สวัสดีค้ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเราหากมีอะไรผิดพลาดขออภัยด้วย
ตอนนี้เราอายุ 18 ปี มีเรื่องที่อยากระบายมาก ตั้งคำถามกับตัวเองมานานจนรู้สึกว่าอึดอัด !!
เราเกิดมา18ปี จำหน้าแม่ของตัวเองแทบไม่ได้เลยมันเลือนลางมาก ต้องบอกก่อนเลยว่าพ่อกับแม่เราแยกทางกันและไม่เคยติดต่อกันอีกส่วนตัวเราอยู่กับครอบครัวฝ่ายพ่อ รู้แค่ว่าแม่เราไปทำงานต่าง จว. เท่าที่จำได้ตั้งแต่เราเกิดมาเราเคยเจอหน้าแม่ล่าสุดตอนประมานอนุบาล2 ตอนนั้นเราก็เล่นตามประสาเด็กอยู่กับเพื่อนบ้านแล้วก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาหานั่นก็คือแม่ของเรา เขามารับเราไปอยู่ด้วยประมาน3วันเขาก็มาส่งเราที่บ้านแล้วเค้าก็หายไป ตั้งแต่นั้นมาไม่เคยเจอกันอีกเลย วันแม่ของทุกปีทาง รร.จะจัดกิจกรรมแต่เรากลับไม่เคยอยากเข้าร่วมกิจกรรมนั้นเลย ตอนเราอยู่ ป.6 เราจำได้ว่าประมาน ตี5ครึ่ง แม่เราโทรมาหา คือเราเป็นเด็กบ้านนอกเข้ามาเรียนในเมืองต้องตื่นแต่เช้าทุกวันอยู่แล้ว เราคุยกับแม่ได้ประมาน 3นาที รถรับส่งก็มารับเลยต้องรีบวางสาย ตั้งแต่นั้นมาเราเลยคิดที่จะตามหาแม่ พยายามหาทางติดต่อเขามาตลอด จนวันหนึ่งตอนนั้นอยู่ ม.3 พ่อเราได้ให้ที่อยู่ตา<พ่อของแม่>ของเรามาซึ่งอยู่ จว.เดียวกับเรา เราจึงเดินทางไปหาตาและขอให้ตาโทรหาแม่ให้แต่ตาไม่โทร แต่ให้เบอแม่มากับเรา เราพยายามโทรหาแม่ตลอดตั้งแต่นั้นมา เราโทรหาเขาครั้งแรกเขาก็รับแต่เราดันโง่ไปเรียนเขาว่าแม่ เขาเลยตัดสายเราทิ้ง เราก็ทำอะไรไม่ได้มากนอกจากส่งข้อความไปและพยายามโทรไปตลอด จนกระทั่งเวลาผ่านมา 3ปี ตอนนี้เราอยู่ ม.6 วันเกิดของเราปีนี้เมื่อต้นปีเราทะเลาะกับพ่อเพราะพ่อเราลืมวันเกิด เราเลยลองโทรหาแม่ดูเผื่อว่าเขาจะจำวันเกิดของเราได้ และแล้วเขาก็ยอมรับสายเราคำแรกที่เขาพูดคือ"มีอะไร"ตอนนั้นน้ำตาไหลคลอเลยด้วยความดีใจที่แม่รับสายเรา และเสียใจที่เค้าจำวันเกิดเราไม่ได้ เรายังไม่ทันพูดอะไรเขาก็บอกว่าไม่ว่างและวางสายไป ไม่มีแม้แต่คำอวยพรวันเกิดจนทุกวันนี้เราก็ยังคงโทรหาเขาทุกวันแต่เขาไม่เคยรับสายเลยสักครั้ง ... เราควรจะตัดใจหรือพยายามตามหาเขาต่อไปดี ทุกวันนี้ยังคงรอและนอนร้องไห้คนเดียวทุกคืน เขาเคยคิดถึงเราไหม เขามีเหตุผลอะไรหรอที่ต้องทิ้งเราไป .... เผื่อแม่เราอาจจะมาเห็นกระทู้นี้ ใบ้สักหน่อย เราอยู่ จว.พิษณุโลก ชื่อเรา อ. ปล.ถ้าแม่มาเห็นหรือยังไงหนูขอร้องช่วยติดต่อกลับหน่อยนะคะ