อันนี้เป็นกระทู้เเรกค่ะ เเอบตื่นเต้น หากคำพูดของเราวกไปวนมา ไม่รู้เรื่อง อ่านยาก ต้องขอโทษด้วยนะคะ
เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเป็นวันเกิดของเรา ต่างก็มีคนมาสสวก.ในเฟสบุ๊คเยอะเเยะไปหมด เเล้วก็มีเพื่อนร่วมห้องของ จขกท. มาเเฮปปี้เบิดเดย์ในไลน์ค่ะ ตอนเเรกก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก เป็นเพื่อนกัน ก่อนหน้านั้นเขาก็เเชทมาในเฟสบ้าง ไลน์บ้างถามงานนู่นนั้นนี่ พอเขามา สสวก.เราก็ขอบคุณเขาไป ปรากฏว่าวันรุ่งขึ้น เจอกันที่มอ เขาก็เอารถไปจอด เราก็ส่งเพื่อนซื้อขนม เขาก็เดินมาหาเราพร้อมเอาเค้กในกระเป๋ามาให้ ..... สตั๊นค่ะ เพราะจริงๆเเล้วนิสัยเขาจะเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูดก่ะคนไม่สนิท เเล้วอีกอย่างเขาก็อายุมากกว่าเราด้วยเพราะเขาซิ่วมา หน้าตาก็จัดว่าดี ซึ่งต่างจาก จขกท. ลิบลับ = =' เพื่อนก็เเซวกันใหญ่ เราก็เขินกลบเกลื่อน ว่าไม่มีไรหรอกน่าา เพื่อนกัน เเต่ใจ จขกท. หลุดไปละค่ะ หลังจากวันนั้นมาก็อาการหนัก เวิ่นเว้อมาก เขาก็เริ่มคุยก่ะเรามากขึ้น เเละ เริ่มกวนประสาทเรา เดินมาหาที่โต๊ะบ่อยขึ้น เเล้วก็มีเหตุการณ์หลายๆอย่างไม่รู้ว่าบังเอิญหรือคิดไปเอง ใจเราก็อยากจะถาม เเต่ว่ามันก็ยังไม่ชัดเจน กลัวหน้าเเตกด้วย กลัวเขารู้ว่าเราคิดยังไง เเล้วเขาก็จะไม่พูดกับเราอ่ะค่ะ (เพราะเพื่อนเราเป็น กท. ไปชอบเเล้วเเล้วเเสดงอาการเยอะเกิน มาเพ้อในเฟส จนเพื่อนที่เราสนิท เเท็กชื่อเฟสเขาไป... พอเขาเห็นเขาก็ลบเฟสเพื่อนเราที่เป็น กท.ออกเลยค่ะ)
เขาไม่น่าจะซื้อเค้กให้เราเลย ทำให้เราเวิ่นเว้อขนาดนี้ ตอนนี้ก็รอให้ถึงวันเกิดเพื่อนในกลุ่มค่ะ เพราะเขาจะค่อนข้างสนิทก่ะกลุ่ม จขกท. เวลามารอเรียนเขาก็จะมารอที่หอเพื่อนด้วยกัน ถ้าเขาก็ซื้อเค้กให้หรือให้ของขวัญอย่างอื่น เราก็จะไม่มีอาการแบบนี้ละค่ะ ตัดใจพร้อมไปซื้อเเห้วกิน... 55555555 ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านนะคะ
อยากรู้แต่ไม่อยากถาม
เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเป็นวันเกิดของเรา ต่างก็มีคนมาสสวก.ในเฟสบุ๊คเยอะเเยะไปหมด เเล้วก็มีเพื่อนร่วมห้องของ จขกท. มาเเฮปปี้เบิดเดย์ในไลน์ค่ะ ตอนเเรกก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก เป็นเพื่อนกัน ก่อนหน้านั้นเขาก็เเชทมาในเฟสบ้าง ไลน์บ้างถามงานนู่นนั้นนี่ พอเขามา สสวก.เราก็ขอบคุณเขาไป ปรากฏว่าวันรุ่งขึ้น เจอกันที่มอ เขาก็เอารถไปจอด เราก็ส่งเพื่อนซื้อขนม เขาก็เดินมาหาเราพร้อมเอาเค้กในกระเป๋ามาให้ ..... สตั๊นค่ะ เพราะจริงๆเเล้วนิสัยเขาจะเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูดก่ะคนไม่สนิท เเล้วอีกอย่างเขาก็อายุมากกว่าเราด้วยเพราะเขาซิ่วมา หน้าตาก็จัดว่าดี ซึ่งต่างจาก จขกท. ลิบลับ = =' เพื่อนก็เเซวกันใหญ่ เราก็เขินกลบเกลื่อน ว่าไม่มีไรหรอกน่าา เพื่อนกัน เเต่ใจ จขกท. หลุดไปละค่ะ หลังจากวันนั้นมาก็อาการหนัก เวิ่นเว้อมาก เขาก็เริ่มคุยก่ะเรามากขึ้น เเละ เริ่มกวนประสาทเรา เดินมาหาที่โต๊ะบ่อยขึ้น เเล้วก็มีเหตุการณ์หลายๆอย่างไม่รู้ว่าบังเอิญหรือคิดไปเอง ใจเราก็อยากจะถาม เเต่ว่ามันก็ยังไม่ชัดเจน กลัวหน้าเเตกด้วย กลัวเขารู้ว่าเราคิดยังไง เเล้วเขาก็จะไม่พูดกับเราอ่ะค่ะ (เพราะเพื่อนเราเป็น กท. ไปชอบเเล้วเเล้วเเสดงอาการเยอะเกิน มาเพ้อในเฟส จนเพื่อนที่เราสนิท เเท็กชื่อเฟสเขาไป... พอเขาเห็นเขาก็ลบเฟสเพื่อนเราที่เป็น กท.ออกเลยค่ะ)
เขาไม่น่าจะซื้อเค้กให้เราเลย ทำให้เราเวิ่นเว้อขนาดนี้ ตอนนี้ก็รอให้ถึงวันเกิดเพื่อนในกลุ่มค่ะ เพราะเขาจะค่อนข้างสนิทก่ะกลุ่ม จขกท. เวลามารอเรียนเขาก็จะมารอที่หอเพื่อนด้วยกัน ถ้าเขาก็ซื้อเค้กให้หรือให้ของขวัญอย่างอื่น เราก็จะไม่มีอาการแบบนี้ละค่ะ ตัดใจพร้อมไปซื้อเเห้วกิน... 55555555 ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านนะคะ