เรื่องมีอยู่ว่า มีผู้ชายคนหนึ่งแอดเฟสมาประมาณมีนา ค่ะ. ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรเป็นเพื่อนของเพื่อน แอบเข้าใจลึกๆว่าเขาอาจจะมาจีบ
ด้วยความที่ไม่คิดอะไรก็ถามมาตอบไปบ้าง จนเราต้องมีภาระกิจไปต่างประเทศ4เดือน ระหว่างนี้ก็คุยกันบ้างนะคะ ไม่เคยเจอหน้ากัน
บางครั้งเราก็ทักเขาไป แต่น้อยมาก ด้วยเวลาที่ไม่ตรงกัน เราก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง ก็อาศัยเรื่องเวลามาเป็นข้ออ้างในการไม่จุกจิกกับเขามาก
วันนึงเราบอกเขาไปเลยว่าไม่ได้คิดอะไรนะ. ไม่รู้สึกอะไรเป็นพิเศษ. เขาหายไปสักพัก แต่ก็กลับมาใหม่ ถามว่ารู้มั้ยเขาจีบ รู้คะ แต่เขาก็ไปทำงานต่างประเทศด้วย เขาพยายามชวนคุยตลอด เราก็ลำบากใจพอสมควรไม่ชอบให้ความหวังใคร คอยบอกเขาอยู่เสมอว่า เราไม่พร้อมที่จะเป็นอะไรกับเธอนะ
จนวันนี้ประมาณ 6 เดือนแล้วคะที่รู้จักผ่านกันทางโซเชียล. ตลอดเวลาที่ผ่านมาที่คุยกัน เรารู้สึกได้ว่าเขาเป็นคนที่ค่อนข้างเพ้อ ถึงเพ้อมาก คือไม่เคยเจอกันเลยแต่บางครั้งพูดเหมือนเป็นแฟนกันมาแล้ว. เราว่าเราชัดเจนมากนะ แต่ถามว่าหวั่นไหวมั้ย มีบ้างคะ เพราะเลิกกับแฟนมานานแล้ว เหงาเหมือนกัน เวลามีคนมาคุยเราก็รู้สึกดีเป็นธรรมดา
หลังๆมาเขาขอเบอร์ เราปฏิเสธค่ะ พยายามถามตัวเองว่าจะเป็นไปได้มั้ยที่จะให้โอกาสเขา ระหว่างที่คิดอยู่เขาก็ตอบว่า ที่ผ่านมาขอโทษที่ตื้อนะ เราจะไม่รบกวนเธออีก สัญญา
เราก็เลยเงียบไป รู้สึกเศร้าอยู่เล็กๆ แต่ก็คิดว่านี่คงจะดีกับทั้งสองฝ่ายแล้ว เพราะที่ผ่านมาเราก็บอกเขาตลอด ถ้าวันนี้เขาจะหายไปก็น่าจะดีแล้วนิ่
เป็นคนไม่ชอบคนที่เข้ามาจีบแบบไม่มีความอดทน พอเห็นว่าไม่เล่นด้วยก็เลิก สองอาทิตย์เดือนนึงอะไรแบบนั้น ที่ให้เวลาเขาก็เผื่อจะดูว่าเขาจริงใจแค่ไหน อดทนรอได้นานมั้ย แต่พอมาวันนี้ก็จุกอยู่เหมือนกัน ไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเรารู้สึกยังไงกับเขากันแน่ ไม่อยากให้โอกาสใครง่ายๆ รักครั้งเก่าเราคุยกับแฟนประมาณเดือน บอกรออีกสองเดือนนะจะให้เบอร์ เขาก็รอ และเรายังให้เบอร์ไม่ครบอีก. คบกัน5 ปีค่ะ ด้วยความที่เรามีอะไรคล้ายกันมากเกินไป เลิกลากัน แต่ทุกวันนี้ยังคุยกันดีได้คะ ยอมรับว่ายังคิดถึงเขาอยู่. เหมือนกับเราไม่ต้องพูดอะไรมากก็เข้าใจกันมากกว่า
เราควรปล่อยเขาไปถูกแล้วใช่มั้ยคะ หรือควรจะชัดเจนกับความรู้สึกกันนแน่
ถ้าเป็นคุณ คุณจะ....?
ด้วยความที่ไม่คิดอะไรก็ถามมาตอบไปบ้าง จนเราต้องมีภาระกิจไปต่างประเทศ4เดือน ระหว่างนี้ก็คุยกันบ้างนะคะ ไม่เคยเจอหน้ากัน
บางครั้งเราก็ทักเขาไป แต่น้อยมาก ด้วยเวลาที่ไม่ตรงกัน เราก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง ก็อาศัยเรื่องเวลามาเป็นข้ออ้างในการไม่จุกจิกกับเขามาก
วันนึงเราบอกเขาไปเลยว่าไม่ได้คิดอะไรนะ. ไม่รู้สึกอะไรเป็นพิเศษ. เขาหายไปสักพัก แต่ก็กลับมาใหม่ ถามว่ารู้มั้ยเขาจีบ รู้คะ แต่เขาก็ไปทำงานต่างประเทศด้วย เขาพยายามชวนคุยตลอด เราก็ลำบากใจพอสมควรไม่ชอบให้ความหวังใคร คอยบอกเขาอยู่เสมอว่า เราไม่พร้อมที่จะเป็นอะไรกับเธอนะ
จนวันนี้ประมาณ 6 เดือนแล้วคะที่รู้จักผ่านกันทางโซเชียล. ตลอดเวลาที่ผ่านมาที่คุยกัน เรารู้สึกได้ว่าเขาเป็นคนที่ค่อนข้างเพ้อ ถึงเพ้อมาก คือไม่เคยเจอกันเลยแต่บางครั้งพูดเหมือนเป็นแฟนกันมาแล้ว. เราว่าเราชัดเจนมากนะ แต่ถามว่าหวั่นไหวมั้ย มีบ้างคะ เพราะเลิกกับแฟนมานานแล้ว เหงาเหมือนกัน เวลามีคนมาคุยเราก็รู้สึกดีเป็นธรรมดา
หลังๆมาเขาขอเบอร์ เราปฏิเสธค่ะ พยายามถามตัวเองว่าจะเป็นไปได้มั้ยที่จะให้โอกาสเขา ระหว่างที่คิดอยู่เขาก็ตอบว่า ที่ผ่านมาขอโทษที่ตื้อนะ เราจะไม่รบกวนเธออีก สัญญา
เราก็เลยเงียบไป รู้สึกเศร้าอยู่เล็กๆ แต่ก็คิดว่านี่คงจะดีกับทั้งสองฝ่ายแล้ว เพราะที่ผ่านมาเราก็บอกเขาตลอด ถ้าวันนี้เขาจะหายไปก็น่าจะดีแล้วนิ่
เป็นคนไม่ชอบคนที่เข้ามาจีบแบบไม่มีความอดทน พอเห็นว่าไม่เล่นด้วยก็เลิก สองอาทิตย์เดือนนึงอะไรแบบนั้น ที่ให้เวลาเขาก็เผื่อจะดูว่าเขาจริงใจแค่ไหน อดทนรอได้นานมั้ย แต่พอมาวันนี้ก็จุกอยู่เหมือนกัน ไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเรารู้สึกยังไงกับเขากันแน่ ไม่อยากให้โอกาสใครง่ายๆ รักครั้งเก่าเราคุยกับแฟนประมาณเดือน บอกรออีกสองเดือนนะจะให้เบอร์ เขาก็รอ และเรายังให้เบอร์ไม่ครบอีก. คบกัน5 ปีค่ะ ด้วยความที่เรามีอะไรคล้ายกันมากเกินไป เลิกลากัน แต่ทุกวันนี้ยังคุยกันดีได้คะ ยอมรับว่ายังคิดถึงเขาอยู่. เหมือนกับเราไม่ต้องพูดอะไรมากก็เข้าใจกันมากกว่า
เราควรปล่อยเขาไปถูกแล้วใช่มั้ยคะ หรือควรจะชัดเจนกับความรู้สึกกันนแน่