..
เรื่องเล่า จากลาวใต้
แดด ฝน ต้นไม้ สายน้ำ และความทรงจำ
..
ชีวิต คือ การเดินทาง ..
เรานิยามความหมายของชีวิตตัวเองแบบนี้มาประมาณ 5 ปีแล้ว หลังจากที่ลาออกจากงานประจำ แล้วเริ่มต้นเดินทางแบบแบคแพคแบบที่เคยฝันเอาไว้ แม้จะได้ออกเดินทางไม่ได้มากมายหรือบ้าบิ่นอะไรเท่าไหร่ แต่ทุกๆครั้งที่ได้ออกเดินทางนั้น มันทั้งดิบ สด ใหม่ และเป็นอิสระ
ทริปแรกเราเริ่มต้นการเดินทางไปลาวเหนือ ไปด้วยหัวใจที่อยากออกเดินทางเต็มร้อยหรืออาจจะมากกว่า เพราะตัวเองแทบไม่มีความรู้ในเรื่องการเดินทางเอาเสียเลย รู้แต่ว่าอยากไปที่ไหนสักแห่ง ไกลๆ ไปในที่ๆห่างไกลจากความเคยชิน
.. แม้ว่าประเทศลาวนั้นจะไม่ได้อยู่ห่างไกลจากบ้านเรานัก อีกทั้งการพูด การเขียนและวัฒนธรรมบางอย่าง ก็ยังคล้ายคลึงกัน
แต่ช่วงเวลา 11วันที่ได้แบกเป้เที่ยวไปเรื่อยๆ ทำให้ชีวิตเปลี่ยนแปลงไปหลายอย่าง โดยเฉพาะในเรื่องความคิด และความฝันของตัวเอง
เสน่ห์ของการออกเดินทาง และความทรงจำที่แสนงดงามครั้งนั้น ทำให้เรามีการเดินทางอีกหลายครั้งต่อมา และแต่ละครั้งมักได้ตะกอนความทรงจำที่แตกต่าง หลากหลาย
ได้เห็นวิถีชีวิต ผู้คน ธรรมชาติบนโลกกว้าง(ที่มันกว้างจริงๆ) ได้มิตรภาพเล็กๆจากริมทาง ได้เพื่อนใหม่ ได้ใช้ชีวิตที่รู้สึกว่ามันคุ้มค่าเหลือเกินที่ได้เกิดมาบนโลกใบนี้ การเดินทางสำหรับเรา มันคือของขวัญสุดพิเศษสำหรับการมีชีวิต
..
การเดินทางหลายครั้งที่ผ่านมานอกเหนือจากความสุข เรายังต้องพบเจอกับปัญหาที่เข้ามาแบบไม่ทันตั้งตัว อย่างเช่น
จองตั๋วเครื่องบินผิดวัน , ตกเครื่องที่จีน , เกือบไม่มีอากาศหายใจในห้องน้ำที่ศรีลังกา , ไปเดินตลาดเช้าในวันที่เค้าปิดตลาดกัน ,
ต้องฝืนกินเนื้อจามรีเพราะเกรงใจเจ้าของโฮมสเตย์ , เดินท่ามกลางความหนาวของหิมะที่หนาวจนแทบจะเดินไม่ไหวเพื่อกลับที่พัก
เดินหลงทางเป็นชั่วโมงโดยที่ไม่มีใครช่วย , เงินหมดระหว่างเดินทางที่ญี่ปุ่นแล้วกดเงินในเอทีเอ็มไม่ได้จนต้องกินแต่มาม่าเหลือๆและน้ำก๊อกในโรงแรม , โดนเจาะยางจักรยานเพราะจอดผิดที่ผิดทางในโตเกียว และอื่นๆอีกมากมาย
แม้ปัญหาจะช่วยสร้างสีสันและความตื่นเต้นได้ไม่น้อย แต่ในตอนนั้น บางครั้งเราเองก็แทบจะร้องไห้หรืออยากจะกลับบ้านเลยก็มี ..
น่าแปลก ที่ประสบการณ์แย่ๆกลับกลายมาเป็นเสน่ห์ให้กับการเดินทางจนเราหลงรัก .. ทั้งกลัว ทั้งสนุก ตื่นเต้น ท้าทาย
และบางครั้งก็มีเรื่องดีๆปะปนมากับเรื่องร้ายๆแบบที่คาดไม่ถึง มีคุณค่าทางจิตใจให้ได้จดจำ มีความสุข และยิ้มทุกครั้งที่นึกถึง
เมื่อสวมบทบาทเป็นนักเดินทาง เรารู้สึกได้ถึงความอิสระเหมือนตัวเองกำลังโบยบินไปในฟ้ากว้าง ยิ่งถ้าหากได้เข้าใกล้ สัมผัสถึงรายละเอียดรายทาง วิถีชีวิต ผู้คน เราจะพบเจอเสน่ห์ที่งดงามมีเอกลักษณ์ และที่สำคัญคือ ความรู้สึก มิตรภาพที่ซ่อนอยู่ในหัวใจดวงน้อยๆนั้น
..
[CR] เรื่องเล่า จากลาวใต้ (21-24กันยา57)
..
เรื่องเล่า จากลาวใต้
แดด ฝน ต้นไม้ สายน้ำ และความทรงจำ
..
ชีวิต คือ การเดินทาง ..
เรานิยามความหมายของชีวิตตัวเองแบบนี้มาประมาณ 5 ปีแล้ว หลังจากที่ลาออกจากงานประจำ แล้วเริ่มต้นเดินทางแบบแบคแพคแบบที่เคยฝันเอาไว้ แม้จะได้ออกเดินทางไม่ได้มากมายหรือบ้าบิ่นอะไรเท่าไหร่ แต่ทุกๆครั้งที่ได้ออกเดินทางนั้น มันทั้งดิบ สด ใหม่ และเป็นอิสระ
ทริปแรกเราเริ่มต้นการเดินทางไปลาวเหนือ ไปด้วยหัวใจที่อยากออกเดินทางเต็มร้อยหรืออาจจะมากกว่า เพราะตัวเองแทบไม่มีความรู้ในเรื่องการเดินทางเอาเสียเลย รู้แต่ว่าอยากไปที่ไหนสักแห่ง ไกลๆ ไปในที่ๆห่างไกลจากความเคยชิน
.. แม้ว่าประเทศลาวนั้นจะไม่ได้อยู่ห่างไกลจากบ้านเรานัก อีกทั้งการพูด การเขียนและวัฒนธรรมบางอย่าง ก็ยังคล้ายคลึงกัน
แต่ช่วงเวลา 11วันที่ได้แบกเป้เที่ยวไปเรื่อยๆ ทำให้ชีวิตเปลี่ยนแปลงไปหลายอย่าง โดยเฉพาะในเรื่องความคิด และความฝันของตัวเอง
เสน่ห์ของการออกเดินทาง และความทรงจำที่แสนงดงามครั้งนั้น ทำให้เรามีการเดินทางอีกหลายครั้งต่อมา และแต่ละครั้งมักได้ตะกอนความทรงจำที่แตกต่าง หลากหลาย
ได้เห็นวิถีชีวิต ผู้คน ธรรมชาติบนโลกกว้าง(ที่มันกว้างจริงๆ) ได้มิตรภาพเล็กๆจากริมทาง ได้เพื่อนใหม่ ได้ใช้ชีวิตที่รู้สึกว่ามันคุ้มค่าเหลือเกินที่ได้เกิดมาบนโลกใบนี้ การเดินทางสำหรับเรา มันคือของขวัญสุดพิเศษสำหรับการมีชีวิต
..
การเดินทางหลายครั้งที่ผ่านมานอกเหนือจากความสุข เรายังต้องพบเจอกับปัญหาที่เข้ามาแบบไม่ทันตั้งตัว อย่างเช่น
จองตั๋วเครื่องบินผิดวัน , ตกเครื่องที่จีน , เกือบไม่มีอากาศหายใจในห้องน้ำที่ศรีลังกา , ไปเดินตลาดเช้าในวันที่เค้าปิดตลาดกัน ,
ต้องฝืนกินเนื้อจามรีเพราะเกรงใจเจ้าของโฮมสเตย์ , เดินท่ามกลางความหนาวของหิมะที่หนาวจนแทบจะเดินไม่ไหวเพื่อกลับที่พัก
เดินหลงทางเป็นชั่วโมงโดยที่ไม่มีใครช่วย , เงินหมดระหว่างเดินทางที่ญี่ปุ่นแล้วกดเงินในเอทีเอ็มไม่ได้จนต้องกินแต่มาม่าเหลือๆและน้ำก๊อกในโรงแรม , โดนเจาะยางจักรยานเพราะจอดผิดที่ผิดทางในโตเกียว และอื่นๆอีกมากมาย
แม้ปัญหาจะช่วยสร้างสีสันและความตื่นเต้นได้ไม่น้อย แต่ในตอนนั้น บางครั้งเราเองก็แทบจะร้องไห้หรืออยากจะกลับบ้านเลยก็มี ..
น่าแปลก ที่ประสบการณ์แย่ๆกลับกลายมาเป็นเสน่ห์ให้กับการเดินทางจนเราหลงรัก .. ทั้งกลัว ทั้งสนุก ตื่นเต้น ท้าทาย
และบางครั้งก็มีเรื่องดีๆปะปนมากับเรื่องร้ายๆแบบที่คาดไม่ถึง มีคุณค่าทางจิตใจให้ได้จดจำ มีความสุข และยิ้มทุกครั้งที่นึกถึง
เมื่อสวมบทบาทเป็นนักเดินทาง เรารู้สึกได้ถึงความอิสระเหมือนตัวเองกำลังโบยบินไปในฟ้ากว้าง ยิ่งถ้าหากได้เข้าใกล้ สัมผัสถึงรายละเอียดรายทาง วิถีชีวิต ผู้คน เราจะพบเจอเสน่ห์ที่งดงามมีเอกลักษณ์ และที่สำคัญคือ ความรู้สึก มิตรภาพที่ซ่อนอยู่ในหัวใจดวงน้อยๆนั้น
..