ตัวเราเองคบกับแฟนมาได้ประมาณ 3 เดือนคะ เราอายุ 20 แฟน 30 (เขาหน้าเด็กมากแม้จะอายุ30 แต่ถ้าดูจากหน้าก็สัก 24-25ได้)ด้วยความที่ว่า ตอนนั้นเราก็ไม่มีใครและเขาเป็นคนไม่เที่ยว ไม่ดื่ม เราก็เหมือนกัน เลยคิดว่าผู้ชายแบบนี้หายากนะ ลองคบดูคงไม่เสียหาย เลยตกลงคบกันคะ ช่วงแรกๆดีๆมากๆ พูดคุยกันถูกคอ ใส่ใจเรามากๆ ไปรับไปส่ง มารับไปกินข้าวทุกอาทิตย์ บางอาทิตย์เขาไม่ว่าง เราก็ไม่งอแงนะ เพราะเขาก็ต้องทำงาน บางอาทิตย์งานเยอะ เขาก็ขอเวลาอยู่บ้านพักผ่อน เขาบอกชอบเราเพราะเราเป็นคนดี เรียนเก่ง อยู่ด้วยแล้วสนุก เราทำให้เขายิ้มตลอด หน้าตาก็คล้ายเด็กญี่ปุ่น ตัวเล็กๆ ผมสั้น ผิวขาว ตรงสเปกเลย คบกันมาไม่มีปัญหาเลยคะ จะมีบ้างนิดหน่อยที่เขาชอบหวงเรา ไปไหนต้องบอกก่อนทุกครั้ง เราจะพูดคุยกันด้วยเหตุผลเสมอ มีชวนเราไปเจอตายายที่บ้าน บ่นอยากเจอพ่อแม่เรา ตอนนั้นเราบอกไม่พร้อมเพราะอยากให้คบกันไปนานๆก่อน
พอเข้าเดือนที่สามเท่านั้นละคะ ... จากหน้ามือ กลายเป็นหลังมือเลยทีเดียว
จากที่เคยโทร ... ไม่โทร เราเองเป็นฝ่ายตาม จากที่เคยแวะมาหา ... ไม่มา เราก็เข้าใจเพราะเขากำลังเครียดเรื่องงาน (ออฟฟิตที่เขาทำงานกำลังจะปิดกิจการ ต้องหางานใหม่ เพราะเขาเป็นเสาหลักของครอบครัว อยู่กับตายาย และน้องพิการ พ่อแม่หย่าร้าง)
พอนานไปเข้าเราเริ่มสงสัยหลายๆอย่าง ช่วงนั้นแทบจะเป็นบ้าเลยคะ ร้องไห้ทุกวัน แถมใกล้สอบกลางภาคด้วย เขาบอกไม่มีอะไร อย่าคิดมากนะ แค่เครียดเรื่องงานเท่านั้น ...
เรามาจับได้ทีหลังคะ ว่าแฟนเก่าเขาติดต่อกลับมา เราตื้อถามเขา งัดจิตวิทยาหลายๆอย่างมาพูด จนเขาสารภาพมาคะว่าช่วงที่เขาเปลี่ยนไปนั้น เพราะแฟนเก่าเขากลับมาจากจีนและติดต่อกลับมาทางออฟฟิต และได้เบอโทรส่วนตัวเขามา เลยโทรมาขอโอกาส เขาบอกเราว่า เขาบอกแฟนเก่าเขาว่าตอนนี้คบอยุ่กับน้องคนหนึ่งอยู่ แฟนเก่าก็ถามว่าเขาผิดอะไร เขาแค่ไปเรียนต่อนะ ...
/// ย้อนความไปก่อนหน้านั้น 2 ปีคะ >> แฟนเก่าเขาต้องศึกษาต่อที่จีนด้วยทางครอบครัวให้ไป ตอนนั้นแฟนเราโกรธ ด้วยความที่ไม่มีเหุตุผลเลยบอกเขาไปว่า ถ้าไปจะไม่คุยด้วยอีกเลย แฟนเก่าเขาก็ไปคะ ... มีติดต่อมาทางเมลลืบ้าง แต่เขาอกว่าไม่ได้อ่าน ///
แฟนเราขอโทษเราคะ ขอโทษหลายๆอย่างที่ทำให้เราเสียใจ ตอนนั้นสิ่งที่พูดออกมาคือ "เราถอยเองนะ" เราบอกเขาว่าเราถอยเอง เราไม่มีอะไรสู้ผญคนนั้นได้ เรามีแต่ความจริงใจ กับความรักเท่านั้น เขาบอกเขาไม่อยากเลิก ขอเวลาให้เขาได้คิดได้มั้ย ระหว่างนั้นเราก็ห่างกันสักพัก เราก็โอเค
ตอนนั้นยอมรับเลยคะว่ากังวล กลัว ระแวง กลัวเขาไปเจอกัน เพื่อนๆพากันปลอบใจ พาไปเที่ยว ไปวัด เรานี่เศร้ามาก จากสดใสร่าเริ่ง กลายเป็นคนไม่พูดไม่จา ข้าวปลาไม่กินเลยคะ
เมื่อถ่านไฟเก่าของแฟนเรา กลับมาคุอีกครั้ง
พอเข้าเดือนที่สามเท่านั้นละคะ ... จากหน้ามือ กลายเป็นหลังมือเลยทีเดียว
จากที่เคยโทร ... ไม่โทร เราเองเป็นฝ่ายตาม จากที่เคยแวะมาหา ... ไม่มา เราก็เข้าใจเพราะเขากำลังเครียดเรื่องงาน (ออฟฟิตที่เขาทำงานกำลังจะปิดกิจการ ต้องหางานใหม่ เพราะเขาเป็นเสาหลักของครอบครัว อยู่กับตายาย และน้องพิการ พ่อแม่หย่าร้าง)
พอนานไปเข้าเราเริ่มสงสัยหลายๆอย่าง ช่วงนั้นแทบจะเป็นบ้าเลยคะ ร้องไห้ทุกวัน แถมใกล้สอบกลางภาคด้วย เขาบอกไม่มีอะไร อย่าคิดมากนะ แค่เครียดเรื่องงานเท่านั้น ...
เรามาจับได้ทีหลังคะ ว่าแฟนเก่าเขาติดต่อกลับมา เราตื้อถามเขา งัดจิตวิทยาหลายๆอย่างมาพูด จนเขาสารภาพมาคะว่าช่วงที่เขาเปลี่ยนไปนั้น เพราะแฟนเก่าเขากลับมาจากจีนและติดต่อกลับมาทางออฟฟิต และได้เบอโทรส่วนตัวเขามา เลยโทรมาขอโอกาส เขาบอกเราว่า เขาบอกแฟนเก่าเขาว่าตอนนี้คบอยุ่กับน้องคนหนึ่งอยู่ แฟนเก่าก็ถามว่าเขาผิดอะไร เขาแค่ไปเรียนต่อนะ ...
/// ย้อนความไปก่อนหน้านั้น 2 ปีคะ >> แฟนเก่าเขาต้องศึกษาต่อที่จีนด้วยทางครอบครัวให้ไป ตอนนั้นแฟนเราโกรธ ด้วยความที่ไม่มีเหุตุผลเลยบอกเขาไปว่า ถ้าไปจะไม่คุยด้วยอีกเลย แฟนเก่าเขาก็ไปคะ ... มีติดต่อมาทางเมลลืบ้าง แต่เขาอกว่าไม่ได้อ่าน ///
แฟนเราขอโทษเราคะ ขอโทษหลายๆอย่างที่ทำให้เราเสียใจ ตอนนั้นสิ่งที่พูดออกมาคือ "เราถอยเองนะ" เราบอกเขาว่าเราถอยเอง เราไม่มีอะไรสู้ผญคนนั้นได้ เรามีแต่ความจริงใจ กับความรักเท่านั้น เขาบอกเขาไม่อยากเลิก ขอเวลาให้เขาได้คิดได้มั้ย ระหว่างนั้นเราก็ห่างกันสักพัก เราก็โอเค
ตอนนั้นยอมรับเลยคะว่ากังวล กลัว ระแวง กลัวเขาไปเจอกัน เพื่อนๆพากันปลอบใจ พาไปเที่ยว ไปวัด เรานี่เศร้ามาก จากสดใสร่าเริ่ง กลายเป็นคนไม่พูดไม่จา ข้าวปลาไม่กินเลยคะ