอย่างเดียว
เราคววรทำอย่างไรดีคะ? ผู้ชายทุกคนคิดมากแบบนี้หรือเปล่า?
นอกจากนี้ ยังมีประเด็นประหลาด ที่เรายังหาคำตอบไม่ได้ค่ะ และทำให้คิดมากจนถึงทุกวันนี้ ถามเขา เขาก็ไม่ได้ให้คำตอบอะไร
เรื่องมีอยู่ว่า เวลาเพื่อนเขาชวนไปกินข้าวที่ไหน ชวนไปอ่านหนังสือหรือทำอะไร เขามักจะตอบตกลงและไปค่ะ
แต่พอเราชวน เขามักจะไม่ไป มักจะบ่ายเบี่ยงตลอด ตั้งแต่เปิดเทอม 2 เดือนมานี่ เราชวนเขาตลอด แต่เขาไม่เคยตอบตกลง แล้วไปกับเราซักครั้งเลยค่ะ
คือเขาก็มีชวนเราบ้างนะ เรากับเขาจะออกไปซื้อของด้วยกันทุกวันศุกร์ ซื้อของใช้จำป็น กับพวกอาหารเข้าหอของเขาน่ะค่ะ แต่นอกเหนือจากนี้แล้ว เราพยายามชวนเขาอ่านหนังสือ หรือทานข้าว เขาจะทำเหมือนไม่อยากไปอ่าค่ะ เหมือนพยายามทำตัวไม่ว่าง หรือบ่ายเบี่ยง เราเลยคิดมากT^T
ถ้าเป็นกรณีทั่วไปแบบนี้ ก็อาจแปลได้ว่าผู้ชายต้องการจบความสัมพันธ์ แต่ถ้าไม่นับตรงนี้เขาก็ไลน์มาคุยกับเราดีอยู่ ทักเราทุกวัน ยังแสดงออกว่าเป็นห่วงเรา แคร์เรา ตอนที่เลิกกันเขาก็เศร้ามากๆ และเป็นฝ่ายขอให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่พอชวนไปไหน กลับไม่ไปด้วย??? หรือมันจะเป็นเพราะว่าครอบครัวเราดีกว่าคะ เขาเลยไม่อยากไปไหนด้วยบ่อยๆ อึดอัด??
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบค่ะ
ทำไมผู้ชายถึงไม่ชอบคบกับผู้หญิงที่ดีกว่าตัวเอง?
เพื่อนคนนี้ เป็นคนทะเยอทะยาน เรียนหนังสือเก่ง ตั้งใจเรียน เป็นคนหน้าตาดี แต่ครอบครัวเขาค่อนข้างจะมีปัญหาเรื่องเงินค่ะ พ่อแม่ไม่ได้เรียนต่อระดับมหาวิทยาลัย เปิดร้านขายของเล็กๆแถวชนบท แต่ดูท่าทางแล้วก็ขยันขันแข็ง และอบรมลูกชายคนเดียวมาอย่างดี
ส่วนเรา เป็นผู้หญิงหน้าตาธรรมดา เรียนหนังสือปานกลาง สู้เพื่อนเราไม่ได้เลย แต่ต่างกันตรงที่ว่าเราเป็นลูกข้าราชการคนหนึ่ง ทำให้มีฐานะและอิทธิพลอยู่บ้าง ญาติทุกๆคนล้วนจบปริญญามาจากเมืองนอก ด้วยความที่ว่าอาจจะมีฐานะมาหน่อย พ่อกับแม่เลยสนับสนุนทุกๆด้าน ทำให้เรามีความสามารถพิเศษหลายอย่าง ทั้งดนตรีกีฬา มีโอกาสได้ไปใช้ชีวิตต่างประเทศในช่วงปิดเทอม (กำลังเรียนมหาวิทยาลัย) ในขณะที่ฝ่ายชายเองไม่มีโอกาสได้ทำเช่นนั้นเลย
แต่เขาและเรา ต่างก็ชอบพอกันทั้งคู่ ตอนที่กำลังเริ่มต้นดูใจกันใหม่ๆ เขาบอกเราว่า "คงคบกับเราไม่ได้" เพราะเขาคิดมากเรื่องครอบครัวของเราที่มีชีวิตความเป็นอยู่ดีกว่า เมื่อก่อนเขาเคยมีแฟน แต่แฟนหนีเขาไปทันทีที่ทราบเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวเขา เรื่องครอบครัวเลยกลายเป็นปมในจิตใจเขา
เราก็อึ้งๆไป ไม่คิดว่านี่จะเป็นเหตุผล แต่ก็ตอบตกลง ว่าเราจะไม่คบกัน แค่อยู่ในสถานะดูใจกันไปเรื่อยๆ
หลายเดือนต่อมา... ระหว่างนี้ เขาก็คอยแต่จะคิดมากเรื่อครอบครัวเราอยู่นั่นแหละ มีอยู่ครั้งหนึ่ง ตอนไปทานข้าวกับเพื่อนๆ เพื่อนถามเราเกี่ยวกับเรื่องราวของท่านผู้พิพากษาท่านหนึ่ง ซึ่งทางบ้านเรารู้จัก เราก็ตอบคำถามไปตามที่เพื่อนๆถาม แต่เขานั่งเงียบไม่พูดจา แล้วเขาก็ลุกออกจากโต๊ะกินข้าว ไม่สบตาใครทั้งนั้น บอกว่าจะรีบไปทำงานต่อแล้วเดินหนีออกไปเลย ทราบมาทีหลังว่าคุณชายท่านเครียดและคิดมากที่เห็นว่าครอบครัวเรารู้จักกับผู้พิพากษา ซึ่งแสดงให้เห็นว่ามีวิถีชีวิตดีกว่าเขาเพียงไร เลยแสดงออกมาแบบนั้น เราก็เหวอๆ ก็รู้ว่าเขาคิดมาก แต่ไม่คิดว่าจะเป็นเอามากขนาดนี้
ด้วยเหตุนี้ เราไม่เคยเล่าเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวให้เขาฟังเลย แล้วเราก็พยายามใช้วิธีชมเขา ในสิ่งเล็กๆน้อยๆที่เขาทำ แล้วก็ไม่เข้าไปเอาตัวติดเขามากเกินไป เพราะอยากให้เขาเลิกดูถูกตัวเอง อยากให้เขาไม่อึดอัดเวลาอยู่กับเรา
แต่เขาไม่เลิกคิดค่ะ เขาคิดเล็กคิดน้อยสารพัด และอารมณ์เขาจะเปลี่ยนทันทีเลยด้วย ที่มีคนพูดถึงครอบครัวเรา หรือมีคนใหญ่คนโตมาพูดจาหยอกล้อกับเรา
เขาคิดมากจนถึงกับขอเลิกกับเรามาแล้ว 2 ครั้ง (จริงๆไม่น่าใช้คำว่าเลิกเนอะ เพราะกำลังดูใจ ไม่ได้คบกัน) และการขอเลิกในแต่ละครั้ง ดูเขาเสียใจ เขาร้องไห้ เขาเศร้าจนเพื่อนๆเอาแต่ถามว่าเป็นอะไร ในขณะที่เราเองก็เข้าใจว่า เพราะเขาไม่รักเรา เขาถึงอยากไปจากเรา
แต่เขาบอกเลิกเราได้ไม่กี่วัน เขาก็"เป็นฝ่ายขอ"ให้กลับมาดูใจกันเหมือนเดิม เขาเอาแต่พูดเสมอว่า ที่เขาขอเลิก เพราะไม่อยากกั๊กเราไว้ เราจะได้ฟรี ได้ไปเจอคนที่ดีกว่า ทางบ้านเขา ยังไงก็สู้ไม่ได้ เขารู้ตัวเองดี เขารักเรา แต่มันเป็นไปไม่ได้ เขาคิดมากหลายเรื่องเหลือเกิน ตอนนี้ที่บ้านก็มีปัญหาเรื่องเงิน แต่พ่อแม่กลับโกหกไม่ยอมบอกเขา ยิ่งมาเรียนไกลๆแบบนี้เขาก็เป็นห่วงที่บ้าน
เขาเอาแต่พูดแบบนี้ซ้ำๆ เราก็พยายามยกข้อดีของเขามาพูด พยายามปลอบใจไม่ให้เขาคิดมาก แต่มันไม่ได้ผลอะไรเลย นอกจากจะพูดกับเราแล้ว เขามักจะเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาและระบายใส่เพื่อนคนอื่นๆเสมอ เพื่อนบางคนก็เข้าใจ แต่บางคนก็เอือมระอาว่ามันจะคิดมากไปไหน
ทุกวันนี้ก็ดูใจกันอยู่ค่ะ แต่เราพยายามไม่ไปแตะโดนจุดที่เขาคิดมาก และเขาก็ยืนยันคำเดิมว่า "เราจะไม่คบกัน" ซึ่งก็ทำให้เราน้อยใจไม่น้อย เพราะเรามักคิดในใจคนเดียวเสมอว่า "เขาคงไม่รัก" หรือ "ที่มหาลัย คู่ไหนๆก็คบกันอย่างเปิดเผย และมีความสุข ทำไมคู่เรา ถึงเป็นแบบนั้นไม่ได้ ต้องหลบๆซ่อนๆแบบนี้"
เราคิดว่า การที่ครอบครัวใครจะดีกว่าใคร มันขึ้นอยู่กับดวงล้วนๆเลยนะ เพราะเราเลือกเกิดไม่ได้ การที่จะพิสูจน์ว่าใครดีกว่าใครจริง น่าจะอยู่ที่ความคิด ความขยัน และการกระทำมากกว่า ซึ่งถ้าเป็นตรงนี้เขาดีกว่าเราหมดเลย แต่พอเราพูดแบบนี้ เขาก็ไม่ยอมรับฟังเลยค่ะ เอาแต่คิดมากอย่างเดียว
เราคววรทำอย่างไรดีคะ? ผู้ชายทุกคนคิดมากแบบนี้หรือเปล่า?
นอกจากนี้ ยังมีประเด็นประหลาด ที่เรายังหาคำตอบไม่ได้ค่ะ และทำให้คิดมากจนถึงทุกวันนี้ ถามเขา เขาก็ไม่ได้ให้คำตอบอะไร
เรื่องมีอยู่ว่า เวลาเพื่อนเขาชวนไปกินข้าวที่ไหน ชวนไปอ่านหนังสือหรือทำอะไร เขามักจะตอบตกลงและไปค่ะ
แต่พอเราชวน เขามักจะไม่ไป มักจะบ่ายเบี่ยงตลอด ตั้งแต่เปิดเทอม 2 เดือนมานี่ เราชวนเขาตลอด แต่เขาไม่เคยตอบตกลง แล้วไปกับเราซักครั้งเลยค่ะ
คือเขาก็มีชวนเราบ้างนะ เรากับเขาจะออกไปซื้อของด้วยกันทุกวันศุกร์ ซื้อของใช้จำป็น กับพวกอาหารเข้าหอของเขาน่ะค่ะ แต่นอกเหนือจากนี้แล้ว เราพยายามชวนเขาอ่านหนังสือ หรือทานข้าว เขาจะทำเหมือนไม่อยากไปอ่าค่ะ เหมือนพยายามทำตัวไม่ว่าง หรือบ่ายเบี่ยง เราเลยคิดมากT^T
ถ้าเป็นกรณีทั่วไปแบบนี้ ก็อาจแปลได้ว่าผู้ชายต้องการจบความสัมพันธ์ แต่ถ้าไม่นับตรงนี้เขาก็ไลน์มาคุยกับเราดีอยู่ ทักเราทุกวัน ยังแสดงออกว่าเป็นห่วงเรา แคร์เรา ตอนที่เลิกกันเขาก็เศร้ามากๆ และเป็นฝ่ายขอให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่พอชวนไปไหน กลับไม่ไปด้วย??? หรือมันจะเป็นเพราะว่าครอบครัวเราดีกว่าคะ เขาเลยไม่อยากไปไหนด้วยบ่อยๆ อึดอัด??
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบค่ะ