ฉันและเขาพบกันครั้งแรกในที่ทำงาน เขามาจาก หน่วยงานอื่น ฉันประจำอยู่หน่วยพื้นที่
ครั้งแรกที่ได้เจอกัน ฉันไม่ได้สนใจเขาด้วยช้ำไป แต่เป็นเขาที่เป็นฝ่ายเข้ามาทักทายและพูดคุย
เรามีประชุมกันและเที่ยงเราและชาวคณะพาพวกเขาไปทานข้าว เขาก็เข้ามาพูดคุยและชวน
พวกเราไปกินข่าวฟังเพลงกันหลังเลิกงาย แต่ฉันต้องเป็นฝ่ายไปรับเขาและพี่อีกคนมาจากที่พัก
ฉันและเพื่อนในฝ่ายได้รับมอบหมายให้พาพวกเขาไปเลี้ยงรับรอง ซึ่งนั่นเป็นเหตุให้ฉันและเขา
แลกเบอร์และไลท์กัน ซึ่งช่วงบ่ายหลังทานข้าวเรียบร้อยฉันยุ่งกับงานมากกก ซึ่งพวกเขาได้ไปลง
พื้นที่อีกที่ แต่เค้าก็ได้ไลท์มาหาฉันเรื่อยๆและย้ำตลอดว่าเย็นนี้ต้องมารับเขาไปกินข้าว ห้ามลืม!!
แต่ด้วยความที่ว่าผิงงานยุ่งมากจนทำงานจนมืด บราวเลยโทรมาตาม ผิงเลยจำเป็นต้องหยุดทำ
งานและออกไปรับ บราวและรุ่นพี่อีกคน ผิงและเพื่อนในหน่วยพาพวกเขาไปร้านนั่งชิวๆ ฟังเพลง
และมีเบียร์ชนิดต่างๆให้เลือก บราวชอบดื่มเบียร์เป็นชีวิตจิตใจและรู้เรื่องเบียร์แทบทุกชนิด ซึ่งต่าง
จากผิงมาก ผิงแค่ดื่มได้เพื่อเข้าสังคมเท่านั้น ไม่รู้เรื่องอะไรเลยเกี่ยวกับแอลกอฮอ เมื่อถึงร้านทุกคน
ก็จัดการสั่งนู้นนี่นั่นตามสิ่งที่ตัวเองชอบ สิ่งที่ไม่พล่ดคือเบียร์ แต่ผิงไม่ได้สั่ง บราวก็พยายามเสนอ
และพูดถึงรสชาตของเบียร์ชนิดต่างๆ สุดท้ายบราวก็เลือกเบียร์ลูกพีชให้ เขาบอกว่าผิงน่าจะชอบ
แต่ผิงก็ดื่มพอเป็นมารยาท ผิงมัวแต่ทานข้าวเพราะหิวมากกกก พอแต่ละคนอิ่มเราก็พูดคุยเรื่องราว
ต่างๆมากมายจนลืมเวลากันเลยทีเดียว พอเริ่มดึกผิงก็งอแงจะกลับเพราะง่วงมาก แต่ตามสไตล์
บราวติดลมยื้อเวลากว่าจะกลับก็เที่ยงคืน
เช้าวันรุ่งขึ้นเรามีประชุมกันที่โรงแรมบราวก็อ้อนตั้งแต่ที่ร้านอาหารให้ผิงมาช่วยเค้าดูเรื่อง
ลงทะเบียนให้มาถึง รร เช้าหน่อย ผิงก็รับปากไปงั้นเอง แต่พอถึงเวลาก็มาสายหน่อย และก็มีคน
ทำหน้าที่ลงทะเบียนให้แล้ว พอบราวเห็นผิงมาถึงก็ออกอาการสบัดสบิ้งใส่ว่าไหนรับปากจะมาช่วย
กันทำไมมาสาย ผิงก็ยิ้มๆรับไป และเขาก็บอกเมื่อคืนเฟชไทม์มาหาผิงทำไมไม่รับ ผิงก็บอกไม่เห็น
รู้เรื่อง เขาก็งอล บอกผิงมัวคุยแต่กับแฟนจนไม่สนใจบราวล่ะสิ ผิงก็คิดในใจ แล้วมันผิดตรงไหน
ที่ผิงจะคุยกับแฟน แต่ก็ได้แค่คิดไม่ได้พูดออกไป ทำแค่เพียงยิ้มรับ และสิ่งที่บราวถือวิสาสะคือจะ
เรียกแทนตัวว่า เค้าและเรียกผิงว่าตัวเอง ตลอด จนสุดท้ายผิงก็ติดเรียกบราวว่าตัวเองและแทนตัวว่าเค้า ระหว่างที่
เราประชุมบราวก็ไลท์มาถามตลอดว่าเย็นนี้จะพาเขาไปกินข้าวไหน ผิงก็บอกไม่ไป ติดธุระบ้านแฟน
เขาก็บอกหลังกลับจากบ้านแฟนก็ได้ เอิ่มมมม นี่คุณชายเค้าจะให้ผิงมีกิ๊กรึยังงัย แต่ก็ไม่ได้พาเขา
ไปไหนนะ พอสัก5ทุ่มเขาก็เฟชไทม์มาหา คุยไปคุยมาก็เกือบตีสองถึงวางสายกันได้ เขาสารภาพ
ว่าในห้องประชุมเขาแอบมองผิงตลอด อีกทั้งบราวเป็นคนช่างสังเกตุมาก แค่ระยะเลาแค่ช่วงหนึ่ง
เขาสามารถเล่าพฤติกรรมผิงได้ว่าผิงเป็นคนยังงัย และพอเราได้คุยกันมันเหมือนเป็นจุดเริ่มต้น
ของความรู้สึกต่างๆ สำหรับผิง ผิงและเขาเฟสไทม์คุยกันจนเกือบเช้าแทบทุกคืน เราคุยกันแบบ
ถูกคอมาก อาจพระเรามีอะไรหลายๆอย่างเหมือนกัน ยิ่งคุยกันผิงก็เริ่มรู้สึกผิดกับแฟน แต่มันก็
รู้สึกดีที่ได้คุยกับเขา แต่ยิ่งนานวันเวลาเขาอยู่กับคนของเขาเขาก็จะบอกผิงเพื่อไม่ให้เราติดต่อไป
แต่มันทำให้ผิงแย่ ไม่ชอบทร่เขาอยู่กับคนของเขา แต่ก็รู้นะว่าไม่มีสิทธิและสิ่งที่เรากำลังทำอยู่มัน
คือสิ่งที่ผิด เราทั้งสองต่างมีคนของตัวเองทั้งคู่ แต่เราก็ยังแอบคุยกันเรื่อยมา จนผิงรู้สึก
ว่าผิงชอบเขานะ แต่สำหรับเขาผิงไม่รู้ว่าเขารู้สึกยังงัย เขาอาจแค่เล่นๆแต่เราดันคิดเกินเลยไป
และผิงมีโอกาสเข้ากรุงเทพ เราจึงนัดกินข้าวกัน จุดนี้เองที่ทำให้เกิดจุดเปลี่ยน
แฟนของผิงจับได้ว่าผิงแอบไปกิยข้าวกับคนอื่น บราวเลยตัดสินใจยุติเรื่องระหว่างเขาและผิง
โดนการบล็อคทุกอย่างที่เกี่ยวกับผิง รวมไปถึงคนรู้จักฝั่งผิง แต่ผิงกลับอยากกลับไปคุยกับเขาเหมือน
เดิม จนทุกวันนี้ก็ยังนึกถึงเวลาเเก่าๆที่ผ่านมา แปลกนะคะเขาเป็นฝ่ายเข้ามาหาเรา แต่เขากลับ
ตัดเราออกจากชีวิตเขาอย่างไม่เหลือเยื้อใย ผิงรู้ว่าเขาหวังดีไม่อยากให้ผิงมีปัญหากับแฟน
แต่ความรู้สึกเจ้ากรรมดันโหยหาเขาตลอดเวลา เพื่อนๆเคยเป็นกันมั้ยค่ะ ผิงควรทำยังงัยดีถึง
จะลืมเขาออกไปจากความรู้สึก และหันมาใส่ใจความรู้สึกคนของเราอย่างเดียว........?????
!!!!!!.......ทั้งๆที่รู้ว่าผิด แต่ยังเลือกที่จะทำผิด....!!!!!
รักเธอ รักเขา และรักของเรา(รึเปล่า?????)
ครั้งแรกที่ได้เจอกัน ฉันไม่ได้สนใจเขาด้วยช้ำไป แต่เป็นเขาที่เป็นฝ่ายเข้ามาทักทายและพูดคุย
เรามีประชุมกันและเที่ยงเราและชาวคณะพาพวกเขาไปทานข้าว เขาก็เข้ามาพูดคุยและชวน
พวกเราไปกินข่าวฟังเพลงกันหลังเลิกงาย แต่ฉันต้องเป็นฝ่ายไปรับเขาและพี่อีกคนมาจากที่พัก
ฉันและเพื่อนในฝ่ายได้รับมอบหมายให้พาพวกเขาไปเลี้ยงรับรอง ซึ่งนั่นเป็นเหตุให้ฉันและเขา
แลกเบอร์และไลท์กัน ซึ่งช่วงบ่ายหลังทานข้าวเรียบร้อยฉันยุ่งกับงานมากกก ซึ่งพวกเขาได้ไปลง
พื้นที่อีกที่ แต่เค้าก็ได้ไลท์มาหาฉันเรื่อยๆและย้ำตลอดว่าเย็นนี้ต้องมารับเขาไปกินข้าว ห้ามลืม!!
แต่ด้วยความที่ว่าผิงงานยุ่งมากจนทำงานจนมืด บราวเลยโทรมาตาม ผิงเลยจำเป็นต้องหยุดทำ
งานและออกไปรับ บราวและรุ่นพี่อีกคน ผิงและเพื่อนในหน่วยพาพวกเขาไปร้านนั่งชิวๆ ฟังเพลง
และมีเบียร์ชนิดต่างๆให้เลือก บราวชอบดื่มเบียร์เป็นชีวิตจิตใจและรู้เรื่องเบียร์แทบทุกชนิด ซึ่งต่าง
จากผิงมาก ผิงแค่ดื่มได้เพื่อเข้าสังคมเท่านั้น ไม่รู้เรื่องอะไรเลยเกี่ยวกับแอลกอฮอ เมื่อถึงร้านทุกคน
ก็จัดการสั่งนู้นนี่นั่นตามสิ่งที่ตัวเองชอบ สิ่งที่ไม่พล่ดคือเบียร์ แต่ผิงไม่ได้สั่ง บราวก็พยายามเสนอ
และพูดถึงรสชาตของเบียร์ชนิดต่างๆ สุดท้ายบราวก็เลือกเบียร์ลูกพีชให้ เขาบอกว่าผิงน่าจะชอบ
แต่ผิงก็ดื่มพอเป็นมารยาท ผิงมัวแต่ทานข้าวเพราะหิวมากกกก พอแต่ละคนอิ่มเราก็พูดคุยเรื่องราว
ต่างๆมากมายจนลืมเวลากันเลยทีเดียว พอเริ่มดึกผิงก็งอแงจะกลับเพราะง่วงมาก แต่ตามสไตล์
บราวติดลมยื้อเวลากว่าจะกลับก็เที่ยงคืน
เช้าวันรุ่งขึ้นเรามีประชุมกันที่โรงแรมบราวก็อ้อนตั้งแต่ที่ร้านอาหารให้ผิงมาช่วยเค้าดูเรื่อง
ลงทะเบียนให้มาถึง รร เช้าหน่อย ผิงก็รับปากไปงั้นเอง แต่พอถึงเวลาก็มาสายหน่อย และก็มีคน
ทำหน้าที่ลงทะเบียนให้แล้ว พอบราวเห็นผิงมาถึงก็ออกอาการสบัดสบิ้งใส่ว่าไหนรับปากจะมาช่วย
กันทำไมมาสาย ผิงก็ยิ้มๆรับไป และเขาก็บอกเมื่อคืนเฟชไทม์มาหาผิงทำไมไม่รับ ผิงก็บอกไม่เห็น
รู้เรื่อง เขาก็งอล บอกผิงมัวคุยแต่กับแฟนจนไม่สนใจบราวล่ะสิ ผิงก็คิดในใจ แล้วมันผิดตรงไหน
ที่ผิงจะคุยกับแฟน แต่ก็ได้แค่คิดไม่ได้พูดออกไป ทำแค่เพียงยิ้มรับ และสิ่งที่บราวถือวิสาสะคือจะ
เรียกแทนตัวว่า เค้าและเรียกผิงว่าตัวเอง ตลอด จนสุดท้ายผิงก็ติดเรียกบราวว่าตัวเองและแทนตัวว่าเค้า ระหว่างที่
เราประชุมบราวก็ไลท์มาถามตลอดว่าเย็นนี้จะพาเขาไปกินข้าวไหน ผิงก็บอกไม่ไป ติดธุระบ้านแฟน
เขาก็บอกหลังกลับจากบ้านแฟนก็ได้ เอิ่มมมม นี่คุณชายเค้าจะให้ผิงมีกิ๊กรึยังงัย แต่ก็ไม่ได้พาเขา
ไปไหนนะ พอสัก5ทุ่มเขาก็เฟชไทม์มาหา คุยไปคุยมาก็เกือบตีสองถึงวางสายกันได้ เขาสารภาพ
ว่าในห้องประชุมเขาแอบมองผิงตลอด อีกทั้งบราวเป็นคนช่างสังเกตุมาก แค่ระยะเลาแค่ช่วงหนึ่ง
เขาสามารถเล่าพฤติกรรมผิงได้ว่าผิงเป็นคนยังงัย และพอเราได้คุยกันมันเหมือนเป็นจุดเริ่มต้น
ของความรู้สึกต่างๆ สำหรับผิง ผิงและเขาเฟสไทม์คุยกันจนเกือบเช้าแทบทุกคืน เราคุยกันแบบ
ถูกคอมาก อาจพระเรามีอะไรหลายๆอย่างเหมือนกัน ยิ่งคุยกันผิงก็เริ่มรู้สึกผิดกับแฟน แต่มันก็
รู้สึกดีที่ได้คุยกับเขา แต่ยิ่งนานวันเวลาเขาอยู่กับคนของเขาเขาก็จะบอกผิงเพื่อไม่ให้เราติดต่อไป
แต่มันทำให้ผิงแย่ ไม่ชอบทร่เขาอยู่กับคนของเขา แต่ก็รู้นะว่าไม่มีสิทธิและสิ่งที่เรากำลังทำอยู่มัน
คือสิ่งที่ผิด เราทั้งสองต่างมีคนของตัวเองทั้งคู่ แต่เราก็ยังแอบคุยกันเรื่อยมา จนผิงรู้สึก
ว่าผิงชอบเขานะ แต่สำหรับเขาผิงไม่รู้ว่าเขารู้สึกยังงัย เขาอาจแค่เล่นๆแต่เราดันคิดเกินเลยไป
และผิงมีโอกาสเข้ากรุงเทพ เราจึงนัดกินข้าวกัน จุดนี้เองที่ทำให้เกิดจุดเปลี่ยน
แฟนของผิงจับได้ว่าผิงแอบไปกิยข้าวกับคนอื่น บราวเลยตัดสินใจยุติเรื่องระหว่างเขาและผิง
โดนการบล็อคทุกอย่างที่เกี่ยวกับผิง รวมไปถึงคนรู้จักฝั่งผิง แต่ผิงกลับอยากกลับไปคุยกับเขาเหมือน
เดิม จนทุกวันนี้ก็ยังนึกถึงเวลาเเก่าๆที่ผ่านมา แปลกนะคะเขาเป็นฝ่ายเข้ามาหาเรา แต่เขากลับ
ตัดเราออกจากชีวิตเขาอย่างไม่เหลือเยื้อใย ผิงรู้ว่าเขาหวังดีไม่อยากให้ผิงมีปัญหากับแฟน
แต่ความรู้สึกเจ้ากรรมดันโหยหาเขาตลอดเวลา เพื่อนๆเคยเป็นกันมั้ยค่ะ ผิงควรทำยังงัยดีถึง
จะลืมเขาออกไปจากความรู้สึก และหันมาใส่ใจความรู้สึกคนของเราอย่างเดียว........?????
!!!!!!.......ทั้งๆที่รู้ว่าผิด แต่ยังเลือกที่จะทำผิด....!!!!!